-"Oh what a mess! Where are we going now?" της λέω, εμφανέστατα ξενερωμένος.
-"Sorry for this", μου λέει, "you take me home now."
Τι!!! Να την πάω σπίτι?!! Και ταρίφας ο Shadow01?! Πριν προλάβω να της τα χώσω, με προλαβαίνει και μου λέει "I'm joking baby. You take me to your hotel, to make you happy for sorry." Τώρα μιλάς σωστά...
Όχι, δεν είναι καθολου ζηλιάρες οι μάγισσές μας! Καθόλου!!
Με τον ήλιο να έχει ανέβει για τα καλά στον ουρανό, με όλο τον εργατόκοσμο να πηγαίνει στις δουλειές του, κάποιος πήγαινει, να "επιπλήξει" μια ατίθαση ψυχή..
Στα του θέματος...
Επειδή όταν αυτή βγήκε από το μπάνιο, εγώ στεκόμουν όρθιος στην τζαμαρία του δωματίου και αγνάντευα την κωμόπολη της Πατόνγκ, με τις μπαταρίες μου πεσμένες θα έλεγα, κάνει μια επίθεση αυτοκτονίας και μου τραβάει με υπέρμετρο ζήλο το μποξεράκι. Καλά που δεν ήταν το μπόξερ από την συλλογή μου Cavalli, να πάθω κάνα εγκεφαλικό Κλαρίνο αυτή στα γόνατα, να με κοιτάει επίμονα στα μάτια (άβγαλτη μου φάνηκε... ) και γω υποτίθεται απαθής, να συνεχίσω να χαζεύω την πόλη από την τζαμαρία, ούτε ταινία να γυρνούσαμε. Η μάγισσα τον εξαφάνισε το Ζορρό μου κάνα δυο φορές στα βάθη του λαιμού της. Προσεκτικά της λέω, μην τον χάσουμε εκεί μέσα και πού θα τον βρούμε μετά...
Ο πρώτος γύρος έλαβε μέρος εκεί , στην τζαμαρία, στο όρθιο, με αυτή να έχει ακουμπήσει ολόκληρη πάνω στη τζαμαρία, με πρόσωπο προς τα έξω και εμένα να επιτελώ έργο από πίσω της..
Στο απέναντι μπαλκόνι έπαιρναν το πρωινό τους κάποιοι φαλάνγκ μεσήλικες. Πού να ήξεραν τι γίνεται απέναντί τους, πίσω από τη φιμέ τζαμαρία..
Δεύτερος γύρος στο κρεββάτι, με αυτήν να χτυπιέται πάνω μου, ενώ σε μένα πλέον από την κούραση δούλευαν μόνο η καρδιά και ο Ζορρό..
Πολλή φωνή ρε η κουφάλα, φωνή να δεις!
Τσουπ έρχεται μήνυμα από τον φίλο μου, ο οποίος έμενε ακριβώς από κάτω: "Ρε μαλάκα, άμα είναι να μας γκαυλώνεις και στον ύπνο μας, τι καταλάβαμε?! χαααχαχα"
Ε ρε γέλιο!
Μου είπε να μείνει μαζί μου αν ήθελα. Διακριτικότατα της είπα να ετοιμαστεί σιγά σιγά και να φύγει, όπως και έγινε. Ήθελα να λιώσω στην κρεββατάρα μόνος μου.
Είχε πάει 10 το πρωί. Οι ρυθμοί είχαν επανέλθει κανονικότατα. Εγώ προσπαθούσα να βάλω σε σειρά στο μυαλό μου το τι μου είχε συμβεί εκείνο το πρωί.
Μωρέ δε γαμιέται που θα τα βάλω και σε σειρά. Τhailand είσαι.. Ύπνο τώρα.
Άντε καλημέρα μου...
-"Sorry for this", μου λέει, "you take me home now."
Τι!!! Να την πάω σπίτι?!! Και ταρίφας ο Shadow01?! Πριν προλάβω να της τα χώσω, με προλαβαίνει και μου λέει "I'm joking baby. You take me to your hotel, to make you happy for sorry." Τώρα μιλάς σωστά...
Όχι, δεν είναι καθολου ζηλιάρες οι μάγισσές μας! Καθόλου!!
Με τον ήλιο να έχει ανέβει για τα καλά στον ουρανό, με όλο τον εργατόκοσμο να πηγαίνει στις δουλειές του, κάποιος πήγαινει, να "επιπλήξει" μια ατίθαση ψυχή..
Στα του θέματος...
Επειδή όταν αυτή βγήκε από το μπάνιο, εγώ στεκόμουν όρθιος στην τζαμαρία του δωματίου και αγνάντευα την κωμόπολη της Πατόνγκ, με τις μπαταρίες μου πεσμένες θα έλεγα, κάνει μια επίθεση αυτοκτονίας και μου τραβάει με υπέρμετρο ζήλο το μποξεράκι. Καλά που δεν ήταν το μπόξερ από την συλλογή μου Cavalli, να πάθω κάνα εγκεφαλικό Κλαρίνο αυτή στα γόνατα, να με κοιτάει επίμονα στα μάτια (άβγαλτη μου φάνηκε... ) και γω υποτίθεται απαθής, να συνεχίσω να χαζεύω την πόλη από την τζαμαρία, ούτε ταινία να γυρνούσαμε. Η μάγισσα τον εξαφάνισε το Ζορρό μου κάνα δυο φορές στα βάθη του λαιμού της. Προσεκτικά της λέω, μην τον χάσουμε εκεί μέσα και πού θα τον βρούμε μετά...
Ο πρώτος γύρος έλαβε μέρος εκεί , στην τζαμαρία, στο όρθιο, με αυτή να έχει ακουμπήσει ολόκληρη πάνω στη τζαμαρία, με πρόσωπο προς τα έξω και εμένα να επιτελώ έργο από πίσω της..
Στο απέναντι μπαλκόνι έπαιρναν το πρωινό τους κάποιοι φαλάνγκ μεσήλικες. Πού να ήξεραν τι γίνεται απέναντί τους, πίσω από τη φιμέ τζαμαρία..
Δεύτερος γύρος στο κρεββάτι, με αυτήν να χτυπιέται πάνω μου, ενώ σε μένα πλέον από την κούραση δούλευαν μόνο η καρδιά και ο Ζορρό..
Πολλή φωνή ρε η κουφάλα, φωνή να δεις!
Τσουπ έρχεται μήνυμα από τον φίλο μου, ο οποίος έμενε ακριβώς από κάτω: "Ρε μαλάκα, άμα είναι να μας γκαυλώνεις και στον ύπνο μας, τι καταλάβαμε?! χαααχαχα"
Ε ρε γέλιο!
Μου είπε να μείνει μαζί μου αν ήθελα. Διακριτικότατα της είπα να ετοιμαστεί σιγά σιγά και να φύγει, όπως και έγινε. Ήθελα να λιώσω στην κρεββατάρα μόνος μου.
Είχε πάει 10 το πρωί. Οι ρυθμοί είχαν επανέλθει κανονικότατα. Εγώ προσπαθούσα να βάλω σε σειρά στο μυαλό μου το τι μου είχε συμβεί εκείνο το πρωί.
Μωρέ δε γαμιέται που θα τα βάλω και σε σειρά. Τhailand είσαι.. Ύπνο τώρα.
Άντε καλημέρα μου...