Δεν υπάρχει παρεξήγηση φιλαράκι,όλα καλά
Λοιπόν....
Εχω 2 ημέρες που γυρισα από Σόφια και δεν βρήκα χρόνο να περιγράψω την εμπειρία μου:
Ας ξεκινήσω λοιπόν....
-Κατ'αρχήν να συστηθώ,με λένε Βασίλη και είμαι 24 ετών.
Λοιπόν που λέτε,την Παρασκευή 9/4 ήταν η ημέρα πριν το ΜΕΓΑΛΟ ταξίδι.
Λέω λοιπόν στον κολλητό μου τον Ρόμπερτ(21 ετών) δεν πάμε ρε μαλάκα για καμιά μπυρίτσα και να δούμε κανένα μουνί να κάνουμε προθέρμανση πριν το μεγάλο ταξίδι,και αυτός ανταποκρίθηκε θετικότατα σε αυτήν την ιδέα.
Να μην σας τα πολυλέω απο την μπυρίτσα που ξεκινήσαμε να πιούμε εκείνο το βράδυ,καταντήσαμε να φάμε 2 χιλόπιτες έκαστος και να πιούμε 6-7 ποτά ο καθένας μας,φυσικά γυρίσαμε σπίτι κατά τις 4 τα ξημερώματα και είπαμε να κιμηθούμε κανα 2ωρο πρίν το ταξίδι(Το ταξίδι ήταν προγραματισμένο να γίνει με τρένο στις 6:40).
Όσο μας είδατε εσείς άλλο τόσο μας είδε και το τραίνο.
Όμως εγώ τα πήρα στην κράνα γιατί προγραμάτιζα αυτό το ταξίδι 1 μήνα πρίν και ήταν κρίμα εξαιτίας ενός μεθυσιού να το ακυρόναμε,και έτσι λέω στον Ρόμπερτ,και δεν πάμε με το αμάξι μου ρε μαλάκα και αυτος δέχτηκε φυσικά.
Μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε....
Στον δρόμο τον ρωτάω...
-Ρε μαλάκα κατά που πέφτουν τα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας?
Αυτός απαντάει...
-Πρός Έδεσσα μεριά,ΝΟΜΙΖΩ.
Βούρ λοιπόν και οι 2 μας για Έδεσσα...
Αφού φτάσαμε λοιπόν στην Έδεσσα και με μένα μισομεθυσμένο να πηγαίνω στον δρόμο με 140-150 όλη την ώρα,τον ρωτά...
-Και τώρα που συνεχίζουμε για τα σύνορα?
-Κάτσε να ρωτήσω κάπου μου λέει.
Αφού ρώτησε σε ένα περίπτερο,μπήκε μες το αμάξι με κατεβασμένο το κεφάλι και μου λέει τα δυσάρεστα,ότι δηλαδή είχαμε πάει στα σύνορα Σκοπίων και όχι στα σύνορα Βουλγαρίας.
-Κανένα πρόβλημα του απαντάω,γυρνάμε πίσο για Σέρρες αυτήν την φορά(Τα σωστά σύνορα).
Αφού λοιπόν κάναμε 150km από Έδεσσα έως Σέρρες,σιγά-σιγά φτάσαμε στα σύνορα.
Περάσαμε και τα σύνορα και διασχύσαμε και την Βουλγαρία μέχρι την Σόφια(185km).
Πλησιάζαμε πρός την λίτρωση σιγα σιγά.
Σε κάποια φάση του λέω...
Άντε τα καταφέραμε και φτάσαμε σώοι και αβλαβείς,αντε να αγοράσουμε μια τηλεκάρτα και να καλέσουμε το ξενοδοχείο που είχα κλείσει να μας πεί την δίευθυνσή του(Είχα ξεχάσει το χαρτάκι με την διεύθυνση στην Θεσσαλονίκη όπου μένω από την βιασύνη μου),ψάξε από δώ ψάξε από κεί,πουθενά δεν πουλούσαν τηλεκάρτες.
Στο τέλος από την απελπισία μου του λέω....
-Δεν πάει άλλο ρε μαλάκα,θα ρωτήσω εκείνον εκεί και ότι γίνει(ελάχιστοι Βούλγαροι ήξεραν αγγλικά απο όσους είχαμε συναντήσει και κανένας πρόθυμος να μας βοηθήσει).
Τέλος πάντων ο άνθρωπος που επέλεξα να ρωτήσω,όχι μόνον ήξερε αγγλικά,όχι μόνο προσφέρθηκε να μας βοηθήσει,αλλά επείδη η κράτηση μας είχε ακυρωθεί μας βρήκε άλλο ξενοδοχείο(ο Θεός να τον έχει καλά).
Σιγά σιγά όλες τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν φαινόταν να τις λύναμε...
-Τί άλλο μπορεί να πάει στραβά ρε Ρόμπερτ λέω...
Αφού κάναμε ένα μπάνιο στο ξενοδοχείο και αφού ξεκουράστηκα λίγο και εγώ από την οδήγηση(8 ώρες οδηγούσα μέχρι την Σόφια),είπαμε να ξεκινήσουμε να φάμε κάτι και έπειτα να δούμε την πόλη(να πιούμε κάτι,να δούμε κανένα καζίνο live και φυσικά να γαμήσουμε).
