Το σωστό θα ήταν να υπάρχουν στριπ διαφόρων κατηγοριών. Με κύριες τις εξείς 2:
1. Στρίπ 'ρδέλο'. Εκεί όπου δεν θα τελείωνε η νύχτα άνευ σέξ. Όπως σε κάποιες προηγμένες πουτανικά χώρες στην Ευρώπη (δυτική και πρώην κόκκινη). Συνδιασμός εξόδου, ποτού, μουσικής, χορού, και φυσικής εκτόνωσης δηλαδή.
Εκεί θα ξεδιψούσαν οι ανησυχίες ενός μεγάλου μέρους του κοινού. Καθαρά ειδικά δωμάτια σαν στούντιο, πολλές χορευτριοπουτάνες γυναίκες για επιλογή, της κλάσσης που τώρα δουλεύουν στούντιο και cg, 70E τα 40 λεπτά. Διάφορα προγράμματα, απο πίπα 40Ε στο πριβέ (πραγματικό σεπαρέ δωμάτιο 'χορών') έως και 2 γκόμενες στα δωμάτια του σέξ, 150Ε. Νόμιμα, ξηγημένα, ελεγμένα. Έτσι δεν έχουμε φαινόμενα του στύλ στα τρώω και ίσως και με γαμήσεις κάποτε και δεν ακούμε ηλίθια ψέματα ή κανουμε τους ντετέκτιβ για το ποια το κάνει και με τι όρους έξω, ή χώνουμε ποσά που καταντήσανε να ματσάρουν το 1 ώρα με cg στην αναζήτηση μιας άβολης εκτόνωσης, συχνά φόρα παρτίδα.
2. Στρίπ 'αίσθηση'. Εκεί όπου η κορυφαία εμφάνιση, η ωραία παρέα, & το καλοβαλμένο show, θα γέμιζε τις ανήσυχες νύχτες μικρότερου και 'αριστοκρατικότερου' μέρους του κοινού. Αυστηρά καμμίας μορφής εκτόνωση με την τσαπού ξωέ. Φυσικά τα ποτά καθαρά και η γενικότερη προσοχή στο χώρο κλπ. θα δiκαιολογούσε την εικόνα και τις τιμές ενός καλού night club. Ισότητα υπηρεσιών, και σεβασμός στους πληρώνοντες 'άρωμα γυναίκας' για να μην παρασύρονται και οι γυναίκες και το χαλάνε.
Με τον διαχωρισμό σε κατηγορίες, το κάθε κοινό βρίσκει τις αντίστοιχες καταστάσεις και δεν ταλαιπωρείται η αισθητική, τα πιστεύω και η αξιοπρέπεια κανενός πελάτη και καμμίας εργαζόμενης. Γκάμα είναι η λύση σε κάθε αγορά.
Κλείνοντας την ΟΥΤΟΠΙΑ και γνωρίζοντας ότι λόγω φαρισαϊκών νόμων και στάσης συστήματος που βολεύει την τακτική τυπικής παρανομίας, και στραβών ματιών μετά απο τάϊσμα, για να κρατεί καλά ο επικερδής βαλκανοχορός της σχέσης διαφθοράς κρατικής εξουσίας & επιχειρηματιών, εκμετάλευσης αναγκών αλλοδαπών εργαζομένων, σε κάθε μορφή επιχείρησης διασκέδασης και γενικώς, ας δούμε τι θα βελτίωνε κάπως το τουρλουμπούκι που ζούμε και θα ζούμε.
Ώς έχουν τα πράγματα, μόνο και μόνο η στασιμότητα και η ανακύκλωση των ιδίων γυναικών έχει φέρει τέλμα. Νέα γενιά τώρα! Ανανεώσεις, προσθήκες ανα 6μηνο.
Εδώ, ντουβάρι το σύστημα μάλλον ο φταίχτης. Νομίζω κάθε επιχειρηματίας θα το έκανε αν ήταν απλό. Αν δεν αλλάξει πάντως το θέμα, τα στρίπ όλο και θα περιορίζονται στο γενικό κοινό της Παρασκευής - Σαββάτου, που άν και αδιάφορο θα αλλάζει γενιές. Θα κρατιούνται έτσι το πολύ 2-3 μαγαζιά σε πολύ κεντρικούς δρόμους. Τζίρος βασικά στην είσοδο.
Φρενάρισμα τιμών (όχι νέες αυξήσεις = ταφόπλακα), επιστροφή του γυναικείου ποτού του 10κάρικου - 10λεπτου.
Διάρκεια απλού χορού 1 κάρτας 5λεπτο αυστηρά. Έχει σημειωθεί σταδιακά πτώση υπηρεσιών και χρόνου αυτών σε σχέση με 5 χρόνια πρίν. Έτσι φύτρωσαν και οι αρπαχτές υπηρεσίες φραπεδιάς που τονώνουν τον τζίρο και δεν μπορούν να κανονικοποιηθούν (και καλά κρυφές - προσωπικές) μιας και οι απλές κατάντησαν ασύμφορες και άνευ λόγου με τις ίδιες και τις ίδιες.
Σκάρτεμα υπηρεσιών, έμεση αύξηση τιμών (χρόνος = χρήμα) με το ίδιο 'φαγωμένο' προσωπικό σε μη ανανεωμένους χώρους με ποτά Τσερνόμπιλ, δεν είναι συνταγή επιτυχίας και συνέχειας του κλάδου.
Έξω το αγενές προσωπικό. Δεν μπορούν να λένε και να κάνουν μαλακίες. Προσοχή δηλαδή πάνω σε σερβιτόρους και γυναίκες απο προσωπάρχες που έχουν ζήσει την νύχτα.
Αντι αυτών τι βλέπουμε; Αρπαχτές, αστοιχείωτες μαύρες αντί για ανανέωση, αγένεια, τάση αύξησης τιμών, τουρλουμπούκι υπηρεσιών, δεν ξέρεις τι να διαλέξεις να ξοδέψεις με ποιά και γιατί (δεν ήταν τυχαία δημοφιλείς οι λίστες του Vasos) ανακάτεμα τύπου πελατών. Σκατά! Όλο και λιγότερο θα βλέπουν πραγματικούς θαμώνες (ακρογωνιαίος λίθος για κάθε μορφής επιχείρηση). Βρε μπουρδελάκι... και και θα μας ξαναδούνε στις 32 του μηνός!