Ταϊλάνδη sex trip...

[parmeniwn81]

Μ' αρέσει που κάνουν και ζήλιες...

ειναι κ αυτο μεσα στην μαγεια που προσφερει αυτη η χωρα και μας κανει να εχουμε εμμονη

 

[Love you sort time]

ΤΑΪΛΆΝΔΗ 2019
Καταρχήν πριν προχωρήσω  στην σκέψη μου για το τι πιθανόν θα συμβεί στο μέλλον θα πρέπει να πω ότι δεν εκφράζω τίποτα παραπάνω από μια γνώμη που ο κάθε συνάδελφος μπορεί να συμφωνεί ή διαφωνεί.
Η συνεχής ισχυροποίηση του μπατ σε σχέση με όλα σχεδόν τα νομίσματα του “αναπτυγμένου” κόσμου είναι ο ασφαλέστερος δείκτης της ευημερίας που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των Ταϊλανδών. Όμως δεν είναι μακριά ο καιρός που η οικονομία της χώρας θα πρέπει να αποδείξει ότι όντως η ξέφρενη ανάπτυξη της τελευταίας πενταετίας είναι αποτέλεσμα οικονομικού σχεδιασμού και όχι μια σειρά από πρόσκαιρες συγκυρίες. Η συνεχής άνοδος του μπατ δεν φέρνει μόνο αύξηση στους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζομένων, αυξάνει φυσικά και τις τιμές στους υπόλοιπους παραγωγικούς συντελεστές πχ για την γεωργία τα ενοίκια γης, τα φυτοφάρμακα και λιπάσματα, το κόστος μεταφοράς κτλ. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η ραγδαία αύξηση των τιμών των προϊόντων που θα τα κάνει μη ανταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά. Θα προσπαθήσει το κράτος να κρατήσει ως κεντρικός αγοραστής και διαχειριστής αγορές ‘όπως αυτές του  ρυζιού ή  των φρούτων χαμηλά τις τιμές εξαγωγών τους μέσω πχ επιδοτήσεων στους αγρότες ή της απορρόφησης της διαφορά της τιμής, ή  θα κάνει αυτό που έκανε πάντοτε στο παρελθόν δηλαδή τίποτα;
Τι θα γίνει στα επόμενα χρόνια με την βαριά βιομηχανία και τα χιλιάδες εργοστάσια των πολυεθνικών που εφοδιάζουν όλο τον κόσμο με αυτοκίνητα, χημικά, πλαστικά, ρουχισμό και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους; Οι πολυεθνικές δεν μπήκαν στην χώρα να επενδύσουν για να έχουν οι Ταϊλανδοί ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Αποφάσισαν ότι τα εργοστάσια τους πρέπει να βρίσκονται εκεί αποκλειστικά για δύο λόγους τις φτηνές πρώτες ύλες και την τεράστια δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού. Τι θα γίνει από τώρα και πέρα που οι τιμές στις πρώτες ύλες έχουν πάρει την συνεχή ανηφόρα και το κόστος εργασίας έχει διπλασιαστεί σε μια δεκαετία;  Ακριβώς δίπλα στην Ταϊλάνδη υπάρχει η Βιρμανία μια χώρα με όλα τα χαρακτηριστικά της γείτονος που μόλις άρχισε να ξεφεύγει από τον ¨πρωτογονισμό¨ που την είχαν κρατήσει τα στρατοκρατικά καθεστώτα. Παρθένα χώρα έτοιμη και αυτή για το μεγάλο ξέσκισμα.  Από την άλλη μεριά υπάρχει η Καμπότζη που κάνει τα πρώτα δειλά βήματα στην οικονομία της αγοράς και το Βιετνάμ που έχει αρχίσει να ξυπνά από την κομουνιστική ¨αφασία¨ του έτοιμο να διεκδικήσει το κομμάτι ανάπτυξης που του αναλογεί.  Τι θα κάνουν τελικά οι πολυεθνικές; Η απάντηση είναι απλή. Μόλις το κόστος μετεγκατάστασης των εργοστασίων  πάψει να είναι ο πρωτεύων  αποτρεπτικός παράγοντας θα κουνήσουν σίγουρα το μαντήλι……..
Πάμε και στον κλάδο των ακινήτων.  Η ανηφόρα που έχουν  πάρει οι τιμές αγοράς ακινήτων είναι πολλαπλά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ης Ελλάδας τα χρόνια της τεχνιτής ευημερίας μας. Όσοι Ταϊλανδοί έχουν αγοράσει το έχουν κάνει σχεδόν αποκλειστικά με τραπεζικό δανεισμό με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για το οικονομικό μέλλον των ιδίων όσο και των τραπεζών. Το μόνο σίγουρο όμως  που έχουν καταλάβει οι υπόλοιποι Ταϊλανδοί είναι η τεράστια αύξηση των ενοικίων . Αν πάρουμε για παράδειγμα τα δωμάτια που ενοικιάζουν τα γκομενάκια στην Πατόνγκ ένα αξιοπρεπές δωμάτιο με κλιματισμό σε καλό σημείο της Νανάϊ από τα 4500 μπατ το 2014 έχει πετάξει στα 9000 και πλέον μπατ φέτος.  Κολπάκια των κυβερνώντων για retirement visa για αγορές διαμερισμάτων το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι την καθυστέρηση στο σπάσιμο της τεράστιας φούσκας.
Και τέλος ας δούμε και το κομμάτι του τουρισμού που αφορά και μας. Ο λόγος βασικά που αναφέρθηκα στους άλλους κλάδους της οικονομίας είναι ότι αυτοί αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της Ταϊλανδέζικης οικονομίας.  Ο τουρισμός δεν  αποτελεί κάτι παραπάνω από το 10% με  12% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας.  Για να μην το κουράζουμε η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια με αυτή που επικρατούσε στην δική μας χώρα το 2007-2008. Οι τουρίστες που αφήνουν χρήμα στην χώρα ψάχνονται πλέον με το κιάλι, οι τιμές για εμάς τα λίγα εναπομένοντα τζάνκια πετάνε στα σύννεφα και το μέλλον του κλάδου είναι ζοφερό, Στην εξίσωση φυσικά δεν παίζουν οι αμέτρητοι Κινέζοι που επισκέπτονται τη χώρα κατά εκατομμύρια πλέον. Ο Κινέζος με κινέζικη αεροπορική έρχεται. σε ξενοδοχείο κινέζικης ιδιοκτησίας μένει δεν τρώει, δεν πίνει , δεν γαμάει. Αν ο δεκαπλασιασμός του τζίρου στα Big C  και λοιπών mall δείχνει την ευημερία του τουριστικού κλάδου μιας χώρας τότε και εγώ πάω πάσο. Πάντως ακόμα επί του προκειμένου να πω ότι φέτος ήταν η πρώτη φορά που δεν αγόρασα ούτε κάλτσα σε κάποιο mall του Πουκέτ.  Οι τιμές είναι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και πλέον έχουν γίνει με μικρές εξαιρέσεις ακριβότερες και από τις ελληνικές……
Ποια είναι η πρόβλεψη τελικά για το μέλλον; Το σίγουρο είναι ότι πολύ σύντομα η οικονομία της Ταϊλάνδης θα πρέπει να αποδείξει ότι η θέση της χώρας στο μέλλον βρίσκεται στις αναπτυγμένες  χώρες και όχι στις αιωνίως αναπτυσσόμενες. Εν ‘ετη 2020 θα πρέπει να εμφανιστεί το κοινωνικό κράτος που αγνοείται, τα οικονομικά επιτελεία θα πρέπει να κρατήσουν το νόμισμα από τα ξέφρενα ράλι ανόδου, οι τράπεζες θα πρέπει να δείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στους ισχυρούς κραδασμούς που θα επιφέρει ο άκρατος ιδιωτικός δανεισμός , οι κυβερνήσεις θα λάβουν μέριμνα να κρατήσουν την βαριά βιομηχανία των πολυεθνικών στα σημερινά επίπεδα και τέλος η χώρα θα διαθέτει τα συναλλαγματικά αποθέματα προς διάθεση  στις επερχόμενες πιέσεις που σίγουρα θα ακολουθήσουν.  Ο οδηγός από αντίστοιχες  καταστάσεις στο όχι μακρινό παρελθόν δεν είχαν φέρει τίποτα άλλο από το γνωστό  ΔΝΤ ,  η διαφθορά  σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής που είναι πολλαπλή από ότι βιώνουμε εδώ, αλλά και η κουλτούρα του ζούμε για το σήμερα δύσκολα τουλάχιστον εμένα θα με έκανε να στοιχηματίσω προς κάτι θετικό. Είδωμεν…..

