Σαν σήμερα

[Digweed]

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα και συγχαρητήρια για το μήνυμά σου!

Ας συγχωνευθεί με το σχετικό τόπικ που ήδη υπάρχει:

http://www.bourdela.com/forum/index.php?topic=21646.265;wap2

 

[pussy wagon]

Τυφλοπόντικες

Του Νίκου Μπογιόπουλου - enikos.gr

... Την 23 Αυγούστου του 1939 όταν υπογράφεται το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο μη επίθεσης, το γνωστό Σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ» που στη λογική της εξίσωσης κομμουνισμού και φασισμού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την καθιέρωσε ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Ξεκαθαρίζουμε ότι οι παρατηρήσεις που ακολουθούν δεν απευθύνονται στους 409 ευρωβουλευτές (μεταξύ τους 2 της ΝΔ και 1 του ΛΑ.Ο.Σ.) που υπέγραψαν ήδη από το 2008 εκείνη τη δήλωση για την εξίσωση του ναζισμού με τον ...κομμουνισμό. Αλλωστε, με τους απογόνους του Γκαίμπελς και τους ενσυνείδητους παραχαράκτες της Ιστορίας δε χωράει κανένας διάλογος. Οι βρωμερές ενέργειες, όμως, αποτελούν ενίοτε και ευκαιρία για να θυμηθούμε και να αξιολογήσουμε καταστάσεις και πράγματα:

Πρώτον, η παγκόσμια ιστοριογραφία - την οποία φυσικά δεν έγραψαν Σοβιετικοί ή κομμουνιστές - έχει αποφανθεί: Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης (Μολότοφ - Ρίμπεντροπ) της 23 Αυγούστου 1939 αποτέλεσε κίνηση της ΕΣΣΔ που έσωσε την Ευρώπη από τη χιτλερική χολέρα και προέκυψε μόνο μετά την άρνηση Αγγλίας - Γαλλίας για την από κοινού με την ΕΣΣΔ αντιμετώπιση της Γερμανίας. Ηταν μια κίνηση που επέτρεψε στη Σοβιετική Ενωση (σε μια στιγμή που ήδη είχε δεχτεί στο Ανατολικό της μέτωπο την επίθεση των Ιαπώνων) να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό και την οικονομία της, ώστε να καταφέρει - όπως και έγινε - να συντρίψει την επερχόμενη χιτλερική επίθεση. Αντίθετα, ήταν η συμφωνία του Μονάχου, ένα χρόνο πριν (30 Σεπτέμβρη 1938) μεταξύ των Χίτλερ, Μουσολίνι, Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, με την οποία Αγγλία και Γαλλία άνοιξαν το δρόμο για τη ναζιστική επιδρομή στην Ευρώπη. Εκεί ήταν που οι πρόγονοι των 409 αντικομμουνιστών προσέφεραν στρατηγικό πλεονέκτημα στον Χίτλερ, που, μέσω της κατάληψης της Τσεχοσλοβακίας, δε συνάντησε καμία άμυνα και κυρίως του προσέφεραν μια απομονωμένη ΕΣΣΔ έρμαιο - όπως ήλπιζαν - στις πολεμικές διαθέσεις του Γ' Ράιχ. Ενδεικτικό, πως όταν η ΕΣΣΔ τάχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στη Γαλλία έναντι της Γερμανίας, η Γαλλία απέρριψε τη σοβιετική βοήθεια. Ετσι, το Σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ» (που υπεγράφη έναν ολόκληρο χρόνο μετά τη συμφωνία του Μονάχου) ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ενωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες προετοιμασίας, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προεργασίας ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης.

Τι δε λένε, λοιπόν, οι τυφλοπόντικες της Ιστορίας που αξιοποιούν προπαγανδιστικά το σύμφωνο εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος; Οτι εκείνο το σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνον αφότου επί μήνες η Αγγλία και η Γαλλία αρνούνταν να υπογράψουν με την ΕΣΣΔ συμφωνία κοινής δράσης εναντίον του ναζισμού. Οτι όλο αυτό το διάστημα ο ένας ιμπεριαλιστικός άξονας, των αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών της Ευρώπης, επιδίωκε να στραφεί μια ώρα αρχύτερα ο άλλος ιμπεριαλιστικός άξονας, της Γερμανίας, κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Οτι μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ΕΣΣΔ χρειαζόταν ικανό διάστημα να οργανωθεί μπροστά στην επικείμενη και αναπόφευκτη πολεμική επίθεση από τη Γερμανία. Και ότι κάθε αντικειμενικός και αμερόληπτος ιστορικός έχει αναγνωρίσει ότι εκείνο το σύμφωνο αποδείχτηκε μια ευφυής κίνηση της ΕΣΣΔ, που της έδωσε το χρόνο να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει και, τελικά, να συντρίψει το ναζισμό.

Τι δε λένε: Οτι υπάρχει μια άλλη ημερομηνία που θα μπορούσε να αποτελέσει πραγματική επέτειο καταδίκης του ναζισμού και όσων τροφοδοτούν, συναλλάσσονται και ανοίγουν το δρόμο στους ολοκληρωτισμούς. Είναι η 30ή του Σεπτέμβρη. Είναι η μέρα (30 Σεπτέμβρη 1938 - ένα χρόνο πριν το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ), που στο Μόναχο, οι Χίτλερ και Μουσολίνι υπέγραψαν μαζί με τους αρχηγούς των κυβερνήσεων της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, το ομώνυμο «σύμφωνο του Μονάχου», με το οποίο οι «δημοκρατίες της Δύσης», στο πλαίσιο του «κατευνασμού» του φασισμού, έδιναν το πράσινο φως στο ναζισμό να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία, να την διαμελίσει, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στον όλεθρο και οδηγώντας την ανθρωπότητα στην τραγωδία του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή, βέβαια, η ημερομηνία απουσιάζει από τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου και τις αποφάσεις της ΕΕ. Πολύ λογικό για μια ΕΕ των «Χάιντερ», της Λεπέν και της ακροδεξιάς, για μια ΕΕ που πριν λίγους μήνες – επί ελληνικής προεδρίας – υπέγραψε συμφωνία σύνδεσης με τους ναζί της Ουκρανίας...

Δεύτερον, αν η ΕΕ, το Ευρωκοινοβούλιο και οι κάθε λογής «φιλελεύθεροι» και «σοσιαλιστές» γκαιμπελίσκοι που το απαρτίζουν νοιάζονταν για τη «δημοκρατία», αν είχαν ή έχουν ειλικρινή επιδίωξη να καταγγείλουν το ναζισμό και όχι να συκοφαντούν τον κομμουνισμό (όπως πραγματικά τους ενδιαφέρει), τότε θα είχαν να δείξουν έστω και μία ανακοίνωση, έστω μία διαμαρτυρία ή έστω μία καταγγελία τους για το γεγονός ότι σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και μια σειρά ακόμα χώρες της ΕΕ στήνονται μνημεία υπέρ των Ες - Ες και «τιμούνται» συνεργάτες των Γερμανών, την ώρα που σε αυτές και άλλες χώρες (Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία κλπ.) η μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία έχει κηρυχτεί «παράνομη» (!) από τα δικαστήρια και οι κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες τελούν σε καθεστώς παρανομίας.

