Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Η τεχνητή νοημοσύνη θα μας βρίσκει ταίρι...

Ένα από πιο τα πετυχημένα επεισόδια του Black Mirror ήταν το Hang the dj  που μας παρουσιάζει ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ένα dating app για να βρουν το ταίρι τους, αλλά στην ουσία το app βρίσκει το ταίρι τους γι’ αυτούς καθώς από την αρχή τους δίνει την ημερομηνία λήξης της σχέσης. Άρα κάθε σχέση είναι απλώς ένα στάδιο μέχρι να φτάσεις σε αυτή που δε θα έχει ημερομηνία λήξης. Το τέλος διφορούμενο: ένα ζευγάρι που έχει «λήξει» αλλά στο μεταξύ έχει ερωτευθεί περνάει από διάφορες αποτυχημένες σχέσεις και τελικά ξαναβρίσκεται. Και για να μη χάσουν ο ένας τον άλλον κάνουν την επανάσταση τους και αδιαφορούν για το app. Όμως στην πραγματικότητα σε όλο το επεισόδιο παρακολουθούμε τις προσομοιώσεις τον δύο κεντρικών χαρακτήρων. Το σύστημα επιβεβαιώνει την πρόβλεψη του ότι ταιριάζουν μέσω της εξέγερσης τους εναντίον του. Έτσι όταν βρισκόμαστε στην «πραγματικό κόσμο» ο Φρανκ και η Έιμι κάθονται σε ένα μπαρ έτοιμοι να ξεκινήσουν μια κοινή πορεία αφού το σύστημα ύστερα από τις δοκιμές του αποφάσισε ότι ταιριάζουν κατά 99.8% (Από τις 1000 προσομοιώσεις επαναστάτησαν για χάρη του έρωτα τους στις 998)...

 

[iuakoya]

Η επιστήμη στην υπηρεσία του σεξ...

Θα φτιάχνουμε sex robots. Αλλά δεν θα κάνουμε μόνο αυτό. Θα βελτιώνουμε την ανθρώπινη φυσιολογία ώστε να απολαύσουμε με νέους τρόπους το σεξ. Η πρόβλεψη είναι ότι μέχρι το 2027 θα έχουμε καταφέρει με διάδραση μεταξύ δύο εγκεφάλων να επιτυγχάνεται σεξουαλική διέγερση σε τέτοιο βαθμό που θα έχουμε οργασμούς. Δικαίωση για τους sapiosexual εδώ και τώρα. Μολονότι όλα αυτά πιθανότατα να φαίνονται ανατριχιαστικά σε κάποιους ή ότι αλλοιώνουν την πεμπτουσία της σεξουαλικής πράξης (που δεν είναι άλλη από την ανθρώπινη επαφή) εντούτοις η Boddington παραμένει πεπεισμένη ότι, τελικά, η εξομοίωση του σεξ με video game θα λειτουργήσει υπέρ κάποιων σχέσεων -«για παράδειγμα, στις σχέσεις εκείνες που οι δύο σύντροφοι είναι αναγκασμένοι να μένουν μακριά ο ένας από τον άλλο για μακρά χρονικά διαστήματα ελέω επαγγελματικών υποχρεώσεων». Και ξαφνικά η έννοια της «ογκοχρέωσης» φαίνεται να αποκτά ένα πολύ πιο πονηρό όσο κι ενδιαφέρον νόημα...

 

[iuakoya]

 

[iuakoya]

Η mobile εφαρμογή Lazeeva που ειδικεύεται σε ερωτικά θέματα, έκανε μία πολύ μεγάλη έρευνα όπου πήραν μέρος 450.000 άτομα! Αυτό που ήθελε να ανακαλύψει ήταν ποια πόλη στον κόσμο έχει την περισσότερη κινητικότητα, το μέρος δηλαδή που τα κρεβάτια παίρνουν φωτιά σε μόνιμη βάση. Άτομα από 200 χώρες απάντησαν στις ερωτήσεις που τους έθεσαν και ιδού τα αποτελέσματα!

