Τη Γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.

[kaligoul]

 

[Βασιλοφρων13]

Φίλτατε,προφανώς γνωρίζεις ότι οι δύο πρώτες παράγραφοι είναι ένας "ευγενικός" χλευασμός του Ν. Σαραντάκου προς το πρόσωπο του συγγραφέα Σταύρου Θεοφανίδη.
Ο Ν. Σαραντάκος επ' ουδενί δέχεται αυτά που γράφει (την ετυμολογία των λέξεων) το βιβλίο...

Tι ευγενικος τον γλενταει κανονικα τον τυπο ο Σαραντακος

 "Έκανα τον κόπο να αντιγράψω ολόκληρη τη σελίδα (εκτός των πολυτονικών που τα έβαλα μονοτονικά, αλλά ο κ. καθηγητής δεν είναι πολυτονιάτης και δεν θα με παρεξηγήσει), για να μην πει κανείς ότι αδικώ τον συγγραφέα παραθέτοντας αποσπάσματα. Όπως μπορούμε να δούμε, στο λεξικό υπάρχει απλώς το ρήμα ούλω, με τη σημείωση ότι η προστακτική του, ούλε, χρησίμευε σαν χαιρετισμός. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο αγγλικό Hello, και δεν θα μπορούσε να υπάρχει άλλωστε, αφού το Hello καμιά σχέση δεν έχει με τα ελληνικά και καταγράφεται σαν λέξη μόλις το 1600 (φαίνεται ότι οι βρετανοί που συνάντησαν τους συμπατριώτες του κ. καθηγητή έπεσαν σε ύπνο 4000 ετών και ξύπνησαν το 1600 μΧ)"  

εχει και συνεχεια για οποιον ενδιαφερεται

www.sarantakos.com/language/qeofan.html]http://www.sarantakos.com/language/qeofan.html[/url]

 

[Κώστας Λαδάκης]

Εξαιρετικες τοποθετησεις και πληροφοριες απο τον φιλο Κωστα Λαδακη !!

Όλα τα θρεντ που έχεις ανοίξει είναι από τα καλύτερα
του σάϊτ, και εξαιρετικά ενδιαφέροντα.
Το θρεντ για την ελληνική γλώσσα είναι πολύ σημαντικό.


Το πιο κάτω σύντομο βιβλίο, που έχει 53 σελίδες
αναφέρει αρχαίες λέξεις που χρησιμοποιούμε σήμερα.

Π.χ. αυδή είναι η φωνή στα Αρχαία , και λέμε σήμερα
" έμεινε άναυδος "
Βρύχιον είναι τα βαθιά ύδατα,και
λέμε σήμερα " υποβρύχιο "

 

[Κώστας Λαδάκης]

Φίλτατε,προφανώς γνωρίζεις ότι οι δύο πρώτες παράγραφοι είναι ένας "ευγενικός" χλευασμός του Ν. Σαραντάκου προς το πρόσωπο του συγγραφέα Σταύρου Θεοφανίδη.
Ο Ν. Σαραντάκος επ' ουδενί δέχεται αυτά που γράφει (την ετυμολογία των λέξεων) το βιβλίο...

Το έγραψα ότι δεν έχουν αποδειχτεί τα πιο πάνω.

Ωστόσο, υπάρχουν αρχαιοελληνικές ρίζες στα Αγγλικά
που δεν είναι εμφανείς.
Π.χ. η αγγλική λέξη olive ( ελιά) προέρχεται
από το λατινικό oliva που με τη σειρά του προέρχεται από
το αρχαίο ελληνικό ελαία.

Some Greek words were borrowed into Latin and its descendants, the Romance languages. English often received these words from French. Their phonetic and orthographic form has sometimes changed considerably. For instance, place was borrowed both by Old English and by French from Latin platea, itself borrowed from Greek πλατεία (ὁδός) 'broad (street)'; the Italian piazza and Spanish plaza have the same origin, and have been borrowed into English in parallel. The word olive comes through the Romance from the Latin word olīva, which in turn comes from the Greek ἐλαίϝᾱ (elaíwā).[1][2] A later Greek word, βούτυρον (boútȳron)[3] becomes Latin butyrum and eventually English 'butter'.[4] A large group of early borrowings, again transmitted first through Latin, then through various vernaculars, comes from Christian vocabulary: chair << καθέδρα (cf. 'cathedra'),[5][6] bishop << ἐπίσκοπος (epískopos 'overseer'),[7] priest << πρεσβύτερος (presbýteros 'elder'),[8] and church < Old English cirice, circe < probably κυριακή [οἰκία] (kȳriakḗ [oikía] 'lord's [house]').[9][10] In some cases, the orthography of these words was later changed to reflect the Greek – and Latin – spelling: e.g., quire was respelled as choir in the 17th century.[11][12]

https://en.wikipedia.org/wiki/English_words_of_Greek_origin

 