Τρίτον, στην Ελλάδα της Κατοχής, οι συνεργάτες των Γερμανών, οι γερμανοντυμένοι, οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες δεν ήταν κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές, μαζί με τους άλλους αριστερούς και δημοκράτες ήταν στα βουνά και πολεμούσαν το ναζισμό. Οι κ.κ. Ελληνες ευρωβουλευτές που το 2008 υπέγραφαν δηλώσεις «εξίσωσης» του κομμουνισμού με τον φασισμό και μόλις πρόσφατα ψήφισαν υπέρ του Κιέβου και υπέρ των κυρώσεων της ΕΕ στη Ρωσία (με τα γνωστά αποτελέσματα για τους Έλληνες αγρότες) μήπως ξέρουν ποιας ιδεολογίας και ποιας πολιτικής μήτρας εκτρώματα ήταν οι γερμανοτσολιάδες;

*

Υστερόγραφο 1ο: Η 23η Αυγούστου είναι όντως σπουδαία ημερομηνία. Ηταν 23 Αυγούστου του 1942 όταν η μάχη του Στάλινγκραντ πέρασε στην πιο αποφασιστική της φάση. Η 23η Αυγούστου 1942 θεωρείται ημερομηνία ορόσημο για τη μάχη του Στάλινγκραντ γιατί από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρθηκε ακόμα και στις συνοικίες της πόλης όταν το 14ο γερμανικό σώμα τεθωρακισμένων διέσπασε την αμυντική γραμμή του Στάλινγκραντ και έφτασε στο Βερτιάτσι. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ο τιτάνιος αγώνας των αμυνομένων σπίτι το σπίτι και δρόμο το δρόμο που οδήγησε στη συντριβή της ναζιστικής χολέρας.

Υστερόγραφο 2ο: Τί νόημα έχει να γυρνάμε τόσο πίσω στην Ιστορία, θα ρωτήσει ο καλόπιστος φίλος. Είναι απλό: Οταν μιλάμε για την Ιστορία μιλάμε για το σήμερα, για το τώρα. Γιατί η Ιστορία – φίλε μου καλέ - είναι η πολιτική του παρελθόντος. Που σημαίνει ότι η σημερινή πολιτική δεν είναι τίποτα λιγότερο από την Ιστορία του μέλλοντος. Και, συνεπώς, αναλογεί στον καθένα μας το δικό του μερίδιο ευθύνης για το πως θα γραφτεί, αφού – άλλωστε - ήδη γράφεται πάνω στην πλάτη τη δική μας και των παιδιών μας.

 

[pussy wagon]

Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται
Εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ¨

... Την τιμητική του τις τελευταίες μέρες είχε το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Σοβιετικής Ενωσης και Γερμανίας, γνωστό ως σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, από τα ονόματα των δυο υπουργών Εξωτερικών που το υπέγραψαν. Μεταφέροντας αυθαίρετα την έναρξη του πολέμου στην 1η Σεπτέμβρη 1939, όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, παρουσιάζουν το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, που υπογράφηκε 8 μέρες πριν (23 Αυγούστου 1939) ως το τελευταίο επεισόδιο πριν το ξέσπασμα του πολέμου, ως τον βασικό παράγοντα ενίσχυσης του Χίτλερ ώστε να ξεκινήσει τον πόλεμο.

Βολική από κάθε άποψη ερμηνεία. Πρώτο, επειδή κρύβει το αναμφισβητήτητο ιστορικό γεγονός, ότι ο ναζισμός δεν ήταν γέννημα ενός παράφρονα, αλλά πολιτική του κεφάλαιου. Αυτό, όμως, είναι ένα άλλο, τεράστιο κεφάλαιο, που αναγκαστικά θα το αφήσουμε έξω απ’ αυτή τη μικρή ιστορική αναδρομή.

Δεύτερο, γιατί κρύβουν το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός, ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, με τη συμφωνία του Μονάχου και την κατάκτηση της Τσεχοσλοβακίας από τη Γερμανία. Στις 30 Σεπτέμβρη του 1938, οι πρωθυπουργοί της Αγγλίας Νέβιλ Τσάμπερλεν και της Γαλλίας Εντουάρντ Νταλαντιέ υπέγραψαν με τους Χίτλερ και Μουσολίνι το σύμφωνο του Μονάχου, ανάβοντας το πράσινο φως για την κατάκτηση της Τσεχοσλοβακίας, η οποία έγινε στις 5 Μάρτη του 1939 (αλήθεια, η κατάκτηση της Τσεχοσλοβακίας δεν ήταν πολεμική ενέργεια;).

Μύχιος πόθος των Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ ήταν να στρέψουν τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ, για να νικήσει τον «επάρατο μπολσεβικισμό». Γι’ αυτό και ακολουθούσαν την πολιτική που έγινε γνωστή ως «πολιτική του κατευνασμού», φτάνοντας μέχρι τη συμφωνία του Μονάχου, απορρίπτοντας παράλληλα όλες τις σοβιετικές προτάσεις για τριμερή συμμαχία Αγγλίας-Γαλλίας-ΕΣΣΔ ενάντια στο ναζισμό. Επ’ αυτού, αρκούν οι επισημάνσεις δυο ανθρώπων που κάθε άλλο παρά για… φιλομπολσεβικισμό μπορούν να κατηγορηθούν.

Ο Ουΐνστον Τσόρτσιλ γράφει στα Απομνημονεύματά του: «Εάν ο Τσάμπερλεν απαντούσε αμέσως όταν έλαβε τη ρωσική πρόταση “ναι, ας ενωθούμε εμείς οι τρεις και ας σπάσουμε τα πλευρά του Χίτλερ”, η Βουλή θα ενέκρινε τη στάση του, ο Στάλιν θα αντιλαμβανόταν την κατάσταση και η Ιστορία μπορεί να είχε ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Χειρότερο πάντως δεν θα μπορούσε να είχε πάρει». Ο Σαρλ Ντε Γκολ σημειώνει γεμάτος οργή για τη γαλλική κυβέρνηση: «Τον Σεπτέμβριο (1938), ο Φίρερ, με τη συνενοχή του Λονδίνου και του Παρισιού εκτελούσε την Τσεχοσλοβακία... Η αποτύφλωση ενός καθεστώτος που έπαιζε ένα παράλογο παιχνίδι απέναντι στο Ράιχ, που ήταν έτοιμο να χιμήξει πάνω μας, η ηλιθιότητα αυτών που χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν την εγκατάλειψη, δεν ήταν παρά τα σημάδια μιας εθνικής παραίτησης με βαθιές ρίζες».

