Σαν σήμερα

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Εύγε αγαπητέ Βοργία! 

 

[Borgia21]

  Την 21η Σεπτεμβρίου 1452 γεννήθηκε στην Φεράρα της Ιταλίας ο  Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα (Girolamo Savonarola). Ήταν δομινικανός μονάχος και πολιτικός ηγέτης. Σπούδασε στην γενέτειρα του. Το 1482 πήγε ως μοναχός στη Φλωρεντία όπου έμεινε μέχρι το 1487. Ήταν πλούσια πόλη που ασφυκτιούσε από την αλαζονεία των Μεδίκων, τη διαφθορά της εκκλησίας και τις πολεμικές συγκρούσεις με την Πίζα, αλλά μπορούσε να καυχάται για τους Μιχαήλ Άγγελο, Φιλίππο Λίπι και Μποτιτσέλι. Ο Σαβοναρόλα κατόπιν μετεβη στη Μπολόνια για συνέχιση των σπουδών του και  γύρισε στη Φλωρεντία το 1490. Διακρίθηκε ως δεινός ιεροκήρυκας και άσκησε τεράστια επιρροή στον λαό της πόλεως. Το ασκητικό ιδεώδες και τα φλογερά του κηρύγματα πρόσφεραν μια διέξοδο. Ο Θεός τον είχε διαβεβαιώσει ότι η κερδοσκοπία, η πολυτέλεια και η τυραννία μόλυναν το ανθρώπινο γένος. Όταν τον Νοέμβριο του 1494 ο βασιλιάς Κάρολος της Γαλλίας, στην πορεία να διεκδικήσει το Βασίλειο της Νάπολης, πολιόρκησε και τελικά κατέλαβε την Φλωρεντία, ο Σαβοναρόλα ισχυρίστηκε ότι ήταν η «μάστιγα του Θεού». Έστειλε 4.000 εφήβους, «μικρούς αγγέλους» ντυμένους στα λευκά, να τριγυρίζουν στην πόλη και να δέρνουν πόρνες, ακάλυπτες γυναίκες και οποιονδήποτε ήταν ντυμένος πολυτελώς. Παράλληλα, εξαπέλυε κεραυνούς από τον άμβωνα, κραυγάζοντας ότι την πόλη καταστρέφουν οι πολεμοκάπηλοι, οι σοδομιστές και οι τραπεζίτες, οδηγώντας την στην κόλαση.

  Ο Κάρολος εξόρισε του Μεδίκους το 1494. Δυο χρόνια πριν είχε πεθανει ο Λαυρέντιος ο Μεγαλόπρεπης[sup]1[/sup] (του οίκου των Μεδίκων) και έτσι η Φλωρεντία, στην ουσία, παρέμεινε ακέφαλη, αφού ο υιός Πιερο Μεντίτσι ήταν άπειρος και ανεπιθύμητος. Ο μοναχός Σαβοναρόλα ήταν ήδη παντοδύναμος. Νωρίτερα είχε βοηθήσει στην ανασυγκρότηση της πόλης. Έπεισε τους πολίτες να εκλέξουν χρηστούς άνδρες στο Ανώτερο Συμβούλιο, στο όποιο ηγείτο ο ίδιος. Έτσι από το 1494 κατόρθωσε να ηγηθεί και πολιτικά στην Φλωρεντία. Για τέσσερα χρόνια, κήρυσσε την εγκράτεια και ήταν πολέμιος της αγάπης των Φλωρεντινών για τις τέχνες. Ήταν εναντίον της διαφθοράς και πολυτελείας, ενώ πρωτοστάτησε και στο κάψιμο βιβλίων.  Σταδιακά επιτέθηκε σε όλους τους εκπρόσωπους της εξουσίας και στην ισχυρή οικογένεια  των εξόριστων Μεδίκων. Στόχος της πιο άγριας κριτικής του ήταν η εκκλησία της Ρώμης , οι Πάπες και καρδινάλιοί της. Από το 1492 είχε εκλεγεί Πάπας Ρώμης ο πανούργος Αλέξανδρος ΣΤ’ (Rodrigo Borgia). Η αιώνια πόλη ήταν η «πόλη των 10.000 πορνών», όπου οι πλούσιοι έπιναν το αίμα των φτωχών.  Ο Αλέξανδρος του πρόσφερε το καπέλο του καρδινάλιου, αλλά αυτός αρνήθηκε, χαρακτηρίζοντάς το «κόκκινο καπέλο του αίματος».
  Ως δείγμα του ακραίου ασκητισμού του αναφέρουμε το εξής γεγονός: Το 1497 ο Σαβοναρόλα και οι οπαδοί του έκαψαν καθρέφτες, καλλυντικά, μουσικά όργανα, γυναικεία καπέλα, βιβλία αρχαίων συγγραφέων, πίνακες και γλυπτά που τα θεώρησαν ακατάλληλα στην κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας, στην αποκαλούμενη "Πυρά της ματαιοδοξίας" (falò delle vanità /βλ. φώτο 1).

