Φαίνεται ήμουν ασαφής. Από τη μια μεριά της ζυγαριάς βάζω την πουτάνα. Φίλε δίνω όλες τις τρύπες μου, κάθομαι ½ ώρα, θέλω 20€. Από την άλλη μεριά της ζυγαριάς βάζω αυτήν που γνώρισα από το παρέα και από το Ζοο. Έχουμε βγει για καφέ, καταλαβαίνει ότι το πακέτο μου (όπως σωστά το έθεσε πιο πάνω συναγωνιστής) δεν την καλύπτει για να ξαναβγούμε δεύτερη φορά και να προχωρήσουμε σε σχέση. Αν ήταν έντιμη και ηθική, θα έπρεπε να πληρώσει τον καφέ της, να μου πει ένα νεφελώδες θα ξανατηλεφωνηθούμε και να φύγει, αυτό έπραξαν οι 2 στις 10 με τις οποίες βγήκα. Αντί αυτού, σκύβει τάχα τυχαία να δω περισσότερο βυζί, σηκώνεται ξεσταυρώνοντας τα μπούτια με τρόπο ώστε να δω το βρακί της, το οποίο συμπτωματικά έχει χρώμα που βγάζει μάτι και μου λέει ότι περνάει ωραία μαζί μου, ας πάμε να πιούμε ένα ποτό το οποίο με βάζει να το πληρώσω. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν γουστάρει να ξαναβρεθούμε. Το πρόβλημα είναι ότι μου δημιουργεί ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ την ελπίδα ότι θα ξαναβγούμε, μόνο και μόνο για να την πληρώσω. Η πόρνη όταν φύγει από κοντά σου παίρνει όσα συμφωνήσατε στην αρχή. Η τίμια προσπαθεί να σου αποσπάσει όσα περισσότερα μπορεί. Για αυτό την θεωρώ πιο άτιμη από την πόρνη, αφού είναι δεδομένη πουτανίστικη συμπεριφορά, χωρίς να σου δώσει κάτι σε αντάλλαγμα, εκτός από ελπίδα. Το ποτήρι μου λοιπόν ξεχείλισε και δεν ξαναασχολούμαι.