μαρτυρια 1
''Η πρώτη μου επαφή με το σπίτι αυτό ήταν το 2002 περίπου. Είχα πάει με έναν φίλο και την κοπέλα του στα Βοτσαλάκια. Ξαφνικά η κοπέλα άρχισε να κλαίει χωρίς λόγο και χωρίς να μπορεί να συγκρατηθεί, ενώ έτρεμε πολύ έντονα. Την πήραμε σηκωτή πιο πέρα. Δεν ήξερα τίποτε για το στοιχειωμένο σπίτι τότε.
Το σπίτι αυτό είναι παλιό αρχοντικό και βρίσκεται πάνω από την παραλία "Βοτσαλάκια" και συγκεκριμένα πάνω από τα γήπεδα μπάσκετ. Έχουν μείνει μόνο οι πλαϊνοί τοίχοι, αλλά η μορφή της κοπέλας που εμφανίζεται φαίνεται εκεί που θα ήταν το πάτωμα του 1ου ορόφου. Η μορφή είναι λευκή φασματική και αγναντεύει προς το Σαρωνικό. Έχει μακριά μαλλιά και τα χέρια κολλημένα στο σώμα της. Το πάτωμα σημειωτέον δεν υπάρχει, έχει καταρρέυσει προ πολλού.
Την ιστορία που περιγράφεις για το παρελθόν αυτής της κοπέλλας την έχω ακούσει κι εγώ.
Πολλοί άνθρωποι που πάνε στην περιοχή, έστω κι αν δεν γνωρίζουν για το στοιχείωμα του σπιτιού, λένε ότι όταν βρίσκονται εκεί έχουν την αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθεί.
μαρτυρια 2
Εδω και μερικές μέρες παρακολουθώ το όμορφο φόρουμ σας και πέφτοντας σε αυτό το θέμα θέλησα να γραφτώ για να σχολιάσω.
Καλώς ήρθα λοιπόν.
Κι εμένα η εμπειρία μου με αυτό το σπίτι έγινε σε έναν εν λόγω περίπατο με το σχολείο. Περπατούσα με μια συμμαθήτρια μου πηγαίνοντας προς το γήπεδο μπάσκετ(αν θυμάμαι καλα, εχουν περάσει και αρκετά χρόνια). Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου άτομο με μεγάλη διαίσθηση και ένστικτο. Ξαφνικά, για φιγούρα απο ένστικτο ουτε κι εγω ξέρω, της λέω κοίτα μας κοίταζει μια κοπέλα απο το παράθυρο. Την έφερα στο μυαλό μου, αρκετά άσπρη, με κόκκινα μαλλιά και παλαιϊκό φόρεμα. Αληθινά δεν ξέρω αν την φαντάστηκα ή όχι απλά όλα μου βγήκαν τόσο αυθόρμητα όταν τα έλεγα.
Φιλικά