  Ο Πάπας Βοργίας είχε γράψει στο Συμβούλιο της Φλωρεντίας (Φεβρουάριος 1498) να του παραδώσουν ως αιρετικό τον Σαβοναρόλα. Τον επόμενο μήνα, το ίδιο Συμβούλιο απάντησε αρνητικά. Ο σατανικός μοναχός αλλάζει αμέσως το τροπάριο κι επιχειρεί να δημιουργήσει νέες συμμαχίες: τον κατηγορεί ως ακόλαστο και άξιο περιφρόνησης. Ο Σαβοναρόλα παρουσίαζε τις επιδιώξεις του ως θέλημα του Θεού κι ερμήνευε τις ιερές γραφές όπως νόμιζε ότι τον βολεύουν. Εμφάνιζε τον εαυτό του ως αρχηγό της «λεγεώνας του Θεού», που μάχεται μέχρις εσχάτων την αντίπαλη «λεγεώνα του διαβόλου. Προσπαθούσε δηλαδή να εμψυχώσει τους οπαδούς του και να τρομοκρατήσει τους αντιπάλους. Τελικά ο Πάπας τον αναθεμάτισε. Αυτό που έκρινε την τύχη του Σαβοναρόλα ήταν το γεγονός ότι δεν φρόντισε να συγκροτήσει εγκαίρως ένοπλες δυνάμεις ικανές να τον προστατεύσουν, όταν άρχισε να τον εγκαταλείπει η αφοσίωση και η πίστη του λαού. Ο λαός είναι πάντα άστατος, κι ο πολύπειρος μοναχός έπρεπε να το γνωρίζει. Τελικά, ένα εξαγριωμένο πλήθος τον συνέλαβε στις 8 Απριλίου, τον απαγχόνισαν στις 23 Μαΐου 1498 και έκαψαν το σώμα του στην κεντρική πλατεία της πόλεως (βλ. φώτο 2).

  Όσα χρόνια ο δομινικανός μονάχος παραληρούσε στη Φλωρεντία δια του κηρύγματος, ένας νεαρός άνδρας καθόταν στη σκιά και κρατούσε σημειώσεις. Ήταν ο Νικολό Μακιαβέλι. Δεν τον ενδιέφερε ένας καλόγερος που δήθεν συζητάει με τον Θεό, αλλά τον εντυπωσίαζε η ικανότητα του να σαγηνεύει τα πλήθη. Είναι γνωστή η θέση του ότι κάθε θρησκευτικός ηγέτης ασκεί πολιτική εξουσία, όποιες κι αν είναι οι δηλωμένες προθέσεις του (ο ίδιος αναφέρει στον Ηγεμόνα ότι ο Μωυσής θεωρείται ξεκάθαρα πολιτικός ηγέτης, και μάλιστα ένοπλος)