1. Ρίο Ντε Τζανέιρο
2. Παρίσι
3. Λος Άντζελες
4. Ίμπιζα
5. Λονδίνο
6. Βερολίνο
7. Σαντιάγκο
8. Πράγα
9. Νέα Υόρκη
10. Γιοχάνεσμπουργκ
Πού είμαστε εμείς ωρέ; 

 

[iuakoya]

Οι ευνούχοι και ο ρόλος τους...

Χιλιάδες ευνούχοι ήταν ιερείς στους ναούς της Ιστάρ στη Βαβυλώνα και χιλιάδες ευνούχοι υπηρετούσαν τους Κινέζους αυτοκράτορες στην Απαγορευμένη πόλη. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, ευνούχοι ιερείς, που ονομάζονταν μεγάβυζοι, πλημμύριζαν το ιερό της Εφέσιας Αρτέμιδος. Ο ευνουχισμός των αγοριών για να μπουν στα παλάτια αποφασιζόταν συνήθως από τους ίδιους τους γονείς. Στη Ρώμη ο ευνουχισμός ήταν τόσο διαδεδομένος για να προωθηθούν οι ευνούχοι στη δημόσια διοίκηση, ώστε ο Αδριανός και ο Μέγας Κωνσταντίνος έλαβαν νομοθετικά μέτρα εναντίον του φαινομένου. Εκτός των άλλων, η διάδοση του ευνουχισμού αραίωνε και τις ρωμαϊκές λεγεώνες...

 

[iuakoya]

Η εισαγωγή του ευνουχισμού στην αρχαία Ελλάδα αποδίδεται στην επιρροή των Φοινίκων, που πωλούσαν τους ευνούχους στους Έλληνες, αφού τους είχαν αγοράσει από τις χώρες της Ασίας. Οι ευνούχοι στην αρχαία Ελλάδα είχαν συνήθως ρόλο υπηρέτη και παιδαγωγού. Τον Χρυσό Αιώνα του Περικλή στην Αθήνα, οι ιερείς του ναού της θεάς Κυβέλης ήταν ευνούχοι, ακολουθώντας την πανάρχαια παράδοση των μυθικών Κορυβάντων της Φρυγίας. Πολλές φορές όμως οι ευνούχοι δεν περιορίζονταν στους παραπάνω ρόλους, αλλά καταλάμβαναν εξέχουσες θέσεις στην πολιτική και στρατιωτική ιεραρχία...

 

[iuakoya]

Αντίθετα, στην αρχαία Αθήνα, ο ευνουχισμός αποτελούσε μια μορφή τιμωρίας που μπορούσε να επιβάλει ο απατημένος σύζυγος στον εραστή της γυναίκας του. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις διάσημων ευνούχων της αρχαιότητας αποτελούν ο Ερμίας ο Αταρνεύς (4ος αι. π.Χ.), μαθητής του Πλάτωνα και στενός φίλος του Αριστοτέλη, ο Βαγώας, ευνούχος και παρακοιμώμενος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και ο Φιλέταιρος, ηγεμόνας της Περγάμου (343-263 π.Χ.). Στις ιστορίες του Ηροδότου, βρίσκουμε την περίπτωση ενός νεαρού από την Καρία, του Ερμότιμου (5ος αι. π.Χ.), που αιχμαλωτίστηκε σε νεανική ηλικία, πουλήθηκε στο δουλέμπορο Πανιώνιο από τη Xίο και, αφού ακρωτηριάστηκε, στάλθηκε στην περσική αυλή, όπου τον εκτίμησε ο Ξέρξης και τον πήρε μαζί του στην εκστρατεία του...

 

[iuakoya]

Ο ευνουχισμός στα βάθη των αιώνων...

Ένα πήλινο θραύσμα του 2.000 π.Χ. που ανακαλύφθηκε κοντά στις αιγυπτιακές Θήβες μας αποκαλύπτει ότι στην αρχαία Αίγυπτο διακρίνονταν τρία φύλα: άνδρες, γυναίκες και ευνούχοι. Το εύρημα αναπαριστά έναν άνδρα (tai), γονατιστό, με πέος. Ο ευνούχος (hmt) είναι ένας νεαρός γονατιστός επίσης, χωρίς πέος. Η γυναίκα είναι καθιστή, ανώνυμη και δεν αποκαλύπτονται τα απόκρυφα σημεία του σώματός της. Η λέξη hmt κατά τους αιγυπτιολόγους έχει διάφορες σημασίες μεταξύ των οποίων ‘’ευνούχος’’, ‘’άνανδρος’’, ή ‘’ευτελής’’. Λέγεται ότι και ο Φαραώ Ακενατών της 18ης δυναστείας ήταν ευνούχος...

