...DOM ρε...αλλά με κανόνες...
O Αφέντης (The Dominant or Dom)
Πολλοί άπειροι Αφέντες θεωρούν πως το μόνο που χρειάζεται είναι απλώς να διατάσεις τον υποτακτικό σου να κάνει ό,τι θέλεις. Κάνουν λάθος. Υπάρχουν ακόμα πολλά να ειπωθούν για το τι χρειάζεται να κάνεις για να θεωρείσαι καλός Αφέντης.
Κυριαρχία δεν σημαίνει απλώς δίνω διάφορες διαταγές. Ένας καλός Αφέντης θα βρει ένα τρόπο να κάνει την υποτακτική του να θέλει να τον ευχαριστήσει. Ένας Αφέντης είναι ο προστάτης, ο δάσκαλος, και ο εραστής της υποτακτικής.
Σαν προστάτης, θα πρέπει να είναι (α) πιο δυνατός απο την υποτακτική, και (β) πιο δυνατός απο τα άλλα άτομα στην ζωή της υποτακτικής. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι σωματικά πιο μεγάλος ή δυνατός. Μιλάμε για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα.
Σαν δάσκαλος, ένας Αφέντης πρέπει να είναι σοφός και, πάνω απ΄ όλα, δίκαιος. Ο Αφέντης δεν πρέπει να τιμωρεί την υποτακτική αυθαίρετα. Πρέπει πάντα να υπάρχει ένας λόγος. Αν συμβαίνει αλλιώς, θα χαθεί η εμπιστοσύνη της και θα σταμάτησει να αισθάνεται ασφαλής.
Ο Αφέντης πρέπει να έχει τον σεβασμό της υποτακτικής. Ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται απο Εκείνον με το να είναι σωστός, να αποφασίζει γρήγορα, δίκαια και να ανταμοίβει την υποτακτική όταν χρειάζεται.
Ο Αφέντης δεν έχει σκοπό να προκαλεί πόνο και δυστυχία στην υποτακτική, αλλά προσπαθεί να της δείξει την κατεύθυνση που οδηγεί στην ευχαρίστηση Του.
Σαν εραστής, ο Αφέντης είναι τρυφερός και, όταν χρειάζεται, αυστηρός. Πρέπει να συνειδητοποιήσει πως είναι η μόνη πηγή ευχαρίστησης για την υποτακτική.
Ο Αφέντης πρέπει, την κατάλληλη στιγμή, να είναι ευγενικός, υποστηρικτικός και γλυκός με την υποτακτική.
Η σχέση Κυριαρχίας/Υποταγής δεν είναι απλώς σχέση ανωτερότητας του ενός πάνω στον άλλον. Είναι μια σχέση όπου ο Κυριαρχικός νοιάζεται για την ευεξία της υποτακτικής.
Αν η τιμωρία είναι απαραίτητη για να σταματήσει η υποτακτική να κάνει κάτι καταστροφικό για κείνη, τότε ο Αφέντης είναι υποχρεωμένος να την τιμωρήσει. Αν απο την άλλη η υποτακτική κάνει κάτι καλό, θα πρέπει να ανταμοίβεται με στοργή και αγάπη.
Ο Κύριος (The Master)
Ο Κύριος έχει ένα παραπάνω επίπεδο ελέγχου στην Κυριαρχική/υποτακτική σχέση. Ο Κύριος ακολουθεί τους ίδιους κανόνες με τον Αφέντη, αλλά σε μια πιο αυστηρή μορφή.
Ένας Κύριος μπορεί να έχει σκλάβα, αλλά μπορεί να αποκαλεί την σκλάβα Του απλώς υποτακτική. Μια σκλάβα είναι είτε ιδιοκτησία του Κυρίου είτε φοράει το "κολλάρο" Του.
Ο Κύριος συνήθως θεωρεί την σκλάβα ιδιοκτησία Του (σαν να είναι αντικείμενο), αλλά μια πολύ σημαντική και αγαπητή ιδιόκτησια, η πιο πολύτιμη απ' όλες. Τυχόν παραβιάσεις των κανόνων Του, επιφέρουν σκληρή τιμωρία στην σκλάβα. Πάρολα αυτά, αν ο Κύριος είναι ικανοποιημένος, δίνει πολύ αγάπη και τρυφερότητα.
Τέλος ο Κύριος είναι πολύ προστατευτικός, γιατί ξέρει πως η σκλάβα Του εξαρτάται απόλυτα απο Εκείνον.
Η υποτακτική (The Submissive, or sub)
"Να είστε σίγουροι, η σκλάβα υπηρετεί; ο Αφέντης δέχεται. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η σκλάβα δεν έχει ευατό, ή αυτοεκτίμηση. Οι ανάγκες της είναι αληθινές, και θα πρέπει να εγκαταλείπει μια σχέση που δεν τις καλύπτει." (Rex99, 07-21-95, AOL)
Ο ρόλος της υποτακτικής μοιάζει να είναι σχετικά απλός, αλλά στην πραγματικότητα, η υποτακτική παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της Κυριαρχικής/υποτακτικής σχέσης.
