Λοιπόν μάγκες. Super περιληπτικά γιατί σήμερα τον έπαιξα 3 φορές, ήπια 3-4 τσίγαρα,
μισό sildenafil sandoz, έκανα μισή ώρα head-banging με την καράφλα μου ακούγωντας το
καινούργιο Lacuna Coil (τι σκατά έπαθε ο τραγουδιάρης και φωνάζει τόσο, LOL-πολύ μίσος),
το κοντέρ έγραψε μιάμησι ώρα σε βρωμερά μπουρδελοκρέβατα και για κερασάκι στην τούρτα
χτύπησα και ένα τσουρέκι Αμαρένα από το Χωριάτικο από το οποίο καταβρόχθησα το μισό στο
γυρισμό με τα δάχτυλα να βρωμάνε μουνίλα και τη μια να κλαίω με δάκρυα ευτυχίας από την
γεύση του αμαρενοτσουρεκιού, από την άλλη να κλαίω δάκρυα θλίψης και απεύχθειας από τη
δαχτυλομπόχα, HEAVEN & HELL η φάση (btw έπαιξε και αυτό το κομμάτι όταν γαμούσα 2ο γύρο,
όπως και άλλες γνώριμες true-rockies). Στο μόνο που θα σας απογοητεύσω είναι πως δεν θα
εισχωρήσω σε πικάντικες λεπτομέρειες της προσωπικής μου εμπειρίας, μιας που -καλώς ή κακώς-
είμαι ενάντια σε κρητικές συμβάντων την περίοδο που διαδραματίστηκαν (είναι σαν τους φακέλους του
FΒΙ που επιτρέπεται ν' ανοίξουν αφού έχουν περάσει x χρόνια), αλλά μια γενική ιδέα θα την πάρετε.
Chapter 1 : The not so far, not so dark, past.
Αφού ανέβασε την κρητική - στο παρών topic- ο αξιαγάπητος συναγωνιστής Φανούρης Τζούρας, μετά από
λίγες μέρες ξεχύθηκα και 'γω στα όχι-τόσο-σκοτεινά στενά της ακολασίας με ένα και μοναδικό σκοπό:
να πετύχω την Άντζελα (που δούλευε παλιότερα) στο στενό της Μενάνδρου. Η οποία Άντζελα, αν και
κομοδίνο, ήταν ωραίο κομοδίνο (για επαρχία). Όχι μόνο την Άντζελα δεν πέτυχα, αλλά και αρκετές
άλλες που είχε αναφέρει, ενώ κάποιες που μου ήταν γνώριμες όπως η Ρωσίδα Νατάσα δεν τις πηδάω
που να μου κάναν κινέζικα βασανιστήρια. Α, ούτε την άλλη Άντζελα που είχε σμπρώξει ο συναγωνιστής
πέτυχα. Πέτυχα όμως την Πάολα στη Ροζού. Όχι, δεν έχει καμιά σχέση με την παλιά Πάολα τη γύφτισα
το μαυροτσούκαλο, την καργιολάρα που δούλευε στο στενό δίπλα-από-εκεί-που-πουλάν-πατσάδες. Αυτή η
Πάολα δούλευε πέρυσι στα άθλια & πανάκριβα στούντιο της Λάρισας. Αν και μικροδείχνει, είναι 30κάτι.
