Δεν μου έτυχε φίλε με Ουκρανία γιατί δεν συνδυάστηκε ποτέ με την δουλειά μου. Δούλευα σε μια πολυεθνική η οποία μετά το Τσερνόμπιλ μείωσε τη δραστηριότητά της στην Ουκρανία στο ελάχιστο. Δεν ταξίδευαν στελέχη για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα μετά το Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία. Το τοπικό γραφείο περιορίστηκε απο θυγατρική σε Suppot Office μια και κανείς δεν δεχόταν να πάει εκεί με συμβόλαιο υπό το φόβο της ραδιενέργειας.
Μολδαβία πήγα πρώτη φορά το 1986 σαν φοιτητής. Πήγαινα με ένα φίλο μου στο Μπρασώβ στη Ρουμανία για σκί στην Μποιάνα όπου καθόμασταν συνηθως 10 - 12 μέρες. Μετά όταν βαριόμασταν πηγαίναμε με τραίνο στο Μπέλς και στο Κισινάου. Αυτό που συναντούσες στο Μπέλς το 1986 δεν το έχω ξαναδεί πουθενά. Τόσο πολλές όμορφες κοπέλες παντού. Είμασταν τότε και νέα καλοστημένα παληκάρια ήξερε και ο φίλος μου ρουμάνικα γινόταν το έλα να δείς !!
Και στην Ουγγαρία στη Βουδαπέστη λίγα χρόνια αργότερα που ξεκίνησα να δουλεύω είχε ωραίες και ''εύκολες'' για να μην πώ ''πολύ εύκολες'' γυναίκες. Αλλα το ποσοστό όμορφων γυναικών που στο μπέλς συνάντησα τοτε δεν το ξαναείδα και ούτε πιστεύω θα το ξαναδώ πουθενά. Και σημειώνω ότι ταξιδεύω όλη μου τη ζωή για επαγγελματικούς κυρίως λόγους.
Ομως αυτές οι εποχές για την Μολδαβία παρήλθαν οριστικά. Η όμορφη γυναίκα για την δύση είναι asset απο πολλές απόψεις. Οταν οι συνθήκες το επέτρεψαν και τα σύνορα άνοιξαν οι περισσότερες άδραξαν την ευκαιρία τους.