 

[Rainbow]

ΤΑΪΛΆΝΔΗ 2019
Καταρχήν πριν προχωρήσω  στην σκέψη μου για το τι πιθανόν θα συμβεί στο μέλλον θα πρέπει να πω ότι δεν εκφράζω τίποτα παραπάνω από μια γνώμη που ο κάθε συνάδελφος μπορεί να συμφωνεί ή διαφωνεί.
Η συνεχής ισχυροποίηση του μπατ σε σχέση με όλα σχεδόν τα νομίσματα του “αναπτυγμένου” κόσμου είναι ο ασφαλέστερος δείκτης της ευημερίας που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των Ταϊλανδών. Όμως δεν είναι μακριά ο καιρός που η οικονομία της χώρας θα πρέπει να αποδείξει ότι όντως η ξέφρενη ανάπτυξη της τελευταίας πενταετίας είναι αποτέλεσμα οικονομικού σχεδιασμού και όχι μια σειρά από πρόσκαιρες συγκυρίες. Η συνεχής άνοδος του μπατ δεν φέρνει μόνο αύξηση στους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζομένων, αυξάνει φυσικά και τις τιμές στους υπόλοιπους παραγωγικούς συντελεστές πχ για την γεωργία τα ενοίκια γης, τα φυτοφάρμακα και λιπάσματα, το κόστος μεταφοράς κτλ. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η ραγδαία αύξηση των τιμών των προϊόντων που θα τα κάνει μη ανταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά. Θα προσπαθήσει το κράτος να κρατήσει ως κεντρικός αγοραστής και διαχειριστής αγορές ‘όπως αυτές του  ρυζιού ή  των φρούτων χαμηλά τις τιμές εξαγωγών τους μέσω πχ επιδοτήσεων στους αγρότες ή της απορρόφησης της διαφορά της τιμής, ή  θα κάνει αυτό που έκανε πάντοτε στο παρελθόν δηλαδή τίποτα;
Τι θα γίνει στα επόμενα χρόνια με την βαριά βιομηχανία και τα χιλιάδες εργοστάσια των πολυεθνικών που εφοδιάζουν όλο τον κόσμο με αυτοκίνητα, χημικά, πλαστικά, ρουχισμό και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους; Οι πολυεθνικές δεν μπήκαν στην χώρα να επενδύσουν για να έχουν οι Ταϊλανδοί ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Αποφάσισαν ότι τα εργοστάσια τους πρέπει να βρίσκονται εκεί αποκλειστικά για δύο λόγους τις φτηνές πρώτες ύλες και την τεράστια δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού. Τι θα γίνει από τώρα και πέρα που οι τιμές στις πρώτες ύλες έχουν πάρει την συνεχή ανηφόρα και το κόστος εργασίας έχει διπλασιαστεί σε μια δεκαετία;  Ακριβώς δίπλα στην Ταϊλάνδη υπάρχει η Βιρμανία μια χώρα με όλα τα χαρακτηριστικά της γείτονος που μόλις άρχισε να ξεφεύγει από τον ¨πρωτογονισμό¨ που την είχαν κρατήσει τα στρατοκρατικά καθεστώτα. Παρθένα χώρα έτοιμη και αυτή για το μεγάλο ξέσκισμα.  Από την άλλη μεριά υπάρχει η Καμπότζη που κάνει τα πρώτα δειλά βήματα στην οικονομία της αγοράς και το Βιετνάμ που έχει αρχίσει να ξυπνά από την κομουνιστική ¨αφασία¨ του έτοιμο να διεκδικήσει το κομμάτι ανάπτυξης που του αναλογεί.  Τι θα κάνουν τελικά οι πολυεθνικές; Η απάντηση είναι απλή. Μόλις το κόστος μετεγκατάστασης των εργοστασίων  πάψει να είναι ο πρωτεύων  αποτρεπτικός παράγοντας θα κουνήσουν σίγουρα το μαντήλι……..
Πάμε και στον κλάδο των ακινήτων.  Η ανηφόρα που έχουν  πάρει οι τιμές αγοράς ακινήτων είναι πολλαπλά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ης Ελλάδας τα χρόνια της τεχνιτής ευημερίας μας. Όσοι Ταϊλανδοί έχουν αγοράσει το έχουν κάνει σχεδόν αποκλειστικά με τραπεζικό δανεισμό με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για το οικονομικό μέλλον των ιδίων όσο και των τραπεζών. Το μόνο σίγουρο όμως  που έχουν καταλάβει οι υπόλοιποι Ταϊλανδοί είναι η τεράστια αύξηση των ενοικίων . Αν πάρουμε για παράδειγμα τα δωμάτια που ενοικιάζουν τα γκομενάκια στην Πατόνγκ ένα αξιοπρεπές δωμάτιο με κλιματισμό σε καλό σημείο της Νανάϊ από τα 4500 μπατ το 2014 έχει πετάξει στα 9000 και πλέον μπατ φέτος.  Κολπάκια των κυβερνώντων για retirement visa για αγορές διαμερισμάτων το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι την καθυστέρηση στο σπάσιμο της τεράστιας φούσκας.
Και τέλος ας δούμε και το κομμάτι του τουρισμού που αφορά και μας. Ο λόγος βασικά που αναφέρθηκα στους άλλους κλάδους της οικονομίας είναι ότι αυτοί αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της Ταϊλανδέζικης οικονομίας.  Ο τουρισμός δεν  αποτελεί κάτι παραπάνω από το 10% με  12% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας.  Για να μην το κουράζουμε η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια με αυτή που επικρατούσε στην δική μας χώρα το 2007-2008. Οι τουρίστες που αφήνουν χρήμα στην χώρα ψάχνονται πλέον με το κιάλι, οι τιμές για εμάς τα λίγα εναπομένοντα τζάνκια πετάνε στα σύννεφα και το μέλλον του κλάδου είναι ζοφερό, Στην εξίσωση φυσικά δεν παίζουν οι αμέτρητοι Κινέζοι που επισκέπτονται τη χώρα κατά εκατομμύρια πλέον. Ο Κινέζος με κινέζικη αεροπορική έρχεται. σε ξενοδοχείο κινέζικης ιδιοκτησίας μένει δεν τρώει, δεν πίνει , δεν γαμάει. Αν ο δεκαπλασιασμός του τζίρου στα Big C  και λοιπών mall δείχνει την ευημερία του τουριστικού κλάδου μιας χώρας τότε και εγώ πάω πάσο. Πάντως ακόμα επί του προκειμένου να πω ότι φέτος ήταν η πρώτη φορά που δεν αγόρασα ούτε κάλτσα σε κάποιο mall του Πουκέτ.  Οι τιμές είναι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και πλέον έχουν γίνει με μικρές εξαιρέσεις ακριβότερες και από τις ελληνικές……
Ποια είναι η πρόβλεψη τελικά για το μέλλον; Το σίγουρο είναι ότι πολύ σύντομα η οικονομία της Ταϊλάνδης θα πρέπει να αποδείξει ότι η θέση της χώρας στο μέλλον βρίσκεται στις αναπτυγμένες  χώρες και όχι στις αιωνίως αναπτυσσόμενες. Εν ‘ετη 2020 θα πρέπει να εμφανιστεί το κοινωνικό κράτος που αγνοείται, τα οικονομικά επιτελεία θα πρέπει να κρατήσουν το νόμισμα από τα ξέφρενα ράλι ανόδου, οι τράπεζες θα πρέπει να δείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στους ισχυρούς κραδασμούς που θα επιφέρει ο άκρατος ιδιωτικός δανεισμός , οι κυβερνήσεις θα λάβουν μέριμνα να κρατήσουν την βαριά βιομηχανία των πολυεθνικών στα σημερινά επίπεδα και τέλος η χώρα θα διαθέτει τα συναλλαγματικά αποθέματα προς διάθεση  στις επερχόμενες πιέσεις που σίγουρα θα ακολουθήσουν.  Ο οδηγός από αντίστοιχες  καταστάσεις στο όχι μακρινό παρελθόν δεν είχαν φέρει τίποτα άλλο από το γνωστό  ΔΝΤ ,  η διαφθορά  σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής που είναι πολλαπλή από ότι βιώνουμε εδώ, αλλά και η κουλτούρα του ζούμε για το σήμερα δύσκολα τουλάχιστον εμένα θα με έκανε να στοιχηματίσω προς κάτι θετικό. Είδωμεν…..

Φίλε μου, ο γραπτός σου λόγος δείχνει επίπεδο μόρφωσης και εμπειρίας πολύ υψηλό, κάτι που συναντάται σήμερα σε ελάχιστους ανθρώπους. Πραγματικά, τα κείμενα σου είναι διαμάντια, εύχομαι δε να έχεις υγεία και να συνεχίσεις με τον ίδιο τρόπο την πορεία σου!!!