Απλό με 30€, ακάποτο + κώλος με 50€, αν και φαντάζει ως το απόλυτο value-for-money, εγώ που όταν
με πιάνουν οι απύθμενες καύλες μου παίζει να γαμήσω και κότα (όσοι δεν έχετε δει την περσινή ταινιάρα
Men & Chicken, ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ), ε αυτή δεν την γάμαγα από κώλο, πόσο μάλλον να της τον δώσω ακάποτα. Κατά
τ'άλλα, άθλια πίπα, πολύ καλό γλύψιμο όμως σε διάφορα αισθησιογόνα (!) σημεία και πάρα μα πάρα μα πάρα
πολύ spamming. Μέχρι να αρχήσεις να την σφυροκοπάς ανελέητα, θα ξεστομήσει άπειρες, ατελείωτες, αέναες
μαλακίες. Την πρώτη φορά που την είχα πάρει Λάρισα (γυρνώντας από Σαλόνικα όπου είχα πηδήξει ολόκληρο το τότε
dream team μέσα σε ένα σαβ/κο: Σάρα, Βικτώρια/Βίκη, Άννα, Έφη, Μιρέλα και άλλες πολλές π.χ. Βαλεντίνα/Εβελίνα)
την είχα πάθει τόσο άσχημα από το spamming που βάραγα valium μες το μάτι για να ηρεμήσω. Την επόμενη φορά που
την πήρα Βόλο λόγω -απλά- ανάγκης για άδεισμα, αν και πήγα προετοισμένος, τα buffs μόνα τους δεν ήταν αρκετά για
να απαλήνουν την ακατάπαυστη παπαρολογία. Ε την 3η -και τελευταία φορά- που ξαναπήγα -απλά- λόγω ανάγκης, όχι
μόνο είμουν καλύτερα buffαρισμένος, αλλά άρχισα να την σφυροκοπάω με το καλημέρα, πριν προλάβει να βγάλει άχνα.
Γαμούσα με Spam Doctor, Ad blocker, Malware Bytes premium και τους μισούς coders της Symantec μαζί (τους άλλους
μισούς τους απέλυσαν γιατί όσο περνάν τα χρόνια, τόσο πιο σκατά γίνεται το Norton Antivirus). Τελοσπάντων, άμα
φτάσετε και 'σεις στο σημείο να έχει γεμίσει με τόσο σπέρμα το κουφάρι σας που ξεχύνεται από τα ρουθούνια σας
(και δεν άντεχετε να τον παίξετε ακόμη-μία μέρα), πάντε γαμήστε το μαλακιστήρι, αλλά you have been warned. Truth
been told, είμαι λίγο μπάζο και ίσως γι'αυτό να ξεστόμισε τις μαλακίες... που ξεστόμισε (sic), ίσως, ΙΣΩΣ άμα είστε
-πιο- εμφανίσημοι, να περάσετε καλύτερα.
Chapter 2 : Σταθμός στην Ιστορία
Λίγα συμβάντα στην σύντομη και μίζερη ζωή μου θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως σταθμούς στην ιστορία. Και ειδικά στον
τομέα του αυνανισμού, αλλά και του μπουρδελισμού (αποτυχήμενη απόπειρα να κάνω ρήμα). Ένας από αυτούς ήταν όταν βγήκε
η τσόντα της Τζούλια. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό, αλλά ούτε είναι το θέμα μας, ούτε είναι αρκετά τα
buffs (not enough mana), οπότε το προσπερνάμε με ελαφρά... Σταθμός στην ιστορία, τουλάχιστον για το Wayward Pines-Βόλο,
αποτελεί το γεγονός πως φέραν σε μπουρδέλο κορασίδα από τα studio (!!!) και όχι μπουρδέλα της Θεσσαλονίκης. Δεν ξέρω τι
και πως, δεν ξέρω αν έγινε κάποια αγορά, συνεργασία ή ο,τιδήποτε, πάντως στην Αλυσίδα των Βιλλών προστέθηκε το μπουρδέλο
στην Χατζυαργύρη 15 (αν και το μπουρδέλο που ήταν παραμένει... όπως ήταν. Ούτε μια γλάστρα δεν τοποθέτησαν διαφορετικά)
και εκεί -για αυτή την περίοδο- δουλεύει η Λάρα της οποίας φωτογραφίες μπορείτε να δείτε και στο γνωστό site (μην με
ρωτήσετε πιο, δεν είμαι η μάνα/γιαγιά σας να σας ταϊζω στο στόμα). Και κάπως έτσι προχωράμε στο:
Chapter 3 : Great Expectations (βάλτε και το ομόνυμο κομμάτι να παίζει καθώς διαβάζεται)
Καταρχάς, ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣΤΑΤΟ ΚΑΙ ΑΝΤΡΙΚΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ -ΓΙΑ ΕΣΑΣ- ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΓΙΑ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΜΒΑΝ. YOU WILL ALWAYS BE A HERO. Μαθαίνωντας τα απίστευτα νέα το μεσημέρι, οδηγήθηκα σε ασταμάτητο
αυνανισμό για τουλάχιστον 2 ώρες σκεφτόμενος παράλληλα να της προτείνω 120€ για μια ώρα και αν ζόριζε το παζάρεμα να έφτανα
μέχρι 150€, αλλά ως εκεί. Το γεγονός πως ο συναγωνιστής μου είχε αναφέρει πως Σαλόνικα δεχόταν/έδίνε και φιλιά με είχε
μεταμορφώσει σε ισοπεδοτή Marauder μιας που περισσότερο μου λείπει το λεγόμενο "gf experience" παρά να χώσω τη ψωλή μου
κουκουλωμένη σε μια τρύπα. Ήξερα πως οι προσδοκίες μου ήταν τεράστιες και πως παίζει να έτρωγα φόλα, και τελικά την έφαγα.
