Μου είναι αδιανόητο, αυτή την εποχή, να υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει το θάρρος να βγει έξω, να πάει κάπου, να μιλήσει, να βρει νέες παρέες. Αυτές τις εποχές που ούτε πουριτανισμός υπάρχει, ούτε ντροπή.
Θυμάμαι ήμουν 30άρης και έκανα νέα αρχή σε άγνωστη πόλη. Μόνος, ξεκινώντας από το μηδέν.
Γνώρισα γειτόνισσες, συναδέλφους, στο γυμναστήριο, μία σουβλακού που μου την έπεφτε κιόλας...Όλοι όσοι είναι έξω μόνοι, ψάχνουν για παρέα, αν είναι από 40+.
Είχα γίνει θαμώνας σε ένα μπαρ, 3 φορές την εβδομάδα. Γνώρισα πολύ κόσμο. Πρώτα σερβιτόρες, μετά άλλες άσχετες γκόμενες. Το πήδημα δε θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός όταν βγαίνεις έξω.
Να φτιάξεις κύκλο πρέπει πρώτα.