Το βάζω στο thread των Φιλιππίνων γιατί εκεί είναι η θέση του, αλλά το βάζω και εδώ γιατί έχει πολλές αναφορές στην Πατάγια και τη σύγκριση ανάμεσά τους.
Ο λόγος για το Άντζελες.
Το πρώτο που μπορώ να πω είναι ότι όλα, δεν είναι για όλους.
Ειδικά αν η επαφή σου με την Ασία είναι όλη κι όλη η Πατάγια.
Και το λέω αυτό γιατί η Πατάγια δεν είναι μια κανονική πόλη. Είναι ένα συνονθύλευμα από bar και ξενοδοχεία χτισμένα αποκλειστικά για τους σεξοτουρίστες που μετέτρεψαν ένα χωριουδάκι στή μεγαλύτερη Disneyland του sex, για να την δουν τώρα πια φτιασιδωμένη και πασπαλισμένη με προκατ tourist attractions σε μια άθλια θάλασσα, να κλείνει long time συμφωνίες με τους “κανονικούς” τουρίστες.
Αλλά η αληθινή ΝΑ Ασία δεν είναι έτσι. Η ΝΑ Ασία, αν βγάλεις κανα-δυό χώρες έξω από την εξίσωση είναι μια συνεχής αντίθεση ανάμεσα στις παράγκες και τους ουρανοξύστες. Στην ατελείωτη φτώχεια και στον επικεντρωμένο σε ελάχιστους πλούτο.
Χώρες όπου χωρίς τη μεσαία τάξη να εξισορροπεί τις αντιθέσεις, (κι ας ελπίσουμε ότι θα αποφύγουμε την καταστροφή της στην Ελλαδίτσα μας) η καθημερινότητα είναι ένας αγώνας για την επιβίωση χωρίς όνειρα και ελπίδες.
Και το Άντζελες είναι ακριβώς έτσι.
Μια μικρή πόλη που γατζώθηκε δίπλα στο καλοκουρεμένο γρασιδάκι και τους φαρδείς δρόμους της Αμερικάνικης βάσης, χτίζοντας με ότι λαμαρίνα και χαρτόκουτο ήταν πρόχειρο, τα κωλάδικα που θα εξυπηρετούσαν τις “ανάγκες” των φαντάρων.
Και χρόνο με το χρόνο, από στόμα σε στόμα, από post σε post, το Άντζελες μεγάλωσε κι αυτό αλλά χωρίς τα χοντρά πακέτα που έπεσαν στην Πατάγια και χωρίς τις τουριστικές υποδομές της Ταιλάνδης, για να φτάσει σήμερα να μπαλατζάρει ανάμεσα στα ξενοδοχεία των 100$ την βραδιά και το μισθό 120 pesos (2,75$) την ημέρα των ντόπιων.
Οπότε κάποιος που έρχεται ανυποψίαστος από την Πατάγια και περιμένει να βολτάρει στο πεζόδρομο της παραλιακής, να ξέρει ότι θα βολτάρει σε ένα πολύ πιο πραγματικό κόσμο, που περιλαμβάνει ένα κακομοιριασμένο δρόμο γεμάτο ζητιάνους, μικροπωλητές, καυσαέρια, βρώμα, ηχορύπανση, σκουπίδια, μικροαπάτες και... πολλές κοπέλες
Μπορεί να μην είναι καθόλου εύκολο να καταπιείς όλο αυτό το σκηνικό.
Και το παιχνίδι, για να φτάσουμε στο προκείμενο, παίζεται λίγο διαφορετικά εδώ.
Για μένα η μεγαλύτερη διαφορά, που αλλάζει και τη φυσιογνωμία της κάθε “σκηνής” είναι οι freelance κοπέλες. Στην Πατάγια υπάρχουν άπειρες, στο Άντζελες ελάχιστες. Πράγμα που σημαίνει ότι το σκηνικό παίζεται κυρίως στα gogo’s. Με τα καλά και τα κακά του.
Αν σκεφτώ ότι φέτος έκανα σε 40 μέρες δύο όλα κι όλα barfine από gogos στην Πατάγια, δείχνει και την άποψη που έχω πια γι’ αυτά. Αλλά στο Άντζελες οι freelance κοπέλες είναι ελάχιστες και το ρίσκο ΠΟΛΥ μεγαλύτερο. Έχουν ακουστεί πολλές ιστορίες για κοπέλες που “βιάστηκαν”, για κοπέλες που ήταν ή “ήταν” ανήλικες, για κοπέλες επικίνδυνες, ιστορίες που είχαν όλες την ίδια κατάληξη. Μεγάλα ποσά έφυγαν από μια τσέπη και μπήκαν σε κάποιες άλλες.
Δεύτερη μεγάλη διαφορά είναι ο τρόπος που πληρώνεις τις κοπέλες.
Στην Πατάγια πληρώνεις το barfine διαπραγματεύεσαι την τιμή με την κοπέλα και της δίνεις τα λεφτά μετά το boom boom. Αν όλα πάνε στραβά, θα έχεις χάσει τα λεφτά του barfine, ή σε περίπτωση που είναι ελευθέρας βοσκής, κάποιες ώρες.
Στο Άντζελες πληρώνεις το barfine (μεταξύ 1500-3000p) κι αυτό είναι όλο. Υποτίθεται ότι πλήρωσες longtime την κοπέλα, αλλά κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα έχεις στ’ αλήθεια ένα long time, μη μιλήσουμε για την συμπεριφορά της κοπέλας στο ξενοδοχείο, ή τα παιχνιδάκια που μπορεί να σου παίξει.