-----
[sub]1[/sub] Ο Λαυρέντιος των Μεδίκων ήταν ηγέτης της Φλωρεντίας από το 1469 ως το θάνατο του. Υπήρξε προστάτης των τεχνών, ποιητής και ουμανιστής, καθώς επίσης και ένας από τους πιο σημαντικούς πολιτικούς της Ιταλικής Αναγέννησης. Στις 26 Απριλίου 1478 στην συνομωσία των Πάτσι ο ίδιος καταφερε να διασωθεί, ενώ δολοφονήθηκε ο αδερφός του, Τζουλιάνο (θα γινει παραθεση στο γεγονος στην αντιστοιχη επετειο).


Ενδεικτική βιβλιογραφία
Lauro Martines, Fire in the City. Savonarola and the Struggle for the Soul of Renaissance Florence, Oxford University Press, Oxford - New York 2006, σελ. xvi+336.
Amos Edelheit, Ficino, Pico and Savonarola. The Evolution of Humanist Theology 1461/2-1498, [The Medieval Mediterranean 78], Leiden - Boston 2008, σελ. x+506 (εδώ σελ. 369-462)
Donald Weinstein, Savonarola. The Rise and Fall of a Renaissance Prophet, Yale University Press, New Haven 2011, σελ. 400.
Paul Strathern, Death in Florence. The Medici, Savonarola, and the Battle for the Soul of a Renaissance City, Pegasus Books, New York 2015, σελ. 464.


photo 1: Πυρά της ματαιοδοξίας

photo 2: Savonarola’s execution: hanged and burned, 23 May 1498.

Interior of Florence Cathedral, Savonarola’s great preaching venue

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Εύγε, όπως πάντα φίλε, για την τόσο ευσυνείδητη δουλειά σου! 

 

[filos78]

Τον τίτλο λίγο να διορθώναμε στο παρόν thread... ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ επέτειοι είναι το σωστό!!! 

 

[filos78]

Χμ εχετε δίκιο. Ουτε εγώ έδωσα σημασία.
Είναι το επίθετο ἱστορικὸς, -ὴ,-ὸν
Ἡ ἱστορικὴ στο α' πληθυντικο προσωπο είναι Αἱ ἱστορικαὶ. Εδώ λοιποιν οἱ ἱστορικὲς ἐπέτειοι

Έτσι ακριβώς! Μέγιστο respect! 

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΣΠΑΡΗΣ]

σαν σημερα  το 1951   ο σταλιν ανακοινωσε οτι.     Η ΡΩΣΙΑ   οτι διαθετει ατομικη βομβα    

 

[Κυναίγειρος]

Σαν σήμερα ο μεγάλος Γ.Παπαδόπουλος είπε όχι,και δεν επέτρεψε να περάσουν τα αμερικανικά αεροπλάνα,προς βοήθεια των Εβραΐων στις 6/8/1973.

 

[mariath]

ο μεγάλος Γ.Παπαδόπουλος

ο μεγάλος εγκληματίας Γ.Παπαδόπουλος μάλλον εννοείς, υποθέτω....

 

[kostasasximos86]

ο μεγάλος εγκληματίας Γ.Παπαδόπουλος μάλλον εννοείς, υποθέτω....

εγκληματιας για μερικους ηρωας για αλλους
οι αποψεις διιστανται

 

[opadosksanthoygenoys]

ο μεγάλος εγκληματίας Γ.Παπαδόπουλος μάλλον εννοείς, υποθέτω....