 

[iuakoya]

Ο sir Austen Layard, Άγγλος αρχαιολόγος του 19ου αιώνα, στη διάρκεια ανασκαφών στη Μεσοποταμία στις παρυφές της αρχαίας Νινευί έφερε στο φως το ανάγλυφο των τειχών του ανακτόρου του Σαρδανάπαλου Β’, Ασσύριου βασιλιά γύρω στο 1000 π.Χ. Ανάμεσα στους διάφορους αξιωματούχους απεικονίζονται και αρκετοί ευνούχοι: υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, μάγειροι και αρτοποιοί στα βασιλικά μαγειρεία, μουσικοί ή τραγουδιστές. Άλλοι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Ελλάνικος χρεώνουν τους πρώτους ευνουχισμούς στη βασίλισσα των Ασσυρίων Άτοσσα και ορισμένοι στην περιβόητη ακόλαστη Σεμίραμη, η οποία σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη διέταζε τα χαράματα να ευνουχιστεί ο κάθε νυχτερινός εραστής της για να μην μπορεί να συνευρεθεί ερωτικά με άλλη γυναίκα! Ο Γιοχάνες Χεράρντους Βόσιους στο κείμενό του ‘’De Historicis Latinis’’ θεωρεί ότι οι πρώτοι ευνουχισμοί έγιναν σε Πέρσες στα χρόνια του Κύρου του Μέγα. Όμως αναφορές σε ευνούχους έχουμε και σε πολύ παλιότερα κείμενα, αιγυπτιακά, ασσυριακά, σουμεριακά, κινέζικα και ινδικά κείμενα, αλλά και στη Βίβλο. Στο έργο ‘’Κύρου Παιδεία’’ ο Ξενοφώντας έγραφε ότι ο Κύρος υπήρξε υπέρμαχος αυτής της πρακτικής και μάλιστα τη δικαιολογούσε απόλυτα...

 

[iuakoya]

Τι είναι οι ευνούχοι...

Η πρώτη σημασία της λέξης ευνούχος κατά την αρχαιότητα ήταν ‘’ο φύλακας της κλίνης’’ και κατ’ επέκταση της κρεβατοκάμαρας: ευνή(= κλίνη, κρεβάτι)+ ούχος. Η σημασία όμως με την οποία έχει περάσει στη γλώσσα μας η λέξη ευνούχος είναι: αυτός του οποίου έχουν αφαιρεθεί οι γεννητικοί αδένες και έχει καταστεί ανίκανος για συνουσία και αναπαραγωγή. Αυτό ακριβώς, την ανικανότητα για αναπαραγωγή του ευνούχου, καθορίζει ως μοναδικό κοινό παρονομαστή μεταξύ των διαφόρων τύπων ευνούχων ο Λουκιανός στο έργο του ‘’Ερμότιμος’’...

 

[iuakoya]

Μέθοδοι ευνουχισμού...

Η σουδανέζικη μέθοδος, που εφαρμοζόταν στην Αφρική, στα νότια της περιοχής που ονομαζόταν Νουβία και στην Αιθιοπία. Μετά τη διαδικασία του ευνουχισμού, που γινόταν χωρίς τη χρήση αναισθητικών ή ναρκωτικών, η πληγή αλειφόταν με ένα κατάπλασμα από αιμοστατικά βότανα και λάσπη. Κατόπιν ο ευνούχος θαβόταν σε μια τρύπα την οποία ο ευνουχιστής και οι βοηθοί του γέμιζαν με άμμο αφήνοντας να εξέχει μόνο το κεφάλι του ευνούχου. Υπήρχε η άποψη ότι η πληγή επουλωνόταν πιο γρήγορα αν ο ευνούχος παρέμενε ακίνητος. Σύντομα ο ευνούχος παρουσίαζε υψηλό πυρετό. Τις τρεις πρώτες μέρες όμως δεν του έδιναν να πιει ούτε μια γουλιά νερό. Μόνο την τέταρτη μέρα του έδιναν κάποια υγρά. Μετά από μία εβδομάδα, αν ζούσε ακόμα, τον έβγαζαν απ’ τον λάκκο. Η διαδικασία επούλωσης της πληγής κρατούσε περίπου ένα μήνα. Το ποσοστό θνησιμότητας κατά τους ευνουχισμούς με τη σουδανική μέθοδο έφτανε το 90%...