Ο κύριος ρόλος της είναι να ακολουθεί τις οδηγίες του Αφέντη της και να τον ευχαριστεί. Το οτι είναι υποτακτική όμως, δεν σημαίνει πως θα γίνει και χαλί να την πατήσουν.
Η υποτακτική είναι η συντροφιά του Αφέντη, η μαθήτρια Του και η ερωμένη Του. Σαν συντροφιά, η υποτακτική αντιμετωπίζεται με σεβασμό και ειλικρίνεια, μπορεί να εκφέρει την άποψη της και μπορεί να συμμετέχει σε διάφορες δραστηριότητες μαζί με τον Αφέντη της.
Σε αυτό το επίπεδο άλλωστε, μια υποτακτική και ένας Αφέντης είναι όσο πιο ίσοι γίνεται.
Σαν μαθήτρια, η υποτακτική μαθαίνει πως να ικανοποιεί τον Αφέντη της, και όταν τα καταφέρνει, περιμένει να ανταμοιφθεί απο Εκείνον. Αντίθετα, όταν δεν κάνει κάτι ή δεν το κάνει σωστά, περιμένει να την διορθώσει Εκείνος και να της δείξει τον σωστό τρόπο.
Σαν ερωμένη, η υποτακτική κάνει ό,τι περνάει απο το χέρι της να ικανοποιήσει τον Αφέντη της γιατί γενικά ενδιαφέρεται για την ευεξία και καλοζωϊα Του. Δεν το κάνει όμως γιατί φοβάται τον πόνο ή την τιμωρία, αλλά γιατί θέλει να Τον έχει πάντα ικανοποιημένο.
Δεν αντέχει να νιώθει πως εκείνος δεν περνάει καλά, αφού ικανοποιείται με την ικανοποίηση Του.
Η σκλάβα (The slave)
Η σκλάβα έχει ένα παραπάνω επίπεδο υποταγής στην Κυριαρχική/υποτακτική σχέση.
Ο κύριος σκοπός μια σκλάβας είναι να υπηρετεί όλες τις ανάγκες και επιθυμίες του Αφέντη.
Η σκλάβα αφήνει κάθε έλεγχο στον Αφέντη, επειδή ξέρει πως ο Αφέντης έχει την ευεξία και την καλοζωϊα της μέσα στην καρδιά Του.
Η σκλάβα είναι σημαδεμένη με κάποιο τρόπο για να δείχνει οτι ανήκει σε Εκείνον. Αυτό γίνεται είτε με ένα τατουάζ, ένα τρύπημα σε κάποιο σημείο του σώματος, ένα ιδιαίτερο κόσμημα, ή ακόμα και με ένα κανονικό κολλάρο.
Η σχέση μεταξύ μιας σκλάβας κι ενός Κυρίου είναι περισσότερο σχέση ζωής απ' ότι μια σχέση μεταξύ μιας υποτακτικής και ενός Αφέντη.
Η συμπεριφορά της σκλάβας ελέγχεται πιο πολύ, επειδή εκείνη έχει δώσει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής της στον Αφέντη της.
Τιμωρία και επιβράβευση.
Aυτό είναι το πιο αδύνατο κομμάτι για τις Κυριαρχικές/υποτακτικές σχέσεις. Η υπερβολική τιμωρία για μηδαμινά λάθη ή παραλείψεις, η έλλειψη εκτίμησης για τις καλές πράξεις, και η αδιαφορία για κατάφωρα λάθος πράξεις οδηγούν στην διάλυση της σχέσης. .
Οι ρόλοι τόσο του Αφέντη, όσο και της σκλάβας είναι εντελώς αυστηροί; και τα καθήκοντα καθενός πολύ κατανοητά. Όταν ένας Κύριος δεν τιμωρεί σοβαρές παραβάσεις, ή αγνοεί τις σωστές πράξεις της σκλάβας Του, οι συμφωνίες που έγιναν στην αρχή της σχέσης καταπατούνται. Αυτό είναι το σημείο όπου ένας Αφέντης δείχνει την αξία Του και πρέπει ο ίδιος να μπορεί να ελέγξει τόσο την σκλάβα Του, όσο και τον ευατό του. .
Στην αρχή μιας Κυριαρχικής/υποτακτικής σχέσης, τα μέλη της μπορούν να συμφωνήσουν για ένα μεγάλο αριθμό πράξεων, αν είναι επιτρεπτές και σωστές ή όχι, αλλά αν μετά ο Αφέντης δεν τις θυμάται όλες, η σκλάβα θα "τον καβαλήσει" και, στην πορεία, θα χάσει τον σεβάσμο της στην εξουσία Του. Γι' αυτό είναι καλύτερο να υπάρχουν λίγοι μόνο κανόνες στην αρχή, και, όσο περνάει ο καιρός, να αυξάνονται..