Άρα στο Άντζελες επιβάλλεται μαι διαφορετική προσέγγιση στο τρόπο που θα επιλέξεις την κοπέλα, που μπορεί να σου αρέσει ή μπορεί να σε κουράσει.
Αν είμαι σε gogo στην Ταιλάνδη και γουστάρω μια κοπέλα η μεγαλύτερη προσπάθεια για να επικοινωνήσω μαζί της είναι να πιάσω το βυζί της για να δω αν έχει παιδί ή όχι.
Φυσικά και μπορώ να κάνω το ίδιο στο Άντζελες, αλλά είναι σίγουρο ότι δύσκολα θα έχω μια ευχάριστη βραδιά, εκτός κι αν μπορούσα να γυρίσω το ρολόι 20 χρόνια πίσω.
Τα Φιλιπινεζάκια στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν είναι το πουταναριό της Ταιλάνδης. Γουστάρουν την ψευδαίσθηση ότι τελικά μπορεί να είσαι αυτός ο ένας και δυσκολεύονται να πουλήσουν το αγαπησιάρικο girlfriend παραμύθι που πουλάνε οι Ταιλανδέζες αν δεν σε γουστάρουν λίγάκι, ή τουλάχιστον δυσκολεύονται να το πουλήσουν με την άνεση των Ταιλανδέζων, που ακόμα κι αν ξερνάνε όταν σε βλέπουν, θα σε “αγαπήσουν”.
Η τρίτη μεγάλη διαφορά είμαστε εμείς οι σεξοτουρίστες. Αν στην Ταιλάνδη οι Γιαπωνέζοι γάμησαν πατόκορφα την σκηνή, στο Άντζελες ανέλαβαν την δουλειά οι Κορεάτες.
Τουλάχιστον οι Γιαπωνέζοι ακόμα κι αν ανέβασαν κατακόρυφα τις τιμές που πληρώνουν για τις κοπέλες σταμάτησαν εκεί.
Οι Κορεάτες το ξεφτίλισαν παντελώς γιατί δυστυχώς δεν πάνε στις Φιλιππίνες για το γαμήσι, πάνε για το show off, την επίδειξη. Πάνε για να δείξουν ότι έχουν και μπορούν να σκορπίσουν τρελά φράγκα και φυσικά οι ιδιοκτήτες των μαγαζιών δεν ήταν ηλίθιοι. Το εκμεταλλεύτηκαν φτιάχνοντας μια σειρά από πολύ μεγάλα και πολυτελή μαγαζιά (δεν υπάρχουν αντίστοιχα στην Πατάγια) όχι για να πουλήσουν φτηνό sex, αλλά για να πουλήσουν “δείτε με” διασκέδαση και υπερθέαμα, νοοτροπία που φυσικά την πέρασαν και στις κοπέλλες.
Ποιος ο λόγος να πηγαίνεις να πηδιέσαι με κάποιο Δυτικό που όσο νάναι γουστάρει και μια πίπα, λίγο κώλο, λίγο γλύψιμο και σε βάζει να πηδιέσαι δυο και τρεις φορές σ’ ένα βράδυ;
Κανένας! Κάθεσαι στο μαγαζί και κυνηγάς τα ποτά που θα σου φέρουν περισσότερα κι από το barfine, χωρίς να ταλαιπωριέσαι με τα γαμήσια.
Γι αυτό και τα μαγαζιά γέμισαν με παραφερνάλια που βοηθάνε τους Κορεάτες να σκορπίζουν χρήματα, δημιουργήθηκε η κατηγορία double lady drinks (300p από 150p) που οι κοπέλες εκπαιδεύτηκαν να ζητάνε, οι σερβιτόρες πιέζουν περισσότερο για ποτά ή ποτά γι αυτές και πάνω απ’ όλα χάθηκε η ατμόσφαιρα του “είμαι σ’ ένα κωλάδικο για να δω μουνάκια και να πηδήξω ένα από αυτά”.
Η τέταρτη και τελευταία είναι ότι στα μαγαζιά υπάρχει μια κατηγορία από κοπέλες που αποκαλούνται cherry girls δηλαδή είναι παρθένες. Βρίσκονται εκεί για να πουλήσουν την παρθενιά τους, αλλά σπάνε αρχίδια σε όποιον ψάχνει ένα μουνί για το βράδυ και ξαφνικά μαθαίνει ότι το συγκεκριμένο δεν πηδιέται.
Βέβαια μπορείς να τις κάνεις barfine αν συμφωνήσεις για μια πίπα ας πούμε -και μπορώ να σου υπογράψω ότι πολλές κάνουν υπέροχες, ή κώλο αν είναι προχωρημένη, ή σαν τρίτη σε ένα τρίο, αλλά να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι το ρισκάρεις λίγο. Μπορεί το όλο σκηνικό να ακούγεται λίγο απίστευτο, παρθένες σε μπουρδέλα, αλλά σε αντίθεση με τα Ταιλανδεζάκια -που πολύ αμφιβάλλω αν πάνω από τα 13 υπάρχει παρθένα ανάμεσά τους, στο Άντζελες έχω συναντήσει σερβιτόρα 27 χρονών που εξακολουθούσε να το φυλάει για τον καλό της!