Τη Γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.

[Digweed]

Αυτά ως προς το 

Στα υπόλοιπα,συγχαρητήρια στον νηματοθέτη και σε όλους όσους συμμετέχουν στο συγκεκριμένο νήμα-με ιδιαίτερη μνεία σε Borgia 21.

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Ένα εξαιρετικό βιβλίο-επίτευγμα, για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την ελληνική
γλώσσα και τα μνημεία του ελληνικού λόγου. Σε αυτό το βιβλίο, συμπυκνώνεται η αδιάσπαστη
πορεία της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας, μέσω της λογοτεχνικής
δημιουργίας. Το μεγάλο προσόν του ογκώδους αυτού έργου, από μια κορυφαία πνευματική
προσωπικότητα του τόπου μας, είναι ότι διαβάζεται με ευκολία και από το μή ειδικό
αναγνωστικό κοινό, που θέλει να παρακολουθήσει αυτό το υπέροχο ταξίδι στον χρόνο.

Πραγματικά, ένα βιβλίο μεγάλης πνοής και ξεχωριστής σημασίας. Συνιστάται ανεπιφύλακτα.

Στυλιανός Αλεξίου, Ελληνική Λογοτεχνία, από τον Όμηρο στον 20ό αιώνα, εκδ. Στιγμή, Αθήνα 2010, 560 σελ.

http://[URL unfurl="true"]www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/05/9367.jpg[/img[/URL]]

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η "Στιγμή" παρουσιάζει, για το ευρύτερο αναγνωστικό και επιστημονικό κοινό, το βιβλίο του Στυλιανού Αλεξίου "Ελληνική Λογοτεχνία", εξέταση της ελληνόγλωσσης παραγωγής σχεδόν τριάντα αιώνων, από τον Όμηρο έως τα μέσα του 20ου αιώνα. Η μελέτη διαρθρώνεται στα μέρη: Α΄. "Η Ελληνική Αρχαιότητα", επική, λυρική και χορική ποίηση, φιλοσοφία, θέατρο, ιστορία, ελληνιστικοί και ρωμαϊκοί χρόνοι, μυθιστόρημα και επίγραμμα. Β΄. "Χριστιανικοί χρόνοι-Βυζάντιον", Παλαιά και Καινή Διαθήκη, εκκλησιαστικοί συγγραφείς, υμνογραφία, λογία, δημώδης και ηρωική ποίηση, ιστορικοί και χρονογράφοι, βυζαντινό μυθιστόρημα, λυρική ποίηση Ρόδου, σάτιρα και θρήνοι, Έλληνες σοφοί της Αναγέννησης. Γ΄. "Ο Νέος Ελληνισμός", Κυπριακή και Κρητική Λογοτεχνία, Κρητικό Θέατρο, Δημοτικό τραγούδι, Γλωσσικό ζήτημα, λογοτεχνία στα Επτάνησα και την Αθήνα, η εποχή της ωριμότητας, Καβάφης, Καζαντζάκης, τα δύο Nobel, Ρίτσος. Εξετάζονται κυρίως κορυφαίοι συγγραφείς και αντιπροσωπευτικά έργα, με επιδίωξη του ουσιώδους, της σαφήνειας και της αντικειμενικής κρίσης, χωρίς τεχνικές λεπτομέρειες και φόρτο παραπομπών. Ορισμένες τοποθετήσεις διαφέρουν από τις καθιερωμένες. Δίνεται επίσης το εκάστοτε ιστορικό πλαίσιο, και ένα Χρονολόγιο ελληνικής ιστορίας. (...) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Α΄. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
ΕΠΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ
ΛΥΡΙΚΗ ΚΑΙ ΧΟΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΤΟΥ 7ου ΚΑΙ 5ου ΑΙΩΝΑ
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΚΩΜΩΔΙΑ
ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΤΟΥ 5ου ΚΑΙ 4ου ΑΙΩΝΑ
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΤΟΥ 5ου ΚΑΙ 4ου ΑΙΩΝΑ
ΡΗΤΟΡΕΣ ΤΟΥ 5ου ΚΑΙ 4ου ΑΙΩΝΑ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
Β΄. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ - ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ
ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ
ΥΣΤΕΡΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ
Γ΄. Ο ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΡΗΤΟΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΑ
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ
Χρονολόγιο ελληνικής ιστορίας
Ευρετήριο

 

[antisthenis]

Και κάτι που μας ενδιαφέρει. Το γλείφω (μουνιά, κωλοτρυπίδες κλπ.) γράφεται κανονικά με ΕΙ και όχι με ύψιλον.