 

[parmeniwn81]

ΤΑΪΛΆΝΔΗ 2019
Καταρχήν πριν προχωρήσω  στην σκέψη μου για το τι πιθανόν θα συμβεί στο μέλλον θα πρέπει να πω ότι δεν εκφράζω τίποτα παραπάνω από μια γνώμη που ο κάθε συνάδελφος μπορεί να συμφωνεί ή διαφωνεί.
Η συνεχής ισχυροποίηση του μπατ σε σχέση με όλα σχεδόν τα νομίσματα του “αναπτυγμένου” κόσμου είναι ο ασφαλέστερος δείκτης της ευημερίας που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των Ταϊλανδών. Όμως δεν είναι μακριά ο καιρός που η οικονομία της χώρας θα πρέπει να αποδείξει ότι όντως η ξέφρενη ανάπτυξη της τελευταίας πενταετίας είναι αποτέλεσμα οικονομικού σχεδιασμού και όχι μια σειρά από πρόσκαιρες συγκυρίες. Η συνεχής άνοδος του μπατ δεν φέρνει μόνο αύξηση στους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζομένων, αυξάνει φυσικά και τις τιμές στους υπόλοιπους παραγωγικούς συντελεστές πχ για την γεωργία τα ενοίκια γης, τα φυτοφάρμακα και λιπάσματα, το κόστος μεταφοράς κτλ. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η ραγδαία αύξηση των τιμών των προϊόντων που θα τα κάνει μη ανταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά. Θα προσπαθήσει το κράτος να κρατήσει ως κεντρικός αγοραστής και διαχειριστής αγορές ‘όπως αυτές του  ρυζιού ή  των φρούτων χαμηλά τις τιμές εξαγωγών τους μέσω πχ επιδοτήσεων στους αγρότες ή της απορρόφησης της διαφορά της τιμής, ή  θα κάνει αυτό που έκανε πάντοτε στο παρελθόν δηλαδή τίποτα;
Τι θα γίνει στα επόμενα χρόνια με την βαριά βιομηχανία και τα χιλιάδες εργοστάσια των πολυεθνικών που εφοδιάζουν όλο τον κόσμο με αυτοκίνητα, χημικά, πλαστικά, ρουχισμό και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους; Οι πολυεθνικές δεν μπήκαν στην χώρα να επενδύσουν για να έχουν οι Ταϊλανδοί ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Αποφάσισαν ότι τα εργοστάσια τους πρέπει να βρίσκονται εκεί αποκλειστικά για δύο λόγους τις φτηνές πρώτες ύλες και την τεράστια δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού. Τι θα γίνει από τώρα και πέρα που οι τιμές στις πρώτες ύλες έχουν πάρει την συνεχή ανηφόρα και το κόστος εργασίας έχει διπλασιαστεί σε μια δεκαετία;  Ακριβώς δίπλα στην Ταϊλάνδη υπάρχει η Βιρμανία μια χώρα με όλα τα χαρακτηριστικά της γείτονος που μόλις άρχισε να ξεφεύγει από τον ¨πρωτογονισμό¨ που την είχαν κρατήσει τα στρατοκρατικά καθεστώτα. Παρθένα χώρα έτοιμη και αυτή για το μεγάλο ξέσκισμα.  Από την άλλη μεριά υπάρχει η Καμπότζη που κάνει τα πρώτα δειλά βήματα στην οικονομία της αγοράς και το Βιετνάμ που έχει αρχίσει να ξυπνά από την κομουνιστική ¨αφασία¨ του έτοιμο να διεκδικήσει το κομμάτι ανάπτυξης που του αναλογεί.  Τι θα κάνουν τελικά οι πολυεθνικές; Η απάντηση είναι απλή. Μόλις το κόστος μετεγκατάστασης των εργοστασίων  πάψει να είναι ο πρωτεύων  αποτρεπτικός παράγοντας θα κουνήσουν σίγουρα το μαντήλι……..
Πάμε και στον κλάδο των ακινήτων.  Η ανηφόρα που έχουν  πάρει οι τιμές αγοράς ακινήτων είναι πολλαπλά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ης Ελλάδας τα χρόνια της τεχνιτής ευημερίας μας. Όσοι Ταϊλανδοί έχουν αγοράσει το έχουν κάνει σχεδόν αποκλειστικά με τραπεζικό δανεισμό με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για το οικονομικό μέλλον των ιδίων όσο και των τραπεζών. Το μόνο σίγουρο όμως  που έχουν καταλάβει οι υπόλοιποι Ταϊλανδοί είναι η τεράστια αύξηση των ενοικίων . Αν πάρουμε για παράδειγμα τα δωμάτια που ενοικιάζουν τα γκομενάκια στην Πατόνγκ ένα αξιοπρεπές δωμάτιο με κλιματισμό σε καλό σημείο της Νανάϊ από τα 4500 μπατ το 2014 έχει πετάξει στα 9000 και πλέον μπατ φέτος.  Κολπάκια των κυβερνώντων για retirement visa για αγορές διαμερισμάτων το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι την καθυστέρηση στο σπάσιμο της τεράστιας φούσκας.
Και τέλος ας δούμε και το κομμάτι του τουρισμού που αφορά και μας. Ο λόγος βασικά που αναφέρθηκα στους άλλους κλάδους της οικονομίας είναι ότι αυτοί αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της Ταϊλανδέζικης οικονομίας.  Ο τουρισμός δεν  αποτελεί κάτι παραπάνω από το 10% με  12% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας.  Για να μην το κουράζουμε η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια με αυτή που επικρατούσε στην δική μας χώρα το 2007-2008. Οι τουρίστες που αφήνουν χρήμα στην χώρα ψάχνονται πλέον με το κιάλι, οι τιμές για εμάς τα λίγα εναπομένοντα τζάνκια πετάνε στα σύννεφα και το μέλλον του κλάδου είναι ζοφερό, Στην εξίσωση φυσικά δεν παίζουν οι αμέτρητοι Κινέζοι που επισκέπτονται τη χώρα κατά εκατομμύρια πλέον. Ο Κινέζος με κινέζικη αεροπορική έρχεται. σε ξενοδοχείο κινέζικης ιδιοκτησίας μένει δεν τρώει, δεν πίνει , δεν γαμάει. Αν ο δεκαπλασιασμός του τζίρου στα Big C  και λοιπών mall δείχνει την ευημερία του τουριστικού κλάδου μιας χώρας τότε και εγώ πάω πάσο. Πάντως ακόμα επί του προκειμένου να πω ότι φέτος ήταν η πρώτη φορά που δεν αγόρασα ούτε κάλτσα σε κάποιο mall του Πουκέτ.  Οι τιμές είναι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και πλέον έχουν γίνει με μικρές εξαιρέσεις ακριβότερες και από τις ελληνικές……
Ποια είναι η πρόβλεψη τελικά για το μέλλον; Το σίγουρο είναι ότι πολύ σύντομα η οικονομία της Ταϊλάνδης θα πρέπει να αποδείξει ότι η θέση της χώρας στο μέλλον βρίσκεται στις αναπτυγμένες  χώρες και όχι στις αιωνίως αναπτυσσόμενες. Εν ‘ετη 2020 θα πρέπει να εμφανιστεί το κοινωνικό κράτος που αγνοείται, τα οικονομικά επιτελεία θα πρέπει να κρατήσουν το νόμισμα από τα ξέφρενα ράλι ανόδου, οι τράπεζες θα πρέπει να δείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στους ισχυρούς κραδασμούς που θα επιφέρει ο άκρατος ιδιωτικός δανεισμός , οι κυβερνήσεις θα λάβουν μέριμνα να κρατήσουν την βαριά βιομηχανία των πολυεθνικών στα σημερινά επίπεδα και τέλος η χώρα θα διαθέτει τα συναλλαγματικά αποθέματα προς διάθεση  στις επερχόμενες πιέσεις που σίγουρα θα ακολουθήσουν.  Ο οδηγός από αντίστοιχες  καταστάσεις στο όχι μακρινό παρελθόν δεν είχαν φέρει τίποτα άλλο από το γνωστό  ΔΝΤ ,  η διαφθορά  σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής που είναι πολλαπλή από ότι βιώνουμε εδώ, αλλά και η κουλτούρα του ζούμε για το σήμερα δύσκολα τουλάχιστον εμένα θα με έκανε να στοιχηματίσω προς κάτι θετικό. Είδωμεν…..

LYST μου θυμισες τα χρονια που ημουν στο ΙΕΚ χρηματηστηριακων και διαβαζα ναυτεμπορικη . Χαιρομαι που εδω μεσα εκτος απο την καυλα μας για τις γυναικες κ τα ταξιδια, υπαρχουν ανθρωποι σαν κ σενα που μοιραζονται τις γνωσεις τους και την επαγγελματικη τους εμπειρια. Προσωπικα σ ευχαριστω για το χρονο σου και την αναλυση που ηθελα απο καιρο να μαθω

 

[pipinomaniac]

Εκτος απο την αψογη οικονομικη αναλυση του LYST,υπαρχει και αλλη μια πτυχη της ιστοριας που δεν εχει αναφερθει.