Η υπερβολική διόρθωση επίσης δεν βοηθά. Αν ο Αφέντης είναι σκληρός ή μοχθηρός, η σκλάβα θα κάνει ό,τι απαιτείται μόνο και μόνο επειδή θα φοβάται την τιμωρία.
Με την πάροδο του χρόνου λοιπόν, η σκλάβα δεν θα έχει καμία επιθυμία να ευχαριστήσει τον Αφέντη της, και τότε Εκείνος θα καταλάβει ξαφνικά πως δεν έχει κανένα πραγματικό ελέγχο στην υποτακτική Του..
Η τιμωρία είναι ένα εργαλείο με το οποίο, ο Κύριος διορθώνει τις λάθος πράξεις ή τις παραλείψεις της σκλάβας Του. Δεν πρέπει ποτέ να γίνεται με θυμό! Αυτό είναι πολύ σημαντικό. .
Αν τιμωρείτε ενώ είστε θυμωμένος, μπορείτε πραγματικά να τραυματίσετε τη σκλάβα, οι λέξεις ασφαλείας αχρηστεύονται, και τα όρια παύουν να υπάρχουν. Αυτό είναι μια πολύ επικινδύνη κατάσταση λοιπόν. Ένας Αφέντης που τιμωρεί σε κατάσταση θυμού τείνει προς την κακοποίηση..
Στην Κυριαρχική/υποτακτική σχέση, ο Αφέντης νοιάζεται για τα συναισθήματα της υποτακτικής Του και είναι πολύ δύσκολο να έχεις τέτοιου είδους κατανόηση όταν είσαι θυμωμένος. Ο πόνος δεν είναι η λύση, ούτε η βάση μιας τέτοιας σχέσης. .
Είναι απλώς ένα ακόμα εργαλείο στην διάθεση του Κυριαρχικού για να εξασφαλίσει πως οι κανόνες τηρούνται.
Η τιμωρία δεν χρειάζεται καν να περιλαμβάνει πόνο. Η αδυναμία κίνησης λόγω δεσίματος, η ταπείνωση, οι σκληρές λέξεις, ή ακόμα κι ένα βλέμμα μπορεί να είναι αρκετά. Προνόμια μπορούν να αφαιρεθούν πχ το προνόμιο του να κάθεσαι σε έπιπλο και όχι στο πάτωμα, ή το προνόμιο του να κοιμάσαι αγκαλιά με τον Αφέντη και όχι στα πόδια Του. .
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να τιμωρηθούν οι λάθος πράξεις, γι΄αυτό προτιμήστε τους πιο σκληρούς για τα πιο σοβαρά λάθη της υποτακτικής. Αν δέρνετε ένα σκύλο κάθε μέρα, το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να τον εξαγριώσετε. Το ίδιο ισχύει και για μια σκλάβα, και μια αγριεμένη σκλάβα είναι πολύ πιο επικίνδυνη απο έναν αγριεμένο σκύλο. .
Η τιμωρία πρέπει πάντα να ακολουθείται απο επιβράβευση όταν η σκλάβα διορθώνει το λάθος της. Πρέπει πάντα να επιτρέπεται στην υποτακτική να διορθωθεί και μετά όλα πρέπει να ξεχνιούνται.
Οι επιβραβεύσεις δείχνουν στην υποτακτική ότι ο Κυριαρχικός είναι ικανοποιημένος. Είναι ένα χειροπιαστό σημάδι αγάπης και φροντίδας απο Εκείνον για μια σωστή της πράξη. Εκεί είναι και η αληθινή δύναμη του Κυριαρχικού. Η επιβράβευση μπορεί να είναι ένα φιλί, ένα χάδι, λουλούδια, ένα μικρό σημείωμα, ή ακόμα και μια ολόκληρη βραδιά τρυφερού και παθιασμένου έρωτα. .
Οι επιβραβεύσεις δείχνουν στην σκλάβα ότι ο Αφέντης τους τις σκέφτεται, και νοιάζεται για την καλοζωϊα τους. Τους υποδεικνύουν την σωστή συμπεριφορά και τους δίνουν έναυσμα για να την συνεχίσουν. Με αυτόν τον τρόπο ο Αφέντης δημιουργεί την διάθεση στην υποτακτική του να Τον ικανοποιεί. Μια ευτυχισμένη σκλάβα θα κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει την ευτυχία του Κυρίου της, και θα αποφύγει κάθε πράξη που θα μπορούσε να Τον απογοητεύσει. . .