 

[Άκης012345]

Πολύ σωστά. Με "υ" γράφεται ο γλύπτης (εκ του λεξικού Τριανταφυλλίδη: καλλιτέχνης που δουλεύει την πέτρα, το μάρμαρο, το μέταλλο και άλλες σκληρές ύλες, δίνοντάς τους ανάγλυφη ή τρισδιάστατη μορφή).

 

[Mindreader]

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την έννοια της περίφημης φράσης που είπε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα του;

Τότε! αυτός απάντησε με την ανά τον κόσμο πλέον γνωστή φράση «Μολών Λαβέ».

Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πολλοί την πραγματική έννοια της φράσεως αυτής φαίνεται, από την σκέψη ακόμη και των μεταφραστών της αρχαίας αυτής φράσεως ως «Έλα να τα πάρεις». Έτσι! βλέπουμε και στις ξένες πολεμικές ταινίας της Μάχης των Θερμοπυλών, να το αποδίδουν με την φράση «come and get them».


Όμως! ο Λεωνίδας όταν έλεγε την φράση αυτή, δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις».

Σε ομιλία του, προ ετών, ο εξαίρετος καθηγητής κλασικής φιλολογίας και ιστορικός κ. Α. Αντωνάκος μας εξηγεί και μας δικαιολογεί πλήρως, γιατί ο Λάκων Λεωνίδας δεν είπε το αυτονόητο «Ελθών Λαβέ» και είπε το «Μολών Λαβέ».

Γνωρίζουμε ότι, στην Ελληνική γλώσσα, για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πορεύομαι» ή «πηγαίνω» κ.λπ. υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας έχει μια ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δηλώνει κάτι έστω και λίγο αλλά διαφορετικό.

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ρήμα «βλώσκω» το οποίο έχει αόριστο «έμολον» και μετοχή αορίστου «μολών» εννοούσαν έρχομαι κάπου ή πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, δηλ. το θάρρος της ψυχής.

Άρα! Όταν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη με το «μολών λαβέ», δεν εννοούσε απλά «έλα να τα πάρεις» αλλά εννοούσε ο Λεωνίδας˙ «βρες πρώτα το θάρρος και μετά έλα να τα πάρεις» ή όπως θα λέγαμε απλά «αν έχει κότσια έλα να τα πάρεις».

Και! στην φράση αυτή παρατηρούμε, την υπέροχη, πλουσιότατη και μοναδική νοηματική Ελληνική γλώσσα, που έχει την δυνατότητα κάθε σκέψη να μπορεί να την εκφράζει με την κατάλληλη λέξη.

Βέβαια! είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρουν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια, «οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη οπωσδήποτε και γι’ αυτό».

Τέλος! ο Λεωνίδας με την φράση «Μολών Λαβέ» και όχι με αυτήν «Ελθών λαβέ», αφ’ ενός εμψύχωσε τους πολεμιστές του και αφ’ ετέρου έστειλε το μήνυμα στον Ξέρξη να καταλάβει τι Στρατός τον περιμένει και με τι ηθικό.

 
Πηγή:
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

 

[nikostratos]

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την έννοια της περίφημης φράσης που είπε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα του;

Τότε! αυτός απάντησε με την ανά τον κόσμο πλέον γνωστή φράση «Μολών Λαβέ».

Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πολλοί την πραγματική έννοια της φράσεως αυτής φαίνεται, από την σκέψη ακόμη και των μεταφραστών της αρχαίας αυτής φράσεως ως «Έλα να τα πάρεις». Έτσι! βλέπουμε και στις ξένες πολεμικές ταινίας της Μάχης των Θερμοπυλών, να το αποδίδουν με την φράση «come and get them».


Όμως! ο Λεωνίδας όταν έλεγε την φράση αυτή, δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις».

Σε ομιλία του, προ ετών, ο εξαίρετος καθηγητής κλασικής φιλολογίας και ιστορικός κ. Α. Αντωνάκος μας εξηγεί και μας δικαιολογεί πλήρως, γιατί ο Λάκων Λεωνίδας δεν είπε το αυτονόητο «Ελθών Λαβέ» και είπε το «Μολών Λαβέ».