Παζαρεύω 120€/ώρα (με 2 εκτονώσεις), 100€/30λεπτά / 200€/1ώρα λέει η Λάρα κουνώντας αρνητικά το δάχτυλο. Ανεβαίνω στα 150€,
πάλι η ίδια αντιμετώπιση, αδιάλακτη. Εκεί, παρόλο που το χάπι είχε αρχίσει να κλωτσάει άσχημα, μου έπεσε στα έγκατα της γης.
Έσταξα 50€ για γαμήσι + ακάποτο. Μέσα που μιλήσαμε για λίγο μου είπε πως αυτές είναι οι εντολές που έχει για τις τιμές, δεν
είναι κάτι που περνάει από το χέρι της, αλλά κατά τ'άλλα θα ρωτούσε τους "μεγάλους" άμα μπορεί να παζαρεύει. Πίπες... Πίπα
καλή για τα γούστα μου που έχω ευαίσθητο πούτσο, άλλοι θα την ήθελαν πιο έντονη/σφιχτή. Σώμα/εμφάνιση δεν περιγράφω -το χουν
κάνει άλλοι- φιλιά πάντως ούτε έδωσε, ούτε δέχτηκε, και εκεί η ξενέρα μου έφτασε στο αποκορύφωμα. Έχυσα ξενερωμένος και έφυγα.
Στους Βολιώτες συναγωνιστές προτείνω να πάτε και να ξαναπάτε, γιατί τέτοια κομμάτια εμφανίζονται στο Βόλο μόνο κάθε μπλε φεγγάρι.
Αν είμουν μερικά χρόνια νεώτερος ίσως γινόμουν βασικός και εγώ, αλλά όπως ξαναέγραψα, δεν με γεμίζουν -πλέον τέτοια αδειάσματα.
ΚΑΤΑ Τ'ΑΛΛΑ, ΕΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΒΙΛΛΕΣ, ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΒΟΛΟ -ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ- ΕΧΩ ΚΡΑΤΗΜΕΝΟ ΕΝΑ ΜΗΝΙΑΤΙΚΟ ΓΙΑ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ.
Chapter 4: Goodbye Sweet Eva
Δαιμονισμένος από το υπερ-fail, είπα να ρίξω κρασί στο νερό μου και να πάρω την Εύα για μια ώρα (τουλάχιστον). Όχι, δεν έχω κάτι
εναντίον της κοπέλας, απλά την έπαιρνα για ένα χρόνο+ κάθε βδομάδα (και αρκετά προγράμματα) και -απλά- επήλθε τεράστιος κορεσμός.
Χτυπώντας το κουδούνι, άνοιξε η τσατσά και από αυτό και μόνο συνειδητοποίησα πως πάει... πέταξε η Έυα. Ήρθε να επαληθεύσει τις
μαντικές μου ικανότητες η τσατσά ενημερώνοντάς με πως η Έυα πρόσφατα επέστρεψε στην πατρίδα της (και δεν θα ξανα-επιστρέψει...)