Πήγαμε λοιπόν να φάμε σε ένα γαμάτο μαγαζί που έμοιαζε πολύ με το Rubby's Tuesday(Σαμπάνιες,ορεκτικά,σαλάτες,κυρίος πιάτα,επιδόρπια και άλλα,όλα μαζί 80 λέβα),πραγματικά μου έκανε εντύπωση το πόσο φτηνό είναι το φαΐ στην Σόφια.
Στο σημείο αυτό να τονήσω,ότι παρ'όλο που εργαζόμαστε και εγώ και ο φίλος μου και παρ'όλο που μένουμε με τους γονείς μας,δεν έχουμε και τα τρελά λεφτά να ξοδέψουμε σε ταξίδια(Σύνολικά και οι 2 μας είχαμε 600 ευρό για το ταξίδι).
Μας είχαν περισέψει στο περίπου 400 ευρό συν ότι βενζίνες είχαμε βάλει έως εκεί και το ξενοδοχείο που έιχαμε προπληρώσει και κάτι άλλα έξοδα που είχαμε κάνει.
Συνεχίζοντας την διήγηση λοιπόν...
Αφού βγήκαμε από το εστιατόριο που είμασταν,και αφού είχαμε ρωτήσει προηγουμένος στον ξενοδόχο μας που μπορούσαμε να βρούμε πουτάνες και αυτός μας είχε πεί να ρωτήσουμε τα ταξί της πόλης,αυτό και κάναμε,όμως όσους είχαμε πετύχει κανένας δεν μιλούσε Αγγλικά ή Ελληνικά,μέχρι που σταμάτησε ένας ταξιτζής και μας ρώτησε μόνος του.
Μπαίνουμε και εμείς γρήγορα μέσα και μας πάει να μας δείξει που μπορούσαμε να βρούμε πουτάνες.
Αφού μας εξηγεί στην διαδρομή τις ταρίφες για τις απλές και τις VIP πουτάνες,εμείς επιλέξαμε 2 απλές για 3 ώρες,δηλαδή σύμφωνα με τα λεγόμενα του 400 λέβα συνολικά.
Όμως...σε εκείνο το σημείο μας λέει ότι εκείνες που επιλέξαμε κόστιζαν 550 λέβα,από την κάβλα που είχα και επειδή βαριόμουν για πολά παζάρια συμφωνήσαμε στα 500 λέβα.
Αφού μας πήγε πίσω στο ξενοδοχείο και αφού είχαμε προπληρώσει και τα 500 λέβα και είχαμε ξεμείνει με 80-90 ευρό,μας λέει ότι έπρεπε να πληρώσουμε και 50 ευρό αυτην την φορά για να έρθει να ξαναπάρει τα κορίτσια,και εγώ μη συλογιζόμενος το το άδειο ντεπόζιτο και τα υπόλοιπα ατομικά μας έξοδα εμένα και του φίλου μου του τα έδωσα.
-Τα καταφέραμε με Ρόμπερτ του λέω,ώρα για "μάσα"
Το γαμήσι...
Ξενέρωτο,ούτε βυζάκια μας άφηναν να πιπιλίσουμε όυτε παρτούζα να τις πάρουμε,απλά ένα απαίσιο συνιθισμένο γαμήσι,χειρότερο και από τον Βαρδάρη.
Αφού τελείωσαν οι 3ώρες ξενέρωτου γαμησιού και αφου ντύθηκαν οι πουτάνες,είχαν το θράσος να μας ζητήσουν και άλλα λεφτά λέγοντας μας ότι ο ταξιτζής μας κοροΐδεψε και ότι δεν συνεργάζονταν με αυτο.
Σε εκείνο το σημείο μόνο που δεν τις πέταξα από το παράθυρο τις Πουτανες,όχι μόνο λεφτά που δεν μας πήραν,όμως μας ζήτησαν και συγνώμη.
Την επομένη κατά τις 10:00 μαζέψαμε τα πράγματα μας και με το άγχος αν θα μας έφταναν περίπου 45 ευρό για βενζύνη από την Σόφια έως την Θεσσαλονίκη,τακαταφέραμε και φτάσαμε σώοι και αβλαβείς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η Σόφια και γενικότερα η Βουλγαρία είναι μια όμορφη πόλη με όμορφα μέρη να διασκεδάσεις,και έχει και το πλεονέκτημα των πουτάνων,των καζίνο και του φτηνού φαγητού και ρούχων.
Πέρα από αυτά όμως,η Ελλάδα και νομίζω και άλλες πολλές χώρες,δεν εχουν να ζηλέψουν τίποτα,ούτε ως προς τον πολιτισμό,ούτε ως πρός πολλά άλλα.
-Μια ιδιάιτερη εμπειρία με πολλά μη αναμενόμενα ενδεχόμενα και εξελίξεις καταστάσεων που μου άρεσε που την έζησα,όμως δεν θα ήθελα να την ξαναζήσω.
-Υ.Γ Συγνώμη για την μεγάλη και αναλυτική ιστορία που σας διηγήθηκα.