Το κακο ειναι οτι δεν εγκληματισε.Η τουλαχιστον οσο θα πρεπε.Για να μπορει να λεει ελευθερα την αποψη του ο ρεμος η μποφιλιου κι ο.... Φιλης

 

[mariath]

εγκληματιας για μερικους ηρωας για αλλους

Εγκληματίας για την Ελληνική πολιτεία. Γι' αυτό και τον καταδίκασε σε θάνατο.
Το ότι δεν εκτελέστηκε (όπως κι οι άλλοι δυο) οφείλεται σε απόφαση του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή (μετατροπή σε ισόβια), και μπορείς να το θεωρήσεις και σαν προάγγελο της κατάργησης της θανατικής ποινής, που καθιερώθηκε λίγα χρόνια μετά.
Το ότι μερικοί τον θεωρούν ήρωα, δεν απαγορεύεται. Υπάρχουν πολλών ειδών άνθρωποι σ' αυτή τη γη. Άλλοι π.χ. θεωρούν τον Σώρρα σπουδαία προσωπικότητα.

Το κακο ειναι οτι δεν εγκληματισε.

Το πενταμελές εφετείο Αθηνών την 23 Αυγούστου 1975 έβγαλε την εξής απόφαση (να στη θυμίσω), που είναι διαφορετική απ' τη δική σου άποψη:


Γεώργιος Παπαδόπουλος: Στρατιωτική καθαίρεση και θάνατος.
Στυλιανός Παττακός: Στρατιωτική καθαίρεση και θάνατος.
Νικόλαος Μακαρέζος: Στρατιωτική καθαίρεση και θάνατος.
Γρηγόριος Σπαντιδάκης : Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
Γεώργιος Ζωιτάκης: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
Οδυσσέας Αγγελής: Στρατιωτική καθαίρεση και 20ετής κάθειρξη.
Ιωάννης Λαδάς: Στρατιωτική καθαίρεση και 20ετής κάθειρξη.
Δημήτριος Ιωαννίδης: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
Νικόλαος Ντερτιλής: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
Μιχαήλ Μπαλόπουλος: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
Μιχαήλ Ρουφογάλης: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος: Στρατιωτική καθαίρεση και ισόβια.
Κωνσταντίνος Ασλανίδης: Ερήμην σε ισόβια.
Αντώνιος Λέκκας: Ισόβια.
Γεώργιος Κωνσταντόπουλος: Ισόβια.
Δημήτριος Σταματελόπουλος: Ισόβια.
Στέφανος Καραμπέρης: Ισόβια.
Ευάγγελος Τσάκας: Ισόβια.
Νικόλαος Γκαντώνας: Ισόβια.
Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος: Ισόβια. (Ο Θεοφιλογιαννάκος παραπέμφθηκε και στη Δίκη των βασανιστών).
Ερήμην σε ισόβια καταδικάσθηκαν επίσης οι Ιωάννης Παλαιολόγος και Πέτρος Κωτσέλης.
Από τους υπόλοιπους καταδικασθέντες, σε έξι επιβλήθηκαν ποινές από 20ετούς καθείρξεως μέχρι 5ετούς φυλακίσεως, ενώ οι Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, Κωνσταντίνος Καρύδας και έξι ακόμη κηρύχθηκαν αθώοι.

 

[Κυναίγειρος]

τιμη και δοξα σε ολους αυτους !

 

[Διαγραμμένο μέλος 4828]

Εγκληματίας για την Ελληνική πολιτεία. Γι' αυτό και τον καταδίκασε σε θάνατο.
...

εν Αθήναις τη 15η Νοεμβρίου 1922 ένα άλλο "Έκτακτον Στρατοδικείον εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β' το  συσκεφθέν κατά νόμον κλπ κλπ"

Την 7η πρωινή ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ και την 11η πρωινή της ΙΔΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ, ΕΚΤΕΛΕΙ/ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ τους :

- Γεώργιο Χατζανέστη
- Δημήτριο Γούναρη
- Νικόλαο Στράτο
- Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη
- Γεώργιο Μπαλτατζή
- Νικόλαο Θεοτόκη

Την 30η Σεπτεμβρίου 2010 ένα άλλο δικαστήριο, ο Άρειος Πάγος ... εν ονόματι της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας αυτή την φορά, συσκεφθέν κατά νόμον κλπ κλπ κλπ....