Ενα απο τα πραγματα που μου ειχαν κανει τη μεγαλυτερη εντυπωση τη πρωτη φορα που πηγα το 2007,ηταν το θεαμα να βλεπω συνταξιουχους να σουλατσαρουν στη Μπανγκλα με πιτσιρικες που θα μπορουσαν να ειναι εγγονες τους...
"Εδω ειναι ο παραδεισος" σκεφτηκα...Ακομα και στα 60-70 μου,οσο μου σηκωνεται (εστω και με φαρμακευτικη υποβοηθηση),θα μπορω να πηδαω πιπινια..

Η οικονομικη κατασταση των κατοικων της Ταυλανδης τοτε,και η αναγκη "για το μεροκαματο και την επιβιωση",εκτος του οτι οδηγουσε ορδες απο το Ισααν στις περιοχες που ανθουσε ο σεξοτουρισμος (Πατταγια,Πουκετ και Μπανγκοκ),περιοριζε σε μεγαλο βαθμο και την "επιλεκτικοτητα" τους.
Αλλωστε τοτε ο μεσος ορος ηλικιας των σεξοτουριστων ηταν μεγαλυτερος απο οτι ειναι τωρα.
Λιγες "τυχερες" φορτωναν καποιον απο 20-30 χρονων και η συντριπτικη πλειοψηφια κατεληγε στο κρεβατι με καποιον 40αρη και πανω μεχρι συνταξιουχο.
Η δε αναλογια ηταν 4-5 γυναικες για καθε αρσενικο σεξοτουριστα.
Το να ΕΒΡΙΣΚΕ λοιπον μια γκομενα πελατη,ηταν απο μονο του ενα επιτευγμα για αυτες.

Με τη παροδο των χρονων,η αναπτυξη του nightlife και γενικοτερα των παρεχομενων τουριστικων υπηρεσιων,προσελκυσε και πιο νεαρες ηλικιες.

Η αναλογια γυναικων-πελατων,αρχισε να ερχεται σε μεγαλυτερη ισορροπια.

Γεμισε ο τοπος αμερικανικες αλυσιδες γρηγορου φαγητου,χαμπουργκερ..πιτσες..κλπ
Δημιουργηθηκαν μεγαλα κλαμπ δυτικου τυπου,(με εισαγωμενα μεν κεφαλαια,αλλα με τη συνεργασια της Ταυλανδεζικης μαφιας),που επαιζαν τα τελευταια international hits και οχι Isaan music.
Πιτσιρικαδες party animals αρχισαν να συρρεουν,ετσι τα κοριτσια ειχαν τη δυνατοτητα να φορτωθουν και να παρουν μεροκαματο,παρεχοντας τις σεξουαλικες υπηρεσιες σε νεοτερους,συνδιαζοντας σιγα σιγα το business and pleasure.

Ο μεσηλικας η ο συνταξιουχος,μπορουσε ακομα να φορτωσει πιπινια,αλλα επρεπε να πληρωσει πολυ περισσοτερα.Βεβαια οι βολτουλες χερακι-χερακι με τα πιπινια στο δρομο,κοπηκαν.
Οι Ταυλανδες ειχαν και ενα "face" που επρεπε να διαφυλαξουν.Και δεν ηταν και οτι καλυτερο για το μικροκοσμο τους,τις φιλες τους,να τις βλεπουν φορτωμενες με καποιον στην ηλικια του παππου τους.

Σιγα σιγα επισης,ξεκινησε και πηρε μορφη χιονοστιβαδας,το λεγομενο "sponsoring"..Αγαπουληδες απο ολο το κοσμο αρχισαν να στελνουν μηνιατικο στο "κοριτσι τους" και καλα για να τις αποτραβηξουν απο τη πορνεια και να εχουν την αποκλειστικοτητα..

Αμ δε...
Τα κοριτσια εκμεταλευομενα τη μουνοδουλιαση των φαλανγκ,απεκτησαν περισσοτερους απο εναν σπονσορες και παραλληλα εκαναν και βιζιτες!!..Αλλα ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ.
Ειχαν το μισθο απο τους αγαπουληδες,δηλαδη ειχαν λυσει το προβλημα επιβιωσης γι αυτες και την οικογενεια τους και ΑΝ εβρισκαν και κανενα παιδαρα πιτσιρικο,πηδιοντουσαν ακομα και τζαμπα..Για το pleasure.

Στο σημειο αυτο να συμπληρωσω και τη τεραστια αλλαγη που επεφεραν τα social media και η διευκολυνση της επικοινωνιας μεσω εφαρμογων (LINE-Facebook κλπ).
Απο εκει που ειχαν μονο ενα κινητο της πλακας και οταν ξεμεναν πασχιζαν να βρουν μεροκαματο στελνοντας sms σε καποιον απο τους αποθηκευμενους αριθμους προηγουμενων "πελατων"...βρεθηκαν με προφιλ στο facebook,5000 φιλους και τα like και τα comment να πηγαινουν συννεφο.
Εχω δει με τα ματια μου smartphone γκομενας που ειχε μεινει 2 μερες χωρις μπαταρια κλειστο και με το που το ανοιξε,ειχε 370 μηνυματα στο LINE...
Ασε τα αιτηματα φιλιας στο facebook...Εκατονταδες..

Γραφει η αλλη σημερα στο facebook,"Tonight i sleep alone",και σε δευτερολεπτα,εχουν κανει comment απο κατω καμμια 10αρια φαλανγκ για να συναντηθουν η να πανε delivery κατευθειαν στο ξενοδοχειο τους.

Με αυτα και με αυτα φτασαμε ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ,που η κατασταση εχει γινει ακομα χειροτερη.

Το 2019 λοπον,ο μεσηλιξ η συνταξιουχος εχει ελαχιστες πιθανοτητες να φορτωσει πιπινι για το δωματιο.Στις ντισκο δεν υπαρχει περιπτωση ΚΑΜΜΙΑ και στα αγκογκο,εκτος του οτι πρεπει να τυχει στη περιπτωση να του πει το πιπινι ΟΚ,πρεπει να σκασει και ενα καραβι λεφτα.Τουλαχιστον 150-200 ευρω.Οταν το 2007,η δουλεια γινοταν με 25-35 ευρω και μαλιστα απο τις ντισκο.

Ο 40ρης,με πολυ δυσκολια θα βρει (στις ντισκο) καποιο μωρο απο το πανω ραφι,και ΑΝ ειναι τυχερος να πετυχει κανενα καλο που ξεμεινε στις 5 το πρωι,το 3χιλιαρο μπατ (90 ευρω) ειναι στανταρ.Αντε με το παζαρι να το ριξεις στα 2500,χωρια βεβαια τα ποτα που θα τη κερασεις...
Οι ΠΡΩΤΗ επιλογη των κοριτσιων,ειναι οι εκατονταδες πια πιτσιρικαδες 20-30 χρονων που συρρεουν στις ντισκο..
Η Δευτερη ειναι οι γιαπωνεζοι και γενικα οι φραγκατοι που εχουν τραπεζι με μπουκαλι special (αν παρεις SangSom ΔΕ ΓΑΜΑΣ) και κερνανε τα σφηνακια αβερτα..

Και το μελλον προβλεπεται ακομα πιο ζοφερο... αν δεν εισαι πιτσιρικας με γραμμωμενους κοιλιακους,γερο πορτοφολι και 20ποντη πουτσα,οι επιλογες σου θα περιοριζονται σε 40αρες και πανω..
Πιπινι ΔΕΝ θα παιζει..
Αυτη δυστυχως θα ειναι η Πατταγια του (πολυ?) κοντινου μελλοντος.

 

[Τσάρκας4]

Ωραίος Πιπινομανής.
Για αυτό λέω για Φιλιππίνες , Ινδονησία και Βιετνάμ!

 

[giannos69]

Εκτος απο την αψογη οικονομικη αναλυση του LYST,υπαρχει και αλλη μια πτυχη της ιστοριας που δεν εχει αναφερθει.

Ενα απο τα πραγματα που μου ειχαν κανει τη μεγαλυτερη εντυπωση τη πρωτη φορα που πηγα το 2007,ηταν το θεαμα να βλεπω συνταξιουχους να σουλατσαρουν στη Μπανγκλα με πιτσιρικες που θα μπορουσαν να ειναι εγγονες τους...
"Εδω ειναι ο παραδεισος" σκεφτηκα...Ακομα και στα 60-70 μου,οσο μου σηκωνεται (εστω και με φαρμακευτικη υποβοηθηση),θα μπορω να πηδαω πιπινια..

Η οικονομικη κατασταση των κατοικων της Ταυλανδης τοτε,και η αναγκη "για το μεροκαματο και την επιβιωση",εκτος του οτι οδηγουσε ορδες απο το Ισααν στις περιοχες που ανθουσε ο σεξοτουρισμος (Πατταγια,Πουκετ και Μπανγκοκ),περιοριζε σε μεγαλο βαθμο και την "επιλεκτικοτητα" τους.
Αλλωστε τοτε ο μεσος ορος ηλικιας των σεξοτουριστων ηταν μεγαλυτερος απο οτι ειναι τωρα.
Λιγες "τυχερες" φορτωναν καποιον απο 20-30 χρονων και η συντριπτικη πλειοψηφια κατεληγε στο κρεβατι με καποιον 40αρη και πανω μεχρι συνταξιουχο.
Η δε αναλογια ηταν 4-5 γυναικες για καθε αρσενικο σεξοτουριστα.
Το να ΕΒΡΙΣΚΕ λοιπον μια γκομενα πελατη,ηταν απο μονο του ενα επιτευγμα για αυτες.

