Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Βικτωριανή εποχή...

Η ντροπή για τις σεξουαλικές επιθυμίες και τις σεξουαλικές δραστηριότητες έφτασαν σε τέτοια άκρα, που μια γυναίκα στα μέσα της δεκαετίας του 1800 καταπίεζε και έκρυβε όλα τα μέρη του σώματος της εκτός από το πρόσωπο. Φορούσε στρώματα από μεσοφόρια και ήταν τυλιγμένη με ρούχα, όπως μπλούζες με ψηλό λαιμό ως φούστες με έξτρα ύφασμα στο πίσω μέρος και με μήκος ως το πάτωμα, με σκούφια που να καλύπτει τελείως το κεφάλι της και με σάλι να τυλίγεται γύρω από όλο της το σώμα. Ακόμα και τα χέρια μιας γυναίκας ήταν κρυμμένα. Ένα περιοδικό του 1840 για κυρίες της Βικτωριανής εποχής, συμβούλευε, ότι «Τα γάντια είναι πάντα χαριτωμένα για μια κυρία μέσα στο σπίτι εκτός από την ώρα του γεύματος. Και μερικές γυναίκες δεν εμφανίζονταν ούτε στο τραπέζι «με γυμνά χέρια». Φορούσαν γάντια χωρίς δάχτυλα...

 

[iuakoya]

Ωστόσο, το να εξαφανίζεται το σώμα δεν ήταν επαρκές για την ηθική της βικτωριανής περιόδου. Οι σεξουαλικές λέξεις και οι αναφορές σε μέρη του σώματος αφαιρέθηκαν από τη «σωστή» γλώσσα για να αποφευχθεί η διέγερση της αμαρτωλής σεξουαλικής επιθυμίας. Ήταν προσβλητικό να γίνει αναφορά στο ανθρώπινο σώμα σε μικτή παρέα της ευγενικής κοινωνίας. Τα πόδια έγιναν «άκρα», το «μπούτι κοτόπουλου» έγινε «σκούρο κρέας» και το «στήθος κοτόπουλου» «λευκό κρέας». Μερικοί άνθρωποι έφτασαν την σεμνότητα στα άκρα της και έφτασαν να καλύπτουν στοιχεία όπως τα πόδια του πιάνου. Ο Τόμας Μπόουντλερ έφερε το «σέβας» στον Σαίξπηρ, δημοσιεύοντας δέκα τόμους των έργων του και αφαιρώντας όλες τις λέξεις που υπαινίσσονταν το σεξ ή την γύμνια 

 

[iuakoya]

Παρ’ όλα αυτά, η υπερηφάνεια του βικτωριανού συζύγου που έχει μια «σωστή» γυναίκα ήταν ένα προσωπείο που έκρυβε μια σκοτεινή πλευρά. Υπήρξαν περισσότερες πόρνες ανά κάτοικο στους δρόμους του Λονδίνου κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ιστορίας εκείνης της πόλης. Υπήρξε άνθηση της πορνογραφίας και του κερδοφόρου εμπορίου παρθένων. Νεαρά κορίτσια απήχθησαν: «Το ποσοστό στην παράνομη αγορά κυμαίνονταν μεταξύ πέντε και σαράντα λιρών ανάλογα με την ηλικία και την ομορφιά τους.» Αφού τις είχαν ξεπαρθενιάσει, τα κορίτσια αυτά συχνά εντάσσονταν στις τάξεις των ιερόδουλων. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα των «γαλλικών καρτ-ποστάλ», τυπωμένες φωτογραφίες γυμνών κοριτσιών, που με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσαν να θεωρηθούν κάτι λίγο περισσότερο από πονηρές ή απλά υπαινικτικές. Ωστόσο, αυτές οι κάρτες ήταν αναμφίβολα «ερεθιστικές» για τους στερημένους άνδρες που δεν είχαν καμία άλλη ευκαιρία για να ικανοποιήσουν τη φυσική τους περιέργεια για το γυναικείο σώμα. Σε αυτά τα πλαίσια, αναφέρεται ότι οι ποιητές-σύμβολα του ρομαντισμού του δέκατου ένατου αιώνα, Ελίζαμπεθ Μπάρρετ και ο σύζυγός της, ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ, δεν είδαν ποτέ γυμνό ο ένας το σώμα του άλλου...