Παρά ταύτα, η σοβιετική κυβέρνηση επέμεινε και μετά την κατάκτηση της Τσεχοσλοβακίας από τους ναζί στη σύμπηξη αντιχιτλερικής συμμαχίας. Γράφει ο αμερικανός πρεσβευτής στη Μόσχα Τζ. Ντέιβις: «Ο Στάλιν δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε στη Γαλλία ούτε στην Αγγλία και φοβάται μήπως η ΕΣΣΔ ριχτεί σ' έναν ευρωπαϊκό πόλεμο που θα την αφήσουν να σηκώσει όλο το βάρος του... Είναι καθαρά υπέρ της ειρήνης τόσο για λόγους αρχής όσο και από οικονομικά κίνητρα. Η σοβιετική κυβέρνηση νιώθει φρίκη και αηδία για τις μεθόδους του κατευνασμού που χρησιμοποιήθηκαν ως τώρα και πιστεύει ότι οι επιδρομείς δεν θα λογικευτούν παρά μόνον αν τους αντιπαραταχθούν ανοιχτές στρατιωτικές συμμαχίες».

Οι Αγγλογάλλοι τρενάρουν τις διαπραγματεύσεις και στέλνουν στη Μόσχα αντιπροσωπείες της πλάκας (χαμηλού επιπέδου), που δεν έχουν καμιά εξουσιοδότηση να κλείσουν συμμαχίες. «Η βρετανική διεξαγωγή διαπραγματεύσεων ήταν τόσο αργή και άτολμη, ώστε να οδηγήσει σε αποτυχία», γράφει ο αστός ιστορικός Π. Μπελ στο έργο του «Τα αίτια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη». Ετσι, η σοβιετική ηγεσία αναγκάζεται να υπογράψει το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία, σε μια προσπάθεια να κερδίσει χρόνο για να οργανώσει την άμυνά της. Ηταν μια καθαρά αμυντική πράξη, η οποία επιβλήθηκε στην ΕΣΣΔ. Η μόνη επιλογή που της είχε απομείνει, όπως σημειώνει και ο Τσόρτσιλ. Ο Στάλιν και οι μπολσεβίκοι ήξεραν ότι ο Χίτλερ θα παραβίαζε το σύμφωνο μη επίθεσης, όπως και έγινε δυο χρόνια μετά. Δυο πολύτιμα για την οργάνωση της σοβιετικής άμυνας χρόνια.

Οσο για το δήθεν διαμελισμό της Πολωνίας μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ, όσοι επιδιώκουν την αναθεώρηση της Ιστορίας «ξεχνούν» κάποιες «λεπτομέρειες»: 1. Οταν στις 17 Νοέμβρη 1939 πέρασε τα σοβιετοπολωνικά σύνορα ο Κόκκινος Στρατός, η Πολωνία είχε ήδη συντριβεί και όπως δήλωσε ο Μολότοφ «η πολωνική κυβέρνηση έχει πάψει να δίνει οποιοδήποτε σημείο ζωής». 2. Ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στα εδάφη που η σοβιετική εξουσία είχε αναγκαστεί να παραδώσει με τη συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ το 1918!

 

[pussy wagon]

γατακια

προπαγανδιστες της πορτοκαλης επαναστασης του νατο και της ευρωπης των μονοπολιων που σιγονταρουν το ναζισμο

την απαντηση σαν την πηρατε


η αντιφασιστικη νιμη των λαων θα σας κανει να τρεμετε για καιρο ακομα

 

[Digweed]

Ζητησα νωριτερα απο τον διαχειριστη αν υπαρχει νημα. Δεν ελαβα απαντηση.
Σε αυτο που στειλατε δεν μπορω να ποσταρω κατι.

Δεν υπάρχει πρόβλημα φίλε μου.
Πολύ καλό το θέμα-και πάλι μπράβο!

 

[pussy wagon]

Σε ευχαριστω
Αν θελουν οι διαχειριστες, ας στειλουν το κανονικο λινκ να το αντιγραψω.
Τωρα πρεπει να φυγω. Θα μπω το βραδυ για να απαντησω κατάλληλα με λιγα λόγια στον προηγουμενο

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Το θέμα είναι πολύ καλό, και θα άξιζε να υποστηριχτεί, με στοιχεία όχι μόνο από την επίσημη και "μεγάλη" ιστοριογραφία
αλλά -αν είναι δυνατόν- και από γεγονότα μικρότερα, αλλά με ενδιαφέρον (όχι απαραίτητα ιστορικό).

Ως μικρή συμβολή στο καινούργιο νήμα του αγαπητού φίλου Borgia (και γνωρίζοντας την αδυναμία του στις pornstars)
βάζω κι εγώ, εδώ, ένα μικρό λιθαράκι:

Σαν σήμερα, στις 24 Αυγούστου 1978, η γνωστή πορνοστάρ των '70s, Mary Ann Weiland, έφερε στον κόσμο την Anne Howe
η οποία στα τέλη της δεκαετίας του '90 θα έμπαινε δυναμικά στην βιομηχανία του πορνό, ακολουθώντας τα βήματα της
μητέρας της, κάνοντας επιτυχημένη καριέρα κυρίως με το όνομα Melissa Ashley.  

 

[dleivas]

Στην αναζητηση που εκανα δεν βρηκα νημα με τα γεγονοτα που εγιναν σαν σημερα. Ετσι αποφασισα να κανω την αρχή και να ανεβαζω διαφορα ιστορικα γεγονοτα προς γνωσιν. Όστις θελει ακολουθει και σχολιάζει.


Σαν χθες το 1939 υπογράφηκε στη Μόσχα το γνωστό Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ (ή Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης) μεταξύ ναζιστικής Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης. Έγινε δηλαδή η συνάντηση των δύο ολοκληρωτισμών.
Το υπέγραψαν ο Υπουργός Εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας Γιόακιμ φον Ρίμπεντροπ (Joachim von Ribbentrop) και ο Υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης, Βιάτσεσλαβ Μόλοτοφ (Вячесла́в Мо́лотов).

