Βραδιές ποίησης

[gl]

πλακα πλακα βλεπω γαμει το θρεντ και οταν λειπω....

 

[loukritia!]

πλακα πλακα βλεπω γαμει το θρεντ και οταν λειπω....

μη τα συζητας... :S

 

[baros]

μη τα συζητας... :S

υποννοεις κατι γλυκια μου 

 

[loukritia!]

υποννοεις κατι γλυκια μου 

τιποτα καλε μου...ξεκαθα τα λεω.

 

[baros]

τιποτα καλε μου...ξεκαθα τα λεω.

δεν σου αρεσει η ποιηση μου δηλαδη ξερεις ποσο χρονο αφιρωσα για τα αριστουργηματα μου

 

[gl]

ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΙΠΑ




Έχω μια πίπα ολλανδική από ένα μαύρο ξύλο,
όπου πολύ παράξενα την έχουν σκαλισμένη.
Έχει το σχήμα κεφαλιού Γοργόνας με πλουμίδια.
Κι ένας σ' εμέ ναύτης Δανός την έχει χαρισμένη.

Και μου 'πε αυτός πως μια φορά του την επούλησε ένας,
στην Αλεξάντρεια, έμπορος ναρκωτικών, Αράπης,
και στον Αράπη - λέει - αυτόν, την είχε δώσει κάποια,
σε κάποιο πόρτο μακρινό, γυναίκα της αγάπης.

Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες,
ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω,
κι ο γκρίζος βγαίνοντας καπνός σιγά με περιβάλλει,
κάνοντας ένα γύρω μου κενό, μαβί και γκρίζο.

Και πότε μια ψηλή, ο καπνός, γυναίκα σχηματίζει,
πότε ένα πόρτο ξενικό πολύ και μακρυσμένο.
Και βλέπω μεσ' στους δρόμους του τους κρύους και βραδιασμένους
να περπατά έναν ύποπτον Αράπη μεθυσμένο.

Και βλέπω πάλι, άλλες φορές, μια γρήγορη γαλέρα
με τα πανιά της ανοιχτά στο αβέβαιο ν' αρμενίζει
κι απάνω στο μπαστούνι της να κάθεται ένας ναύτης,
να 'χει μια πίπα - όπως αυτήν εγώ - και να καπνίζει.

Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: «Θα 'ναι μαγική». Μα πάλι λέω: μη φταίει
ο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου;



μην αρχισετε τις μαλακιες για πιπες και αραπηδες....μπουμπ δεν απευθυνεται σε σενα το ποιημα.... .καββαδιας ειναι...

 

ωραιο!

 

[gl]

Varium et Mutabile

Τι προδοσία!
Διάβηκεν ως
αυγερινός
στη φαντασία.

Αντί θρησκείας
θαύμα υψηλό,
παιγνίδι απλό
φιλαρέσκειας.

Χάνεται, αγρίμι,
σε αλαργινούς
κόσμους ο νους.
Δέρνεται η μνήμη.

Α! το υπερτέλειο
πρόσωπο-αυγή·
τώρα πληγή
και περιγέλιο.

Πάντοτε ψέμα
έλεγε το
ιριδωτό
εκείνο βλέμμα;

Το στόμα μία
φιδοφωλιά·
και στα φιλιά
το προδοσία!


ελα σιλβα....

 

[gl]

ελα πριστιν...βαλε ποιηματακι....

 

ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΙΠΑ




Έχω μια πίπα ολλανδική από ένα μαύρο ξύλο,
όπου πολύ παράξενα την έχουν σκαλισμένη.
Έχει το σχήμα κεφαλιού Γοργόνας με πλουμίδια.
Κι ένας σ' εμέ ναύτης Δανός την έχει χαρισμένη.

Και μου 'πε αυτός πως μια φορά του την επούλησε ένας,
στην Αλεξάντρεια, έμπορος ναρκωτικών, Αράπης,
και στον Αράπη - λέει - αυτόν, την είχε δώσει κάποια,
σε κάποιο πόρτο μακρινό, γυναίκα της αγάπης.

Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες,
ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω,
κι ο γκρίζος βγαίνοντας καπνός σιγά με περιβάλλει,
κάνοντας ένα γύρω μου κενό, μαβί και γκρίζο.

Και πότε μια ψηλή, ο καπνός, γυναίκα σχηματίζει,
πότε ένα πόρτο ξενικό πολύ και μακρυσμένο.
Και βλέπω μεσ' στους δρόμους του τους κρύους και βραδιασμένους
να περπατά έναν ύποπτον Αράπη μεθυσμένο.