 

[iuakoya]

Η κινέζικη μέθοδος ήταν λιγότερο επώδυνη από τη σουδανική. Ο ευνουχιστής φαίνεται ότι χρησιμοποιούσε κάποιου είδους αναισθητικό. Μετά τον ευνουχισμό ο ευνούχος ξάπλωνε και δενόταν. Αφηνόταν μόνος του χωρίς να μπορεί να κινηθεί για τρεις ολόκληρες μέρες. Αν μετά την απελευθέρωση του μπορούσε να ουρήσει η εγχείρηση εθεωρείτο επιτυχής. Διαφορετικά υπήρχε πλήρης αποτυχία και ο ευνούχος πέθαινε μέσα σε αφόρητους πόνους. Τα ποσοστά θνησιμότητας κατά τους ευνουχισμούς με την κινεζική μέθοδο ήταν μικρότερα από εκείνα της σουδανικής. Ο γιατρός Jean Jacques Mantignon υποστηρίζει ότι ήταν μόλις 3-4%. Αναφέρει όμως και στοιχεία άλλων μελετητών που ανεβάζουν τα ποσοστά αυτά στο 50%...

 

[iuakoya]

Η αιθιοπική μέθοδος, διαδεδομένη στη Βόρεια Αφρική ήταν πολύ πρόχειρη. Μάλιστα κατά τη διαδικασία του ευνουχισμού χρησιμοποιούσαν κι ένα είδος μικρής χαντζάρας. Μετά τον ευνουχισμό ριχνόταν στην αιμόφυρτη πληγή καυτό λίπος, που το θεωρούσαν αποτελεσματικό αιμοστατικό. Το 40% των ευνουχισμένων πέθαινε λίγο μετά τον ακρωτηριασμό. Η κοπτική μέθοδος γινόταν στους σκλάβους που προορίζονταν για φρουρά στα μουσουλμανικά χαρέμια. Οι Τούρκοι πολεμιστές άρπαζαν χιλιάδες παιδιά από τα αφρικανικά χωριά. Όσα επιβίωναν από την ταλαιπωρία, την πείνα, το ξύλο και τους βιασμούς κατέληγαν στο κοπτικό μοναστήρι του Ντέιρ ελ Αμπιάντ, όπου οι Κόπτες μοναχοί, άριστοι ευνουχιστές διεκπεραίωναν απαθείς τον ακρωτηριασμό έναντι αδράς αμοιβής. Εννιά στα δέκα παιδιά πέθαιναν μετά τον ευνουχισμό...

 

[iuakoya]

Στην αρχαία Ρώμη, σύμφωνα με το νόμο, οι ευνούχοι χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες: στους εκτομίες, των οποίων τα όργανα είχαν κοπεί, στους θλιψίες των οποίων τα όργανα είχαν συνθλιβεί και στους σπάνδωνες, των οποίων τα όργανα είχαν αχρηστευτεί από αρρώστια ή άλλη αιτία. Μια Ρωμαία που ανακάλυπτε ότι ο άνδρας της ήταν ευνούχος είχε δικαίωμα να πάρει άμεσα διαζύγιο. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, υπήρχε πιθανότητα να τιμωρηθεί ο ευνούχος που παντρευόταν, ενώ στους σπάνδωνες δίνονταν ασυλία, καθώς πιθανολογείτο ότι θα μπορούσαν να μη γνωρίζουν την ανικανότητά τους πριν από τον γάμο. Όπως και στην αρχαία Ελλάδα, έτσι και στη Ρώμη, οι ιερείς της Κυβέλης ήταν ευνούχοι και ονομάζονταν «Γάλλοι». Στην αρχαία Ρώμη συνηθιζόταν επίσης όλες οι ευγενείς κυρίες να έχουν ευνούχους στην υπηρεσία τους, που τις διασκέδαζαν και τις ψυχαγωγούσαν χωρίς βέβαια να κινδυνεύει η τιμή τους...