[antisthenis]

Π.χ. αυδή είναι η φωνή στα Αρχαία , και λέμε σήμερα
" έμεινε άναυδος "
Βρύχιον είναι τα βαθιά ύδατα,και
λέμε σήμερα " υποβρύχιο "

Στα Ομηρικά για την ακρίβεια. Ομηρικές και οι δύο αυτές λέξεις.

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://www.votegreece.gr/archives/22246

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα». Γιώργος Σεφέρης

Από την Νία Θεοφανίδου
Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;
Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρομε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
Για του λόγου το αληθές θα αναφέρομε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.

Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.
Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.

Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.
Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.
Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.
Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.

Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.
Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη.
Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.
Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.
Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.
Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.
Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.
Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι – ρύπανση.
Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.
Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.
Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.
Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.
Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».
Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε – η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στη σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.
Από τη λέξη χειρ έχομε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.

Από τη λέξη ναυς έχομε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι: Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.

Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις.
Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετηρίδες πριν από αυτόν.

Σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε τις έννοιες των λέξεων για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα. Παλαιότερα όταν έλεγαν μια λέξη καταλάβαιναν όλοι το ίδιο. π.χ για τη λέξη αρετή ήξεραν ότι είναι η μεσότητα ανάμεσα σε δύο υπερβολές. Σήμερα ο καθένας για την ίδια λέξη εννοεί και κάτι διαφορετικό.

 

[Κώστας Λαδάκης]

Στα Ομηρικά για την ακρίβεια. Ομηρικές και οι δύο αυτές λέξεις.

Ακριβώς ! 

Ανωτέρω και άλλες ομηρικές λέξεις.

 

[antisthenis]

http://www.votegreece.gr/archives/22246

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα». Γιώργος Σεφέρης

Από την Νία Θεοφανίδου

Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.

Άρουρα είναι η γή. Πατρίς άρουρα η πατρική γη. Ετώσιον άχθος αρούρης το άχρηστο βάρος της γης. 

 

[Κώστας Λαδάκης]

Άρουρα είναι η γή. Πατρίς άρουρα η πατρική γη. Ετώσιον άχθος αρούρης το άχρηστο βάρος της γης.  

Τη  φράση " άχθος αρούρης " , την είχαμε μάθει στο Λύκειο.
Ομηρική έκφραση που σημαίνει κατά λέξη ”βάρος της γης”, δηλαδή τον άχρηστο και συνάμα επικίνδυνο άνθρωπο για την κοινωνία, για την ίδια την γή!

 

[stadeos]

Το έγραψα ότι δεν έχουν αποδειχτεί τα πιο πάνω.

Ωστόσο, υπάρχουν αρχαιοελληνικές ρίζες στα Αγγλικά
που δεν είναι εμφανείς.
Π.χ. η αγγλική λέξη olive ( ελιά) προέρχεται
από το λατινικό oliva που με τη σειρά του προέρχεται από
το αρχαίο ελληνικό ελαία.

Some Greek words were borrowed into Latin and its descendants, the Romance languages. English often received these words from French. Their phonetic and orthographic form has sometimes changed considerably. For instance, place was borrowed both by Old English and by French from Latin platea, itself borrowed from Greek πλατεία (ὁδός) 'broad (street)'; the Italian piazza and Spanish plaza have the same origin, and have been borrowed into English in parallel. The word olive comes through the Romance from the Latin word olīva, which in turn comes from the Greek ἐλαίϝᾱ (elaíwā).[1][2] A later Greek word, βούτυρον (boútȳron)[3] becomes Latin butyrum and eventually English 'butter'.[4] A large group of early borrowings, again transmitted first through Latin, then through various vernaculars, comes from Christian vocabulary: chair << καθέδρα (cf. 'cathedra'),[5][6] bishop << ἐπίσκοπος (epískopos 'overseer'),[7] priest << πρεσβύτερος (presbýteros 'elder'),[8] and church < Old English cirice, circe < probably κυριακή [οἰκία] (kȳriakḗ [oikía] 'lord's [house]').[9][10] In some cases, the orthography of these words was later changed to reflect the Greek – and Latin – spelling: e.g., quire was respelled as choir in the 17th century.[11][12]