Γνωρίζουμε ότι, στην Ελληνική γλώσσα, για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πορεύομαι» ή «πηγαίνω» κ.λπ. υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας έχει μια ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δηλώνει κάτι έστω και λίγο αλλά διαφορετικό.

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ρήμα «βλώσκω» το οποίο έχει αόριστο «έμολον» και μετοχή αορίστου «μολών» εννοούσαν έρχομαι κάπου ή πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, δηλ. το θάρρος της ψυχής.

Άρα! Όταν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη με το «μολών λαβέ», δεν εννοούσε απλά «έλα να τα πάρεις» αλλά εννοούσε ο Λεωνίδας˙ «βρες πρώτα το θάρρος και μετά έλα να τα πάρεις» ή όπως θα λέγαμε απλά «αν έχει κότσια έλα να τα πάρεις».

Και! στην φράση αυτή παρατηρούμε, την υπέροχη, πλουσιότατη και μοναδική νοηματική Ελληνική γλώσσα, που έχει την δυνατότητα κάθε σκέψη να μπορεί να την εκφράζει με την κατάλληλη λέξη.

Βέβαια! είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρουν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια, «οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη οπωσδήποτε και γι’ αυτό».

Τέλος! ο Λεωνίδας με την φράση «Μολών Λαβέ» και όχι με αυτήν «Ελθών λαβέ», αφ’ ενός εμψύχωσε τους πολεμιστές του και αφ’ ετέρου έστειλε το μήνυμα στον Ξέρξη να καταλάβει τι Στρατός τον περιμένει και με τι ηθικό.


Πηγή:
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

Εκπληκτικό ποστ! Ομολογώ ότι δε γνώριζα αυτήν την διαφορά.

 

[Mindreader]

Εκπληκτικό ποστ! Ομολογώ ότι δε γνώριζα αυτήν την διαφορά.

 

[nikostratos]

 

[Νεαρχος Κουκης]

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την έννοια της περίφημης φράσης που είπε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα του;

Τότε! αυτός απάντησε με την ανά τον κόσμο πλέον γνωστή φράση «Μολών Λαβέ».

Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πολλοί την πραγματική έννοια της φράσεως αυτής φαίνεται, από την σκέψη ακόμη και των μεταφραστών της αρχαίας αυτής φράσεως ως «Έλα να τα πάρεις». Έτσι! βλέπουμε και στις ξένες πολεμικές ταινίας της Μάχης των Θερμοπυλών, να το αποδίδουν με την φράση «come and get them».


Όμως! ο Λεωνίδας όταν έλεγε την φράση αυτή, δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις».

Σε ομιλία του, προ ετών, ο εξαίρετος καθηγητής κλασικής φιλολογίας και ιστορικός κ. Α. Αντωνάκος μας εξηγεί και μας δικαιολογεί πλήρως, γιατί ο Λάκων Λεωνίδας δεν είπε το αυτονόητο «Ελθών Λαβέ» και είπε το «Μολών Λαβέ».

Γνωρίζουμε ότι, στην Ελληνική γλώσσα, για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πορεύομαι» ή «πηγαίνω» κ.λπ. υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας έχει μια ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δηλώνει κάτι έστω και λίγο αλλά διαφορετικό.

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ρήμα «βλώσκω» το οποίο έχει αόριστο «έμολον» και μετοχή αορίστου «μολών» εννοούσαν έρχομαι κάπου ή πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, δηλ. το θάρρος της ψυχής.

Άρα! Όταν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη με το «μολών λαβέ», δεν εννοούσε απλά «έλα να τα πάρεις» αλλά εννοούσε ο Λεωνίδας˙ «βρες πρώτα το θάρρος και μετά έλα να τα πάρεις» ή όπως θα λέγαμε απλά «αν έχει κότσια έλα να τα πάρεις».

Και! στην φράση αυτή παρατηρούμε, την υπέροχη, πλουσιότατη και μοναδική νοηματική Ελληνική γλώσσα, που έχει την δυνατότητα κάθε σκέψη να μπορεί να την εκφράζει με την κατάλληλη λέξη.

Βέβαια! είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρουν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια, «οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη οπωσδήποτε και γι’ αυτό».