Με τη παροδο των χρονων,η αναπτυξη του nightlife και γενικοτερα των παρεχομενων τουριστικων υπηρεσιων,προσελκυσε και πιο νεαρες ηλικιες.

Η αναλογια γυναικων-πελατων,αρχισε να ερχεται σε μεγαλυτερη ισορροπια.

Γεμισε ο τοπος αμερικανικες αλυσιδες γρηγορου φαγητου,χαμπουργκερ..πιτσες..κλπ
Δημιουργηθηκαν μεγαλα κλαμπ δυτικου τυπου,(με εισαγωμενα μεν κεφαλαια,αλλα με τη συνεργασια της Ταυλανδεζικης μαφιας),που επαιζαν τα τελευταια international hits και οχι Isaan music.
Πιτσιρικαδες party animals αρχισαν να συρρεουν,ετσι τα κοριτσια ειχαν τη δυνατοτητα να φορτωθουν και να παρουν μεροκαματο,παρεχοντας τις σεξουαλικες υπηρεσιες σε νεοτερους,συνδιαζοντας σιγα σιγα το business and pleasure.

Ο μεσηλικας η ο συνταξιουχος,μπορουσε ακομα να φορτωσει πιπινια,αλλα επρεπε να πληρωσει πολυ περισσοτερα.Βεβαια οι βολτουλες χερακι-χερακι με τα πιπινια στο δρομο,κοπηκαν.
Οι Ταυλανδες ειχαν και ενα "face" που επρεπε να διαφυλαξουν.Και δεν ηταν και οτι καλυτερο για το μικροκοσμο τους,τις φιλες τους,να τις βλεπουν φορτωμενες με καποιον στην ηλικια του παππου τους.

Σιγα σιγα επισης,ξεκινησε και πηρε μορφη χιονοστιβαδας,το λεγομενο "sponsoring"..Αγαπουληδες απο ολο το κοσμο αρχισαν να στελνουν μηνιατικο στο "κοριτσι τους" και καλα για να τις αποτραβηξουν απο τη πορνεια και να εχουν την αποκλειστικοτητα..

Αμ δε...
Τα κοριτσια εκμεταλευομενα τη μουνοδουλιαση των φαλανγκ,απεκτησαν περισσοτερους απο εναν σπονσορες και παραλληλα εκαναν και βιζιτες!!..Αλλα ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ.
Ειχαν το μισθο απο τους αγαπουληδες,δηλαδη ειχαν λυσει το προβλημα επιβιωσης γι αυτες και την οικογενεια τους και ΑΝ εβρισκαν και κανενα παιδαρα πιτσιρικο,πηδιοντουσαν ακομα και τζαμπα..Για το pleasure.

Στο σημειο αυτο να συμπληρωσω και τη τεραστια αλλαγη που επεφεραν τα social media και η διευκολυνση της επικοινωνιας μεσω εφαρμογων (LINE-Facebook κλπ).
Απο εκει που ειχαν μονο ενα κινητο της πλακας και οταν ξεμεναν πασχιζαν να βρουν μεροκαματο στελνοντας sms σε καποιον απο τους αποθηκευμενους αριθμους προηγουμενων "πελατων"...βρεθηκαν με προφιλ στο facebook,5000 φιλους και τα like και τα comment να πηγαινουν συννεφο.
Εχω δει με τα ματια μου smartphone γκομενας που ειχε μεινει 2 μερες χωρις μπαταρια κλειστο και με το που το ανοιξε,ειχε 370 μηνυματα στο LINE...
Ασε τα αιτηματα φιλιας στο facebook...Εκατονταδες..

Γραφει η αλλη σημερα στο facebook,"Tonight i sleep alone",και σε δευτερολεπτα,εχουν κανει comment απο κατω καμμια 10αρια φαλανγκ για να συναντηθουν η να πανε delivery κατευθειαν στο ξενοδοχειο τους.

Με αυτα και με αυτα φτασαμε ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ,που η κατασταση εχει γινει ακομα χειροτερη.

Το 2019 λοπον,ο μεσηλιξ η συνταξιουχος εχει ελαχιστες πιθανοτητες να φορτωσει πιπινι για το δωματιο.Στις ντισκο δεν υπαρχει περιπτωση ΚΑΜΜΙΑ και στα αγκογκο,εκτος του οτι πρεπει να τυχει στη περιπτωση να του πει το πιπινι ΟΚ,πρεπει να σκασει και ενα καραβι λεφτα.Τουλαχιστον 150-200 ευρω.Οταν το 2007,η δουλεια γινοταν με 25-35 ευρω και μαλιστα απο τις ντισκο.

Ο 40ρης,με πολυ δυσκολια θα βρει (στις ντισκο) καποιο μωρο απο το πανω ραφι,και ΑΝ ειναι τυχερος να πετυχει κανενα καλο που ξεμεινε στις 5 το πρωι,το 3χιλιαρο μπατ (90 ευρω) ειναι στανταρ.Αντε με το παζαρι να το ριξεις στα 2500,χωρια βεβαια τα ποτα που θα τη κερασεις...
Οι ΠΡΩΤΗ επιλογη των κοριτσιων,ειναι οι εκατονταδες πια πιτσιρικαδες 20-30 χρονων που συρρεουν στις ντισκο..
Η Δευτερη ειναι οι γιαπωνεζοι και γενικα οι φραγκατοι που εχουν τραπεζι με μπουκαλι special (αν παρεις SangSom ΔΕ ΓΑΜΑΣ) και κερνανε τα σφηνακια αβερτα..

Και το μελλον προβλεπεται ακομα πιο ζοφερο... αν δεν εισαι πιτσιρικας με γραμμωμενους κοιλιακους,γερο πορτοφολι και 20ποντη πουτσα,οι επιλογες σου θα περιοριζονται σε 40αρες και πανω..
Πιπινι ΔΕΝ θα παιζει..
Αυτη δυστυχως θα ειναι η Πατταγια του (πολυ?) κοντινου μελλοντος.

Δεν είναι έτσι φιλαράκι...στην Πατταγια αυτό το καλοκαίρι υπήρχαν άπειρα πιπίνια που παρακαλούσαν τους γέρους για 1000-1500 μπατ σορτ τάιμ και 2000-2500 μπατ λόγκ τάιμ, όπως και κάθε χρόνο

 

[diamantino]

Εκτος απο την αψογη οικονομικη αναλυση του LYST,υπαρχει και αλλη μια πτυχη της ιστοριας που δεν εχει αναφερθει.

Ενα απο τα πραγματα που μου ειχαν κανει τη μεγαλυτερη εντυπωση τη πρωτη φορα που πηγα το 2007,ηταν το θεαμα να βλεπω συνταξιουχους να σουλατσαρουν στη Μπανγκλα με πιτσιρικες που θα μπορουσαν να ειναι εγγονες τους...
"Εδω ειναι ο παραδεισος" σκεφτηκα...Ακομα και στα 60-70 μου,οσο μου σηκωνεται (εστω και με φαρμακευτικη υποβοηθηση),θα μπορω να πηδαω πιπινια..

Η οικονομικη κατασταση των κατοικων της Ταυλανδης τοτε,και η αναγκη "για το μεροκαματο και την επιβιωση",εκτος του οτι οδηγουσε ορδες απο το Ισααν στις περιοχες που ανθουσε ο σεξοτουρισμος (Πατταγια,Πουκετ και Μπανγκοκ),περιοριζε σε μεγαλο βαθμο και την "επιλεκτικοτητα" τους.
Αλλωστε τοτε ο μεσος ορος ηλικιας των σεξοτουριστων ηταν μεγαλυτερος απο οτι ειναι τωρα.
Λιγες "τυχερες" φορτωναν καποιον απο 20-30 χρονων και η συντριπτικη πλειοψηφια κατεληγε στο κρεβατι με καποιον 40αρη και πανω μεχρι συνταξιουχο.
Η δε αναλογια ηταν 4-5 γυναικες για καθε αρσενικο σεξοτουριστα.
Το να ΕΒΡΙΣΚΕ λοιπον μια γκομενα πελατη,ηταν απο μονο του ενα επιτευγμα για αυτες.

Με τη παροδο των χρονων,η αναπτυξη του nightlife και γενικοτερα των παρεχομενων τουριστικων υπηρεσιων,προσελκυσε και πιο νεαρες ηλικιες.

Η αναλογια γυναικων-πελατων,αρχισε να ερχεται σε μεγαλυτερη ισορροπια.