https://en.wikipedia.org/wiki/English_words_of_Greek_origin

Για να μην παρεξηγηθώ,είμαι υπέρ του νήματος (εννοώ,θεωρώ ότι υπάρχει συνέχεια στην Ελληνική γλώσσα)

 

[centrino]

...

-         Να λοιπόν ποια ήταν η ΠΡΩΤΗ ΛΕΞΗ που τους διδάξαμε."

...

Δίδαξαν, όχι "διδάξαμε". Εκείνοι, οι "τότε", "δίδαξαν" (αν δίδαξαν δηλαδή) ...

Η σκόπιμη σύγχυση μεταξύ των "τότε" Ελλήνων και των πεπραγμένων τους και των τωρινών είναι ένα από τα βασικά προβλήματα του νεοελληνικού κράτους από ιδρύσεως του.

Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί, ακόμα και σήμερα, παρά ουραγό στο παγκόσμιο Φιλολογικό και Γλωσσολογικό στερέωμα αναφορικά με την επιστημονική έρευνα των "κλασσικών" κειμένων.

Άγγλοι, Γερμανοί, Γάλλοι κτλ ήταν εκείνοι που επανανακάλυψαν και ανέδειξαν τον γλωσσικό και γενικότερα πολιτισμικό πλούτο της κλασσικής αρχαιότητας (φιλολογικά, αρχαιολογικά κτλ) ΟΧΙ Έλληνες ... Ένας Κοραής και Ένας Ανδρόνικος ΔΕΝ φτάνουν άλλωστε ...

Το δε επίπεδο αρχαιογνωσίας στην σύγχρονη Ελλάδα είναι πιθανότατα χαμηλότερο από οποιαδήποτε προηγμένη χώρα παγκοσμίως.

 

[ΕΑΤ/ΕΣΑ ΜΑΛΛΙΟΣ]

ποσο  αστειο  ειναι να βλεπεις ... αριστεριστες να ανοιγουν νηματα  διαμαρτυρομενοι για την πτωση της Ελληνικης γλωσσας ...


χα χα χα ..

 

[Mindreader]

ποσο  αστειο  ειναι να βλεπεις ... αριστεριστες να ανοιγουν νηματα  διαμαρτυρομενοι για την πτωση της Ελληνικης γλωσσας ...


χα χα χα ..

Σε περιπτωση που αναφερεσαι σε εμενα μια και εγω ανοιξα το νημα.

Ποθεν προκυπτω εγω ως αριστεριστης φιλε ???

 

[ΕΑΤ/ΕΣΑ ΜΑΛΛΙΟΣ]

Σε περιπτωση που αναφερεσαι σε εμενα μια και εγω ανοιξα το νημα.

Ποθεν προκυπτω εγω ως αριστεριστης φιλε ???

ετσι υπεθεσα απο τα παλαιοτερα ποστ που διαβασα ..
εαν ειναι ανακριβεια τοτε να ανακαλεσω !

 

[Mindreader]

Δίδαξαν, όχι "διδάξαμε". Εκείνοι, οι "τότε", "δίδαξαν" (αν δίδαξαν δηλαδή) ...

Η σκόπιμη σύγχυση μεταξύ των "τότε" Ελλήνων και των πεπραγμένων τους και των τωρινών είναι ένα από τα βασικά προβλήματα του νεοελληνικού κράτους από ιδρύσεως του.

Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί, ακόμα και σήμερα, παρά ουραγό στο παγκόσμιο Φιλολογικό και Γλωσσολογικό στερέωμα αναφορικά με την επιστημονική έρευνα των "κλασσικών" κειμένων.

Άγγλοι, Γερμανοί, Γάλλοι κτλ ήταν εκείνοι που επανανακάλυψαν και ανέδειξαν τον γλωσσικό και γενικότερα πολιτισμικό πλούτο της κλασσικής αρχαιότητας (φιλολογικά, αρχαιολογικά κτλ) ΟΧΙ Έλληνες ... Ένας Κοραής και Ένας Ανδρόνικος ΔΕΝ φτάνουν άλλωστε ...

