Μια ιστορια που την ειχα ξαναγραψει πολυ παλιοτερα εδω. Ειχαμε παει στο Κο-τσανγ 4 Ελληνες ο ενας με την Ταυλανδη γυναικα του, ο αλλος με το τιλακ. Nοικιασαμε αυτοκινητο και πηγαμε για μπανιο σε μια παραλια στα νοτια του νησιου. Μετα καθησαμε σε εστιατοριο σε μια μαρινα που ηταν διαφορα εστιατορια και μπαρ κατα μηκος της εξεδρας, εχουν περασει καποια χρονια και δεν θυμαμαι τωρα τα τοπονυμια. Μιλαγαμε αγγλικα λογω του οτι ειμαστε με τις κοπελες που δεν καταλαβαινανε Ελληνικα. Παραγγειλαμε ψαρια και ο ενας φιλος εβγαλε ενα μπουκαλι ουζο που ειχε φερει απο Ελλαδα και εβαλε στα ποτηρια. Βαλαμε και παγωμενο νερο, οποτε βλεπουμε ενα νεαρο με ενα μικρο παιδακι στο χερι, να ερχεται στο μερος μας.
- Ρε παιδια, μας λεει, απο Ελλαδα ειστε; Ναι του λεμε εμεις.
- Ειδα που βαζατε το νερο στο ουζο και αυτο ασπρισε, γι αυτο καταλαβα οτι εισαστε Ελληνες.
Ο φιλος καμμια 30αρια χρονων, απο την Ροδο, ειχε και αυτος Ελληνικη ταβερνα στο ιδιο μερος, και μαλλιστα με παρα πολυ καλες κριτικες στο τριπ-αντβαισορ, Ελ γκρεκο το ονομα της. Ειχε παντρευτει Ταυλανδεζα και ειχε και ενα παιδακι.
Στο ιδιο νησι στο κεντρο του Κο-Τσανγκ μια Ελληνιδα που ειχε παντρευτει Ταυλανδο ειχε μαγαζι με ασημενια κοσμηματα.