 

[iuakoya]

Ο αυτοκράτορας της Ρώμης Νέρων (37-68 μ.Χ.) είχε στην υπηρεσία του εξήντα ευνούχους που συμμετείχαν στα διαβόητα όργια που διοργάνωνε, ενώ όταν έχασε την αγαπημένη σύζυγό του Σαβίνα, βρήκε ένα όμορφο αγόρι, τον Σπόρο, που θεωρούσε ότι έμοιαζε πολύ στην αδικοχαμένη του σύζυγο, διέταξε να τον ευνουχίσουν και κατόπιν τον παντρεύτηκε σε μια μεγαλειώδη τελετή με τον Σπόρο ντυμένο σαν γυναίκα! Ο επίσης αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος (203-222 μ.Χ.) προέβαινε σε σκανδαλώδη όργια με τον αγαπημένο του ευνούχο Ιεροκλή. Στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (3ος αι. μ.Χ.) οι ευνούχοι αναλαμβάνουν το ρόλο της φύλαξης των διαμερισμάτων των κυριών της βασιλικής αυλής και σταδιακά ο αριθμός και η επιρροή τους στην αυτοκρατορία αυξάνονται. Έναν αιώνα αργότερα, την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, πολλοί ευνούχοι έχουν αναρριχηθεί στην εξουσία και κατέχουν κομβικές θέσεις στη διοίκηση της αυτοκρατορίας, διαχειριζόμενοι κρατικά μυστικά...

 

[iuakoya]

Οι ευνούχοι στο Βυζάντιο...

Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζαν οι ευνούχοι στο Βυζάντιο. Επειδή απαγορευόταν να ανέβει στο θρόνο οποιοσδήποτε ακρωτηριασμένος, οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες θεωρούσαν προτιμότερο να περιστοιχίζονται από ευνούχους παρά από κανονικούς άνδρες. Ο παρακοιμώμενος του αυτοκράτορα ήταν ευνούχος, ενώ παροιμιώδης ήταν η μόνιμη κόντρα των ευνούχων και των βαρβάτων (όπως ονομαζόντουσαν οι αρτιμελείς άνδρες) για την κατάληψη θέσεων στο Ιερό Παλάτιο. Ο πρωθυπουργός Χρυσάφιος επί Θεοδοσίου του Β΄, οι πρωθυπουργοί Σταυράκιος και Αέτιος επί Ειρήνης της Αθηναίας ήταν όλοι ευνούχοι. Ευνούχος ήταν ο μέγας στρατηγός του Ιουστινιανού, Ναρσής και ο πατριάρχης Στέφανος ο Β’...

 

[iuakoya]

Το εμπόριο ευνούχων από τους Οθωμανούς...

Όταν η βασιλεύουσα κατελήφθη από τους Τούρκους, άρχισε η εισαγωγή ευνουχών, αφού το Κοράνιο απαγορεύει τον ακρωτηριασμό των μουσουλμάνων. Οι δουλέμποροι άρχισαν να απάγουν παιδιά από την Αφρική ή την Ασία, τα ευνούχιζαν με πρωτόγονους τρόπους, χρησιμοποιώντας μυτερές πέτρες ή σκουριασμένες λεπίδες και όσα επιβίωναν τα πουλούσαν στα σκλαβοπάζαρα της Ισταμπούλ. Αστρονομικές τιμές έπιαναν τα Καυκάσια ευνουχισμένα αγόρια που παρέμεναν λεπτά και με σταρένιο δέρμα, τα οποία οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν για σεξουαλική ικανοποίηση. Επίσης, πανάκριβοι ήταν οι θηριώδεις, θεόχοντροι μαύροι ευνούχοι της Αφρικής, που τους χρησιμοποιούσαν για φύλακες στα χαρέμια...

