Έχω κουραστεί και βαρεθεί με αυτήν την κατάσταση τόσα χρόνια...
Τα καλοκαίρια είναι ακόμα χειρότερα, βλέπεις φοράνε αποκαλυπτικά και σέξι ρούχα και με προκαλούν οι αναθεματισμένες. Στο μετρό εχθές αυτές ήταν με τις φίλες τους ή με τους γκόμενους τους και εγώ πήγαινα στις βρωμιάρες του Μεταξουργείου. Να έχω κατακαυλώσει με τα κοντά σωρτσάκια, τις καλοσχηματισμένες γάμπες, τη νεανική επιδερμίδα και τόσα άλλα, ενώ στο τέλος να γαμιέμαι με γύφτισσες, φόλες, άρρωστες κ.λπ.
Βράζω στο ζουμί μου από τα νεύρα και νιώθω έναν απερίγραπτο πόνο απ'όσα χάνω καθημερινά.
Ρε Sad Man, ως μεγαλύτερος μου και με περισσότερες αποτυχίες, απορρίψεις και αγνοήσεις στο ενεργητικό σου, πως την παλεύεις και δεν έχεις φουντάρει ακόμη;
Δεν σε εξοργίζει το γεγονός ότι ΠΟΤΕ δεν θα νιώσεις τη συντροφικότητα, την αγάπη, τη θαλπωρή και όλα τα υπόλοιπα υπέροχα συναισθήματα τα οποία προσφέρει η γυναικεία ύπαρξη;
Δεν σε τρελαίνει πως ποτέ δεν θα σε αγκαλιάσει μια γυναίκα, ποτέ δεν θα σου ψιθυρίσει στο αυτί πόσο σε θέλει, ποτέ δεν θα τη γνωρίσεις στους γονείς/φίλους σου;
Πως νιώθεις που όλη η γειτονία σε θεωρεί ομοφυλόφιλο, ανώμαλο ή στην καλύτερη προβληματικό;
Χρειάζομαι άμεσα συμβουλές διότι διαισθάνομαι τον τοίχο στον οποίο σύντομα θα προσκρούσω.
Προφανώς και θεωρώ δεδομένο πως δεν γίνεται πλέον να αλλάξει κάτι, ζητώ όμως την γνώμη σου στο πως να ασκηθώ ώστε να το αντέχω.
