1) Πολλή υπογράμμιση βλέπω έπεσε, φαίνεται πως δε μπορείς αλλιώς να δώσεις έμφαση στις απόψεις σου.
2) Δεν ξέρεις τις αντοχές μου, για να μπορείς να τις βαθμολογείς. Θέλω να πω ότι αν δε ξέρεις που είναι το τέρμα τους (έστω το 10), δε μπορείς να κρίνεις αν η εμφανιζόμενη άποψη βρίσκεται στο 2, στο 5, στο 8, ή και στο 10.
3) Για τα "δικαιώματα", σου τα είπα αμέσως πριν. Το δικαίωμα που ζητάς δεν υπάρχει, και αφ' όσον το ζητάς μέσα από μια νομοθετική ρύθμιση είσαι υποχρεωμένος να σέβεσαι το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" με βάση το οποίο θα κριθεί και το αίτημά σου για το αν θα γίνει δεκτό ή όχι. Αυτό το αποτέλεσμα θα πάρεις, και με αυτό είσαι υποχρεωμένος να ζεις και να πορεύεσαι.
4) Κάνεις λάθος, η από πλευράς μου αναζήτηση των αιτίων της επιμονής σου δεν έχει στόχο την υπονόμευση της άποψής σου. Δεν έχει κανένα "στόχο". Είναι μια προσπάθεια κατανόησης του (παράδοξου) συμβαίνοντος. Που αν κατανοηθεί, ίσως σε ωφελήσει τελικά. Αλλά φαίνεται ότι το κόλλημά σου είναι τόσο μεγάλο, που αμέσως αμύνεσαι λέγοντας "η αναζήτηση των αιτίων της άποψης του άλλου) είναι η αρχή του τέλους του διαλόγου".
Μέχρι εκεί σε παίρνει για διάλογο, όχι για παραπέρα.
(η αρίθμηση των σημείων του σημειώματος του stavros51 έγινε από ΠΠ για πρακτικούς λόγους)
Με τα σημειώματά μου στο παρόν νήμα (με κόπο είναι αλήθεια, διότι βρέθηκα ανάμεσα σε πολλές άναρθρες και ανόητες κραυγές) διευκρίνισα επαρκώς και συγκεκριμένα νομίζω τα ζητήματα του διαλόγου.
Με άλλο μου σχετικό σημείωμα δήλωσα πως εννοώ εγώ το διάλογο και σε ποιο διάλογο μ' ενδιαφέρει να παίρνω μέρος.
Απαντώντας
1)Δε νομίζω ότι έχει νόημα ν' απαντήσω στην απρόκλητη ειρωνεία σου, διότι κατά τα λοιπά συν-διάλεγεσαι. Απλώς σημειώνω ότι δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Όντως, η υπογράμμιση είναι ο μόνος τρόπος για να δώσει κανείς έμφαση σε κάποια σημεία των γραφομένων του, όπως ο τόνος και η ένταση της φωνής δίνει έμφαση στα λεγόμενα. Αν εσύ έχεις άλλο τρόπο για να αποδίδεις την έμφαση, αν θέλεις πες τον μου, να καταστώ κι εγώ σοφότερος
2)Δεν μίλησα για τις αντοχές σου, τις οποίες όντως δεν γνωρίζω, αν και υποθέτω ως μοντ θα έχεις αρκετές. Είπα ότι “Προφανώς διάλογος μεταξύ αντίθετων αξιολογικών θέσεων (πχ συμπαθώ /δεν συμπαθώ τους ομοφυλόφιλους ) είναι πιο δύσκολος και απαιτεί μεγαλύτερες αντοχές και ανοχές από τις διαθέσιμες εδώ.” Χρησιμοποιώντας το τοπικό επίρρημα εδώ προφανώς δεν αναφέρομαι σε πρόσωπο (πχ εσένα όπως λάθος εξέλαβες) αλλά σε χώρο και εν προκειμένω στον χώρο όπου συνδιαλεγόμαστε δλδ στο φόρουμ.
3)Θεωρώ πολύ ενδιαφέρον και παραγωγικό ότι μπήκαμε σε έναν διάλογο περί δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων τη στιγμή που αρκετοί ανόητοι δίπλα μας επιμένουν να τους στείλουν στα στρατόπεδα. Η κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων (ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών) για τα όποια υποκείμενά τους , συντελείται με διπλό τρόπο α) με μια διαδικασία κοινωνικής συμφωνίας και διεκδίκησης β) με μια διαδικασία θεσμικής – νομικής κατοχύρωσης. Οι δυο αυτές διαδικασίες σχεδόν πάντα συντελούνται περίπου παράλληλα, και με αλληλεπίδραση. Άρα, σήμερα, στο προκείμενο θέμα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων τι συμβαίνει; Αυτό που συνέβη σε κάθε ανάλογη περίπτωση (διεκδίκησης δικαιωμάτων εννοώ). Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι διατυπώνουν τα αιτήματά τους περί των δικαιωμάτων που θεωρούν ότι πρέπει να έχουν. Διεξάγεται στο δημόσιο χώρο διάλογος περί αυτών και προκύπτουν ή δεν προκύπτουν κάποιες καταλήξεις και θεσμικά. Οι ενδιαφερόμενοι (όπως εξάλλου κάθε πολίτης αυτής της χώρας) επανέρχονται ή όχι αναλόγως πως το κρίνουν. Γενικά η διαδικασία κατοχύρωσης και εύρους των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των πολιτών μιας κοινωνίας και των μελών των υποσυνόλων της (κοινωνικών κατηγοριών, ομάδων, τάξεων, στρωμάτων) είναι μια ανοιχτή διαδικασία και βασικό διακύβευμα της πολιτικής. Εδώ λοιπόν τα αιτήματα των ομοφυλόφιλων, όπως τα συνόψισα, είναι στον αέρα εδώ και πολλά χρόνια. Ξανατέθηκαν ενόψει της νομοθέτησης του συμφώνου συμβίωσης (και γι' αυτό επιλέχθηκε εκείνη η περίοδος για να γίνουν οι γάμοι στην Τήλο) και η κυβέρνηση της ΝΔ, αγκαζέ με το λάος και το κκε, αρνήθηκε στους ομοφυλόφιλους τη θέσπιση και γι' αυτούς του συμφώνου συμβίωσης. Κατά συνέπεια, η διεκδίκηση εκ μέρους τους συνεχίζεται ......