Τέλος! ο Λεωνίδας με την φράση «Μολών Λαβέ» και όχι με αυτήν «Ελθών λαβέ», αφ’ ενός εμψύχωσε τους πολεμιστές του και αφ’ ετέρου έστειλε το μήνυμα στον Ξέρξη να καταλάβει τι Στρατός τον περιμένει και με τι ηθικό.


Πηγή:
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

Και σημερα ομως με αυτη την εννοια που ηθελε να περασει ο Λεωνιδας χρησιμοποιειται και ερμηνευεται το Μολων Λαβε.Αν σου βασταει,αν εχεις τα κοτσια,ελα να τα παρεις τα οπλα.Και το Come and get them,αυτη την εννοια εχει,δε παρερμηνευεται.Γι αυτο εξαλλου χρησιμοποιειται ευρυτατα στην Αμερικη και εχει γινει μοδα με τη πρωτοτυπη μορφη κιολας,την ελληνικη εκδοχη.Μολων Λαβε σε τατουαζ,κονκαρδες,αφισες,πινακιδες.Ειναι δημοφιλες σε στρατιωτικους αλλα και σε υπερμαχους της οπλοκατοχης.Μια και ειχε ανοιξει συζητηση στην Αμερικη για το αν θα πρεπει να υπαρξει απαγορευση και περιορισμος στο να φερουν οι πολιτες οπλα οπως συμβαινει ακομα και συνεβαινε παντα στην Αμερικη.Γι αυτο οταν οι πολεμιοι της οπλοκατοχης  μεχρι και πολιτικοι,ζητουσαν να κηρυχθει η οπλοκατοχη παρανομη,εκει αναπτυχθηκε το κινημα Μολων Λαβε.Ουτε καν Come and get them.Οτι ειχε πει δηλαδη και υποστηριζε ο μακαριτης πια Αμερικανος ηθοποιος Τσαρλτον Ιστον,υπερμαχος της οπλοχρησιας,που ειχε πει,Μονο νεκρος θα παραδωσω τα οπλα μου,ελατε να τα παρετε.Απλως μετα τη ταινια 300 και την απηχηση που ειχε,εξαπλωθηκε το Μολων Λαβε,το αυθεντικο.

 

[Άκης012345]

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την έννοια της περίφημης φράσης που είπε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα του;

Τότε! αυτός απάντησε με την ανά τον κόσμο πλέον γνωστή φράση «Μολών Λαβέ».

Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πολλοί την πραγματική έννοια της φράσεως αυτής φαίνεται, από την σκέψη ακόμη και των μεταφραστών της αρχαίας αυτής φράσεως ως «Έλα να τα πάρεις». Έτσι! βλέπουμε και στις ξένες πολεμικές ταινίας της Μάχης των Θερμοπυλών, να το αποδίδουν με την φράση «come and get them».


Όμως! ο Λεωνίδας όταν έλεγε την φράση αυτή, δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις».

Σε ομιλία του, προ ετών, ο εξαίρετος καθηγητής κλασικής φιλολογίας και ιστορικός κ. Α. Αντωνάκος μας εξηγεί και μας δικαιολογεί πλήρως, γιατί ο Λάκων Λεωνίδας δεν είπε το αυτονόητο «Ελθών Λαβέ» και είπε το «Μολών Λαβέ».

Γνωρίζουμε ότι, στην Ελληνική γλώσσα, για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πορεύομαι» ή «πηγαίνω» κ.λπ. υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας έχει μια ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δηλώνει κάτι έστω και λίγο αλλά διαφορετικό.

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ρήμα «βλώσκω» το οποίο έχει αόριστο «έμολον» και μετοχή αορίστου «μολών» εννοούσαν έρχομαι κάπου ή πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, δηλ. το θάρρος της ψυχής.

Άρα! Όταν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη με το «μολών λαβέ», δεν εννοούσε απλά «έλα να τα πάρεις» αλλά εννοούσε ο Λεωνίδας˙ «βρες πρώτα το θάρρος και μετά έλα να τα πάρεις» ή όπως θα λέγαμε απλά «αν έχει κότσια έλα να τα πάρεις».

Και! στην φράση αυτή παρατηρούμε, την υπέροχη, πλουσιότατη και μοναδική νοηματική Ελληνική γλώσσα, που έχει την δυνατότητα κάθε σκέψη να μπορεί να την εκφράζει με την κατάλληλη λέξη.

Βέβαια! είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρουν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια, «οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη οπωσδήποτε και γι’ αυτό».