Μερικές λεπτομέρειες για τα αίτια του Συμφώνου: Αυτό υπεγράφη για να γίνει σε πρώτο στάδιο η εκστρατεία των Ναζί στην Πολωνία, πάντα στο πλαίσιο της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ. Ο μακροπρόθεσμος στόχος του Χίτλερ, τον οποίο είχε ήδη εκφράσει το 1924 στο βιβλίο Mein Kampf[sup]1[/sup] και τον οποίο είχε αναπτύξει μυστικά στους Ανώτατους Διοικητές, ήταν να γίνει ένα βήμα για το προ 300 ετών όνειρο της Γερμανίας: Ένα Ράιχ που θα κυριαρχούσε στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη κι έτσι, θα ηγεμόνευε στον κόσμο.
Έτσι, σε μια κίνηση εκπληκτικού κυνισμού (από κοινού με τον Στάλιν), έκανε στην άκρη την εχθρότητα προς τη Σοβιετική Ένωση, βασικό χαρακτηριστικό της ναζιστικής ιδεολογίας, για να υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης με το σημαντικότερο εχθρό του[sup]2[/sup]. Την ημέρα που ο Ρίμπεντροπ έφυγε για τη Μόσχα, είχε πάρει υπό μάλης τις κατ’ ιδίαν εντολές του Φύρερ να υποχωρήσει σε όλα τα αιτήματα των Σοβιετικών, προκειμένου να εξασφαλίσει την υπογραφή του Μολότοφ.

Μετά ταύτα, ο πόλεμος στην Ευρώπη αποτελούσε βεβαιότητα. Η εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία έγινε μετά από 10 ημέρες.
Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, αν ίσχυε το Σύμφωνο όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην χώρα μας (Απρίλιος 1941), να ξέρουμε ότι οι Έλληνες κομμουνιστές θα ήταν σύμμαχοι και συνεργάτες των Ναζί, κι όχι αντίπαλοι.

Ως εκ τούτου, όπως ηδη έγραψα χθες σε άλλο νήμα, το Ευρωκοινοβούλιο καθιέρωσε την 23η Αυγούστου ως ημέρα της μαύρης κορδέλας, όπου τιμώνται μαζί τα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού, σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό. Σε όλες τις σχετικές αναρτήσεις όμως ο Σταλινισμός συνήθως έχει αντικατασταθεί από τον Κομμουνισμό.

Πλην όμως, ήταν ακριβώς δύο χρόνια μετά, σαν χθες, 23 Αυγούστου του 1941, όταν ξεκινούσε η μάχη του Κιέβου, μεταξύ των Ναζί που πλέον προήλαυναν στο ρωσικό έδαφος και των Σοβιετικών, που είχαν καταληφθεί εξ απήνης από την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Στη μάχη εκείνη θα σκοτωθούν πάνω από 600.000 Σοβιετικοί στρατιώτες και αναρίθμητοι άμαχοι.
Περνάει ένας χρόνος και είμαστε πάλι σαν χθες το 1942, όταν η Luftwaffe ξεκινά σαρωτικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο Στάλινγκραντ, που αφήνουν την πόλη κατά 80% ισοπεδωμένη. Η μάχη του Στάλινγκραντ θα λήξει με νίκη των Σοβιετικών και την αιχμαλωσία του στρατάρχη Paulus και 22 Γερμανών στρατηγών.
Περνάει ακόμα ένας χρόνος και είμαστε στις 23 Αυγούστου του 1943, όταν λήγει η μάχη του Κουρσκ, η μεγαλύτερη μάχη τεθωρακισμένων της ιστορίας. Οι Ναζί ηττώνται και πάλι θεαματικά από τους Σοβιετικούς και δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να εξαπολύσουν επιθέσεις στο ρωσικό έδαφος. Μέχρι τη λήξη του πολέμου, σχεδόν 27 εκατομμύρια Σοβιετικοί, στρατιώτες και άμαχοι, θα έχουν χάσει τη ζωή τους.

[sub]1[/sub] Βλ. Αδόλφος Χίτλερ, Ο Αγών μου, μτφ. Λ.Προεστίδης, εκδ. Κάκτος, Αθήνα 2006, σελ. 808-817 (κεφ. 14).
[sub]2[/sub] Οι συνθήκες σύναψης του Συμφώνου επισκοπούνται εκτενώς στο Anthony Read - David Fischer, The Deadly Embrace. Hitler, Stalin and the Nazi-Soviet Pact, 1939-1941, W. W. Norton & Company, London 1988. Πρβλ. και David Irwing, Ο Πόλεμος του Χίτλερ, μτφ. Δ.Κωστενέλος, τ.Α', εκδ. Γκοβόστης, Αθήνα 2003, σελ. 266-299 (κυρίως 281-288).

http://[URL unfurl="true"]www.newslog.gr/images/medium/2015/08/26/rimpentrop-molotof--mia-apantisi-stous-filous-pou-diafwnoun-2792480.jpg[/img[/URL]]
[img]https://2.bp.blogspot.com/-DZ6-N4JyNWk/VoJAVJMKLnI/AAAAAAAACq0/9kE9nOttDCc/s1600/%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BC%25CF%2586%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF%2B%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2584%25CF%2589%25CF%2586%2B%25CE%25A1%25CE%25B9%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580.jpg

"
Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, αν ίσχυε το Σύμφωνο όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην χώρα μας (Απρίλιος 1941), να ξέρουμε ότι οι Έλληνες κομμουνιστές θα ήταν σύμμαχοι και συνεργάτες των Ναζί, κι όχι αντίπαλοι."
γνωριζεις ποτε μπηκαν οι γερμανοι στην εσσδ;

 

[dleivas]

22 Ιουνιου 1941, δηλ 2 μηνες μετα την κατακτηση της Ελλάδος. Ε και τι με αυτο;
Πρεπει να συνταχθω με την θεση του ΚΚΕ και την δικη σου οτι μονο ο ΕΛΑΣ εκανε αντισταση στην Κατοχη;
Τα του Μελιγαλά κλπ τα εχεις ακουστα;

ΚΑι αλλη φορα να γραφεις με κεφαλαία ονομασιες κρατων και δηλωτικα εθνικοτητων

δε δεχομαι υποδειξεις για τον τροπο γραφης μου.αφου λοιπον η εισβολη στην εσσδ εγινε αργοτερα,δε μπορεις να γραφεις μια υποθετικη ιστορια και να την παρουσιαζεις ως γεγονος.επισης δεν εγραψα πουθενα πως μονο ο ελας εκανε αντισταση αν και τωρα που το λες,καπως ετσι ειναι τα πραγματα.για το μελιγαλα τα εχω ακουσει.ηταν ο παππους μου εκει και εκανε αυτο που επρεπε να κανει.δικαιοσυνη το λενε.

 

[dleivas]

Ηταν Ελασιτης ο παπους σου κι εσφαξε κοσμο;

Εσυ να υποθεσω οτι εισαι επιδοξος στρατοπεδαρχης; Προφανως ναι, οταν η χωρα γινει Β.Κορεα ή Βενεζουέλα

δεν εσφαξε ανθρωπους,συνεργατες των κατοχικων δυναμεων εσφαξε.τα "προφανως" σου,απεχουν πολυ απ την πραγματικοτητα οποτε κρατα τα για τον εαυτο σου γιατι μπορω κι εγω ν σε χαρακτηρισω.το νημα θα μπορουσε να ειναι καλο και να προσφερει γνωση αρκει οποιος γραφει,να γραφει με μια ουδετεροτητα και να μην παριστανει ουτε τον αδωνι ουτε τον ξαδελφο του τζιμπουρ.