Το δε επίπεδο αρχαιογνωσίας στην σύγχρονη Ελλάδα είναι πιθανότατα χαμηλότερο από οποιαδήποτε προηγμένη χώρα παγκοσμίως.

Σε μεγαλο βαθμο θα συμφωνησω φιλε.

Αλλα ας μην ξεχναμε οτι μαλλον δεν θα μπορουσε να γινει και αλλιως.

Εννοω οτι ο διαφωτισμος και η Αναγεννηση που ανεδειξε εκ νεου την Αρχαια Ελληνικη Γραμματεια στη συγχρονη εποχη απο την κεντρικη Ευρωπη ξεκινησε.

Επισης και απο στατιστικη αποψη να το δεις τι μπορεις να περιμενεις απο μια χωρα 10 εκατομυριων ανθρωπων συγκριτικα με μια πληθυσμιακη ομαδα 150 εκατομυριων ανθρωπων ( Κεντρικη Ευρωπη ) ??

Αυτο βεβαια δεν μειωνει τις ευθυνες μας ως Νεοελληνες ως προς την σντιμετωπιση της Γλωσσας μας και της παραδοσης μας.

Και ενας απο τους λογους που φτιαχνονται νηματα οπως το τρεχον αυτος εινσι. Για να ξυπναμε σιγα σιγα !!

 

[Mindreader]

ετσι υπεθεσα απο τα παλαιοτερα ποστ που διαβασα ..
εαν ειναι ανακριβεια τοτε να ανακαλεσω !

Για ανακριβεια η παρεξηγηση προκειται.

Για να μην αποπροσανατολιζουμε ομως το νημα αν θελεις μου στελνεις σε pm τα  posts στα οποια αναφερεσαι!!

 

[ΕΑΤ/ΕΣΑ ΜΑΛΛΙΟΣ]

Για ανακριβεια η παρεξηγηση προκειται.

Για να μην αποπροσανατολιζουμε ομως το νημα αν θελεις μου στελνεις σε pm τα  posts στα οποια αναφερεσαι!!

καλως !

 

[Mindreader]

Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού…

Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι ‘εξόδευσαν’, για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την ‘βαπτίσουν’ με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη»

Παραδείγματα παρακάτω:


Eργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου , Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα – τροφός όλων των γλωσσών»

 

[Mindreader]

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: “θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ”.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα ‘τραπέζια’ (πάγκους) της αγοράς…
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα ‘δία’. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ

DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς – διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ‘ς’ προφέρεται ως ‘ρ’. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.

KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με ( …;είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης – πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το ‘λάFω’. Το δίγαμμα (F) γίνεται ‘αυ’ και ‘λάF ω ‘ σημαίνει “θέλω πολύ”.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε’84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το …; menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).

MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (“νέ τρώει, νέ πίνει”), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (‘) προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.

 

[Κώστας Λαδάκης]

Borgia21  



Η σημερινή ελληνική γλώσσα είναι συνέχεια της Αρχαίας.

Το " άι στον κόρακα " , προέρχεται από τα αρχαία ελληνικα !

Πολύ συχνά όταν κάτι ή κάποιος μας θυμώνει, του βγάζουμε εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον κόρακα…λέμε δηλαδή τη γνωστή σε όλους μας φράση «άι στον κόρακα!».

Πώς έχει επικρατήσει όμως μέχρι σήμερα και πού ακριβώς αναφέρεται;

Η φράση που συναντάται στα αρχαία κείμενα είναι «πέμπειν ἐς κόρακας» ή «έρρε ἐς κόρακας».

Δεν πρόκειται περί του γνωστού αρπακτικού πτηνού…

Οι Κόρακες ήταν βάραθρο στην Αττική από όπου κατακρημνίζοντο οι κακούργοι, ένας τόπος εξορίας με άλλα λόγια.

Όταν λοιπόν χρησιμοποιούμε αυτήν τη φράση, στέλνουμε αυτόν στον οποίο αναφέρεται «στον γκρεμό» και μακριά μας…

Διαβάστε περισσότερα:

http://clopyandpaste.blogspot.gr/2016/01/blog-post_18.html#ixzz4bj4nJkmZ