Στο ημερολόγιο της συζύγου:
{ Απόψε ο άντρας μου συμπεριφερόταν παράξενα. Είχαμε κάνει σχέδια να βρεθούμε σε ένα ωραίο εστιατόριο για δείπνο. Όλη μέρα ψώνιζα με τις φίλες μου, οπότε σκέφτηκα ότι ίσως νευρίασε με το γεγονός ότι άργησα λίγο, αλλά δεν έκανε κανένα σχόλιο. Η συζήτηση δεν κυλούσε. Κάθε φορά που άνοιγα κουβέντα απαντούσε μονολεκτικά,,, έτσι πρότεινα να πάμε κάπου ήσυχα για να μπορέσουμε να μιλήσουμε. Εκεί τον ρώτησα τι τον απασχολούσε. Είπε ένα ξερό, «τίποτα». Τον ρώτησα αν έφταιγα εγώ που στενοχωρήθηκε. Είπε ότι δεν ήταν στενοχωρημένος, ότι δεν είχε καμία σχέση με εμένα και να μην ανησυχώ γι' αυτό. Στο δρόμο για το σπίτι, του είπα ότι τον αγαπώ. Χαμογέλασε ελαφρά και συνέχισε να οδηγεί. Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά του. Δεν ξέρω γιατί δεν είπε: «Κι εγώ σ’ αγαπώ» όπως συνήθιζε να λέει παλιά. Όταν φτάσαμε στο σπίτι, ένιωσα ότι τον χάνω, ότι δε με θέλει πια, ότι δε θέλει να έχει καμιά σχέση μαζί μου. Απλά καθόταν εκεί ήσυχα και έβλεπε τηλεόραση. Συνέχισε να φαίνεται απόμακρος και απών. Τελικά, αποφάσισα να πάω για ύπνο.
Περίπου 15 λεπτά αργότερα, ήρθε στο κρεβάτι και ξάπλωσε δίπλα μου. Αλλά εξακολουθούσα να νιώθω ότι οι σκέψεις του ήταν κάπου αλλού. Κοιμήθηκε. Έκλαψα σιωπηρά. Δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έχει το μυαλό σε κάποιαν άλλη. Η ζωή μου είναι μια σκέτη καταστροφή}.
Στο Ημερολόγιο του Συζύγου, ίδια μέρα:
{Μόνος, ένα μέτρο μπροστά σε άδειο τέρμα… Ποιος άλλος ρε άμπαλε Ελκαντουρί μπορεί να χάσει αυτό το γκολ!!...}