κρίνει ΑΘΩΟΥΣ τους καταδικασθέντες και εκτελεσθέντες/δολοφονηθέντες του 1922.


Από τακτικά, έκτακτα, λαϊκά δικαστήρια ή στρατοδικεία κλπ είχε, έχει και θα έχει ΑΦΘΟΝΑ αυτός ο τόπος.
Ομοίως, από αποφάσεις που στηρίζονται στον ΝΟΜΟ,  δόξα τον Αλλάχ,  έχουμε ίσως περισσότερες από όσες χρειαζόμαστε .... από την εποχή του ΣΩΚΡΑΤΗ.

...Το ότι δεν εκτελέστηκε (όπως κι οι άλλοι δυο) οφείλεται σε απόφαση του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή (μετατροπή σε ισόβια), και μπορείς να το θεωρήσεις και σαν προάγγελο της κατάργησης της θανατικής ποινής, που καθιερώθηκε λίγα χρόνια μετά.
...

Ο "εθνάρχης" Νο2 , αυτός με τα φρύδια για να μην τον μπερδέψουμε με τον άλλον Νο1, αυτόν που φορούσε το σκουφάκι δλδ, άφησε και ένα μικρό παραθυράκι για την υστεροφημία του. Σαν δικηγόρος που ήταν, ήξερε ότι τα δικαστήρια κάποιες φορές αλλάζουν γνώμη. Σου λέει λοιπόν  "άσε μην σπάσει κανάς διάολος το πόδι του και κανένας ιστορικός του μέλλοντος με περιγράψει σαν "δολοφόνο".

Γάτος ο φρύδιας    σιγά μην το έκανε σαν προάγγελο της κατάργησης της θανατικής ποινής.

 

[mariath]

σιγά μην το έκανε σαν προάγγελο της κατάργησης της θανατικής ποινής.

ΗΤΑΝ προάγγελος η μετατροπή.
Ο ΚΚΦ (Κ. Καρ. Φρύδιας) την έκανε για άλλους λόγους, όχι "σαν προάγγελο":
1) Για να δείξει ότι η Πατρίς (αυτός δηλαδή) είναι μεγαλόψυχη.
2) Για να μην εξάψει πάθη, πράγμα που θα συνέβαινε αν τους έστηνε στον τοίχο.
3) Γιατί ο μηχανισμός της χούντας (και μέσα στο στρατό) ήταν ακόμα ισχυρός. Και ίσως φοβόταν τις (όποιες) αντιδράσεις, που δεν αποκλείεται να εκδηλωνόντουσαν.
4) Γιατί οι τρεις αυτοί, όντες μέσα στη φυλακή, δεν αντιπροσώπευαν (πια) κάποιο σοβαρό κίνδυνο.

Γενικώς όλοι του οι χειρισμοί κατά τη διαδικασία "απασφάλισης" και αποδυνάμωσης του χουντικού καθεστώτος ήταν καλοί και έξυπνοι. Ήταν μανούλα σ' αυτά, ήξερε να τα κουμαντάρει. Το ίδιο και με το χειρισμό του δημοψηφίσματος, που κατάφερε να μας απαλλάξει από τη φάρα των ηλιθίων. Ο ίδιος μεν δεν άνοιξε το στόμα του, αλλά άφησε τον κοκό να ξεφτυλιστεί και το θέμα έληξε. Ήταν μανούλα.

Θυμάμαι ότι τότε εγώ, επαναστατημένο νιάτο της εποχής είχα διαφωνήσει με την απόφαση της μετατροπής, δε μου άρεσε, θεωρούσα ότι έπρεπε να τους καθαρίσουν. Τώρα όμως, μετά από 41 χρόνια (με την πείρα και τα μάτια της ηλικίας) βλέπω ότι η απόφαση του ΚΚΦ ήταν σωστή. Καλά έκανε.