Γεμισε ο τοπος αμερικανικες αλυσιδες γρηγορου φαγητου,χαμπουργκερ..πιτσες..κλπ
Δημιουργηθηκαν μεγαλα κλαμπ δυτικου τυπου,(με εισαγωμενα μεν κεφαλαια,αλλα με τη συνεργασια της Ταυλανδεζικης μαφιας),που επαιζαν τα τελευταια international hits και οχι Isaan music.
Πιτσιρικαδες party animals αρχισαν να συρρεουν,ετσι τα κοριτσια ειχαν τη δυνατοτητα να φορτωθουν και να παρουν μεροκαματο,παρεχοντας τις σεξουαλικες υπηρεσιες σε νεοτερους,συνδιαζοντας σιγα σιγα το business and pleasure.

Ο μεσηλικας η ο συνταξιουχος,μπορουσε ακομα να φορτωσει πιπινια,αλλα επρεπε να πληρωσει πολυ περισσοτερα.Βεβαια οι βολτουλες χερακι-χερακι με τα πιπινια στο δρομο,κοπηκαν.
Οι Ταυλανδες ειχαν και ενα "face" που επρεπε να διαφυλαξουν.Και δεν ηταν και οτι καλυτερο για το μικροκοσμο τους,τις φιλες τους,να τις βλεπουν φορτωμενες με καποιον στην ηλικια του παππου τους.

Σιγα σιγα επισης,ξεκινησε και πηρε μορφη χιονοστιβαδας,το λεγομενο "sponsoring"..Αγαπουληδες απο ολο το κοσμο αρχισαν να στελνουν μηνιατικο στο "κοριτσι τους" και καλα για να τις αποτραβηξουν απο τη πορνεια και να εχουν την αποκλειστικοτητα..

Αμ δε...
Τα κοριτσια εκμεταλευομενα τη μουνοδουλιαση των φαλανγκ,απεκτησαν περισσοτερους απο εναν σπονσορες και παραλληλα εκαναν και βιζιτες!!..Αλλα ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ.
Ειχαν το μισθο απο τους αγαπουληδες,δηλαδη ειχαν λυσει το προβλημα επιβιωσης γι αυτες και την οικογενεια τους και ΑΝ εβρισκαν και κανενα παιδαρα πιτσιρικο,πηδιοντουσαν ακομα και τζαμπα..Για το pleasure.

Στο σημειο αυτο να συμπληρωσω και τη τεραστια αλλαγη που επεφεραν τα social media και η διευκολυνση της επικοινωνιας μεσω εφαρμογων (LINE-Facebook κλπ).
Απο εκει που ειχαν μονο ενα κινητο της πλακας και οταν ξεμεναν πασχιζαν να βρουν μεροκαματο στελνοντας sms σε καποιον απο τους αποθηκευμενους αριθμους προηγουμενων "πελατων"...βρεθηκαν με προφιλ στο facebook,5000 φιλους και τα like και τα comment να πηγαινουν συννεφο.
Εχω δει με τα ματια μου smartphone γκομενας που ειχε μεινει 2 μερες χωρις μπαταρια κλειστο και με το που το ανοιξε,ειχε 370 μηνυματα στο LINE...
Ασε τα αιτηματα φιλιας στο facebook...Εκατονταδες..

Γραφει η αλλη σημερα στο facebook,"Tonight i sleep alone",και σε δευτερολεπτα,εχουν κανει comment απο κατω καμμια 10αρια φαλανγκ για να συναντηθουν η να πανε delivery κατευθειαν στο ξενοδοχειο τους.

Με αυτα και με αυτα φτασαμε ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ,που η κατασταση εχει γινει ακομα χειροτερη.

Το 2019 λοπον,ο μεσηλιξ η συνταξιουχος εχει ελαχιστες πιθανοτητες να φορτωσει πιπινι για το δωματιο.Στις ντισκο δεν υπαρχει περιπτωση ΚΑΜΜΙΑ και στα αγκογκο,εκτος του οτι πρεπει να τυχει στη περιπτωση να του πει το πιπινι ΟΚ,πρεπει να σκασει και ενα καραβι λεφτα.Τουλαχιστον 150-200 ευρω.Οταν το 2007,η δουλεια γινοταν με 25-35 ευρω και μαλιστα απο τις ντισκο.

Ο 40ρης,με πολυ δυσκολια θα βρει (στις ντισκο) καποιο μωρο απο το πανω ραφι,και ΑΝ ειναι τυχερος να πετυχει κανενα καλο που ξεμεινε στις 5 το πρωι,το 3χιλιαρο μπατ (90 ευρω) ειναι στανταρ.Αντε με το παζαρι να το ριξεις στα 2500,χωρια βεβαια τα ποτα που θα τη κερασεις...
Οι ΠΡΩΤΗ επιλογη των κοριτσιων,ειναι οι εκατονταδες πια πιτσιρικαδες 20-30 χρονων που συρρεουν στις ντισκο..
Η Δευτερη ειναι οι γιαπωνεζοι και γενικα οι φραγκατοι που εχουν τραπεζι με μπουκαλι special (αν παρεις SangSom ΔΕ ΓΑΜΑΣ) και κερνανε τα σφηνακια αβερτα..

Και το μελλον προβλεπεται ακομα πιο ζοφερο... αν δεν εισαι πιτσιρικας με γραμμωμενους κοιλιακους,γερο πορτοφολι και 20ποντη πουτσα,οι επιλογες σου θα περιοριζονται σε 40αρες και πανω..
Πιπινι ΔΕΝ θα παιζει..
Αυτη δυστυχως θα ειναι η Πατταγια του (πολυ?) κοντινου μελλοντος.

Εγώ θα μιλήσω μόνο για Πουκέτ που γνωρίζω.Πήγα το 2004 πρώτη φορά.Απλώς παράδεισος.με ισοτιμία πάνω από 50 μπάτ.Μέ 1.000 μπατ είχα όλη την ημέρα 20 χρονο κουκλί πανέμορφο και ναι από το Ισαάν.Ασε που έτρωβες σε μπάρμπεκιου μ3 120 μπάτ το άτομο μαζί με 1 λίτρο αναψυκτικό.Τσάμπα μου φαίνονταν όλα.Τώρα εγώ βρίσκο με 1.000 μπατ αλλά για 2 ώρες κατόπιν συμφωνίας.Το τι ζητάνε άσε ότι ναναι 2.000 εως και 3΄000 για σόρτ.Ναι έχει γίνει ακριβή πλέον η Ταιλάνδη η έστω το Πουκέτ.με 33 μπάτ ίσως και αλόμη χαμηλότερα όταν πηγαίνω εγώ(15Δεκεμβρίου με 15 Ιανουαρίου) ΣΦΊΓΚΟΥΝ ΤΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ

 

[diamantino]

σΥΓΝΏΜΗ ΤΟ 2005 ΠΉΓΑ ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΆ ΜΕ ΈΦΑΓΕ Η ΣΜΆΡΤ ΓΡΑΦΉ

 

[pipinomaniac]

Δεν είναι έτσι φιλαράκι...στην Πατταγια αυτό το καλοκαίρι υπήρχαν άπειρα πιπίνια που παρακαλούσαν τους γέρους για 1000-1500 μπατ σορτ τάιμ και 2000-2500 μπατ λόγκ τάιμ, όπως και κάθε χρόνο

Διευκρινησα και ειπα για πιπινια "απο το πανω ραφι".
Αυτα που στο δρομο μεχρι να πανε στη τουαλετα,εχουν φαει πεσιμο απο καμμια 10αρια το λιγοτερο.
Καποια μετρια πιπινια,πηγαινουν και με γερους οταν κινδυνευουν να μεινουν αφορτωτα.
Αφου χαλβαδιασουν επι ωρες τους πιτσιρικαδες και τους λεφταδες,αν δε τους κατσει κανενας απο αυτους,ριχνουν τα στανταρ τους και τη πεφτουν σε κανενα μπαρμπα για το μεροκαματο.

Να συμπληρωσω και αλλο ενα πραγμα που εχει τεραστια σημασια.
Μεχρι πριν 10 και πλεον χρονια,τα γκομενακια βγαιναν στη βιζιτα και φορτωνοντουσαν με οποιον να 'ναι γιατι υπηρχε προβλημα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.Με αυτα τα λεφτα ζουσαν την οικογενεια στο χωριο..
Σχεδον ΟΠΟΙΟΣ και να τους την επεφτε ΠΡΩΤΟΣ..γερος,νεος,ομορφος,ασχημος,λεπτος,χοντρος..φορτωνοντουσαν.
Δε μπαινανε στη διαδικασια της επιλογης απο το φοβο μη μεινουν στο τελος αφορτωτες.

