Έχουν περάσει αρκετές μέρες από τότε που επέστρεψα και εγώ από κάτω και νομίζω ότι έφτασε ο καιρός να γράψω κάποιες εντυπώσεις. Η βασική μου αίσθηση είναι ότι τα πράγματα αλλάζουν πια σε πολύ γρήγορους ρυθμούς. Εννοείται προς το χειρότερο και δεν φταίει μόνο η ισοτιμία των νομισμάτων που έχει στείλει κατά διαόλου το ευρώ. Ο δυτικός τουρίστας που κατεβαίνει εκεί για γκομενάκια και ποτό δεν είναι πια τόσο ευπρόσδεκτος όσο παλαιότερα. Η Ταιλάνδη του κοντινού μέλλοντος δεν περιλαμβάνει τον σεξοτουρισμό στην βιτρίνα της χώρας και ως εκ τούτου όλες οι προσπάθειες των κυβερνόντων γίνονται στην κατεύθυνση είτε να μειώσουν τις τουριστικές εισροές όλων αυτών που έρχονται για γυναίκες και νυχτερινή διασκέδαση, είτε τουλάχιστον να την συνεχίσουν κρύβοντας έντεχνα την όλη κατάσταση “ κάτω από το χαλάκι”.
Όλα αυτά τα χρόνια που πήγαινα στην Πατόγκ ελάχιστες ήταν οι φορές που κοιμήθηκα πριν τις 4-6 το πρωί. Πέρα από τα γκομενάκια όλο αυτό το πανηγύρι που γινόταν τόσο στην Bangla road όσο και στις disco ήταν που με τραβούσε και κάθε έξι μήνες επέστρεφα για μια ακόμα φορά. Από τουρίστας σιγά σιγά μετατράπηκα σε παραθεριστή μιας και ότι τράβαγε η ψυχή μου το έβρισκα εκεί. Ατελείωτο διαθέσιμο μουνί, καλό φαγητό, ξενύχτι, ωραιές παραλίες και χαβαλές. Πόσα περισσότερα μπορεί να χρειάζεται ένας άντρας;
Η φωτιά που έπιασε στο τέλος Γενάρη , ευτυχώς νωρίς το απόγευμα, η ντίσκο Seduction ξύπνησε μνήμες από την καταστροφή της παλιάς TIGER τον Αύγουστο του 2012 και κανένας από τις αρχές στο peak της high season δεν ήθελε να διακινδυνέψει να συμβεί μία στραβή, θα έπρεπε να δώσει λόγο σε καυλομένους αμείλικτους στρατιωτικούς και όχι σε μπάτσους-κολλητάρια-συνέταιρους. Για να μην τα πολυλογώ το παλαιό 2 με 3 κλείνουν τα μπαράκια και 4 με 5 ανάβουν τα φώτα στις ντίσκο έγινε χωρίς πολλές κουβέντες μία.!!!!!!!!!
Την πρώτη μέρα που έφτασα και ρώτησα τι ώρα κλείνουν τα μαγαζιά μου γύρισε το μάτι ανάποδα με αυτό το μία. “ Και μετά τι γίνεται ξαναρώτησα” και έλαβα ένα ξερό “ τίποτα όλοι πάνε για ύπνο” . Και εγώ ο μαλάκας που ξεκίνησα από την άλλη άκρη του κόσμου για κάνω το μασαζάκι μου επτά με εννέα του βραδάκι, να ρίχνω τον δίωρο υπνάκο μου εννιάμισι με εντεκάμισι και στην συνέχεια μπανάκι , παρφουμάρισμα και φουλ για έξω μέχρι πρωίας τι θα έκανα ;;;;
Να πω την μαύρη αλήθεια δεν το πολυπίστεψα. Έτσι και η βραδινή μου έξοδος άρχισε στις 11.00 μμ με την συνηθισμένη βόλτα για μάτι στην αγαπημένη Bangla με την ευωδιά των υπονόμων να γεμίζει τα ρουθούνια μου και να με κάνει να αισθάνομαι ότι ναι είμαι ξανά εδώ που ονειρευόμουνα για 5 ολόκληρους μήνες.
Μετά από μία ωρίτσα πάνω κάτω με στάση σε ένα μπαράκι για ένα γρήγορο ποτάκι ξανά μπροστά στα σκαλιά του παραδείσου μου της αγαπημένης tiger . Τίποτα μα τίποτα δεν είχε αλλάξει. Πήρα το ποτάκι μου και κάθησα ακριβώς στην αγαπημένη μου θέση και άρχισα να σκανάρω το χώρο. Πολλοί άραβες , πάρα πολλοί , μέχρι και αρκετά αραβικά τραβέλια μαύρο χάλι, ποτέ δεν ήταν η εποχή τους ο Φλεβάρης κι όμως το μαγαζί ήταν γεμάτο με δαύτους. Οι Ευρωπαίοι από λίγοι έως ελάχιστοι και οι περισσότεροι απλοί τουρίστες , ζευγαράκια που βγήκαν για ποτάκι και χορό. Αλλά υπήρχαν και νέα φρούτα. Πέρα από κάποιες γριές σταφιδιασμένες Ρωσσίδες που είχαν κάνει την εμφάνιση την τελευταία διετία, υπήρχαν και φρέσκες μαυρούλες. Τουλάχιστον 5-6 η μία χειρότερη από την άλλη με κάτι τεράστιους κώλους , που οι μπαζόλες οι δικές μας μοιάζουν μπροστά τους skinny. Πιάνω κουβέντα με μία έτσι για να δω τι παίζει. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά είχα την απάντηση : Ουάν άουρ ουάν χάντρουτ ντόλαρς . Εννοείται έβαλα τα γέλια. Super models σε σχέση με αυτά τα μπάζα τα έπαιρνες στην Πατησίων με λιγότερα από 20 ευρώ…..