 

[dleivas]

Οι ιστορικοι του ΚΚΕ και οσοι φορουν παρωπιδες το υποστηριζουν αυτο. Ευτυχως, υπαρχουν μαρτυριες ανθρωπων που εξηγησαν.

Το νήμα προσφερει γνωση. Εχουν σχολιασει λίαν ευμενώς παλιοί και σοβαροι χρηστες.
Κανε μου μια χαρη: μην ξαναδιαβάσεις δικα μου κειμενα, αφου σε ενοχλουν.

οχι,οι ιστορικοι τυπου πλευρη εχουν την αποψη σου.το νημα θα προσφερει γνωση αν δε γραφονται ανακριβειες,αν τα αυθαιρετα συμπερασματα δε θεωρουνται γεγονοτα και οσοι εχουν αντιθετη αποψη δε θεωρουνται τιποτα ηλιθιοι.υπο αυτες τις προυποθεσεις,το νημα προσφερει γνωση.υπο τις τωρινες προυποθεσεις,δεν προσφερει τιποτα οποτε καλυτερα να μιλαμε για πουτανες.

 

[dleivas]

Τοτε πηγαινε στα ληματα για cg ή φτιάξε δικο σου νημα.

ΥΓ Γιατι τις αποκαλεις πουτάνες; Δεν ειναι ανθρωποι αυτες; Δεν εχουν τα ιδια δικαιωματα; Κανεις δεν ξερει ποιος λογος τις εσπρωξε σε αυτο το επαγγελμα

δε μπορω να υποσχεθω οτι δε θα παρεμβω ξανα ασχετα αν αγωνιας.καλο βραδυ,προς το παρων.

 

[Borgia21]

26 Αυγούστου 1071 –Η μάχη του Μαντζικέρτ
Η θανάσιμη στιγμή της Μεγάλης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

  Πρόκειται για την πρώτη στρατιωτική αναμέτρηση των Βυζαντινών με τους Σελτζούκους Τούρκους. Την μάχη περιγράφουν διάφορες ελληνικές πηγές (πρωτίστως οι Μιχαήλ Ατταλειάτης και Νικηφόρος Βρυέννιος), συριακές πήγες (Μιχαήλ ο Σύρος, Ματθαίος Εδέσσης, Sibt Ibn Al-Jawzi), καθώς και ιστορικοί της Δύσης (Γουλλιέλμος της Απουλίας).
  Από το 1025 (θάνατος Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου) το Βυζάντιο αντιμετωπίζει μια περίοδο ανωμαλιών, συχνών εναλλαγών τυχαίων αυτοκρατόρων και την έναρξη μιας γενικής παρακμής. Η βασίλισσα Ζωή πέτυχε να αναδείξει αυτοκράτορες και τους τρεις συζύγους της, αλλά το 1056 (θάνατος της αδελφής της, Θεοδώρας) η Μακεδονική Δυναστεία παύει να υφίσταται. Θα εξακολουθήσει μια ταραγμένη περίοδος για 25 χρόνια (1056-1081), η οποία θα τελειώσει με την ανάρρηση στον θρόνο του Αλεξίου Κομνηνού.

  Η περίοδος αυτή είναι σημαντική διότι αναπτύχθηκαν οι συνθήκες εκείνες που προκάλεσαν αργότερα στη Δύση την κίνηση των Σταυροφοριών. Οι εξωτερικοί εχθροί άσκησαν πίεση σε όλες τις πλευρές: οι Νορμανδοί δρούσαν στην Δύση, οι Πατσινάκοι στον Βορρά και οι Σελτζούκοι Τούρκοι στην Ανατολή, με αποτέλεσμα να μειωθεί σοβαρά η έκταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Άλλο σπουδαίο χαρακτηριστικό της εποχής είναι η αντιπαλότητα των στρατιωτικών παραγόντων και ευγενών της Μικράς Ασίας εναντίων των γραφειοκρατών της πρωτεύουσας. Το 1025 η διοικητική και στρατιωτική της Μ. Ασίας χαρακτηριζόταν από το σύστημα των θεμάτων, στο οποίο η πολιτική διοίκηση εντασσόταν υπό την εξουσία του στρατηγού του Θέματος. Το 1025 υπήρχαν περίπου 25 Θέματα στην Μ. Ασία. Το σύστημα των Θεμάτων δρούσε σαν στήριγμα και κινητήρια δύναμη στη διατήρηση της ελεύθερης αγροτικής κοινωνίας, η οποία με τη σειρά της, όχι μόνο λειτουργούσε ως αντίβαρο στος μεγαλογαιοκτήμονες αριστοκράτες, αλλά πολέμησε και τους Άραβες και αποτελούσε σημαντική πηγή φόρων για την αυτοκρατορία.
Η σύγκρουση των δύο παρατάξεων για την εξουσία (στρατιωτικοί/γαιοκτήμονεςς κατά γραφειοκρατών) επέφερε συντομα την εξασθένιση των Θεμάτων και την διάλυσή τους. Η επιτυχίες νωρίτερα των στρατών του Βυζαντίου κατά των Αράβων οφειλόταν εν μέρει στην αποτελεσματικότητα του στρατιωτικού δυναμισμού των κατοίκων των Θεμάτων. Η παρακμή των Θεμάτων, άρα και η αντικατάσταση των αυτοχθόνων στρατιωτών με μισθοφόρους, έδειξε γιατί δεν μπόρεσαν να αναχαιτίσουν την τουρκική εισβολή.

