Δούευα όταν ήμουν φοιτητής (δούλευα τρόπος του λέγειν) στον ΟΠΑΠ.Στους έκτακτους που βάζουν κάποιοι για κάνα δύο μέρες τη βδομάδα για να φύγουν απ την υποχρέωση και να λένε ότι σε βοήθησαν!
Στο θέμα μας όμως: η βασική μου δουλειά ήταν να βάζω σε κλασιέ κάτι μεγάλα φύλλα με καταστάσεις μεγέθους Α3.Έπαιρνα λοιπόν 3-3 ή 4-4 το πολύ φύλλα (όχι παραπάνω μας έλεγε η υπεύθυνη γιατίθα τελειώσουν γρήγορα και τι θα σας βάλλω μετά να κάνετε!) και αφού τα χτυπούσα αρκετές φορές για να έρθουν οι τρύπες όλες μαζί, τα τοποθετούσα μέσα στο κλασιέ!Όταν τέλεινα μετά από μερικές ώρες το 1 κλασιέ ζητούσα επειδηκτικά και 2ο λέγοντας φωναχτά:τέλεισα κιόλας!Δώστε μου το επόμενο!
Α! τη δουλειά αυτή δεν την έκανα φυσικά μόνος μου! Είχα και συνάδερφο ο οποίος αυτός χτυπούσε τα φύλλα στο τραπέζι και μου τα έδινε εμένα να τα βάλω στο κλασιέ!
Κι αυτή η δουλειά διαρκούσε 12 ώρες!Απ τις 7:30 που πιάναμε δουλειά (διάλειμμα 11:00-11:30, 14:00-15:00 και 16:00-16:30 σύνολο 2 ώρες) μέχρι τις 18:00 με 18:15.
Μη βιάζεστε ξέρω ότι ήταν λιγότερο από 12 ώρες αλλά επειδή κάναμε υπερωρία φεύγαμε λίγο?!!! νωρίτερα βάση κάποιου νόμου κτλ...
Και βέβαια το μεροκάματο ήταν πολύ υψηλό (νομίζω 7.500δρχ πριν 10-12 χρόνια) γιατί ανήκαμε και κάτι σαν βαρέα αν δεν κάνω λάθος!
Να πως φαίνονται οι προνομιούχοι....
Όταν φίλε δούλευα εγώ στον ΟΠΑΠ (ως φοιτητης) όλη η διαλογή γίνονταν από ανθρώπινα χέρια - δηλαδή εμάς.
Ήταν η εποχή που τα δελτία ήταν τριπλότυπα (με καρμπόν).
Η διαλογή γίνονταν με κάτι μεγάλα χρωματιστά μολύβια μπλε και κόκκινα. Έβγαζες τα δελτία από κουτιά και τα ήλεγχες ένα-ένα. Φυσικά θα έπρεπε να έχεις απομνημονεύσει την νικήτρια στήλη.
Η δουλειά έπρεπε να γίνει γρήγορα, δεν υπήρχαν περιθώρια καθυστέρησης. Δούλευαμε σε ομάδες των 4 και δεν έλεγε ο αργός να καθυστερεί ολόκληρο το τραπέζι ή να κάνει λιγότερα δελτία. Για να πληρωθεί το τραπέζι έπρεπε να έχει τελειώσει όλα τα δελτία. Νούμερα δεν θυμάμαι αλλά πρέπει να ήτανε γύρω στα 1000 δελτία ανά διαλογέα.
Τα κανονικά δελτία φεύγανε γρήγορα. Το βάσανο ήτανε τα μεταβλητά και τα δυσμετάβλητα, όπου έπρεπε να προσέχεις γιατί στην ανάπτυξη του συστήματος μερικοί δεν ακολουθούσανε το νορμάλ 1Χ1Χ1Χ1Χ, για παράδειγμα, αλλά χώνανε και ένα σημείο στο άσχετο. Έπρεπε δηλαδή να προσέχεις τα στάνταρντ, την ανάπτυξη που είχε περιοδικότητα και το τυχαίο σημείο. Μεγάλη πίκρα, όταν πρέπει να το κάνεις ταχύτατα.
Τα δελτία που κέρδιζαν περνούσανε δεύτερη διαλογή. Στην δεύτερη διαλογή κρατούσανε λιγότερα άτομα αλλά τα λεφτά ήτανε πολύ καλλίτερα, γιατί θεωρείτο υπερωρία.
Αν οι πράκτορες κάνανε ενστάσεις για λάθη τότε έπεφτε καμπάνα και ανάλογα με το λάθος σε τιμωρούσανε και σε κόβανε για μερικές διαλογές.
Αυτά από την ΠΜ (προ Μηχανογράφησης) εποχή.