Αυτό που με χάλασε πάντως δεν ήταν ότι κατεβήκανε στο Phuket και οι μαυρούλες για να κονομήσουν αλλά το αν ακούσουν οι ντόπιες τι ζητάνε οι μαύρες θα ζητήσουν τα διπλά και τα τριπλά γιατί με τίποτα δεν θα μπορούν να ανεχθούν οι καρβουνιασμένες να βγάζουν παραπάνω λεφτά από ότι αυτές. Για τα ρωσίδια που εκδίδονται στα μπαρ και στα gogos δεν έχουν πρόβλημα. Οι περισσότερες είναι πάνω από 1.70, με κορμάρες, ποδάρες και προπαντώς κάτασπρες. Δίκαιο στα μάτια τους να πληρώνονται παραπάνω το αξίζουν. Αλλά και οι μαύρες ;;;;;;;;
Με αυτά και με αυτά δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Δεν έχω πιεί ούτε το μισό μου ποτό και τα φώτα άναψαν. Κοιτάζω το ρολόι μία παρά πέντε. Ξενέρωμα. Αλλάζω θέση να τσεκάρω την έξοδο. Λίγα τα καλά και πιασμένα. Από χοντρές να φάνε και οι κότες. Τι να κάνουμε ; Έτσι τις θέλουν οι Άραβες που είναι πλέον οι βασικοί πελάτες. Οι αδύνατες πια είναι για τους βιτσιόζους.
Κατέβηκα κάτω στον δρόμο με μια μπυρίτσα στο χέρι. Μου είχαν πει πως αφού οι περισσότερες γκόμενες μένουν αφόρτωτες γίνεται όλο το παιγνίδι εκεί. Στο μπαμ και κάτω. Έλα μου όμως που είχαν ξεχάσει και τους κινέζους. Σε ατελείωτα γκρουπ των 20-30 ατόμων με το κινητό στο ένα χέρι να παίρνουν βίντεο και με το παλούκι για τις selfie στο άλλο περισσότερο μοιάζανε με δρεπανοφόρους χάρους μια και στην ευκαιρία μιας καλής πόζας στο κινητό το άλλο χέρι με το κοντάρι κινούνταν ανεξέλεγκτα έτοιμο να σου βγάλει κανα μάτι. Απίστευτα ζώα αυτοί οι κινέζοι. Πραγματικά τρέμω που πλησιάζει ο καιρός τους να κυβερνήσουν τον κόσμο…….
Για να μην τα πολυλογώ άρχισε να ψιχαλίζει κιόλας και στην προοπτική πέρα από το ξενέρωμα να φάω και βροχή μαζεύτηκα για την επιστροφή στο δωμάτιο. Δεν με πείραξε που δεν φόρτωσα γκομενάκι , έτσι και αλλιώς ήμουν χορτάτος μέχρι μπουκώματος από την πρωτεύουσα αλλά αυτό το μία όλα κλειστά δεν χωνευόταν με τίποτα.
Και οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν στο ίδιο μοτίβο. Μία μετά τα μεσάνυχτα όλα κλείνουν, όλος ο κόσμος πουτανάκια, πελάτες, μεθυσμένοι, τραβέλια, κάθε φυλή του κόσμου αχταρμάς στον δρόμο, και οι κινέζοι με τα ματσούκια στα χέρια βγάζανε selfies.
Εξαίρεση σε αυτό το σκηνικό ήταν μόνο μια μέρα. Η μέρα που με πήρε παραπάνω ό ύπνος από το βραδινό μασαζάκι και σηκώθηκα μεσάνυχτα παρά είκοσι. Αει σιχτίρ ούτε για δουλειά να πήγαινα. Σφεντόνα στο πεντάλεπτο ντουζ, ντύσιμο, σουλούπωμα και έτοιμος για έξω. Ούτε φαντάρος που έβγαινε περίπολο να ήμουνα. Παρά πέντε περνάω την πόστα της ντίσκο. Λέω στον εαυτό μου για μία ακόμα φορά ότι πρέπει να κινηθώ γρήγορα έχω μία ώρα και τρία λεπτά. Παραγγέλνω ποτό το οποίο έρχεται σε χρόνο dt. Τσεκάρω ένα καυλάκι που περνάει δίπλα μου αλλά δεν απλώνω το χέρι μου. Έχω μια ώρα σκέφτομαι …. Αλλά αρχίδια δεν προλαβαίνω να τελειώσω την σκέψη μου και τα φώτα ανάβουν. Τρελλή ξενέρα. Ρωτάω την γκαρσονίτσα που άρχισε να μαζεύει , Βuddha day tomorrow μου λέει με ύφος που δεν σήκωνε αντιρρήσεις . Πάνω από δέκα χρόνια ήμουνα στις ίδιες ημερομηνίες ,στο ίδιο μέρος , στο ίδιο μαγαζί , τι σκατά καινούργια Βuddha day ήταν αυτή. Πέθανε ο βασιλιάς , ήρθε και η χούντα και κάνανε του Αγίου Φανουρίου αυστηρή αργία. Και οι μαλάκες ξεκίνησαν από την άλλη άκρη του κόσμου για πάνε για ύπνο στις δώδεκα...
Είχα νεύρα. Σκέφτηκα να ζητήσω να μου βάλουν το ποτό , που είχα πιεί μια τζούρα μόνο, σε πλαστικό ποτήρι. Τι μαλάκας θεέ μου… ευτυχώς στάθηκα τυχερός και μόλις κατέβηκα φόρτωσα πολύ γλυκό μωρό. Μάλλον ήμουν ακόμα στην Ταϊλάνδη……