Ωραία, σε αλλά συμφωνω σε αλλά διαφωνω μαζί σου. Το ερώτημα είναι πρεπει να προστατευτούμε τους αδύναμους η να αφήσουμε τον Δαρβίνο να καθορίσει την τύχη τους?
Toυς αδύνατους πάντα τους προστατεύει κάθε άνδρας που σέβεται την φυσιολογική αποστολή του ως Προστάτη και Προμηθευτή.
Μόνο που δεν μπορεί να τους προστατέψει ΟΛΟΥΣ τους αδύναμους, καθότι οι δυνάμεις του είναι πεπερασμένες και όχι ανεξάντλητες.
Στο πλαίσιο αυτό γίνεται μια επιλογή ποιους θα προστατέψει και ποιους όχι.
Προφανώς η φυσιολογική απάντηση είναι ότι θα προσπαθήσει να σώσει αρχικά αυτούς με τους οποίους διατηρεί έναν δεσμό, δλδ όσους αναγνωρίζει ως δικούς του ανθρώπους και δευτευρευόντως αυτούς από τους δικούς του που νοιώθει ότι μπορεί να σωθούν, αλλιώς δεν έχει νόημα να προβαίνει σε άκαρπες ενέργειες καθώς αυτό αποτελεί σπατάλη δυνάμεων η οποία τελικά θα τον οδηγήσει να σώσει ακόμη λιγότερους από όσους ίσως θα ήθελε.
Οπότε, σε πείσμα διάφορων μαντρόσκυλων της πολιτικής ορθότητας, το ποιον ορίζουμε ως αδύναμο οφείλεται να ορίζεται από εμάς τους ίδιους, βάσει του συνόλου που συνιστά την προσωπικότητα μας, και όχι ως αντίδραση του τι μπορεί να ορίζει ως αδύναμο η σκεπτομορφή "κοινή γνώμη" που συντίθεται από το σύνολο των απόψεων που προβάλλονται κατά κόρον από τους προβεβλημένους opinion makers των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Η οpiniion που make αυτοί οι τύποι, δεν έχει ως σημείο αναφοράς το συμφέρον του λαού και του έθνους, αλλά το συμφέρον αυτού που συμβάλλει να αθροίζονται ποσά στον τραπεζικό τους λογαριασμό.
Χαλαρα 