 

[iuakoya]

Όταν ο χριστιανισμός κυριάρχησε στο ρωμαϊκό κόσμο, έπρεπε να βρει μια λύση και για το ευρύτατα διαδεδομένο φαινόμενο της πορνείας. Θεωρητικώς, η απαγόρευση και η καταδίκη του ήταν απόλυτη. Το γεγονός ότι πολλοί ειδωλολατρικοί ναοί ήταν συγχρόνως και πορνεία ήταν άλλωστε από τα βασικότερα επιχειρήματα των χριστιανών θεολόγων κατά των παλαιότερων θρησκειών. Είναι όμως δυνατόν να καταργηθεί η πορνεία; Μάλλον όχι. Οι επικεφαλής της Εκκλησίας λοιπόν αποφάσισαν να την καταδικάσουν μεν ως αμαρτία, αλλά στην πράξη να κάνουν τα στραβά μάτια. «Μακριά από μας η πορνεία» είπαν. «Τοποθετείται στο κοινωνικό περιθώριο και όποιος θέλει μπορεί εκ των υστέρων να μετανοήσει». Έφτιαξαν μάλιστα και ειδικά μοναστήρια για πόρνες που ήθελαν να ξαναμπούν στον δρόμο του Θεού...

 

[iuakoya]

Παρά τη καταδίκη όμως της σαρκικής αμαρτίας, παρά την εξύμνηση της παρθενίας, υπήρξαν και πατέρες της εκκλησίας που αναγκάστηκαν σε στιγμές ειλικρίνειας να ομολογήσουν την κοινωνική χρησιμότητα του αγοραίου έρωτα. Ο Άγιος Αντώνιος έλεγε: «Καταργήστε την πορνεία και τότε η ακολασία θα παρασύρει τα πάντα». Πιο γλαφυρός ήταν ο Θωμάς ο Ακινάτης: «Η πορνεία στις πόλεις είναι σαν το βόθρο στα παλάτια. Αν αφαιρέσετε το βόθρο, το παλάτι θα γίνει ένας χώρος γεμάτος βρόμα και δυσωδία».

 

[troubakhs]

 

[iuakoya]

Ο πιο ευρηματικός απ’ όλους ήταν αργότερα ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΓ’ της Γαλλίας. Για να τα έχει καλά και με την Εκκλησία και με τους λάγνους υπηκόους του, έβγαλε τον ακόλουθο απίστευτο νόμο: «Όλοι οι οίκοι ανοχής πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από τριακόσια μέτρα από κάποια εκκλησία, ώστε εκείνοι που φεύγουν από εκεί να μπορούν εύκολα να πηγαίνουν στην εκκλησία για εξαγνισμό». Οι Λουδοβίκοι είχαν παράδοση σε τέτοιες φαεινές ιδέες. Ο Λουδοβίκος ο Θ’ απαγόρευσε στους σταυροφόρους του που βάδιζαν κατά των Αγίων Τόπων να κουβαλούν μαζί τους πόρνες, διότι αυτό ήταν μεγάλη αμαρτία. Τους επέτρεψε όμως να πηγαίνουν με μουσουλμάνες πόρνες, διότι δεν ήταν χριστιανές και συνεπώς δεν υπόκεινταν στην απαγόρευση...

 

[iuakoya]

Τον 13ο αιώνα έκαναν την εμφάνιση τους και τα πρώτα δημοτικά πορνεία, ειδικά σε πόλεις που ήταν κέντρα εμπορίου, όπου στάθμευαν καραβάνια εμπόρων. Μπροστά στον φόβο του να ξελογιάζουν οι πλούσιοι ξένοι τυχοδιώκτες τις γυναίκες των ντόπιων, οι ίδιες οι κοινότητες άνοιγαν τα πορνεία, εξασφαλίζοντας και την ησυχία τους και κάποια έσοδα για το κοινοτικό ταμείο. Στη Φλωρεντία, στη Βενετία και στη Λεύκα άνοιξαν από το 1360 ως το 1400 δεκάδες δημόσια πορνεία, που είχαν συγκεκριμένη αποστολή. Επειδή οι επιδημίες και κυρίως η πανώλη είχαν αποδεκατίσει τον πληθυσμό, οι πολιτικές Αρχές των πόλεων αποφάσισαν να προσφέρουν στους νέους πόρνες σε πολύ χαμηλές τιμές, ώστε αυτοί να γλυκαθούν από την επαφή να τη συνηθίσουν κι έπειτα να καταφύγουν στο γάμο, απαραίτητο σκαλοπάτι για την αύξηση του πληθυσμού. Ήταν ένα είδος επιδοτούμενης από το κράτος πορνείας