Εγω τα παλια χρονια θυμαμαι στο Πουκετ,πολυ σπανια παιρναγε 1 αντε το πολυ 2 η ωρα το βραδυ και δεν ειχα ηδη φορτωσει.
Τωρα τα γκομενακια αν δε παει τουλαχιστον 3-3:30 δε ξεκουβαλανε απο τη ντισκο.
Και αυτο συμβαινει για 2 λογους.
Πρωτον γιατι ψαχνουν για τη καλυτερη δυνατη επιλογη για να συνδιασουν business and pleasure και
Δευτερον,γιατι θελουν να διασκεδασουν.
Τα παλια χρονια Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ λογος που πηγαιναν στις ντισκο,ηταν για να φορτωθουν.ΟΧΙ για διασκεδαση.Μολις λοιπον βρισκανε,μετα απο λιγο φευγανε.

Για να μη πω επισης και για τον ορο "short" και "long",που τα πρωτα 1-2 χρονια ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ στο λεξιλογιο τους.Πρεπει να το πρωτο ακουσα το 2009,αν θυμαμαι καλα.
"Φορτωμα" τοτε σημαινε μεχρι την επομενη μερα το απογευμα,ΕΚΤΟΣ και αν τις εδιωχνες ΕΣΥ πιο πριν.

Τωρα εχουν αλλαξει τα πραγματα.Και η βασικοτερη αλλαγη ΟΛΩΝ,ειναι πως πια ΔΕΝ εκδιδονται για την επιβιωση.Εκδιδονται ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΥΣΑ.
Στελνουν ενα ποσο στο χωριο και τα υπολοιπα πανε για το καινουριο iphone,ipad..τη καινουρια κολωνια..το καινουριο ΕΠΩΝΥΜΟ παπουτσι,τζην,μπλουζα η φορεμα..
Και μαζι με τα λεφτα του σπονσορα που στελνει ανελλειπως καθε μηνα,βαζουν στην ακρη για να παρουν ΑΜΑΞΙ.

 

[kontolagnos]

Οι ´παλιοί ´βλέπουν με άλλο μάτι το σεξ τριπ ταιλάνδη.
Όμως όσα γράφτηκαν απο πιπι και λυστ δυστυχώς είναι η πραγματικότητα

 

[κωλο-γερος]

Πηγαίνω ανελλιπώς εδώ και 10 χρόνια κάτω. Πρωτοπήγα με το ευρώ στα 48-49 μπατ. Φυσικά και όταν τώρα το ευρώ έχει πάει στα 33,5 Μπατ, το ταξίδι μου αυτό έχει ακριβινει κατά πολύ. Και μην ξεχνάμε ότι πάω και για δουλειά εκεί κάτω, που σημαίνει ότι και εκεί πληρώνω πολύ περισσοτερα. Ευτυχώς όμως που είμαι  κατά προτίμηση μιλφολατρης. Που σημαίνει ότι, με λιγότερα χρήματα απολαμβάνω καλύτερες υπηρεσίες, από το κάτω ράφι όμως. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω πάει και με πιπινια, ειδικά αν πετύχω κανένα καλό σε μασσατζιδικο.
Τέλος πάντων, εφέτος έκανα κάποιες περικοπές στο μπάτζετ, και για πρώτη φορά θα νοικιάσω σε αιρμπιενμπι 45 τμ. διαμέρισμα, με 23 ευρώ, στο σόι 13, 200 μέτρα από τη Σουκχουμβιτ. Συν το σχετικά φθηνό εισιτήριο που βρήκα για μικτό δρομολόγιο, για Κίνα και επιστροφή από Μπανγκόκ στα 550 ευρώ με την Τουρκική.
Και αυτή είναι η πισινα του κτηρίου που είναι το κοντο.

 

[Love you sort time]

Καταρχήν να ευχαριστήσω τους συναγωνιστές για τα καλά τους λόγια και τις ευχές. Πάντα βοηθάνε μερικές καλές κουβέντες να μην θεωρείται ένα ποστάρισμα που κάνει να γραφτεί δύο και πλέον ώρες να μοιάζει με χαμένο χρόνο.
Θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να σχολιάσω με όλο  τον σεβασμό το ποστάρισμα του συναδέλφου Pipinomaniac.  Βέβαια ο σχολιασμός μου θα γίνει με βάση την εμπειρία που έχω από το Phuket καθόσον την Pattaya την έχω επισκεφτεί 5-6 φορές και θεωρώ ότι δεν είναι αρκετές για μια εμπεριστατωμένη  γνώμη. Παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι πέρα από τις σίγουρα πιο χαμηλές τιμές και την πιο hardcore κατάσταση απέχουν πολύ.
Καταρχήν συμφωνώ στα περισσότερα με τον Pipi. Ο αγαπητός συνάδελφος μιλάει πάντα για τον αφρό από τα διαθέσιμα γκομενάκια. Αν πχ η Πατόνγκ έχει 4-5 χιλιάδες γυναίκες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπορεί κάποιος να πηδήξει,  ο Pipi αναφέρεται στα 300 -400 που θεωρεί κορυφαία . Εννοείται ότι παντού ο αφρός πληρώνεται έξτρα και μετά από πολλά χρόνια το κατάλαβαν και τα χαζόμουνα της Ταϊλάνδης. Τώρα για το ποια από αυτά είναι κορυφαία περι ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Εκεί που διαφωνώ είναι σχετικά με ποιους φορτώνονται και γιατί. Η δική μου γνώμη είναι ότι σχεδόν όλες είναι επαγγελματίες και με το κατάλληλο αντίτιμο ο υποψήφιος ανεξαρτήτου  ηλικίας , φυλής , εμφάνισης μπορεί να γίνει ο πελάτης της βραδιάς. Για παράδειγμα ένα βράδυ πριν κανα μήνα που ήμουν στην Tiger κατά τις μία το βράδυ καθόμουν χαλαρός σε ένα τραπεζάκι με το ποτάκι μου. Δίπλα μου κάθονταν δύο καλά κομμάτια όχι πάνω από 25 χρονών η κάθε μία με δύο πιτσιρικάδες Αυστραλούς. Από απέναντι τις χαλβαδιάζουν δύο Ινδοί σαραντάρηδες μαύρο χάλι. Όσο κι αν προσπαθούν να τους δώσουν  σημασία τα γκομενάκια αυτές δεν τους παίζουν με την καμία. Σε κάποια φάση που οι τύποι εξαφανίζονται για λίγο τις πιάνει το μάτι μου να τους κοροϊδεύουν χαχανίζοντας με τους Αυστραλούς Μετά από λίγο ξαναεμφανίζονται και στα ίσα πιάνουν κουβέντα στα δύο πουτανάκια, Οι γκόμενες με ξυνισμένα μούτρα απαντούσαν βαριεστημένα. Σε κανα δύο λεπτά η μία δείχνει με τα δάκτυλα  τέσσερα και οι πατσαβούρηδες Ινδοί λένε οκ . Τα  κορίτσια σε χρόνο dt αρχίσαν τις αγκαλιές και τα φιλιά, οι Αυστραλοί ήταν σαν να μην υπήρχαν και  σε λιγότερο από δέκα λεπτά τα πουτανάκια με τους Ινδούς  είχαν περάσει την πόρτα του μαγαζιού για τα περαιτέρω και οι Αυστραλόμαγκες είχαν πάρει τον πούλο.
Κατ’ εμέ ναι οι γκόμενες γουστάρουν να τα πίνουν με πιτσιρικάδες ναι να καλαυντίζουν μαζί τους αλλά όταν θα έρθει η ώρα της δουλειάς θα διαλέξουν αυτόν που θα τα σκάσει. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να μην ισχύσει ο παραπάνω κανόνας  είναι να υπάρχει κάποιο πολύ μπάνικο παλληκάρι που το γουστάρουν όλες τριγύρω και για λόγους αποκλειστικά      “ face” , δηλαδή πουλήματος μούρης προς τις υπόλοιπες κάποια να τον φορτώσει ακόμα και τζάμπα αρκεί το τζάμπα να μην μαθευτεί γιατί θα γίνει περίγελος.
Σχετικά τώρα με την ώρα που φορτώνονται τα γκομενάκια η γνώμη μου είναι η εξής :  Τα πουτανάκια έχουν ξυπνήσει. Και όχι ότι η νέα γενιά μας βγήκε πιο έξυπνη , η συναναστροφή με τις  παλαιότερες που τις προσεγγίζουν για παρέα για να έχουν περισσότερες πιθανότητες φορτώματος, με αντάλλαγμα χρήσιμες συμβουλές τις έκαναν να ξυπνήσουν. Γιατί να φορτώσουν από τις μία αν μπορούν να πάρουν τα ίδια λεφτά και να φορτώσουν στις τρείς; Από πούτσα  έχουν χορτάσει μαύρη, άσπρη, κίτρινη, πράσινη, μικρή μεγάλη αν τις βάλεις στις σειρά μπορεί να φτάσουν μέχρι το χωριό τους στο Ισάαν. Τρείς η ώρα για αυτές σημαίνει ότι ο πελάτης θα έχει πιεί περισσότερο , θα είναι πιο κουρασμένος, πιο νυσταγμένος και άρα θα χρειαστεί να δουλέψουν λιγότερο . Ειδικά αν έχουν πιεί  τον άμπακο και είναι ντίρλα και οι ίδιες. Αυτό, Τίποτα άλλο.
Τέλος σχετικά με το αμάξι. Ναι είναι όνειρο που μπορεί να αποκτήσουν, αλλά ποιές ; Οι  πολύ λίγες και ξύπνιες  που καταφέρνουν να κρατηθούν από τον άκρατο καταναλωτισμό και τους λοιπούς πειρασμούς. Ή αυτές που έπιασαν τζακπότ και βρήκαν τον εντελώς μαλάκα σπόνσορα που τους αγόρασε ή σκοπεύει να τους το αγοράσει.  Τα υπόλοιπα ζωντόβολα βολεύονται και με νοικιάρικο μηχανάκι. Τα λεφτά τους ξοδεύονται στις καταναλωτικές μαλακίες που λέει ο Pipi στην χαρτοπαιξία και τώρα τελευταία στην κόκα που αντικαθιστά σιγά σιγά το φτηνό γιάμπα. Αυτά όμως θα τα πούμε μια άλλη φορά.