Τέλος! ο Λεωνίδας με την φράση «Μολών Λαβέ» και όχι με αυτήν «Ελθών λαβέ», αφ’ ενός εμψύχωσε τους πολεμιστές του και αφ’ ετέρου έστειλε το μήνυμα στον Ξέρξη να καταλάβει τι Στρατός τον περιμένει και με τι ηθικό.


Πηγή:
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

 

[stadeos]

Και η απόδειξη από τον Αδαμάντιο Κοραή (1832)...

https://books.google.gr/books?id=g3...ILjAC#v=onepage&q=γλειφω εκ του λείχω&f=false

(Μάλιστα,μια σελίδα παρακάτω ο Α.Κ. γράφει και για το "γλωσσίδι" αλλέως πως "κλειτορίδα"...)

Και κάτι που μας ενδιαφέρει. Το γλείφω (μουνιά, κωλοτρυπίδες κλπ.) γράφεται κανονικά με ΕΙ και όχι με ύψιλον.

Πολύ σωστά. Με "υ" γράφεται ο γλύπτης (εκ του λεξικού Τριανταφυλλίδη: καλλιτέχνης που δουλεύει την πέτρα, το μάρμαρο, το μέταλλο και άλλες σκληρές ύλες, δίνοντάς τους ανάγλυφη ή τρισδιάστατη μορφή). Hi

 

[Borgia21]

Και κάτι που μας ενδιαφέρει. Το γλείφω (μουνιά, κωλοτρυπίδες κλπ.) γράφεται κανονικά με ΕΙ και όχι με ύψιλον.

Όντως στη δημοτική το «γλείφω» ειναι η ορθή γραφή. Στην αρχαία είναι «λείχω».
Το «γλείφω» προέρχεται από το γλειμμένος, δηλ μετοχή παθητικού παρακειμένου του λείχω.


λέιχω (παρατ. ἔλειχον, μέλλ. λείξω, αόρ. ἔλειξα)
  ΘΕΜΑ λειχ- εκ ρίζας λιχ- κατ’έκτασιν, εκ της οποίας λιχανός ( = ο δείκτης, δηλ το δακτυλο δια του οποίου κάποιος λείχει), λιχμάζω, λιχμάομαι, λιχνεία ( = λαιμαργία), λιχνοβόρος ( = αυτός που τρωει λιχουδιές), λίχνος ( = λαίμαργος). Στα λατινικά li-n-go ( = λείχω), ligourio ( = λείχω, ορέγομαι), από όπου και τα νεότερα λιγούρα, λιγουρευομαι, λιγούρης, λιγούρια.

  ΕΡΜΗΝΕΙΑ: λέιχω τι = γλείφω κάτι, καταγλείφω.
  ΣΥΝΘΕΤΑ: ἀναλείχω = γλείφω. διαλείχω = απαλείφω με τη γλώσσα, λείχω εντελώς. περιλείχω = λείχω γύρω-γύρω, καθαρίζω.  
  Ώστε το σωστό για το sex είναι αιδοιολειχία και πεολειχία.  

ΑΙΣΧΥΛΟΣ, Ἀγαμέμων, 828: «ὠρμηστὴς λέων ἄδην ἔλειξεν αἵματος τυραννικοῦ». ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι 4, 23: «τοῦτο καὶ λείχουσι καὶ γάλακτι συμμίσγοντες πίνουσι». Scholia Graeca in Aristophanem, Σχόλια περί πλούτου, ed. F. Dübner, Paris 1877: «ἐπεὶ μετὰ τὴν συνουσίαν οἱ τράγοι λείχουσιν ἑαυτῶν τὰ αἰδοῖα ἐν τῷ ἄκρῳ μέρει». [ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ] Γ’ Βασιλειῶν 20, 19: «διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἐν παντὶ τόπῳ, ᾧ ἔλειξαν αἱ ὕες καὶ οἱ κύνες τὸ αἷμα Ναβουθαί, ἐκεῖ λείξουσιν οἱ κύνες τὸ αἷμα σου, καὶ αἱ πόρναι λούσονται ἐν τῷ αἵματί σου». ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, Ἱππεῖς, 1285: «τὴν γὰρ αὑτοῦ γλῶτταν αἰσχραῖς ἡδοναῖς λυμαίνεται, ἐν κασαυρείοισι λείχων τὴν ἀπόπτυστον δρόσον».
------

Υπάρχει βεβαια στα αρχαια ελληνικα το ρημα γλύφω, αλλα με άλλη εννοια.