  Οι Τούρκοι ήταν γνωστοί στο Βυζάντιο από τον έκτο αιώνα, αφού πολλοί υπηρετούσαν ως μισθοφόροι και υπήρχαν φιλικές σχέσεις ένθεν κακείθεν. Με την εμφάνιση των Σελτζούκων Τούρκων[sup]1[/sup] στα Ανατολικά σύνορα περίπου το 1040, τα πράγματα άλλαξαν. Οι Σελτζούκοι ηταν απόγονοι του Τούρκου πρίγκιπα Σελτζούκ. Από τις στέπες του Kirghiz ο Σελτζούκ μετανάστευσε, μαζί με την φυλή του, στην Transoxiana, κοντά στην Μπουχάρα, όπου όλοι τους ασπάστηκαν το Ισλάμ. Οι πιεστικές κινήσεις των Σελτζούκων στην Δυτική Ασία δημιούργησε μια νέα εποχή για τον μουσουλμανισμό και την βυζαντινή ιστορία. Το Χαλιφάτο δεν αποτελούσε ενιαίο σύνολο, αφού Ισπανία, Αφρική, Συρία, Μεσοποταμία και Περσία είχαν διαιρεθεί σε διάφορες ανεξάρτητες δυναστείες με μεμονωμένους άρχοντες. Σιγά σιγά οι Σελτζούκοι προχώρησαν στην Μεσοποταμία και κατέκτησαν την Περσία. Από τώρα το Χαλιφάτο της Βαγδάτης ήταν υπό την προστασία τους. Λίγο αργότερα η δύναμη τους ενισχύθηκε λόγω της άφιξης νέων τουρκιών φυλών, κατέκτησαν όλη τη δυτική Ασία, από το Αφγανιστάν μέχρι τα Μικρασιατικά σύνορα του Βυζαντίου, καθώς και το Χαλιφάτο των Φατιμιδών στην Αίγυπτο.
  Επόμενο ήταν να απειλούν και να λεηλατούν τις συνοριακές επαρχίες της Μικράς Ασίας και του Καυκάσου. Η Αρμενία τότε ανήκε στο Βυζάντιο. Όποτε ήταν μια ενδιάμεση χώρα που χώριζε του Σελτζούκους από τους Βυζαντινούς και οι επιθέσεις που υφίστατο ήταν πλέον επιθέσεις κατά του Βυζαντίου. Τελικά οι Τούρκοι είχαν μεγάλες επιτυχίες κατά της Αρμενίας, ενώ συγχρόνως τα στρατεύματά τους προσχωρούσαν μέσα στην Μικρά Ασία. Κανένας από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες δεν μπόρεσε να τους αναχαιτίσει. Επί βασιλείας Κωνσταντίνου Ι’ Δούκα, ο δεύτερος σουλτάνος των Σελτζούκων  Αλπ Αρσλάν (1063-1072) κατέκτησε μέρος της Αρμενίας, λεηλατώντας μέρος της Συρίας, της Κιλικίας και της Καππαδοκίας. Στην Καισάρεια οι Τούρκοι λεηλάτησαν το ιερό της πόλεως, δηλαδή την εκκλησία του Μεγάλου Βασιλείου, όπου φυλλλάσονταν τα λείψανα του αγίου. Πρωταρχικός στοχος του Αρσλάν ήταν η καθυπόταξη του μουσουλμανικού κόσμου. Βέβαια λεηλατούσε το Βυζάντιο για να επεκταθεί και να αποσπάσει υλικά αγαθά.

  Το 1067 η παράταξη των στρατιωτικών προώθησε στον θρόνο τον στρατηγό Ρωμανό Δ’ Διογένη. Ο Ρωμανός προσπάθησε να ανασυγκροτήσει τον στρατό και να θύσει τον κρατικό μηχανισμό σε πολεμική ετοιμότητα, εγχείρημα δύσκολο από τη φύση του. Ανέλαβε αρκετές εκστρατείες κατά των Τούρκων, επιτυγχάνοντας, στις πρώτες μάχες, μερικές νίκες. Βεβαία, δεν είχε μελετήσει επισταμένως την τέχνη του πολέμου (όπως ο Ηράκλειος ή ο Νικηφόρος Φωκάς). Η διεξαγωγή των δύο πρώτων εκστρατειών μαρτυρεί έλλειψη επιτελικού σχεδιασμού, άγνοια της οδικής κατάστασης, των κλιματολογικών συνθηκών και της επιρροής που ασκούν αυτά στην πορεία των επιχειρήσεων. Άλλωστε το στράτευμα αποτελείτο από μισθοφόρους διαφόρων εθνικοτήτων.

  Η τελευταία εκστρατεία του Ρωμανού Διογένους ξεκίνησε τον την Κυριακή της Ορθοδοξίας (13 Μαρτίου 1071), ακολούθησε τη βορεινή οδό, περνώντας τους ποταμούς Σαγγάριο και Άλυ και από τη Σεβάστεια κατευθύνθηκε στην Θεοδοδιούπολη (σημερινό Ερζερούμ). Ο Ρωμανός πάλι αγνόησε τους κανόνες στρατηγικής και μοίρασε του στράτευμα, αποσπώντας αρκετές μονάδες κατά του Χλίατ (Chliat) και με το υπόλοιπο προχώρησε στο Μαντζικέρτ[sup]2[/sup], πόλη ελληνική που πριν λίγο είχαν καταλάβει οι Τούρκοι. Χλίατ και Μαντζικέρτ βρίσκονταν στην περιοχή της λίμνης Βάν (αρχαίας Θωσπίτιδος) στην ΝΑ Αρμενία, στόχο της εκστρατείας. Την πορεία του στρατού και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις διερευνά με γνώση και των ανατολικών πηγών ο Σπύρος Βρυώνης στο περισπούδαστο έργο, Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού, σ. 88-93. Η δύναμη εκάστου στρατεύματος πρέπει να ανερχόταν γύρω στους 20.000 άνδρες. Περιληπτικά να πούμε ότι λίγο πρίν την μάχη ένα τμήμα των Ούζων αυτομόλησε στους Τούρκους, προκαλώντας ταραχή στην βυζαντινό στρατό. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης, ένας από τους βυζαντινούς στρατηγούς άρχισε να διαδίδει τη φήμη ότι νικήθηκαν κι έτσι οι στρατιώτες τράπηκαν σε φυγή. Ο Ρωμανός συνεκλήθη αιχμάλωτος κι όταν οδηγήθηκε στο τουρκικό στρατόπεδο, έγινε δεκτός από τον Αλπ Αρσλάν με μεγάλες τιμές.
  Νικητής και ηττημένος έκαναν μια διαρκή ειρήνη και σύμφωνο φιλίας, με βάση το οποίο ο Ρωμανός θα πλήρωνε χρήματα για να αφεθεί ελεύθερος, το Βυζάντιο θα πλήρωνε ετήσιο φόρο στους Σελτζούκους και θα επέστρεφε όλους τους Τούρκους αιχμαλώτους. Ο Ρωμανός γυρίζοντας στην ΚΠολη, βρήκε τον θρόνο κατειλημμένο από τον Μιχαήλ Ζ’ Δούκα• εν συνεχεία, αφού τυφλώθηκε από τους εχθρούς του, απέθανε.