 

[kontolagnos]

Ωχ,
Θα κακοπεράσει ο κωλόγερος,
Ας τον λυπηθούμε.

 

[topscorer]

Καταρχήν να ευχαριστήσω τους συναγωνιστές για τα καλά τους λόγια και τις ευχές. Πάντα βοηθάνε μερικές καλές κουβέντες να μην θεωρείται ένα ποστάρισμα που κάνει να γραφτεί δύο και πλέον ώρες να μοιάζει με χαμένο χρόνο.
Θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να σχολιάσω με όλο  τον σεβασμό το ποστάρισμα του συναδέλφου Pipinomaniac.  Βέβαια ο σχολιασμός μου θα γίνει με βάση την εμπειρία που έχω από το Phuket καθόσον την Pattaya την έχω επισκεφτεί 5-6 φορές και θεωρώ ότι δεν είναι αρκετές για μια εμπεριστατωμένη  γνώμη. Παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι πέρα από τις σίγουρα πιο χαμηλές τιμές και την πιο hardcore κατάσταση απέχουν πολύ.
Καταρχήν συμφωνώ στα περισσότερα με τον Pipi. Ο αγαπητός συνάδελφος μιλάει πάντα για τον αφρό από τα διαθέσιμα γκομενάκια. Αν πχ η Πατόνγκ έχει 4-5 χιλιάδες γυναίκες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπορεί κάποιος να πηδήξει,  ο Pipi αναφέρεται στα 300 -400 που θεωρεί κορυφαία . Εννοείται ότι παντού ο αφρός πληρώνεται έξτρα και μετά από πολλά χρόνια το κατάλαβαν και τα χαζόμουνα της Ταϊλάνδης. Τώρα για το ποια από αυτά είναι κορυφαία περι ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Εκεί που διαφωνώ είναι σχετικά με ποιους φορτώνονται και γιατί. Η δική μου γνώμη είναι ότι σχεδόν όλες είναι επαγγελματίες και με το κατάλληλο αντίτιμο ο υποψήφιος ανεξαρτήτου  ηλικίας , φυλής , εμφάνισης μπορεί να γίνει ο πελάτης της βραδιάς. Για παράδειγμα ένα βράδυ πριν κανα μήνα που ήμουν στην Tiger κατά τις μία το βράδυ καθόμουν χαλαρός σε ένα τραπεζάκι με το ποτάκι μου. Δίπλα μου κάθονταν δύο καλά κομμάτια όχι πάνω από 25 χρονών η κάθε μία με δύο πιτσιρικάδες Αυστραλούς. Από απέναντι τις χαλβαδιάζουν δύο Ινδοί σαραντάρηδες μαύρο χάλι. Όσο κι αν προσπαθούν να τους δώσουν  σημασία τα γκομενάκια αυτές δεν τους παίζουν με την καμία. Σε κάποια φάση που οι τύποι εξαφανίζονται για λίγο τις πιάνει το μάτι μου να τους κοροϊδεύουν χαχανίζοντας με τους Αυστραλούς Μετά από λίγο ξαναεμφανίζονται και στα ίσα πιάνουν κουβέντα στα δύο πουτανάκια, Οι γκόμενες με ξυνισμένα μούτρα απαντούσαν βαριεστημένα. Σε κανα δύο λεπτά η μία δείχνει με τα δάκτυλα  τέσσερα και οι πατσαβούρηδες Ινδοί λένε οκ . Τα  κορίτσια σε χρόνο dt αρχίσαν τις αγκαλιές και τα φιλιά, οι Αυστραλοί ήταν σαν να μην υπήρχαν και  σε λιγότερο από δέκα λεπτά τα πουτανάκια με τους Ινδούς  είχαν περάσει την πόρτα του μαγαζιού για τα περαιτέρω και οι Αυστραλόμαγκες είχαν πάρει τον πούλο.

Money talks!

 

[Mindreader]

Εξαιρετική η ανάλυση και απο LYST και απο Pipinomaniac.

Στο σημείο όπου υπήρχε διάσταση απόψεων δηλαδή στο αν σαν κριτήριο επιλογής τωνς επαγγελματιών υπερισχύει το αναμενόμενο κέρδος η η εμφάνιση του άντρα με τον οποίο θα πάνε η εκτίμησή μου είναι ότι αυτό εξαρτάται απο την κάθε γυναίκα.

Είναι εξατομικευμένος τρόπος επιλογής και πέρα απο την προσωπικότητα της κάθε γυναίκας έχει να κάνει και με το σε τί φάση είναι τη συγκεκριμένη στιγμή. Αν έχει πείξει στους βρωμερούς ινδούς για παράδειγμα δεν θα έβλεπε άσχημα το να πάει με ένα ευρωπαίο παιδαρά που γουστάρει ακόμη και αν βγάλει 1000 μπατ λιγότερα.

Και δεν είναι ταιλανδέζικη συμπεριφορά !! Στη πλούσια καριέρα μου έχω δει παρόμοιες επαμφοτερίζουσες συμπεριφορές σε πολλές χώρες !!

 

[Mindreader]

Πηγαίνω ανελλιπώς εδώ και 10 χρόνια κάτω. Πρωτοπήγα με το ευρώ στα 48-49 μπατ. Φυσικά και όταν τώρα το ευρώ έχει πάει στα 33,5 Μπατ, το ταξίδι μου αυτό έχει ακριβινει κατά πολύ. Και μην ξεχνάμε ότι πάω και για δουλειά εκεί κάτω, που σημαίνει ότι και εκεί πληρώνω πολύ περισσοτερα. Ευτυχώς όμως που είμαι  κατά προτίμηση μιλφολατρης. Που σημαίνει ότι, με λιγότερα χρήματα απολαμβάνω καλύτερες υπηρεσίες, από το κάτω ράφι όμως. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω πάει και με πιπινια, ειδικά αν πετύχω κανένα καλό σε μασσατζιδικο.
Τέλος πάντων, εφέτος έκανα κάποιες περικοπές στο μπάτζετ, και για πρώτη φορά θα νοικιάσω σε αιρμπιενμπι 45 τμ. διαμέρισμα, με 23 ευρώ, στο σόι 13, 200 μέτρα από τη Σουκχουμβιτ. Συν το σχετικά φθηνό εισιτήριο που βρήκα για μικτό δρομολόγιο, για Κίνα και επιστροφή από Μπανγκόκ στα 550 ευρώ με την Τουρκική.
Και αυτή είναι η πισινα του κτηρίου που είναι το κοντο.

Φιλαράκο αν σου λένε μαλακίες λόγω  ηλικίας δείχνε τους την συγκεκριμένη φωτογραφία !!

 

[kontolagnos]

Εναλλακτικη για σεξοτουρισμο στην Ασία δεν υπάρχει,
Και μιλάω για πακέτο, καλα χοτελ ντισκο ασφάλεια κλπ
Αμα είναι να πηδάς την χωριάτισα καμποτζιανή φθηνά δε λέει .
Νομίζω δεν έχω άδικο,
κάτι για ινδονησία που διάβασα , απλά γελάω

 

[Mindreader]

Εναλλακτικη για σεξοτουρισμο στην Ασία δεν υπάρχει,
Και μιλάω για πακέτο, καλα χοτελ ντισκο ασφάλεια κλπ
Αμα είναι να πηδάς την χωριάτισα καμποτζιανή φθηνά δε λέει .
Νομίζω δεν έχω άδικο,
κάτι για ινδονησία που διάβασα , απλά γελάω

Αν ξέρεις να ψάχνεις να μην γελάς !!

Και το Cebu στις Φιλιπίνες υπάρχει, και το Μπορακάυ.

Και στην τΖιακάρτα αν μάθεις τα κόλπα βρίσκεις εξαιρετικές περιπτώσεις κα μετά την αράζεις σε ένα νησάκι.

Κλπ κλπ

 

[Mindreader]

αντε και λίγες φωτογραφίες γιατί πήξαμε στη φιλοσοφία !!