Και βλέπω πάλι, άλλες φορές, μια γρήγορη γαλέρα
με τα πανιά της ανοιχτά στο αβέβαιο ν' αρμενίζει
κι απάνω στο μπαστούνι της να κάθεται ένας ναύτης,
να 'χει μια πίπα - όπως αυτήν εγώ - και να καπνίζει.

Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: «Θα 'ναι μαγική». Μα πάλι λέω: μη φταίει
ο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου;



μην αρχισετε τις μαλακιες για πιπες και αραπηδες....μπουμπ δεν απευθυνεται σε σενα το ποιημα.... .καββαδιας ειναι...

 

 

[gl]

Ροχαλιτσα καλημερα...

Το θρεντ θα ανανεωθει συντομα και θα γινει πιο ποιοτικο...μια οαση πολιτισμου στο σαιτ...

Μονο η κορη σου μας τα χαλαει λιγο με τα ποιηματα που ποσταρει...χαχαχα

 

[sferdeklos]

 

[Poetjokey]

«Το βαπόρι απ’ την Ρωσία»

Το βαπόρι απ’ την Ρωσία, (2)
βουτηγμένο μες στην αμαρτία, (2)
μεταφέρει κοριτσάκια, (2)
σαν του γάλακτος αρνάκια. (2)

Μόλις φτάνει στο λιμάνι, (2)
το τρακάρουν πολισμάνοι
και τα χώνουν μες στη στάνη.
Τα γυρίζουν πίσω όλα, (2)
ήταν πλοίο καρμανιόλα. (2)

Τώρα πλέον όλοι λυπημένοι, (2)
δικαστές κι «ερωτευμένοι», (2)
θα τη βγάλουν με τις ντόπιες, (2)
ή με φουσκωμένες κόπιες. (2)

18/09/09

 

[gl]

Η σελήνη των πεθαμένων

Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες

Και τώρα πια ποιος να μιλήση
Ποιος να μιλήση ποιος ν’ ακούση

Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες

Όλες οι πλάκες κουφαθήκαν
Κι από του φεγγαριού την άλλην όψη
Άγγελοι μαύροι κατεβαίνουν
Χτυπώντας αναμμένες φτερούγες
Τριπλές ματωμένες άγκυρες

Και τώρα πια ποιος να μιλήση

Στα βαθιά σκαλοπάτια με τους καπνούς
Η πλατιά φουσκωμένη θάλασσα
Δε δέχεται ούτ’ ένα ψόφιο γατί
Ούτ’ ένα καράβι από χαρτί
Χωνεύοντας θειάφι και πτώματα

Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες

Όλες οι πλάκες κουφαθήκαν
Κι όλες οι φλόγες αναμμένες
Κίτρινες φλόγες μες στον κάμπο
Φέγγοντας τ’ άθαφτα κορμιά
Μην τα πατήση ο καβαλάρης

Ποιος να μιλήση ποιος ν’ ακούση

Μην αγγίζετε τις κρυφές πληγές
Θα γελάσουν οι λιμναίοι καθρέπτες
Προβάλλοντας σκοτεινά κέρατα
Κόκαλο και ντροπή τ’ ουρανού

Βαθύ το ράγισμα του κόσμου

Τα ζώα χάθηκαν πίσω απ’ τα βουνά
Γκρεμίστηκαν μες στα φαράγγια
Μονάχα η σελήνη των πεθαμένων
Με τα παράξενα μάτια που τρυπούν
Κατεβαίνει σαν ένα αρπαχτικό πουλί
Σα μια τρελή γυναίκα σκύβοντας
Επάνω στα μέτωπα

 

[!blis]

ενα κοτο στι σουπα μου

ετρογα μια κοτοσουπα
με περισσο λεμονι
και επεσε στο κεφαλι μου
ενα βαρυ αμονι

 

[!blis]

πολα μονια τριγιρο μου
στον πουτσο μου κανενα

 

[gl]

Global Masturbator;;;;;

 

[baros]

Global Masturbator;;;;;

εχε χαρη που βαριεμαι να εμπνευστω

 

[gl]

εχε χαρη που βαριεμαι να εμπνευστω

ελα βγαλτο απο μεσα σου 

 

[loukritia!]

Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω

τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν στον ύπνο σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές απ` τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε
μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,
έτσι γυμνόποδο και τρυφερό
στ` αγκάθι κ` ενός ίσκιου.

Κοιμήσου.
Να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κ` έχεις δυό πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.


Γιάννης Ρίτσος, Πρωινό Άστρο