Προσωπικά δεν έτυχε να μάθω αν είχα φάει κέρατο αλλά προφανώς το θεωρώ δεδομένο πως κάπου κάπως κάποτε θα χει συμβεί.
Σκέφτομαι τα δικά μου ξεφτιλίκια παράλληλα, και είναι δυο πρώην που πραγματικά εύχομαι να με είχαν κερατώσει, τόση κοροιδία που τους έριξα χωρίς να τους αξίζει. Και ντρέπομαι για αυτό!
Όντως, το να έχεις έναν εντάξει άνθρωπο πλάι σου είναι τεράστια υπόθεση. Και για να το εκτιμήσεις, πρέπει να έχεις φάει και λίγο σκατό από αλλού. Αλλά όχι τόσο σε βαθμό που να αλλοιώσει τη διαύγεια των προθέσεων σου!
Και τώρα που το λέμε, προ ημερών είχα ξεμείνει σ ένα μαγαζί βράδυ με μια καλή γνωστή μου πού 'έχει γκόμενο' (όσοι τη γνωρίζουν γελάνε με το εγχείρημα να φανταστείτε). Ντίρλα τώρα, κοπανησαμε και κάτι σφήνους, με τα πολλά σα να μη τρέχει τίποτα χαμουρευόμασταν σα ζώα μέχρι τα ξημερώματα.
Πείτε με 'συντηρητικό', αλλά όταν ένας άνθρωπος έχει την ανάγκη να κωλοβαράει κάθε βράδυ στα μαγαζία και να πίνει τον άμπακο μιλώντας με όποιον νάναι, ΔΕΝ είναι σε φάση να συνάψει μια σταθερή σχέση. Όχι πως είναι ανίκανος, απλά σε αυτή τη φάση ΔΕΝ νοείται αυτό. Απλά είναι 'αλλού'.
Τώρα ο 'γκόμενος' αυτής της τύπισσας δεν είναι κάνα παιδάκι: τον τραβάει αυτή τα βράδια στα μπαρ απο δω κι από κει και ακολουθεί κι αυτός σαν καημένος και συστήνεται στο άγημα όσων την έχουν πάρει. Απο τις χειρότερες ξεφτίλες που μπορεί να υποστεί ένας άνδρας. Και το χειρότερο? της την είχα πει για αυτό (πριν τη χαμουρέψω κι εγώ ο μαλάκας) και ΔΕΝ το καταλάβαινε. Μιλάμε για συναισθηματική αναπηρία! Κι αυτός όμως αχάμπαρος εντελώς, 2 μέτρα λεβέντης και γιατρός, μας κοιτάει καχύποπτα (με το δίκιο του) αντί να σηκωθεί και να φύγει με όσα βλέπει....
Αν έχεις την ευκαιρία να περάσεις χρόνο με άνθρωπο που γουστάρεις, έχεις ΤΟΣΑ πολλά ωραία πράγματα να κάνεις μαζί του. Δεν θα τον χαραμίσεις σέρνοντας τον κάθε βράδυ ντίρλα στα μπαρ αναμεσα στα λιγούρια και τα ξέκωλα!
Γεννιέται αυτό το 'μαζί' που θα μοιραστείς στιγμές με την άλλη, και θα χαρείς την πάρτη της.
Απλά θέλω να πω ότι δεν καταλαβαίνω πως μερικοί βρίσκουν τέτοιες και τις κρατάνε κοντά τους ως γκόμενες, ενώ είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι σ αυτή τη φάση. Κάθονται αυτοί σπίτι κι η άλλη κάθε βράδυ αλωνίζει την Αθήνα.
Μέτα έρχονται κλαμμένοι 'να πιουν μια μπυρα στην πλατεία με τον φίλο' επειδή τους 'πρόδωσαν'. Θ ακούσουν κι έναν Μητροπάνο.
Θα μου πείτε πως τα σιγανά ποταμάκια δεν πάνε πίσω. Έλα όμως που είναι δύσκολο να διακρίνεις το σιγανό ποταμάκι απο έναν μετρημένο άνθρωπο. Δεν ξέρεις τα αναγνωριστικά σημάδια εκεί, μόνο αν τύχει καμμιά αναφορά από έγκυρη πηγή εντός των κύκλων.
Η καλή και ντόμπρα γυναίκα (ΑΝ τη βρούμε όντως) αξίζει θυσίες πάντως. Και υποχωρήσεις! Αν την γουστάρουμε όντως και την εκτιμούμε, δεν θα μας πονέσουν τα παραπάνω. Και χαλάλι της! Υπάρχουν γυναίκες που θ αγαπάς εφ όρου ζωής, και θα κληθείς να προσπαθήσεις να τις έχεις κοντά σου.
Αμήν