4)Με το σημείο (4) της απάντησής σου συνεχίζεις την (κατά τη γνώμη μου) προσπάθεια μείωσης της άποψής μου. Χαρακτηρίζεις την άποψή μου παράδοξη. Γιατί;
Όταν υπάρχει μια συζήτηση για ένα θέμα και υπάρχουν μια υπέρ και μια κατά απόψεις και οι δυο είναι ισότιμες στα πλάισια του διαλόγου.
Η άποψη μου είναι “παράδοξη” επειδή το λες εσύ όποιος άλλος;
Δε σου αναγνωρίζω τέτοιο δικαίωμα.
Άλλο το να πεις ότι η άποψη μου είναι μειοψηφική.
Αυτό όντως συμβαίνει. Αλλά ευτυχώς αυτά μπορεί ν' αλλάξουν.
Μιλάς ταυτόχρονα για προσπάθεια κατανόησης.
Εκλαμβάνω ότι εννοείς πως εσύ προσπαθείς να κατανοήσεις το παράδοξο συμβάν να έχω εγώ την άποψή μου και να την διατυπώνω.
Αν έτσι είναι, αυτή η προσπάθειά σου εσένα θα ωφελήσει να καταλάβεις.
Εγώ τι όφελος θα έχω;
Εγώ γνωρίζω.
Τελος μιλάς για “μεγάλο κόλλημα” μου. Τι εννοείς;
Όποιος έχει μια άποψη και την υποστηρίζει με επιχειρήματα και χωρίς ύβρεις (προσπερνώντας άπειρες ύβρεις, προσωπικές προσβολές και χουλιγκανισμούς) είναι κολλημένος;
Νομίζω ότι κάνεις λάθος.
Ή αλλιώς, απλώς δεν συμφωνούμε.
Κολλημένος είναι αυτός που, μόλις δει έναν ομοφυλόφιλο να διατυπώνει κόσμια (όπως έκανε ο χρήστης εδώ) τις απόψεις του, αρχίζει τα μπινελίκια και τα ειρωνικά υπονοούμενα.
Κολλημένοι είναι όσοι το μόνο που λένε είναι “οι πούστηδες στα ξερονήσια” κλπ.
Κατά τη γνώμη μου, όποιος, όπως εγώ, επιχειρηματολογεί δεν είναι “κολλημένος”.
Μπορεί ή άποψή του να είναι μη αρεστή, αλλά ως εκεί.
Σε σχέση με την κατακλείδα του σημειώματός σου : (Αλλά φαίνεται ότι το κόλλημά σου είναι τόσο μεγάλο, που αμέσως αμύνεσαι λέγοντας "η αναζήτηση των αιτίων της άποψης του άλλου είναι η αρχή του τέλους του διαλόγου". Μέχρι εκεί σε παίρνει για διάλογο, όχι για παραπέρα.") απαντώ
1)Δεν είδα κανένα επιχείρημα για να εγκαταλείψω την άποψη ότι "η αναζήτηση των αιτίων της άποψης του άλλου είναι η αρχή του τέλους του διαλόγου", άρα εξακολουθώ να την έχω. Από την πορεία των διαλόγων, δε, ιδιαίτερα στο παρόν φόρουμ, νομίζω ότι ενισχύεται και εμπειρικά. Αν θέλεις περαιτέρω ανάλυση μπορώ να επανέλθω.
Επίσης μπορώ να επικαλεσθώ υπέρ της άποψής μου και τη φύση του ιντερνετικού διαλόγου. Τι σημασία έχει να ρωτήσεις αν είμαι ομοφυλόφιλος/κομμουνιστής/άθεος/ότι άλλο “κακό”, τη στιγμή που μπορώ να δώσω οποιαδήποτε απάντηση θέλω. Όπως τόσοι και τόσοι εδώ μέσα, που εμφανίζονται “γαμιάδες, όμορφοι, πλούσιοι και άνετοι”. Δυστυχώς ή ευτυχώς στα ιντερνετικά φόρα “είμαστε ότι γράφουμε”. Κι εγώ νομίζω ότι έχω παρουσιάσει επαρκώς τις απόψεις μου (δλδ το “είναι” μου).
2) Όπως βλέπεις με παίρνει και παραπέρα για διάλογο. Εσένα;
Έρρωσθε
ΠΠ