  Η μάχη του Μαντζικέρτ είχε σημαντικές συνέπειες για το Βυζάντιο. Αν και δεν παραχωρούσε εδάφη, ο στρατός που υπερασπίζονταν τα σύνορα της Μ. Ασίας κατεστράφη και δεν μπόρεσε εκτοτε να απωθήσει τις φυλές των Τουρκομάνων οι οποίες κατέκλυσαν την Ανατολή χωρίς αντίσταση. Επιπλέον η ήττα αυτή ήταν ένα θανάσιμο κτύπημα στην απ’ αιώνων κυριαρχία του Βυζαντίου στην Μ. Ασία. Τώρα θα είχε πολλούς εχθρούς στα Ανατολικά κι όχι έναν. Η Μ. Ασία ήταν μια από τις πιο μεγάλες, η πολυπληθεστέρα και η από τις πιο οικονομικά σημαντικές περιοχές του Βυζαντίου. Όσο αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο παρέμενε ισχυρό και είχε σχετική ευημερία. Στην αντίθετη κατάσταση, η αυτοκρατορία δεν διέφερε από ένα ανίσχυρο πριγκιπάτο των Βαλκανίων.
  Τέλος, έχει σημασία να δει κανείς πως κατέρρευσε και αλλοιώθηκε πληθυσμιακά η Μ. Ασία σε λιγότερο από 400 χρόνια. Δηλ από 11ο αιώνα και εξής, όταν άρχισαν να εισβάλουν οι πρώτοι Τουρκεμένοι. Το βιβλίο του Βρυώνη αξίζει να διαβαστεί. Αναλύει τα αίτια και τους μηχανισμούς της εξαφάνισης του ελληνισμού από αυτή την περιοχή.

[sub]1[/sub] Αλ. Σαββίδης, Το Βυζάντιο και οι Τούρκοι. Α’. Προ-Οθωμανικά φύλλα στην Ασία και στα Βαλκάνια, εκδ. Δόμος, Αθήνα 1996, σ. 109-132.
[sub]2[/sub] Στις ελληνικές πηγές απαντούν οι τύποι Μαντζικίερτ, Μαντζικιέρτε, Μαντζίκερτον. Στις Αραβικές Manazker, αρμενικές Manckert. Το σημερινό τουρκικό όνομα είναι Malazgert.


Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Σπ. Βρυώνης, Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού της Μικράς Ασίας και η διαδικασία του εξισλαμισμού (11ος έως 15ος αιώνας), μτφ. Κ. Γαλαταριώτου, εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1996.
A. Kazhdan, Mantzikert, Battle of, εν Oxford Dictionary of Byzantium, σ. 1288-1289
J.-C. Cheynet, Mantzikert: Un desastre militaire?, εν Byzantion 50 (1980), σ. 410-438 (αξιοπρόσεκτη πολιτικοστρατιωτική θεώρηση).
A. Friendly, The dreadful day: The battle of Mantzikert 1071, London 1981.
Α. Bryer (επιμ), Mantzikert to Lepanto. The byzantine world and the Turks 1071-1571, Amsterdam 1991 [πρακτικά 19ου συμποσίου Πανεπιστήμιου του Birmingham το 1985 για τις σχέσεις του βυζαντινού κόσμου με τους Τούρκους].

 

[pussy wagon]

Ι. Προδωθηκες αμεσως εδω σε ποια ιδεολογία ανηκεις. Το μονοπωλιο γραφεται με ω, οχι με όμικρον.
Ειναι φανερος οτι δεν διαβασες προσεκτικα τι γραφω. Μονο το γεγονος οτι προσβαλα τον πατερουλη ηταν αρκετο.
ΙΙ. Ειναι αναξιο λογου να καθισω να αναιρεσω το κειμενο του γνωστου σταλινάρα Μπογιοπουλου μιας και διαποτιζεται απο κομματικο παθος. Ο τυπος που το παιζει "αναλυτης" και δυστυχως φερει δημοσιογραφικη ιδιοτητα εχει ενα κομπλεξ: Αυτο της απωλειας της ευκαιριας να ειναι κομισαριος του"λαου" και να οδηγει στα Γκουλαγκ τους μη ορθα σκεπτομενους.
Προφανως κι εσυ εισαι ενας απο τους εδω επιδοξους δεσμοφυλακες και στρατοπεδαρχες. Παραλιγο να γινει αυτο πριν ενα χρονο. Δυστυχως ο κινδυνος δεν περασε.
  Το αλλο κειμενο ειναι παλι της πλακας, μιας και ειναι απο γνωστη ρυπαροφυλλάδα. Του ιδίου εκδοτη της Αυριανης. Μπορει η Αυριανη να εκλεισε, αλλά ο "Αυριανισμος" παραμενει.
ΙΙΙ. Οσο και να σε πειραξε η φραση για τους 2 ολοκληρωτιμους, μπορω να την παραποιησω: Στον ολοκληρωτισμο μονον τα χρωματα αλλαζουν.
IV. Θα μου παραθεσεις αντιλογο με επιχειρηματα απο κανενα επιστημονικο βιβλίο; Στειλε μειλ στον Μπογιοπουλο. Εγω παραθεσα ειδικη μελετη για τη σχεση των Ναζι με το ΚΚΣΕ. Μηπως ξεχνας οτι ο Γκαιμπελς ανηκε αρχικα στο ΚΚΓ [εμαθε την προπαπανδα εκει] και μετα είδε ποιες δυνατοτητες θα του προσεφερε ο μπογιατζης

το δευτερο κειμενο που σου παρεθεσα δεν ανηκει στην εφημεριδα κοντρα του κουρη αλλα στην εφημεριδα ΚΟΝΤΡΑ επαναστατικου περιεχομενου και παλαιοτερης αυτης που αναφερεις
τα πραγματα ειναι γνωστα η ιστορια γραφηκε ,τα κειμενα που παρεθεσα νομιζω φωτιζουν πλερια τις πτυχες της ιστοριας που εξεταζουμε ,ολα τα υπολοιπα ανηκουν σε μια προσπαθεια να ξαναγραφει η ιστορια.ακομα και οι αστοι ιστορικοι τετοιες αρλουμπες δε λενε

 

[Digweed]

Η Μάχη των Πλαταιών

Τον Αύγουστο του 479 π.Χ. (στις 27 Αυγούστου, κατά μία εκδοχή) οι Έλληνες νικούν του Πέρσες στην πεδιάδα των Πλαταιών και εξαφανίζουν οριστικά την περσική απειλή από τον ελλαδικό χώρο.

Ο Περσικός στρατός υπό τον Μαρδόνιο,αφού ξεχειμώνιασε στη Θεσσαλία,ετοιμάσθηκε την άνοιξη του 479 π.X. να επιτεθεί εκ νέου κατά της Αθήνας.

Προτού όμως ξεκινήσει,ο Μαρδόνιος έστειλε στην Αθήνα το σύμμαχό του και υποτελή βασιλέα της Μακεδονίας,Αλέξανδρο Α',με συγκεκριμένες προτάσεις ειρήνης.

Πρότεινε στους Αθηναίους να γίνουν σύμμαχοί του κι αυτός θα αναλάμβανε όχι μόνο να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη πόλη και τους ναούς της, αλλά θα τους καθιστούσε ηγεμόνες της Ελλάδας.

