Στα 20 ειχα ανθρωπους να πουλανε πιροσκι για λογαριασμο μου (ειχα σε ενα χωρο στον Ασπροπυργο 5 γυναικες να τα φτιαχνουν πρωι πρωι) και ανθρωπους σε λαικες που πουλουσαν λευκα ειδη με ποσοστα. Οσο πουλουσαν, τοσα λεφτα παραπανω εβγαζαν. Το ιδιο και οι ανθρωποι με τα πιροσκι. Τα λευκα ειδη τα αγοραζα απο το εξωτερικο σε τιμες σχεδον τσαμπα με τα τοτε ελληνικα δεδομενα και η ποιοτητα τους ηταν ανωτερη σε υφη και ραφες απο οτι αυτα που πουλουσε ο ανταγωνισμος. Στα 22 εβαλα μπροστινο εναν ανθρωπο με δικη του εταιρια να πουλαει χοντρικη στα διαφορα καταστηματα. Τοτε εκεινα τα χρονια στην Ελλαδα δεν υπηρχε κριση και οι ανθρωποι εχωναν χρημα οταν εβλεπαν καλες τιμες και ποιοτητα σε λευκα ειδη. Συντομα παρατησα τα πιροσκι και ασχοληθηκα μονο με τα λευκα ειδη. Μετα εφερνα και κρασια-ποτα και διαφορα αλλα ειδη και τα πουλουσα σε ποντιακα μινι μαρκετ και εστιατορια. Συντομα το ανοιξα και Κυπρο το θεμα. Το ξεκινημα, ηταν να πουλαω μονος μου στη λαικη πιροσκι που εφτιαχνε μια κυρια και τα αγοραζα ολα καθε πρωι και εν συνεχεια τα πουλουσα εως το μεσημερι ειχαν φυγει ολα.
Αργοτερα ασχοληθηκαμε με εμποριο μαρμαρα, σιδερα, αλουμινια, ξυλεια και οτι αλλο ηταν νομιμο και ειχε νοημα να ασχοληθουμε. Επελεξα σωστους ανθρωπους, δυνατους, ακουγα τι μου ελεγαν, ταπεινωθηκα και δεν πουλουσα μαγκιες και με καποιους εστησα καλη συνεργασια αλλα και μια ομορφη ανθρωπινη σχεση.
Πλεον δεν χρειαζεται να εργαζομαι εδω και πολλα ετη. Εχω στησει ανθρωπους που εργαζονται, τους δινω ενα μεγαλο ποσοστο απο τα κερδη, με μερικους σε καποια αντικειμενα ειμαστε 50/50 και τελος.
Να μην εισαι τεμπελης, χεστης, αυθαδης, "μαγκας", ξερολας. Αν δεν εχεις αυτα και ακους-σεβεσαι και σου αρεσει το χρημα, γρηγορα θα βρεις την ακρη και θα τα καταφερεις. Ειναι θεμα χρονου.
Οι ειρωνες, "μαγκες", ξερολες, τεμπεληδες, χεστες, δεν πανε πουθενα. Μενουν μια ζωη μαλακες. Νομος της αγορας.