ICCAROS
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 20 Δεκ 2010
- Μηνύματα
- 2.555
- Κριτικές
- 200
- Like
- 1.245
- Πόντοι
- 2.310
Άποψη μου:
Σε αυτή τη ζωή υπάρχουν όλων των ειδών άνθρωποι σε όλους τους χώρους (συγγενικούς, φιλικούς, επαγγελματικούς, κτλ…). Αυτό ισχύει για τις επαγγελματίες που πάμε, για εμάς τους πελάτες, για εμάς που γράφουμε (ή και όχι) στο ίντερνετ, κτλ…. Άλλοι άνθρωποι εμπνέουν και δικαιούνται το σεβασμό, και άλλοι άνθρωποι ΟΧΙ. Σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ επαγγελματικό χώρο σέβεσαι και αναγνωρίζεις χωρίς επιφυλάξεις τους ανθρώπους (ΟΛΑ τα «μέρη», δλδ ΚΑΙ την προσφορά ΚΑΙ τη ζήτηση) όταν είναι σωστοί στις επαγγελματικές τους υπηρεσίες σε συνδυασμό με την ανθρώπινη πλευρά (όπου/εάν απαιτείται να συνυπάρχει αυτή).
Ποιο επάγγελμα είναι ντροπή? Υπάρχει τοπ επάγγελμα? Είναι το επάγγελμα ντροπή ή ο τρόπος που το ασκεί ένας άνθρωπος? (ακόμη και το τοπ επάγγελμα). Υπάρχει επάγγελμα-κατιμάς? Γιατί? Με ποιά κριτήρια? Ωφελεί την κοινωνία το χ επάγγελμα?, πώς?, πόσο?, γιατί?, κτλ…… Εάν βγάλουμε τις παρωπίδες, δεν υπάρχουν ρηχά στερεότυπα στη ζωή.
Προσωπικά, σε αυτά τα πλαίσια κινούμαι ΚΑΙ στο σπορ. Αναγνωρίζω πλέον σε λίγες μόνο ότι αξίζουν το σεβασμό μου, διότι αυτές με σέβονται. Αυτά πάνε μαζί. Με σέβονται με τις υπηρεσίες τους και τη γενικότερη συμπεριφορά τους. Και αμοιβαία σέβομαι και εγώ, είναι παίγνιο win-win. Άλλωστε, ΤΙ δουλειά έχω εγώ, να χάνω έστω και ελάχιστο χρόνο από τη ζωή μου με κάποια που είναι για ξεφτύλισμα? Δεν ασχολούμαι απλώς. Αξίζω τα καλύτερα. Διότι εάν το δούμε και ανάποδα, με κάποια ξεφτυλισμένη, ξεφτυλίζομαι εγώ πριν από αυτή.
Ε λοιπόν η Μαρίνα εμπνέει και αξίζει το σεβασμό, τόσο για τις υπηρεσίες, όσο και για τη συμπεριφορά της που τις πλαισιώνει. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν αλλάζει.
www.vice.com
Σε αυτή τη ζωή υπάρχουν όλων των ειδών άνθρωποι σε όλους τους χώρους (συγγενικούς, φιλικούς, επαγγελματικούς, κτλ…). Αυτό ισχύει για τις επαγγελματίες που πάμε, για εμάς τους πελάτες, για εμάς που γράφουμε (ή και όχι) στο ίντερνετ, κτλ…. Άλλοι άνθρωποι εμπνέουν και δικαιούνται το σεβασμό, και άλλοι άνθρωποι ΟΧΙ. Σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ επαγγελματικό χώρο σέβεσαι και αναγνωρίζεις χωρίς επιφυλάξεις τους ανθρώπους (ΟΛΑ τα «μέρη», δλδ ΚΑΙ την προσφορά ΚΑΙ τη ζήτηση) όταν είναι σωστοί στις επαγγελματικές τους υπηρεσίες σε συνδυασμό με την ανθρώπινη πλευρά (όπου/εάν απαιτείται να συνυπάρχει αυτή).
Ποιο επάγγελμα είναι ντροπή? Υπάρχει τοπ επάγγελμα? Είναι το επάγγελμα ντροπή ή ο τρόπος που το ασκεί ένας άνθρωπος? (ακόμη και το τοπ επάγγελμα). Υπάρχει επάγγελμα-κατιμάς? Γιατί? Με ποιά κριτήρια? Ωφελεί την κοινωνία το χ επάγγελμα?, πώς?, πόσο?, γιατί?, κτλ…… Εάν βγάλουμε τις παρωπίδες, δεν υπάρχουν ρηχά στερεότυπα στη ζωή.
Προσωπικά, σε αυτά τα πλαίσια κινούμαι ΚΑΙ στο σπορ. Αναγνωρίζω πλέον σε λίγες μόνο ότι αξίζουν το σεβασμό μου, διότι αυτές με σέβονται. Αυτά πάνε μαζί. Με σέβονται με τις υπηρεσίες τους και τη γενικότερη συμπεριφορά τους. Και αμοιβαία σέβομαι και εγώ, είναι παίγνιο win-win. Άλλωστε, ΤΙ δουλειά έχω εγώ, να χάνω έστω και ελάχιστο χρόνο από τη ζωή μου με κάποια που είναι για ξεφτύλισμα? Δεν ασχολούμαι απλώς. Αξίζω τα καλύτερα. Διότι εάν το δούμε και ανάποδα, με κάποια ξεφτυλισμένη, ξεφτυλίζομαι εγώ πριν από αυτή.
Ε λοιπόν η Μαρίνα εμπνέει και αξίζει το σεβασμό, τόσο για τις υπηρεσίες, όσο και για τη συμπεριφορά της που τις πλαισιώνει. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν αλλάζει.
Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα:
Παράτησα τη Δουλειά μου στην Τράπεζα για να Γίνω Σεξεργάτρια
«Οι σεξεργάστριες είναι οι χαμαιλέοντες της συναισθηματικής εργασίας».
www.vice.com
