Φίλε υπάρχει μια, πολύ λεπτή αλλά και πολύ διακριτή, διαχωριστική γραμμή μεταξύ
φαντασίωσης και
πραγματικότητας.
Τό ότι μπορεί μια γυναίκα στο μυαλό της να φαντασιώνεται ότι γουστάρει, δεν σημαίνει και εκ των πραγμάτων πως θα το κάνει και πράξη. Όπως αντίστοιχα και ο άντρας βέβαια. Αν ήξερε πχ η δικιά μου πόσες φορές εχω πηδήξει την κολλητή της στο μυαλό μου, θα έβλεπα τώρα ραδίκια ανάποδα!
Το να κάνεις
όλες σου τις φαντασιώσεις πράξη, δεν είναι πάντα επιθυμητό. Είτε επειδή μπορει να είναι παράνομο (πχ βιασμός, παιδοφιλία κλπ), είτε επιδή μπορεί να είναι ανώμαλο (πχ νεκροφιλία, κτηνοβασία κλπ) είτε απλά επειδή μπορεί η δική σου φαντασίωση μπορεί να ξενερώνει τον παρτενέρ!
Ένα υποθετικό σενάριο: Ας πούμε πως εμένα η φαντασίωση μου είναι να με στραπονάρουν (
υποθετικά λέμε, ρεμάλια! μην αρχίσετε!!!
). Αν η ιδέα του να βλέπει τον άντρα της στα 4 και να του ανοίγει η σούφρα προκαλεί αποστροφή στην δικιά μου, πόσο πιστεύεις εσύ πως θα κρατήσει; Αντε να το κάνει μια για να σου κάνει το χατήρι, αντε 2, αντε 10. Κάποια στιγμή η ξενέρα θα βγει.
Το ίδιο και στο swinging. Αν και οι 2 στο ζευγάρι είναι 1000% υπέρ, τότε οκ, κάτι γίνεται (και πάλι όμως με επιφυλάξεις πως δεν θα αλλάξει κάτι στο μέλλον)
Αν έστω ο ένας από τους δυο δεν το βλέπει θετικά, τότε καλύτερα οι φαντασιώσεις να μείνουν στην σφαίρα της φαντασίας.