Εγώ άρχισα το καμάκι όταν διάβασα διάφορα βιβλία pua(seduction community), τσεκάρετε την wikipedia αν δεν ξέρετε περί τίνος πρόκειται. Πολλά πράγματα ακόμη τα θεωρώ άγραφους κανόνες αν καί πλέον λειτουργώ διαφορετικά.
Στο εστιατόριο πού δούλευα είχα πάρει μερικά τηλέφωνα με κλασική κουβεντούλα. Πείραζα τις κοπέλες πολύ, εκείνη την εποχή έκανα καί διάφορα άλλα όπως να διαβάζω παλάμες ως αφορμή για να τούς αγγίξω το χέρι, να το χαιδέψω κλπ. Κάποιες γούσταραν, πολλές όχι. Το πείραγμα έχω καταλήξει είναι το Α καί το Ω. Πχ ήταν κάτι φοιτήτριες πού μόλις μού είπαν ότι είναι έικοσι άρχισα να τις δούλευω καί να τούς λέω ότι είναι 16χρονά καί προσπαθούν να με ρίξουν, αυτές ανταποκρίθηκαν, παίζανε, βγάλανε ακόμη καί τις ταυτότητες τούς, φλέρταρα με την ομορφούλα, ανταποκρίθηκε αλλά μόλις πήγα να πάρω το τηλ της ομορφούλας η μπαζούλα τσίνησε καί μού γάμησε το σκηνικό. Η ομορφούλα κοίταξε την φίλη της τρομαγμένη καί μαζεύτηκε. Η μπαζούλα προσπάθησε να μού δώσει το δικό της με περίεργο τρόπο αλλά ξενέρωσα καί το σταμάτησα εκεί. Κλασικά σκηνικά με όμορφες καί άσχημες φίλες, αν την πέσετε σε τέτοια δυάδα χωθείτε στο μπάζο η βάλτε κανέναν κολλητό να απασχολεί το μπάζο.
Κάποιες φορές γκόμενες τσαντίστηκαν με το πείραγμα αλλά αυτό είναι το ρίσκο γενικότερα με το πέσιμο. Μπορεί να το παρακάνεις η καί να πετύχεις περίεργη. Το σωστό πείραγμα κάνει θαύματα όμως.
Στον δρόμο το καμάκι είναι πολύ πιό περίεργο. Γενικά όταν την πέφτεις πιστεύω πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος πού ανοίγεις το στόμα σού καί μιλάς. Χύμα στον δρόμο έχω καταλήξει να κάνω τον καραγκιόζη συχνά η να εισπράττω πολύ περίεργα βλέμματα. Καλές περιπτώσεις είναι οι κοπέλες πού μοιράζουν φυλλάδια, η αυτές πού κάθονται σε κάποιο παγκάκι. Θέλει καλό μπλα μπλα γιατί ειδικά στην αρχή πρέπει να τραβάς μόνος σού τις συζητήσεις. Ίσως καί στις βιτρίνες η οι κοπέλες πού δουλεύουν σε καντίνες αρκέι να μην έχουν δουλειά καί αφεντικό πάνω από το κεφάλι τούς. Καί σε Έβερεστ έχω πιάσει κουβέντα αλλά μπλόκαρα καί δεν έιχα τι να πω, ένα από τα σκηνικά πού μετανιώνω γιά διάφορους λόγους.
Στο Σύνταγμα είχα καταφέρει να τσιμπήσω το τηλ μίας πού καθότανε στα σκαλιά. Την ρώτησα κάτι για τα ρούχα της, πιάσαμε την κουβέντα καί πήρα τηλ, φασωθήκαμε πάνω σε ένα παγκάκι λίγες μέρες μετά αλλά έκανα λαλακία, ήμουν από χωρισμό καί σε περίεργη φάση, καί έμεινα με τον λεβιέ στο χέρι. Κάτι άλλα σκηνικά στο Σύνταγμα δεν οδήγησαν πουθενά.
Το ξερό καμάκι δεν πρέπει να περάσει ποτέ ως καμάκι στην γκόμενα αλλά ως κάτι φυσικό καί αυτό είναι το δύσκολο. Όλες οι μαλακίες μού έχουν συμβεί όταν είπα κάτι πού ακούστηκε εντελώς ψεύτικο καί ξεκάρφωτο καί φυσικά πήρα τον πούλο.
Γενικά οι πιτσιρίκες είναι πολύ δεκτικές. Ειδικά αν κινηθεί κανείς μέχρι τα 20 πιστεύω πως μπορεί να φάει καλά. Οι ωριμότερες είναι πρήξιμο αρχιδιών καί έχω φάει τα μούτρα μού καί τον χρόνο μού με τέτοια καμάκια άπειρες φορές. Στο εστιατόριο ειδικά οι ώριμες κυνηγούσαν τούς μπαρμαν καί τούς πολύ γαμίκους σερβιτόρους. Καί πάλι δεν θυμάμαι φοβερά σκηνικά. Πολλές ώριμες έπιναν πολύ, είχαμε κάτι στάνταρ αλκοόλες αλλά δεν ξέρω αν παίχτηκε κάτι. Θυμάμαι δύο μεθυσμένες τύπισσες πού είχαν πιεί τον άμπακο καί με ρωτάγανε αν με τρώνε τα γένια μού. Τούς λέω "Γιατί? Θέλετε να με ξύσετε?" καί έμειναν κάγκελο, τούς έφυγε το μεθύσι.
Καμάκια μού σε ώριμες πάντως έχουν αποτύχει 100%.
Αυτές τις μέρες επιστρέφω στο καμάκι μετά από μεγάλη αποχή αλλά δεν θέλω πια να τρέχω. Έχω αλλάξει μυαλά καί θέλω να δουλέψω την προσσέγγιση μού κάπως. Να είστε σίγουροι ότι θα γράψω για κανένα σκηνικό. Γενικά είναι ωραίο θέμα καί θα γούσταρα να μιλήσουμε γιά τεχνικές κλπ.
Αυτά για την ώρα.