 

[iuakoya]

Συχνότατα επίσης στον Μεσαίωνα, με την έμμεση επιδοκιμασία της Εκκλησίας, έσπρωχναν τους νεαρούς στα πορνεία, προτιμώντας αυτά από τις παρά φύσιν εμπειρίες των εφήβων, όπως η σοδομία ή ο αυνανισμός. Πολλές φορές και επισήμως η Καθολική Εκκλησία ομολόγησε ότι θεωρεί τις σχέσεις με τις κοινές γυναίκες σαφώς μικρότερη αμαρτία από τη βδελυρή ομοφυλοφιλία. Τον Μεσαίωνα άνθισαν επίσης οι πόρνες των πανηγυριών, γυναίκες που πήγαιναν από πανηγύρι σε πανηγύρι με αραμπάδες και πρόσφεραν μέσα σε αυτούς αγοραίο έρωτα. Διαβόητες ήταν τέλος τον Μεσαίωνα οι λεγόμενες πόρνες των συνταγμάτων. Ήταν οι χειρότερες του είδους και ακολουθούσαν συστηματικά τα μισθοφορικά σώματα των βασιλιάδων και των ηγεμόνων στους πολέμους και στις επιδρομές τους. Αυτές ήταν υπεύθυνες για τη μετάδοση φοβερών επιδημιών και αφροδίσιων νοσημάτων...

 

[iuakoya]

Δεκαετία του 1930 στην Ελλάδα...

«Ερωτικές φωλιές» υπήρχαν πάντοτε, ακόμη και σε εποχές που το μήκος της γυναικείας φούστας επιβαλλόταν με νόμο. Το εντυπωσιακό για τα συντηρητικά ήθη του μεσοπολέμου και την αυστηρότητα της εποχής, ήταν ότι τα λεγόμενα ερωτικά καταφύγια αναζητούσαν όχι μόνο οι άντρες, αλλά και οι γυναίκες που επιθυμούσαν να ζήσουν τις προσωπικές τους στιγμές. Στην Ελλάδα του ’30, ο περίπατος μιας κοπέλας με έναν νέο μπορούσε να προκαλέσει σκάνδαλο. Κι όμως την ίδια στιγμή υπήρχαν νεαρές που αξιοποιούσαν τη οικονομική τους άνεση και νοίκιαζαν σπίτια σε απομονωμένα σημεία για να ζήσουν τον έρωτα μακρυά από τα αδιάκριτα βλέμματα. ‘Όπως αναφέρει ο ερευνητής Θωμάς Σιταράς τα σπίτια αυτά ονομάζονταν «φιγιέρες», από τη γαλλική λέξη «fille» που σημαίνει κορίτσι. Όπως ακριβώς η λέξη γκαρσονιέρα προέρχεται από τη γαλλική λέξη «garçon» που σημαίνει «αγόρι»...

 

[iuakoya]

Το σχετικό ρεπορτάζ που περιγράφει αυτά τα ανομολόγητα πάθη είναι του Μ.Β. από τη «Χρεωκοπία» του 1933. Μετά την ανάγνωση αυτού του κειμένου θα αναρωτηθείτε πότε ήταν πιο «κίτρινος» ο τύπος. Σήμερα ή τότε;
«Υπάρχουν εδώ, μες στην Αθήνα, αρκετές. Θα νομίζετε ότι τις φιγιέρες αυτές τις έχουν τίποτα κοκοτάρες ή τίποτα πλούσιες παντρεμένες, που δεν αρκούνται μόνο απ’ τον άντρα τους και που θέλουν να βρίσκουν κάπου-κάπου κανένα παλικάρι, απ’ αυτά που αντέχουν να ικανοποιήσουν και δέκα ακόμα γυναικάρες μέσα σε μια νύχτα. Ε, λοιπόν, όχι. Τις φιγιέρες αυτές τις έχουν γνωστές “δεσποινίδες” της αριστοκρατίας με τα πιο παράξενα γούστα! Μια τέτοια φιγιέρα υπάρχει σε μια πάροδο στα Πατήσια. Την έχει μια έκφυλη “δεσποινίς”, που οι κοσμικοί κύκλοι την ξέρουν για “αξιότιμη”. Αυτή έχει την μανία να την παιδεύουν. Κάθε βράδυ στην φιγιέρα της, έρχονται δυο-τρεις νέοι φτωχοί, που πληρώνονται αρκετά γι’ αυτή τη δουλειά. Η φιγιέρα είναι στολισμένη με τον πιο περίεργο τρόπο. Δίνει την εντύπωση μουχλιασμένου υπογείου. Δοκάρια, αράχνες και δυο-τρεις σκελετοί. Είναι σκοτεινή και το μόνο φως που έχει είναι ένας προβολέας που πέφτει ακριβώς στη μέση. Το βράδυ, σαν έρθουν οι νέοι, η “δεσποινίς” είναι τσιτσίδι, καθώς επίσης και οι συνοδοί της. Τότε αρχίζει ένα φοβερό ξυλοκόπημα. Τους δίνει από ένα καμτσίκι και την χτυπάνε, την χτυπάνε… μέχρι που το κάτασπρο κορμάκι της να ματώσει και να πέσει μισολιπόθυμη στο πάτωμα

