Θέλω να πιστεύω ότι έχω μια από τις καλές ελληνίδες. Επιτρέψτε μου, γνωρίζοντάς την 15 χρόνια και με 13 χρόνια σχέση. Παρ'ολ'αυτά θα μου πείτε, τί δουλειά έχεις εδώ; Είμαι εδώ γιατί ακριβώς κάποιες από τις βασικές ψυχώσεις των γυναικών της σημερινής Ελλάδας με "οδηγούν" στο να ψάχνω διέξοδο. Το "οδηγούν" το βάζω σε εισαγωγικά γιατί ξέρω πως είμαι μεγάλο παιδί και αν δεν είχα από μόνος μου μια κλίση, απλά δεν θα με "οδηγούσε" τίποτα στο bourdela. Να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω πάει ποτέ με ###τάνα, ούτε έχω κερατώσει -ούτε αυτήν, ούτε τις προηγούμενες. Άρα τί κάνεις εδώ; θα ξανα-αναρωτηθεί κανείς.
Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας με έπρηζε να περιορίσω τις εξόδους μου χωρίς αυτήν, να περιορίσω το ποτό, να περιορίσω τις χαζομάρες που λέγαμε με τους φίλους μου και περνούσαν ώρες χωρίς να το καταλάβουμε. Εγώ εντωμεταξύ παίζει να μην της έχω ζητήσει να αλλάξει τίποτα στην ζωή της (τίποτα που να μην αγγίζει το τί κάνω εγώ). Ας έβγαινε όσο ήθελε, με όποιες φίλες ήθελε, κι εγώ να έκρινα μετά αν έκανε κάτι που με ξένιζε. Αλλά αυτή ήταν κάθετη: δεν πα να έβλεπε ότι βγαίναμε για παρεΐστικες ρετσίνες, για μπύρα και μπάλα, για γήπεδο, για αντρικές χαζομάρες, με φίλους που ήταν παντρεμένοι ή π.χ εντελώς ντροπαλοί κλπ; "Και πού ξέρω εγώ αν δεν κάνεις κάτι με καμιά πεταχτούλα; ". Όπου φυσικά το μόνιμο αντεπιχείρημά μου ήταν ότι, αν ήθελα να κάνω θα το κυνηγούσα έτσι κι αλλιώς, και με πιο "σωστό" τρόπο. Και στην τελική, αν ήταν να κάνω κάτι όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος. Αφού δεν έκανα τίποτα, μην με πρήζεις. Είμαι άνθρωπος από μόνος μου, όχι μόνο σε συνάρτηση με εσένα. Έχω και δικά μου ενδιαφέροντα, φιλίες, θέματα για να κάτσω να αμπελοφιλοσοφήσω. Δεν περιστρέφονται όλα γύρω από εσένα ή την σχέση μας.
Παρεμπιπτόντως δεν έκανα τίποτα ούτε όταν πήγα σε δεύτερη σχολή γεμάτη κοριτσούδια και ήμουν από τους πιο "κομπλέ" τύπους εκεί μέσα, λίγο πιο έμπειρος, λίγο πιο σοβαρός, λίγο πιο ανεξάρτητος, με δικό μου αμάξι, δουλειά και σπίτι. Και οι λίγες που γνώρισα καλά -γιατί ήμουν συγκρατημένος και πάντα δήλωνα ξεκάθαρα ότι έχω σχέση-, έπιναν νερό στο όνομά μου, αλλά δεν έδωσα ποτέ δικαιώματα.
Ε κι έχουμε φτάσει τώρα, να είμαι οικογενειάρχης και σε όλα μου καλός, να δουλεύω όλη μέρα, να βγάζουμε τα προς το ζην χωρίς μεγάλες ανασφάλειες, παιδιά σκυλιά κτλ, η γυναίκα μου να τα'χει όλα που λέει ο λόγος (δουλεύει κι αυτή και δεν έχει καθόλου δικό της ελεύθερο χρόνο βέβαια, παρόλο που την παρακινώ εγώ να κανονίσει ό,τι θέλει)... και με πρήζει όποτε βρίσκω ευκαιρία να βγω με κανέναν φίλο, ακόμα και μέρες και ώρες που δεν με χρειάζεται στο σπίτι. Ε κι εγώ καταλήγω κάθε βράδυ που μου δίνεται η ευκαιρία, να πίνω σαν #ούστης, να τρώω σαν #ούστης, να ψάχνω με το δίκανο όποιον φίλο μπορώ να βρω για να ξενυχτήσω, ελπίζοντας να καταλήξουμε σε κωλόμπαρο για να κλείσει η νύχτα. Ενώ κανονικά θα με κάλυπτε και να πιω μια ρετσίνα όπως κάναμε παλιά, με φίλους στο μπαλκόνι.