 

[iuakoya]

Οι Ευνούχοι στην Ευρώπη...

Φρικαλέα ήταν και η συνήθεια που υπήρχε στην Ευρώπη μέχρι το 1800, να ευνουχίζουν όσα παιδιά είχαν ωραία φωνή για να παραμένει παιδική μέχρι τις μεγάλες ηλικίες, ώστε να τα χρησιμοποιούν στις εκκλησιαστικές χορωδίες των παπών και των καρδιναλίων. Πολλά από  αυτά τα παιδιά διέπρεψαν στο θέατρο και στην όπερα. Ο πιο διάσημος τραγουδιστής όπερας στην Ιταλία του 18ου αιώνα ήταν ο Φαρινέλλι, που ήταν ευνούχος. Ήταν ίνδαλμα για τους Ιταλούς, πάμπλουτος και φοβερά επηρμένος. Έφτιαξε ένα πελώριο ανάκτορο και στην είσοδό του είχε γράψει  την επιγραφή: «Πέτυχα ό,τι και ο Απολλώνιος», αναφερόμενος σε έναν άλλο διάσημο παλιότερο Ιταλό τραγουδιστή όπερας. Και κάποιος κακεντρεχής Ιταλός είχε προσθέσει από κάτω: «Αυτός με, εσύ χωρίς»...

 

[iuakoya]

Ήδη από τον 4ο αιώνα, ευνούχοι ψάλτες, αντικατέστησαν τις τραγουδίστριες που αποκλείστηκαν απ’ τους ναούς. Η Ανατολική Εκκλησία, χρησιμοποίησε κανονικά τους καστράτους, αν και το 870, ο αυτοκράτορας Φωκάς καταδίκασε για ασέβεια τους επισκόπους, τους ιερείς και τους διάκους, που ευνούχιζαν παιδιά για να αποκτήσουν αγγελικές φωνές. Στην Ιταλία, οι καστράτοι εμφανίστηκαν στα μέσα του 16ου αιώνα. Ο Σίξτος Ε’, ο Πάπας που θέσπισε τη θανατική ποινή για τους ομοφυλόφιλους και την ακύρωση ενός γάμου, αν ο σύζυγος ήταν ευνούχος ή ανίκανος, με εγκύκλιο της 27ης Σεπτεμβρίου 1589, εξέδωσε επίσημη άδεια παρουσίας καστράτων τραγουδιστών στις χορωδίες του Αγίου Πέτρου. Οι καστράτοι, σταδιακά, διέπρεψαν και ως ερμηνευτές της όπερας. Ο τελευταίος καστράτος τραγουδιστής, ο Αλεσάντρο Μορέσκι, πέθανε το 1922, ενώ ο τελευταίος ευνούχος του τελευταίου Κινέζου αυτοκράτορα, πέθανε στη Σανγκάη στις 19/12/1996...

 

[iuakoya]

O τελευταίος ευνούχος της Κίνας...

Ο Σουν Γιαοτίνγκ ήταν μόλις 9 χρόνων όταν πήρε την απόφαση που θα άλλαζε τη ζωή του. Είχε γνωρίσει έναν ηλικιωμένο ευνούχο ο οποίος είχε πλουτίσει υπηρετώντας τον κινέζο αυτοκράτορα. Το φθινόπωρο του 1911 ο Σουν αποφάσισε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Ζήτησε από τον πατέρα του να τον ευνουχίσει για να μπορέσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Που Γι, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο «Τελευταίος αυτοκράτορας». Ήταν μια τρομερή απόφαση. Σε αντίθεση με τους ευνούχους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι κινέζοι ευνούχοι αφαιρούσαν όλα τα γεννητικά τους όργανα. Ήταν μια επέμβαση που δεν προκαλούσε μόνο αφόρητους πόνους, αλλά οδηγούσε και σε μία ζωή ερωτικής ματαίωσης και σεξουαλικής ανικανότητας, στερημένη από κάθε προοπτική απόλαυσης...