Η θέση των Αθηναίων,που επιστρέφοντας από τη Σαλαμίνα μετά την περίφημη ναυμαχία (480 π.Χ.) βρήκαν την πόλη και τους ναούς τους ερείπια, ήταν απελπιστική.
Εξ άλλου, οι Σπαρτιάτες, φοβούμενοι μήπως οι Αθηναίοι δελεασθούν από τις προτάσεις του Μαρδονίου και υποκύψουν,έστειλαν κι αυτοί πρέσβεις στην Αθήνα, με εντολή ν’ αποτρέψουν την παραδοχή των προτάσεων του Μαρδονίου από τους Αθηναίους.

Οι Αθηναίοι τότε αναδείχθηκαν άξιοι των περιστάσεων.

Ανέθεσαν στον Αριστείδη να δώσει την πρέπουσα απάντηση και στις δυο αντιπροσωπείες.

Στον μεν Αλέξανδρο είπε:

«Όσο ο ήλιος εξακολουθεί τον δρόμο του,οι Αθηναίοι δεν πρόκειται να γίνουν σύμμαχοι των Περσών.
Κι επειδή έχουν τις ελπίδες στους θεούς, που τα ιερά και τα αγάλματά τους εμόλυναν και κατέστρεψαν οι Πέρσες, θα εξακολουθήσουν να πολεμούν για την ελευθερία τους».

Στους δε Σπαρτιάτες απάντησε:
«Ούτε τόσο χρυσάφι υπάρχει στη γη, ούτε χώρες τόσο πλούσιες,για να δεχθούμε να προδώσουμε την πατρίδα μας και να γίνουμε φίλοι των Περσών.Βιαστείτε μόνο να στείλετε βοήθεια, γιατί ο Μαρδόνιος γρήγορα θα έλθει εναντίον μας.»

Όταν ο Μαρδόνιος πληροφορήθηκε την απόρριψη των προτάσεών του,ξεκίνησε αμέσως από τη Θεσσαλία, εισέβαλε στην Αττική, που την κατέλαβε και τη λεηλάτησε.
Έπειτα, αφού προχώρησε ως την Αθήνα, που τη βρήκε πάλι έρημη από κόσμο, κατάστρεψε ό,τι είχε απομείνει από την πρώτη καταστροφή κι επέστρεψε και στρατοπέδευσε στη Βοιωτία.

Οι Έλληνες με αρχηγό το βασιλιά της Σπάρτης Παυσανία και με την καθοριστική συμμετοχή των Αθηναίων υπό τον Αριστείδη, στην αρχή φοβήθηκαν και παρατάχθηκαν στις υπώρειες του Κιθαιρώνα.
Ο Μαρδόνιος έστειλε εναντίον τους το Ιππικό του,αλλά οι Έλληνες απέκρουσαν την επίθεσή του και σκότωσαν τον αρχηγό του Μασίστιο.
Το γεγονός αυτό τους έδωσε θάρρος,κατέβηκαν στην πεδιάδα κοντά στις Πλαταιές και στρατοπέδευσαν απέναντι από τους Πέρσες.

Πολύτιμες πληροφορίες για τις πολεμικές προετοιμασίες των Περσών έδωσε ο βασιλιάς της Μακεδονίας, Αλέξανδρος Α’,σε μυστική του συνάντηση με τους Αθηναίους στρατηγούς τις παραμονές της μεγάλης μάχης.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αφού διακήρυξε ότι είναι Έλληνας από παλιά γενιά, τους είπε ότι δεν θέλει να δει την πατρίδα του να πέφτει από τη λευτεριά της στη δουλεία.


Στην πεδιάδα των Πλαταιών έγινε μάχη φοβερή (στις 27 Αυγούστου 479 π.Χ. κατά μία εκδοχή), στην οποία οι Πέρσες έπαθαν μεγάλη καταστροφή.
Όλος ο στρατός του Μαρδονίου κατανικήθηκε και διαλύθηκε και ο ίδιος σκοτώθηκε από πέτρα, που του πέταξε ο Σπαρτιάτης Αρίμνηστος και τον χτύπησε στο κεφάλι.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, από τις 300.000 των Περσών και των Ελλήνων συμμάχων τους μόνο 40.000 γλίτωσαν και εγκατέλειψαν τον ελλαδικό χώρο με επικεφαλής τον Αρτάβαζο.
Από τους 110.000 Έλληνες, έπεσαν στο πεδίο της μάχης 1360 στρατιώτες, που τάφηκαν επί τόπου με μεγάλες τιμές.

Τα άφθονα λάφυρα που κυρίευσαν οι Έλληνες στις Πλαταιές,τα μοιράσθηκαν μεταξύ τους, αφού αφιέρωσαν μεγάλο μέρος από αυτά στους θεούς.
Μετά τη νίκη τους, οι Έλληνες τιμώρησαν του Θηβαίους, που είχαν συμμαχήσει με τους Πέρσες και διέλυσαν τη Βοιωτική Ομοσπονδία, στην οποία η Θήβα είχε ηγετική θέση.


Η απόκρουση και η εκμηδένιση και της δεύτερης περσική εισβολής (480-479 π.Χ.) είναι ένα γεγονός με πολύ μεγάλη σημασία για τον ελληνικό κόσμο, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.
Οι ελληνικές πόλεις εξασφάλισαν την ελευθερία τους, δηλαδή την απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική, πολιτική, και πολιτιστική τους ανάπτυξη.
Μπόρεσαν, έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν, να δημιουργήσουν ένα λαμπρό πολιτισμό, τα επιτεύγματα του οποίου έγιναν κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

https://www.sansimera.gr/articles/973

 

[zeljko]

"
Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, αν ίσχυε το Σύμφωνο όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην χώρα μας (Απρίλιος 1941), να ξέρουμε ότι οι Έλληνες κομμουνιστές θα ήταν σύμμαχοι και συνεργάτες των Ναζί, κι όχι αντίπαλοι."
γνωριζεις ποτε μπηκαν οι γερμανοι στην εσσδ;

Το σύμφωνο ίσχυε ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΕΡΘΗΚΑΝ ΟΝΤΩΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΩΣ ΣΥΜΜΑΧΟΙ.
Αποφυλάκισαν όλους τους φυλακισμένους κομμουνιστές.


ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ.
Ο οποίος ήταν κομμουνιστής.

Αν ενδιαφέρεσαι, διάβασε αυτό :

 

[Digweed]

 

[Digweed]

 

[drclaw]

 

[Digweed]

@Rodrigo Borgia  
Απολύτως ορθές οι επισημάνσεις σου επί των γεγονότων εκείνης της εποχής όπως βέβαια και η παρατήρησή σου πως οι συγκεκριμένες ιστοσελίδες προσφέρουν μια (ολίγον τι) επιφανειακή γνώση/παρατήρηση των συγκεκριμένων θεμάτων.

Συγχαρητήρια και για το βίντεο με την συνέντευξη του Σπ.Βρυώνη.

Πιστεύω πως η προσωπική επαφή που είχες μαζί του θα ήταν μια μοναδική εμπειρία ζωής!