 

[iuakoya]

Άλλη μια φιγιέρα βρίσκεται σε μια πάροδο, στο τέρμα Αχαρνών. Τότε ένας-ένας απ’ αυτούς με την σειρά, πέφτει δίπλα της. Κατόρθωσα να μπω στην αυλή της απ’ το γειτονικό σπίτι, που κάθονται γνωστοί μου. Από ένα παράθυρο που έβλεπε στην αυλή, είδα ένα σωρό περίεργα και ανήκουστα πράμματα. Ακούστε να φρίξετε! Η κάμαρα της φιγιέρας, όπως φαινότανε από μια χαραμάδα που άφηναν δυο κουρτίνες, είχε μια κατάμαυρη ταπετσαρία. Ένα πολύ χαμηλό ντιβάνι βρισκότανε στη γωνιά κι απάνω σ’ αυτό ολόγυμνη, η ιδιοκτήτρια της φιγιέρας, η κ. Κ.Κ. Το ολόασπρο χυτό κορμάκι της ήταν μια σπάνια και ωραία αντίθεσις στην τόση μαυρίλα. Ένα φως κόκκινο φώτιζε αυτή την κάμαρα. Ένας ολόγυμνος αράπης με αθλητικό παράστημα της έφερε τσιγάρα. Άναψε ένα. Εκείνη τη στιγμή μπήκε στην κάμαρα ένας ωραίος νέος. Το γυμνό του σώμα το σκέπαζε μια μαύρη ρόμπα. Την έβγαλε, κι’ έτσι ολόγυμνος καθώς έμεινε πήγε κι’ έπεσε δίπλα της… (ακολουθεί γλαφυρή περιγραφή την οποία παρακάμπτουμε) Δεν μπορούσα πια να δω τίποτε άλλο, εκτός απ’ τα δυο εκείνα σώματα, που φωτιζόντουσαν αμυδρά και που εξακολουθούσαν να κουνιούνται αργά-αργά με κανονικές κινήσεις, όπως τα στάχυα, σαν τα χαϊδεύει ο άνεμος».
ΥΓ Αυτό με τα στάχυα πολύ ποιητικό

 

[iuakoya]

Επιστροφή στην Κορέα, στο βόρειο τμήμα...

Πώς είναι ένα «τυπικό» πρώτο ραντεβού στη Βόρεια Κορέα και τι περιλαμβάνει; Σίγουρα μία βόλτα στο ποτάμι ή να πας για πατίνια. Οι πιο ρομαντικοί θα συνδυάσουν αυτά τα δύο και με υπαίθρια πικ-νικ. Οι δημόσιες επιδείξεις τρυφερότητας, όπως το να περπατάς χέρι-χέρι με το έτερο ήμισυ ή τα φιλιά στο στόμα, είναι εξαιρετικά σπάνιες, αν και οι νέοι αποκλίνουν από αυτόν τον κανόνα. Ωστόσο, η απαγόρευση πρόσβασης σε κοινωνικά δίκτυα και σε datting apps, αλλά και οι απαγορευτικές τιμές που έχουν τα κινητά, είναι παράγοντες που έχουν κρατήσει τις σχέσεις σε μια εποχή που θυμίζει περισσότερο τις δεκαετίες του ‘80 ή και του ’90. Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν υπάρχει, ενώ οι γυναίκες υποτίθεται πως θα πρέπει να παραμένουν αγνές μέχρι το γάμο...

