Συμφωνία τώρα ή «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ»
Ο κύβος ερρίφθη: Ο πρωθυπουργός το έχει αποφασίσει
Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί από την ελληνική κυβέρνηση, όμως δεν ισχύει το ίδιο και για την πλευρά των δανειστών. Η απόφαση του ΔΝΤ να τινάξει τη διαπραγμάτευση στον αέρα, την τελευταία ώρα, ανέδειξε τις διαφωνίες μέσα στην τρόικα, αλλά και την εμμονή τους να λυθούν οι διαφορές μόνο σε βάρος της Ελλάδας.
Ο πρωθυπουργός έχει αποφασίσει εδώ και καιρό ότι:
Συμφωνία θα υπάρξει με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει πρόβλεψη για την αναδιάρθρωση του χρέους, πακέτο χρηματοδότησης για ανάπτυξη και φυσικά εκταμιεύσεις από τις περίφημες δόσεις των δανείων.
Αν δεν υπάρξει συμφωνία τότε η κυβέρνηση ΔΕΝ θα πληρώσει τις υποχρεώσεις προς το ΔΝΤ αλλά και τους Ευρωπαίους.
Το σημαντικότερο θα εφαρμόσει το δικό της πρόγραμμα, όσο μπορεί και όσο αντέχει, άρα οι 47 σελίδες δεν ισχύουν, όπως δεν ισχύουν όλες οι μνημονιακές δεσμεύσεις, η αλλαγή των οποίων αν γίνει τώρα θεωρείται μονομερής ενέργεια.
Ο Αλέξης Τσίπρας διαμηνύει και στους δανειστές αλλά και στο εσωτερικό του κόμματός του, ότι είναι αποφασισμένος να πετύχει Συμφωνία, με βασικό στόχο όμως να φύγουμε από τη λιτότητα και να γίνουν τα πρώτα δειλά βήματα προς την ανάπτυξη.
Ακριβώς γι’ αυτό και παρά το θέμα που δημιούργησε η προσωρινή αποχώρηση του ΔΝΤ από τις διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση Τσίπρα διαμήνυσε στους εταίρους ότι θα έρθει με τροποποιημένες προτάσεις σε ότι αφορά το ΦΠΑ (δημοσιονομικό κενό) και τη βιωσιμότητα του χρέους.
Τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα όμως έχουν δείξει ότι τελικώς οι δανειστές με βασικούς υπεύθυνους τους Ευρωπαίους, δεν θέλουν να αλλάξουν πορεία και να εγκαταλείψουν τη λιτότητα ως βασικό μέσον αντιμετώπισης της κρίσης.
Η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε να υπάρξει επέκταση του υπάρχοντος προγράμματος έως τον Μάρτιο του 2016 (κάτι που δεν το ήθελε αρχικώς) ενώ συγχρόνως είχε τροποποιήσει προς το χειρότερο τις 47 σελίδες που είχε υποβάλλει ως δικό της σχέδιο.
Το πρωτογενές πλεόνασμα ανέβηκε στο 0,95%, ο ΦΠΑ για πολλά προϊόντα ανέβηκε στο 23% από χαμηλότερους συντελεστές, υπήρξε δέσμευση για την περικοπή των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Το σημαντικότερο όλων είναι πως ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε πως θα υπάρξει αναμόρφωση του ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ. Έχει ήδη ξεκινήσει η επεξεργασία του νέου ασφαλιστικού από τον Σ. Ρομπόλη ενώ διαιτητής στις όποιες διαφορές θα είναι ο ΟΟΣΑ, ο οποίος και θα κάνει την αναλογιστική μελέτη ώστε να μην υπάρχουν αμφισβητήσεις.
Προϋπόθεση όμως και πάλι είναι να υπάρχει πρόβλεψη για το χρέος, για την ανάπτυξη και για εκταμιεύσεις.
Σε ότι αφορά μάλιστα το χρέος, υπήρξε η αμερικανική πρόταση την οποία υιοθέτησε και ο αυστριακός Καγκελάριος για πολυετή (10ετή ή 5ετή) απαλλαγή πληρωμών της Ελλάδας. Αυτήν όμως δεν την αποδέχονται πολλοί Ευρωπαίοι εταίροι.
Το παρασκήνιο της αποχώρησης του ΔΝΤ
Την Πέμπτη το απόγευμα οι Ευρωπαίοι, κι ενώ οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα προχωρούσαν καλά, ήταν αισιόδοξοι για την κατάληξη. Πίεζαν ακόμα περισσότερο την ελληνική πλευρά στο ΦΠΑ και στο ασφαλιστικό για να καλυφθούν τα κενά. Αίφνης όμως το ΔΝΤ ανακοίνωσε ότι αποχωρεί ότι δεν συμφωνεί με τις πολιτικές διαβουλεύσεις της κ. Μέρκελ και του κ. Ολάντ με τον
Α. Τσίπρα και ότι τα πάντα είναι τεχνικά και οικονομικά.