Γλύφω (παρατ. ἔγλυφον, μέλλ. γλύψω, αόρ. ἔγλυψα, παρακ. γέγλυφα/ Μέση και Παθητικη Φωνή: γλύφομαι, παρατ. ἐγλυφόμην, μέσσος μέλλ. γλύψομαι)

  ΘΕΜΑ: γλυφ-  . Παράγωγα: γλυφίς ( = η χαραματιά στην άκρη του βέλους), γλύφανον ( = μαχαιρίδιο), γλύπτης ή γλυπτήρ, γλυπτός.
  ΕΡΜΗΝΕΙΑ: γλύφω τι = κοιλαίνω, σκαλίζω, λαξεύω, χαράσσω κάτι δια γλυφίδας, γράφω πάνω σε πινακίδα εκ κεριού (εξ ού τοκογλύφος = αυτός που γράφει τους τόκους).
  ΣΥΝΘΕΤΑ: ἐγγλύφω = χαράσσω, σκαλίζω. διαγλύφω = σκαλίζω εντελώς
  ΣΥΝΩΝΥΜΑ: γλάφω ( = λαξεύω), κολάπτω, χαράσσω, γράφω.
  «γλύφτης» ειναι το γλύφανον, δηλ το εργαλείο της λαξεύσεως.

 

[Mindreader]

Εξω καταλαβαινουν και εκτιμούν !!

Τα δικα μας "προδευτικα" ζαγαρια καταργουν τη διδασκαλια των Αρχαιων Ελληνικων στα σχολεια.

Ειναι πολυ "προοδευτικό" να εχεις ειδησεις στα πακιστανικα και στα αραβικα στη κρατικη τηλεοραση, και συναμα να καταργεις τη πλουσιοτερη γλωσσα του κοσμου που τυχαινει να ειναι και γλωσσα των προγονων σου απο τη κρατικη εκπαιδευση.

Τι να περιμενει ομως καποιος απο τους φραπεδουμπες των καταληψεων που ψηφισαμε να μας κυβερνησουν ??

Τι να περιμενεις απο πρωταγωνιστες των σχολικων καταληψεων, ανθρωπους που μπηκαν στο πολυτεχνειο απο τη πισω πορτα ( Μεσω μεταγραφης απο τη Βουλγαρια ) οταν τους αναθετεις τη τυχη της χωρας ?? Τι να περιμενεις απο ανθρωπους που τους ακουνε να μιλανε μια ξενη γλωσσα και γελανε  διεθνως ?? Που να τη μαθει τη ξενη γλωσσα ?? Στις καταλήψεις ??


Ειμαστε αξιοι της τυχης μας και των επιλογων μας ??

 

[Mindreader]

Περασε ομως στα τσιφτετελια οπου εχει προφανως ταλεντο !!! 

 

[Mindreader]

Πως η ιερότερη λέξη των αρχαίων έγινε συνώνυμο του διαβόλου

Η νοηματική μετάλλαξη της λέξης δαίμων θυμίζει κάτι από τα λάφυρα των νικητών. Θυμίζει τους αρχαίους αριστοκράτες που κατέληξαν στις γαλέρες των νικητών Ρωμαίων. Θυμίζει, θυμίζει… αναρίθμητες περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν ότι ο νικητής ποτέ δε σέβεται «τα ιερά και τα όσια» των ηττημένων.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Στην αρχαιότητα η λέξη Δαίμων (αρσ. και θηλ.) ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη. Παράγεται από το ρ. δαίω (: μοιράζω στον καθένα την τύχη του). Αν και συνυπήρχε με τη λέξη Θεός, εντούτοις, ο δαίμων αναφερόταν στην απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, ενώ ο θεός στην ανθρωπόμορφη θεϊκή οντότητα. Η έννοια του δαίμονος ισοδυναμούσε με την Μοίρα, την Ειμαρμένη.