 

[iuakoya]

Παρόλα αυτά, πολλά ζευγάρια συνηθίζουν να νοικιάζουν παρανόμως δωμάτια σε σπίτια για να περάσουν μερικές ώρες μόνα τους. Οι ένοικοι αυτών είναι συνήθως ηλικιωμένοι , οι οποίοι ζουν σε σπίτια κοντά σε κεντρικές αγορές ή σε σταθμούς τρένων ενώ διαλαλούν τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Αν και πολλές φορές, τα ίδια τα ζευγάρια θα ψαχτούν. Τα σπίτια αυτά λειτουργούν σαν άτυπα ξενοδοχεία ημιδιαμονής. Συμφωνούν για το διάστημα παραμονής και τότε ο ένοικος του σπιτιού φεύγει και επιστρέφει στο χρόνο που έχουν συμφωνήσει. Όσο για τα μέτρα αντισύλληψης, είναι ανύπαρκτα ή παράνομα. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο για μια γυναίκα να βρει αντισυλληπτικά και για έναν άνδρα να αγοράσει προφυλακτικά. Όσο για το χάπι της επόμενης μέρας, αυτό είναι διαθέσιμο μόνο στη μαύρη αγορά, ενώ οι εκτρώσεις γίνονται κρυφά και πολλές φορές ούτε καν από γιατρούς...

 

[iuakoya]

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, το πορνό έχει συμβάλλει στην αναθεώρηση αρκετών αντιλήψεων σχετικά με το σεξ. Αρκεί βέβαια να έχει κάποιος πρόσβαση σε τέτοιο υλικό. Η Βόρεια Κορέα είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για να δει κάποιος τι συμβαίνει σε μία κοινωνία χωρίς σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ή/και πρόσβαση σε πορνογραφικό περιεχόμενο. Συνήθως, όσοι καταφέρνουν να έχουν παράνομη πρόσβαση σε αυτό το υλικό είναι και πιο... δημιουργικοί στο κρεβάτι. Η κατοχή πορνογραφικού υλικού, πάντως, έχει τους κινδύνους της: όσοι βρεθούν από τις Αρχές να το έχουν στην κατοχή τους, οδηγούνται στη φυλακή. Ακόμα και το πορνό εντάσσεται στην αυταρχική πολιτική του καθεστώτος να αποκλείει τους πολίτες από την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει και με την ειδησεογραφία, τις ταινίες κτλ. Ίσως γιατί αν οι πολίτες δουν μόνοι τους τι συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη, θα είναι πιο δύσκολο για το κράτος να τους ελέγξει...

 

[iuakoya]

Τα κορίτσια της αφίσας. Οι σεξοβόμβες του παρελθόντος...

Από αθώες φωτογραφίσεις με εσώρουχα μέχρι και πιο προχωρημένες ερωτικά εικόνες, τα κορίτσια της αφίσας συνήθιζαν να σκανδαλίζουν τα χρηστά ήθη των κοινωνιών. Την ίδια ώρα βέβαια καλούσαν σε μια πρόωρη σεξουαλική επανάσταση, καθώς μιλάμε ακόμα για τις δεκαετίες του 1940 και του 1950. Πριν έρθει η πραγματική σεξουαλική απελευθέρωση, αυτά τα κορίτσια έκαναν απλώς τα βλέμματα να αλληθωρίζουν. Είτε από πόθο είτε από ντροπή. Αυτά τα κορίτσια είχαν πάντως μαζί τους οι αμερικανοί στρατιώτες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξαπλώνοντας τη σαγήνη τους στην Ευρώπη και ακόμα πιο μακριά. Οι εικόνες τους ήταν τώρα παντού, από τους φοριαμούς και τους τοίχους των στρατοπέδων μέχρι και τα πορτοφόλια τους. Και ο αμερικανικός στρατός έβλεπε ανεπισήμως με καλό μάτι την κυκλοφορία τους μέσα στις μονάδες, καθώς τέτοιες εικόνες ανέβαζαν το ηθικό των στρατευμένων νιάτων. Ακόμα και τα ίδια τα κορίτσια θεώρησαν κάποια στιγμή τιμή το γεγονός ότι βοηθούσαν στην πολεμική προσπάθεια της χώρας τους. Μόνο που η απήχησή τους είχε γίνει πλέον παγκόσμια. Κάποιες τις ξέρουμε εξάλλου από άλλα μετερίζια και άλλες κατάφεραν να γίνουν ακόμα και σούπερ σταρ. Όλες ξεκίνησαν όμως ως κορίτσια της αφίσας...