Για το ΔΝΤ το χρέος δεν είναι βιώσιμο και το ασφαλιστικό είναι μαύρη τρύπα που πρέπει να κλείσει με κάθε τρόπο ακόμα και με διακοπή συντάξεων.
Με το που έγινε αυτό γνωστό ΟΛΟΙ άρχισαν και πάλι να επιρρίπτουν ευθύνες στην ελληνική πλευρά. Ξαναγύρισαν στη θέση τους πως η μόνη συζήτηση που μπορεί να γίνει είναι για τις 5 σελίδες που έδωσε ο Γιούνκερ στον Έλληνα πρωθυπουργό.
Το Βερολίνο μάλιστα διαμήνυσε πως χωρίς το ΔΝΤ δεν μπορεί να υπάρξει λύση για την Ελλάδα.
Τι έχει συμβεί;
Οι μεγάλοι παίζουν στην πλάτη της Ελλάδας της μεταξύ τους διαφορές.
Το ΔΝΤ (Αμερικανοί και Κίνα, Βραζιλία κ.α.) ζητούν από τους ευρωπαίους να βρουν λύση για το χρέος, για το συνολικό χρέος της Ευρώπης παρακαλώ που αυτό σημαίνει κουρέματα, παραπάνω χρήμα κλπ, κλπ.
Συγχρόνως όμως ζητούν διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ευρώπη καθώς και της κοινωνικής πρόνοιας όπως τη γνωρίζει η γηραιά Ήπειρος.
Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία και γενικώς οι ευρωπαίοι, θέλουν να διατηρηθεί η λιτότητα ως η μόνη λύση για το χρέος και για την ανάπτυξη διατηρώντας στοιχεία της κοινωνικής Ευρώπης.
Η Ελλάδα ούτε ως πείραμα ούτε στην πράξη δεν μπορεί να σηκώσει πλέον τις δύο αυτές αντικρουόμενες πολιτικές. Αν μάλιστα συνεχίσει με τη λιτότητα τότε θα αυξάνει το χρέος της και θα καταστεί αδύνατη η διαχείρισή του.
Έτσι και αλλιώς αν υπάρξει μια ελάφρυνση για το χρέος θα υποχρεωθεί σε μεταρρυθμιστικές πολιτικές, δηλαδή δε μείωση του κοινωνικού κράτους, για να μπορέσει να σταθεί στον ανταγωνισμό μέσα στην ΕΕ και την παγκοσμιοποίηση (όσο ακόμα υπάρχει).
Μένει στον Αλέξη Τσίπρα να εξηγήσει με πολύ καθαρότητα πλέον τις δυνατότητές μας και να ζητήσει αντοχές αν θέλουμε να προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από το απόλυτο σκοτάδι.
Ο Αλέξης βαράει τον ζουρνά και η Ευρώπη και η Αμερική χορεύουν στους ρυθμούς του
Στα χέρια των δανειστών βρίσκεται πλέον η απασφαλισμένη χειροβομβίδα με την εκρηκτική ύλη του ελληνικού προβλήματος και σε περίπτωση που σκάσει θα συμπαρασύρει στον όλεθρο ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με μια σειρά από στρατηγικές κινήσεις κατάφερε:
Πρώτον: Να πετάξει εκτός Ευρωζώνης το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που μας κουβάλησε ο Γιωργάκης με τη στημένη χρεοκοπία.
Δεύτερον: Να διχάσει τη γερμανική κυβέρνηση και να εξαναγκάσει την Μέρκελ να αποκλείσει τον Σόιμπλε από τη διαπραγμάτευση.
Τρίτον: Να ακυρώσει τους λεγόμενους τεχνοκράτες μεταφέροντας τη διαπραγμάτευση σε επίπεδο κορυφαίων ηγετών.
Τέταρτον: Να θέσεις τους λεγόμενους εταίρους προ των ευθυνών τους με δεδομένο ότι η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε ολοκληρωμένη αντιπρόταση την οποία παρουσίασαν χθες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι απεσταλμένοι του Αλέξη Τσίπρα.
Με τις στρατηγικές του κινήσεις ο Αλέξης Τσίπρας αναδεικνύεται σε κυρίαρχο του παιχνιδιού.
Ο Αλέξης βαράει τον ζουρνά και η Ευρώπη και η Αμερική χορεύουν στους ρυθμούς του. Πρόκειται για μεγάλη ανατροπή με δεδομένο ότι είχαμε συνηθίσει οι πρωθυπουργοί μας να παριστάνουν τις αρκούδες και να χορεύουν στους ρυθμούς των ξένων τοκογλύφων.