Επίσης, στη λ. Δαίμονα απέδιδαν την έννοια του φύλακα αγγέλου «κατά φύλακα δαίμονα
. Απ’ εδώ και η λέξη ευδαιμονία (: ευτυχία, προσδιόριζε τον έχοντα την εύνοια του Δαίμονος)

Όμως, στου χρόνου τα γυρίσματα καθιερώνεται η νέα θρησκεία: ο Χριστιανισμός. Η λέξη που δήλωνε τον αγνό θεό των Αρχαίων έπρεπε να αποκτήσει αρνητική σημασία και από συνώνυμο του Θεού γίνεται συνώνυμο του Διαβόλου. Ο καλός άγγελος γίνεται κακό δαιμόνιο. Οι δαίμονες, πλέον, είναι τα κακά πνεύματα,( … ουαί τοις ηττημένοις… ) ο άγγελος του κακού, ο έκπτωτος άγγελος που έχει ως αρχηγό του τον σατανά (< satana στα εβραϊκά: ο αντίπαλος). Έτσι, δημιουργήθηκαν οι λέξεις: δαιμόνιος, δαιμονισμένος, δαιμονόπληκτος, δαιμονιστής, δαιμονολατρία, πανδαιμόνιο κ. α. Μ΄ αυτή τη σημασία μεταφέρθηκε και στην Εσπερία (Ιταλ: demoniaco, demonomania, pandemonio. Γαλλ.: demon. Αγγλ.:daemon, daimon. Γερμ: Dämon)

Φαίνεται ότι η λέξη δε στέριωσε ούτε και στην ελληνική πόλη Ευδαίμων, στην Ερυθρά θάλασσα, 1ο αιων. π.Χ. οι Ρωμαίοι θα την μετονομάσουν/μεταφράσουν σε “Arabia Felix”. Σήμερα, είναι το λιμάνι Aden (Υεμένη).

Οι τελευταίες «εστίες αντίστασης» καταγράφονται στη λέξη: ευδαιμονία, όπου ο δαίμων μεταφέρεται με την έννοια του θεού. Έτσι, για να θυμίζει ότι εκεί που τώρα φτύνουμε εμείς (π.χ. “φτου σου δαιμονισμένε”), κάποιοι είχαν εναποθέσει τη σωτηρία της ψυχής τους.
Τι τραβάνε και αυτές οι λέξεις…

Παραπομπές
α) Ηράκλειτος “ήθος ανθρώπω δαίμων” (: Δαίμων/θεός για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του), β) Δημόκριτος (είναι υπόθεση της ψυχής η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία), γ) Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια (η ευδαιμονία είναι κάποια ενέργεια με τους κανόνες της τέλειας αρετής), δ) Λυσίας, επιτάφιος, 78, «ο δαίμων ο την ημητέραν μοίραν ειληχώς απαραίτητος», ε) Ξενοφών, απομνημονεύματα, Α,1, «ως φαίη ο Σωκράτης το δαιμόνιον εαυτω σημαίνειν»

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

και στον ταφο του τζιμ μορισσον υπαρχει, στο αντιστοιχο πρωτο νεκροταφειο του παρισιου

 

[Mindreader]

Και για να το δούμε και λίγο χιουμοριστικά.

Παρατίθενται οι 46 ( μέχρι σήμερα ) εννοιολογικές αποχρώσεις της περισότερο χρησιμοποιουμενης Νεοελληνικής λέξης !!!

 

[Puchas Gracias]

Ας δούμε μερικά λάθη στη χρήση της γλώσσης μας.

Ανέκαθεν σημαίνει "από πάντα". Άρα η φράση "από ανέκαθεν" αποτελεί βαρβαρικό πλεονασμό.


Ο γιαλός γράφεται με γιώτα (αιγιαλός). Ο γυάλινος γράφεται με ύψιλον (ύαλος - γυαλί).


"Αυτός καθ' αυτόΣ" είναι λάθος, επειδή η πρόθεση "κατά" συντάσσεται με αιτιατική. Το σωστό είναι "αυτός καθ' αυτόΝ" ή "αυτή καθ' αυτήΝ". (Το "τ" γίνεται "θ", επειδή ο "αυτός" δασύνεται, προερχόμενο από το "εαυτός").

Ομοίως λέμε ο "καθ' ομολογία δράστης" και όχι "κατ' ομολογία δράστης", ακριβώς διότι το "ο" δασυνεται. Το είχα δει ως κατ' ομολογία σε μια εφημερίδα παλαιότερα...

 

[Puchas Gracias]

Το τελευταίο έργο του Huygens (Ολλανδος Φυσικος και Μαθηματικος του 17ου αιώνα).

 

[Puchas Gracias]

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου.

Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Wittgenstein: "Ο κόσμος μου είναι η γλώσσα μου".