Άσχετο αν στο θέμα της θανατικής ποινής δεν είμαι βέβαιος ότι είναι καλό που δεν υπάρχει. Π.χ. αυτός ο απίστευτος αλλοδαπός που σκότωσε και τεμάχισε το κοριτσάκι (του) των 4 ετών (τώρα δικάζεται), δε βλέπω γιατί χρειάζεται να παραμένει ζωντανός, άπαξ και πιάστηκε. Συν το ότι σε 25-30 χρόνια (ίσως και νωρίτερα) θα είναι έξω.

 

[Hirayama]

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε από τους Αγγλογάλλους ο Καποδίστριας.

Σαν σήμερα, 9 Οκτωβρίου 1831 ( ή 27 Σεπτεμβρίου, με το Ιουλιανό ημερολόγιο), έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.  Ο Βασίλης Ραφαηλίδης με την καυστική του πένα μας περιγράφει τα γεγονότα:


Τον Φεβρουάριο του 1831, πριν απ’ την ανταρσία της Ύδρας και την ελληνοελληνική ναυμαχία του Πόρου, στο λιμάνι της Μάνης, οι άρχοντες της περιοχής Μαυρομιχαλαίοι υψώνουν την επαναστατική σημαία! Μάλιστα, καταρτίζουν και επαναστατική επιτροπή και ξεκινούν να ελευθερώσουν την Καλαμάτα απ’ τους… Έλληνες!

Την κατάσταση έσωσε πάλι ο Κολοκοτρώνης, που έστειλε εκεί τον Νικήτα, ο οποίος απώθησε τους Μανιάτες προς τον Ταΰγετο.

Ο Καποδίστριας έθεσε υπό επιτήρηση όσους Μαυρομιχαλαίους ζούσαν στην πρωτεύουσα, το Ναύπλιο, μεταξύ των οποίων και ο αρχικοτζάμπασης της Μάνης, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο αρχηγός της κακιάς φάρας. Ο Πετρόμπεης ζήτησε να πάει στη Μάνη, τάχα για να κατευνάσει τα πνεύματα. Και επειδή ο Καποδίστριας δεν του το επέτρεψε, τό-σκασε. Όμως, συνελήφθη απ’ τον Κανάρη, κι αυτή τη φορά δε ζούσε απλώς υπό επιτήρηση αλλά κλείστηκε στην Ακροναυπλία.

Ο Ρώσος ναύαρχος Ρίκορντ σκέφτηκε τότε να επέμβει, γιατί όλοι ήξεραν τι κουμάσια ήταν οι Μαυρομιχαλαίοι. Πήρε, λοιπόν, τον Πετρόμπεη απ’ την Ακροναυπλία και τον οδήγησε στο Κυβερνείο για να γίνει μια συζήτηση «κυρίων» ανάμεσα στους τρεις, ώστε να βρεθεί κάποια λύση με τους αυτονομιστές της Μάνης.

kapodistriasΕκείνη την ώρα ο Καποδίστριας διάβαζε μια αγγλική εφημερίδα, που τον έλουζε πατόκορφα, και όταν είδε τον προστατευόμενο των Εγγλέζων Πετρόμπεη, του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και διέταξε να τον ξαναπάν αμέσως στη φυλακή.

Το πέρασμα του Πετρόμπεη απ’ τους δρόμους του Ναυπλίου για την Ακροναυπλία ήταν σκέτη διαπόμπευση του κραταιού τοπάρχη της Μάνης. Ο αδερφός του Κωνσταντίνος και ο γιος του Γεώργιος ορκίστηκαν εκδίκηση.