 

[iuakoya]

Μπέτι Πέιτζ...

Η «βασίλισσα με τις καμπύλες», όπως την ονόμαζαν, παραμένει ένας μύθος της εποχής. Μια κοπέλα με καθημερινή ομορφιά που μεταμορφώθηκε στο πιο ποθητό πλάσμα της υφηλίου. Η Μπέτι Πέιτζ με την ανοιχτή σεξουαλικότητα ενέπνευσε τόσα και τόσα κορίτσια να ακολουθήσουν το παράδειγμά της, προκαλώντας μια σωστή κοινωνική επανάσταση. Γεννημένη το 1923 στο Τενεσί, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, μέσα στην ανέχεια και τους καυγάδες των γονιών της. Ο πατέρας της μάλιστα την κακοποιούσε σεξουαλικά. Παρά το μαρτύριο, ήταν πανέξυπνη και η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου. Φοίτησε στο κολέγιο και ασχολήθηκε με πολλά στα πρώτα αυτά χρόνια της, πριν μετακομίσει στα τέλη της δεκαετίας του 1940 στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει υποκριτική. Εκεί θα την έβρισκε το 1950 ο Jerry Tibbs, το περίεργο αυτό κράμα αστυνομικού και φωτογράφου, με τον οποίο θα έκανε και τις πρώτες προκλητικές φωτογραφίσεις της. Ήταν η στιγμή που περίμενε. Η αυτοπεποίθηση και η χαρά που έβγαζε στις «πιπεράτες» εικόνες έδειχναν ότι η σεξουαλικότητα δεν είχε τίποτα το ντροπιαστικό. «Θέλω να με θυμούνται ως τη γυναίκα που άλλαξε τα μυαλά του κόσμου αναφορικά με το γυμνό», είχε πει στους «Los Angeles Times». Και τότε, στον κολοφώνα της καριέρας της το 1957, τα παράτησε όλα και έγινε ερημίτισσα. Η ζωή της πήρε τώρα την κάτω βόλτα. Έφυγε από τον κόσμο τον Δεκέμβριο του 2008, σε ηλικία 85 ετών...

 

[iuakoya]

Μπέτι Γκρέιμπλ...

Η Μπέτι Πέιτζ τα ξεκίνησε όλα, άλλη κατάφερε ωστόσο να γίνει τα «πόδια του ενός εκατομμυρίου». Η Μπέτι Γκρέιμπλ έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου, με τα πόδια της να γίνονται τέτοιο αντικείμενο λατρείας που πείστηκε τελικά να τα ασφαλίσει. Ναι, για 1 εκατ. δολάρια. Ο θρύλος θέλει μάλιστα ακόμα και Γερμανούς και Ιάπωνες στρατιώτες να βάζουν τις φωτογραφίες της στα δικά τους πορτοφόλια. Οι Αμερικανοί την είχαν βάλει ήδη στα αεροπλάνα τους. Πριν συμβούν όλα αυτά, η Μπέτι Γκρέιμπλ δεν ήταν παρά μια επαρχιωτοπούλα που είχε γεννηθεί το 1916 στο Μιζούρι. Όλα τα χρωστάει στη μαμά της, που ήθελε να κάνει σώνει και καλά την κόρη αστέρι της showbiz, πηγαίνοντάς τη στο Χόλιγουντ ήδη από τα 13 της. Ποιος να περίμενε πως το κορίτσι που έπαιζε σε κάτι μικρορολάκια θα γινόταν η πιο ακριβοπληρωμένη σταρ στα τέλη των 40s; Μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας ωστόσο, η πρωτόγνωρη για κορίτσι αφίσας λάμψη της είχε ξεθωριάσει. Ο κόσμος είχε ερωτευτεί πια μια άλλη πρόκληση, Μέριλιν Μονρόε την έλεγαν. Και ο τελευταίος μάλιστα ρόλος της Γκέιμπλ στο μεγάλο πανί θα ερχόταν αρκετά ειρωνικά δίπλα στη γυναίκα που της έκλεψε τη δόξα (στο «Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο» του 1953). Η Γκέιμπλ παρέμεινε ωστόσο ενεργή στα πράγματα μέχρι και μερικούς μήνες πριν από τον θάνατό της. Πλέον την είχε κερδίσει το σανίδι. Έφυγε από τον κόσμο το 1973, χτυπημένη από καρκίνο των πνευμόνων. Ήταν 57 ετών...

