Το να παιρνει κανενας το νομο στα χερια του, δεν ειναι αποδοση δικαιοσυνης.
Εξαλλου, οι ανθρωποι ειναι αυτοι που πρωτοι αντιληφθηκαν οτι δεν ειναι δικαιο αυτο, και εθεσαν διαδικασιες απο κρατικα οργανα για την απονομη της ποινικης δικαιοσυνης.
Οποιος υποστηριζει πραξεις τετοιες, υποστηριζει την επιστροφη στην βαρβαροτητα.
Το δίκαιο ειναι σχετική ένοια γενικά και απόλυτη έννοια ειδικά. Εξαρτάται ποιός ειναι το σημείο αναφοράς. Αλλο πράγμα σημαίνει η λέξη δίκαιο για το κρατος/δικαστικό σύτημα/νομικό κόσμο και άλλο σημαίνει για το λαό.
Χαρακτηριστικό ειναι πως αμα ρωτήσεις 95 στους εκατό ανθρώπους θα σου πουν οτι δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, δε την εμπιστεύονται, οι νόμοι λάθος και άδικοι. Επίσης χαρακτηριστικό ειναι κάθε φορά που βγαίνει μια δικαστική απόφαση η γνώμη που επικρατεί ειναι "δεν ειναι δικαιοσύνη αυτό, τούτο και κείνο έπρεπε να κάνουν, αίσχος". Εχεις ακούσει ποτέ κόσμο να λέει"μπράβο, καλά του κάνανε, εχουμε γαμάτη δικαιοσύνη". Μπορει εναν στους χίλιους.
Αρα λοιπόν συμπαιρένουμε οτι το σύστημα νόμων και δικαιοσύνης δεν εχει καμία σχέση με το κοινό περι δικαίου αίσθημα. Και γιατι αυτό εχει σημασία? Μα γιατι ενα νομικό σύστημα πρέπει αν καλύπτει τις ανάγκες και να αντιπροσωπεύει το χαρακτήρα, ψυχονητικό ύφος, κοσμοαντίληψη κλπ του λαού τον οποίο αφορά. Αν δε το κάνει τότε υπάρχει πρόβλημα. Ειναι ξένο νομικό σύστημα, σαν να το έφεραν ξένοι. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα.
Ο φονιάς εκείνος που δικαζόταν θα έρτωγε κάποια χρόνια φυλακή και σε πολυ λιγότερο καιρό θα ηταν έξω. Ο νόμος ομως δεν έλαβε υπ όψιν του την ψυχική κατάσταση του πατέρα. Πως νοιώθουν οι οικιοι του θύματος, οταν το θύμα φονεύεται? Ποιά ηταν η επικρατούσα γνώμη για τον βιαστή και παρ ολίγον δολοφόνο της Μυρτούς στην Πάρο? Τι νόημα εχει ενα νομικό/δικαστικό σύστημα αν δεν ικανοποιεί το κοινό αίσθημα, το αίσθημα των πολλών? Γιατι αν θυμάμαι εχουμε και δημοκρατία σα πολίτευμα. Δηλαδή κουμάντο κάνουν οι πολλοί.
Αρα λοιπόν το νομικό σύστημα νοσεί και τυρανάει τους ανθρώπους. Ειναι ενα σύνολο γενικών κανόνων. υπάρχουν γεγονότα που δε τα φαντάστηκαν αυτοί που σκέφτονται τους νόμους. Ειναι αργοκίνητο επίσης, δεν αλλάζει εύκολα και δε προσαρμόζεται.
Βαρβαρότητα δεν ειναι να σκοτώσει ο πατέρας του νεκρού το φονιά του γιού του. Μια χαρα πολιτισμένη δικαιοσύνη ειναι αυτό. Βαρβαρότητα ειναι να πάει φυλακή με ποινή 10 χρόνια και στα 4 να ειναι εξω, εχοντας κάνει και τρελές διασυνδέσεις με κάθε είδους μαφία στη φυλακή και να βγει χειρότερος, ενω θα εχει κοστίσει στον Ελληνικό λαό ποιός ξέρει πόσα χρήματα για να διαβιώσει στη φυλακή.
Βαρβαρότητα ειναι να τυρανιέται ενας λαός απο άδικους, ελειπείς, άσχετους και άστοχους νόμους. Και όλα αυτά μεταξύ ομοεθνών. Εκει ειναι που τραβάω τα μαλιά μου.....
απο χρυσαυγιτες μπουμπη