Για το τι ακολούθησε θα περιοριστώ και θα γράψω κονσερβοποιημένα μόνο τα βασικά και συγχωρέστε με για αυτό. Η νέα κορασίδα λοιπόν
-που κλασσικά δεν θυμάμαι το όνομά της- μελαχροινή, γύρω στα 30 την έκανα, παίζει να ήταν και μικρότερη απλά να είχε κόψει από τη
νύχτα (!) αν και με είπε πως είναι νέα στη δουλειά, συμπαθητικό πρόσωπο, σώμα λεπτό ωραίο, μαλακή επιδερμίδα, βυζί όχι μικρό, αλλά
πεσμένο με μεγάλες ρόγες, ευπαρουσίαστο μουνάκι με μια λεπτή λωρίδα τρυχούλες και ΤΡΟΜΕΡΗ κωλάρα (και πιστέψτε με, πολύ δύσκολα θα
γράψω θετικά για κώλο. Α! είχε -κλασσικά- tribal tattoo από πάνω). Και δεν ήταν μόνο ΤΡΟΜΕΡΗ η κωλάρα, αλλά και ο τρόπος που την
αξιοποιούσε. Κατά τ'άλλα, αρκετά προγράμματα αλλά όχι anal και όχι φιλιά και φλυφομούνι μόνο αν το έχεις πληρώσει. Ακάποτο 50€.
Πίπα -για τον ευαίσθητο πούτσο μου- δεν ήταν άσχημη, η κωλάρα και το γαμήσι όμως μέτρησαν παραπάνω. Το μουνί δεν είχει άπειρη κρέμα!
Πρόσχαρη γενικά και δημιουργική, μόνο -ουσιαστικό μείον- κάποιοι θεατρινισμοί οι οποίοι ήταν υποφερτοί και έτσι όπως την ψυχολόγισα,
άμα της έλεγες -ευγενικά- να σταματήσει τις παπαργιές, παίζει να το έκανε με χαμόγελο στα χείλη. Τέλος, τίμησε με το παραπάνω όσα €
έσκασα μιας που δεν έχυνα με τίποτα και έδωσε μάχη επιπέδου Κολοσσαίου μέσα μέχρι να τελειώσω. Την προτείνω σε όλους τους Βολιώτες
συναγωνιστές, τουλάχιστον για μια δοκιμή, ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΦΕΥΓΕΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΑΘΗΝΑ. Αυτό αρνητικό από τη μία,
από την άλλη... α να δούμε τι -μπάζο/τραβέλι/γριά- θα φέρουν μετά.
Chapter 5 : A bittersweet life
Απλά και λακωνικά. Πέρασα τέλεια; Όχι. Πέρασα καλά; Ούτε. Πέρασα όμως διαφορετικά και αυτό που είναι που μέτρησε. Στο σάπιο Βόλο
η max εμπειρία μου ήταν όταν ένα φεγγάρι γάμησα Βίκυ και μετά Έυα. Όσοι τις ξέρατε καταλαβαίνετε. Μια εμπειρία που σε σύγκριση με
Θεσσαλονίκη πχ πρόγραμμα με Σάρα (ΜΕ ΤΡΕΛΑ ΚΕΦΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΑΤΙΑ) και στα καπάκια πρόγραμμα με Βικτώρια (ΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΚΕΦΙΑ)
είναι σα να λέμε η μέρα με τη νύχτα. Σα να συγκρίνεις βρώμικο στον Πρασσά με rib-eye από την κουζίνα του Καρούσο. Γελάει ο κόσμος...
ΑΛΛΑ: 2 καλά και ΝΕΑΡΑ μωρά με πλήθος υπηρεσίων σε μια νύχτα στο Βόλο, αυτό είναι Αποκάλυψη για την πόλη μας, και όχι το X-Men Apocalypse.
Σπάστε τον κουμπαρά, βγείτε έξω, γαμήστε όσο προλαβαίνετε γιατί τα πουλάκια θα πετάξουν και ένας Θεός μόνο ξέρει "τί" θα τις αντικαταστήσει...
Chapter 6 : There is no god
.
και φιλάκια σε όλο το σώμα,και ρουφηγματάκια στα @@@@@
και εχουμε την Ινα?
μεάνρδου 6,μπετατζής! 