 

[iuakoya]

Βερόνικα Λέικ...

Οι μοιραίες μπούκλες της Βερόνικα Λέικ σαγήνευαν άλλοτε τον αντρικό πληθυσμό όπως λίγα πράγματα σε αυτό τον κόσμο. Γεννημένη στη Νέα Υόρκη το 1922, είχε επίσης μια μαμά που άρχισε να προωθεί την καριέρα της από πολύ τρυφερή ηλικία. Μόλις τελείωσε το σχολείο λοιπόν, οι γονείς της μετακόμισαν στο Μπέβερλι Χιλς για να σπουδάσει σε μια φημισμένη σχολή υποκριτικής. Η Βερόνικα είχε τη στόφα της σταρ και ήταν πράγματι μεγάλο ταλέντο στην ηθοποιία. Και παρά το γεγονός ότι από το σινεμά την έμαθε ο πλανήτης, την ερωτεύτηκαν όλοι όταν άρχισε να βγάζει τις πρώτες προκλητικές φωτογραφίες της στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου. Και έγινε κακός χαμός. Η ζωή της μετέπειτα δεν είχε ωστόσο την ίδια πορεία. Άλλοι έλεγαν πως ήταν δύστροπη στις συνεργασίες της και η μαμά της ισχυριζόταν διαχρονικά ότι είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Όποια κι αν ήταν η αλήθεια, η Βερόνικα Λέικ είδε την καριέρα της να τελειώνει ουσιαστικά όταν έκοψε κοντά τα μαλλιά της. Έκανε κάποιες σποραδικές δουλειές στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, όχι πάντα στη showbiz, και βυθίστηκε τελικά στον κόσμο του αλκοόλ. Από νεφρική ανεπάρκεια και ηπατίτιδα πέθανε το 1973, στα 50 της. Ήταν πια τόσο στα αζήτητα που οι στάχτες της παρέμειναν στο αποτεφρωτήριο για 3 ολόκληρα χρόνια...

 

[iuakoya]

Τζέιν Μάνσφιλντ...

Η πληθωρική σεξοβόμβα που θα γινόταν γνωστή ως το αντίπαλο δέος της Μέριλιν γεννήθηκε το 1933 στην Πενσιλβάνια ως Βέρα Τζέιν Πάλμερ. Η Τζέιν παντρεύτηκε στα 17 της τον 20χρονο Πολ Μάνσφιλντ, έκανε αμέσως παιδί και ζούσε ως νοικοκυρά. Έκανε κάποια μαθήματα υποκριτικής και κάποια στιγμή βγήκε εκεί έξω να βρει δουλειά για να συμβάλει στο οικογενειακό εισόδημα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 έκανε την κίνηση-ματ, έπεισε τον σύζυγό της να μετακομίσουν στο Χόλιγουντ. Αφού χώρισε και μέχρι να υπογράψει το πρώτο συμβόλαιό της με τη Warner Bros το 1955, πέρασε αναγκαστικά από την επικράτεια των προκλητικών φωτογραφίσεων. Και ήταν αυτό που θα έδινε την τεράστια ώθηση στην καριέρα της. Ως μια πιο προκλητική εκδοχή της Μέριλιν ήταν τώρα γνωστή, μια εκδοχή που σιχαινόταν η ίδια η Μέριλιν: «Ξέρω πως είναι υποτίθεται κολακευτικό να σε μιμούνται, αλλά το κάνει τόσο άγαρμπα, τόσο χυδαία, μακάρι να μπορούσα να της κάνω μήνυση». Παρά το γεγονός ότι ήταν εντυπωσιακά έξυπνη, περιέφερε το στερεότυπο της αλαφροΐσκιωτης ξανθούλας. Πραγματικός σίφουνας ήταν όμως, έκανε τρεις γάμους, απέκτησε 5 παιδιά και της χρέωναν τόσα και τόσα ειδύλλια. Όλα θα έπαιρναν απρόοπτο τέλος τον Ιούνιο του 1967, όταν σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο. Ήταν μόλις 34 ετών...