Ισχύει αυτό. Έβλεπα στις διακοπές βίντεο από τα μαθητικά χρόνια τα οποία δεν είναι και 200 χρόνια πριν και κάναμε αίσχη. Και κανένας δεν έσκαγε. Πλέον κλάνει κάποιος και το βγάζουν στις πουλημένες ειδήσεις.
Είχαμε το φατούρο, ήρθε ένα σύννεφο κι έφερε βροχή, στου Κώστα το κεφάλι θα πέσουν κεραυνοί- ωωω τάου τάου τάου τα κατακέφαλα μέχρι να ζαλιστεί και να πέσει κάτω.
Κωλονάτα, παίρναμε 4 άτομα έναν και τον πηγαίναμε σε γωνίες κρατώντας 2 άτομα το 1 πόδι, 2 ατομα το άλλο και τραβούσαμε και οι 4 σε γωνίες από μάντρες ή σε πόρτες το εκάστοτε θύμα και του λιώναμε τα αρχίδια.
Νερόφουσκες, σακούλες, αυγά και ότι εσπεριδοειδή υπήρχε σε γειτονικό χωράφι / κήπο, ρίψη με στόχο το κεφάλι.
Και ξύλο παίζαμε καμιά φορά, αλλά μετά από λίγο πάλι φίλοι και όλα μέλι γάλα. Ακόμη βρίσκομαι με κάποιους αραιά και πού και τα λέμε και γελάμε, έτοιμοι να βάλουμε τα κλάμματα πώς περάσανε τα χρόνια. Τώρα γίναμε μη μου απτου. Ουσταδιάλα. Γι αυτό τα lgbtq πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά. Παίζει από τη γειτονιά μου μόνο αν γινόντουσαν σήμερα τα σκηνικά θα είχαν να λένε μέχρι το 2040 για πλάκα. Κάθε μέρα άπειρες μαλακίες. Μαλακίες χωρίς μίσος όμως. Να το τονίσουμε αυτό. Όλα γινόντουσαν για κέφι και να περάσουμε καλά.