Την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831, ώρα έξι το πρωί, ο Κυβερνήτης μπαίνει στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα για τον τακτικό του εκκλησιασμό. Ήταν θρήσκος και καλός χριστιανός. Στην πόρτα πάνω τον πλησιάζουν ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, τάχα για να υποβάλουν τα σέβη τους, και από πολύ κοντά αδειάζουν πάνω του τα κουμπούρια τους. Ο Γεώργιος, όμως, αστοχεί και αποτελειώνει το έργο του Κωνσταντίνου με το στιλέτο. Ο Κυβερνήτης είναι νεκρός. Και μαζί του η Ελλάδα που ονειρεύτηκε. Αντ’ αυτής θα προκύψει η Ελλάδα των κουμπουράδων μαυραραχνομιχαλαίων.

Τον Κωνσταντίνο τον συνέλαβε αμέσως το εξαγριωμένο πλήθος. Τον λιντσάραν επί τόπου. Ο Γεώργιος, πηδώντας από μάνδρα σε μάνδρα, έφτασε στη Γαλλική πρεσβεία και ζήτησε άσυλο. Όμως, την άλλη μέρα παραδόθηκε στους Έλληνες. Σαν στρατιωτικός που ήταν, καταδικάστηκε απ’ το στρατοδικείο σε θάνατο. Εκτελέστηκε διά τυφεκισμού την 22α Οκτωβρίου 1831 στην πλατεία του Ναυπλίου παρουσία πλήθους κόσμου που προσπαθούσε να τον αποσπάσει απ’ τα χέρια των ανδρών του αποσπάσματος για τον λιντσάρει κι αυτόν.

Η σωρός του Κυβερνήτη μεταφέρθηκε απ’ τον αδερφό του Αυγουστίνο στην πατρίδα του την Κέρκυρα, όπου και βρίσκεται το μαυσωλείο του ανθρώπου που επιχείρησε ματαίως να κάνει κράτος την Ελλάδα. Αιωνία του η μνήμη. Αιωνία η μνήμη και στην Ελλάδα, που ποτέ δεν πεθαίνει. Ζήτω η Μάνη, ζήτω η ‘Υδρα, ζήτωσαν τα Ηνωμένα Ελληνικά Εμιράτα.

Η Ελλάδα του Καποδίστρια

Τα πρώτα μέτρα που πήρε ο Καποδίστριας μόλις ήρθε στην Ελλάδα, ήταν τα παρακάτω:

Οργάνωσε τον διαλυμένο ελληνικό εμπορικό στόλο, γιατί πίστευε πως η σωτηρία της Ελλάδας μόνο απ’ τη θάλασσα μπορεί να έρθει. Οι θετικές συνέπειες αυτής της πολιτικής ήταν ορατές μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οπότε χρεωκόπησε και ο ακμαίος μέχρι τότε ελληνικός εμπορικός στόλος.
Πάταξε άγρια την πειρατεία στην οποία μετά μανίας είχαν αρχίσει να επιδίδονται οι μέχρι πριν από λίγο ηρωικοί πυρπολητές, που τώρα ψωμολυσσούσαν.
Ίδρυσε Εθνική Τράπεζα, αλλά με το θάνατό του την κατάργησαν οι παρατραπεζίτες, για να την ξαναϊδρύσει αργότερα ο Όθων και να βρει κι αυτός το μπελά του απ’ τους προγόνους του Γούκου.
Έφκιαξε ένα νέο και πιο αποτελεσματικό νομισματικό σύστημα, αλλά ο φοίνικας, το πρώτο νόμισμα των ελεύθερων Ελλήνων, θα αντικατασταθεί απ’ την αρχαιοελληνική δραχμή, τότε που αποφασίσαμε να αυτοχαρακτηριστούμε γνήσιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων.
Γέμισε την Ελλάδα γεωργικές σχολές γιατί πίστευε φανατικά στην επιστημονική καλλιέργεια της γης.
Πρώτος στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, εισάγει στην Ελλάδα απ’ την Αμερική την καλλιέργεια της πατάτας, αλλά επειδή οι Έλληνες δεν έλεγαν να φαν πατάτες, τις αφήνει στο δρόμο για να τις κλέψουν, να τις συνηθίσουν, να δουν πόσο νόστιμες είναι και στη συνέχεια να τις σπείρουν. Το ελληνικότατο κόλπο του Καποδίστρια έπιασε.
Ενθάρρυνε επίμονα την καλλιέργεια και την ανάπτυξη της μουριάς και έμαθε στους Έλληνες πως ο μεταξοσκώληκας δεν είναι σκώληκας αλλά ένα χρυσοφόρο έντομο, που δόξασε την Κίνα.
Μετρέψεψε σε οργανωμένο στρατό τις μικρές και σκόρπιες αντάρτικες ομάδες.
Ίδρυσε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων που υπάρχει και σήμερα και που πρωτολειτοΰργησε στο Ναύπλιο επί των ημερών του.
Συγκρότησε ομάδες κομάντος, θα λέγαμε σήμερα, υπό τον Δημήτριο Υψηλάντη για την εκδίωξη των Τούρκων από την Αττική και τη Στερεά. Αυτές οι ομάδες έδωσαν την τελευταία μάχη της Ελληνικής Επανάστασης στην Πέτρα της Βοιωτίας, κοντά στη Λειβαδιά, στις 12 Σεπτεμβρίου 1829.
Διόρισε επιτροπή εξ αρχιερέων για να βάλουν μια τάξη στην εκκλησία και να την κάνουν να λειτουργήσει σαν οργανωμένο σώμα. Εδώ πέτυχε απολύτως. Οι παπάδες κατάλαβαν εύκολα πως οι μητροπόλεις και τα δεσποτιλίκια θα λειτουργούσαν καλύτερα αν υπήρχε κι ένας αρχιεπίσκοπος. Αλλά ο Καντιώτης ακόμα δεν το κατάλαβε. Είναι προ-καποδιστριακός.
Οργάνωσε ταμείο για την περίθαλψη των χηρών και των ορφανών του πολέμου. Και έγινε χαμός. Εμφανίστηκαν εκατοντάδες χήρες με σύζυγο ολοζώντανο και ορφανά με όμορφες μανάδες. Είναι τότε που ανακάλυψαν οι Έλληνες πως οι υπηρεσίες προς την πατρίδα, πριν απ’ το κάθε τι είναι μια συμφέρουσα εργασία. Τότε εμφανίστηκαν και οι πρώτοι επαγγελματίες εθνικόφρονες, όπως θα λέγαμε σήμερα. Κι επειδή ο Κυβερνήτης ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατο να ικανοποιήσει όλη αυτή τη δυστυχία και την πονηριά, απογοήτευσε όλους εκείνους που τον έβλεπαν μάλλον σαν τροφοδότη παρά σαν κυβερνήτη.
Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974 – Βασίλης Ραφαηλίδης

Αντικλείδι ,

http://antikleidi.com

 

[zeljko]

Το πενταμελές εφετείο Αθηνών την 23 Αυγούστου 1975 έβγαλε την εξής απόφαση (να στη θυμίσω), που είναι διαφορετική απ' τη δική σου άποψη:

Άστο να πάει στο διάολο.
ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Συγκεκριμένα, καταπάτησε τις εξής :


1)Δεν υπάρχει ποινή χωρίς νόμο.
2)Δεν υπάρχουν νόμοι με αναδρομική ισχύ.
3)Αμνηστεία που έχει χορηγηθεί δεν ανακαλειται ποτέ.


Γι'αυτό χρειάστηκε ΠΟΥΣΤΗΣ δικαστής , όπως ο Ντεγιάννης, για να τα κάνει όλα αυτά.

 

[pussy wagon]

Σαν σήμερα στις 12 Οκτώβρη 1944 η απελευθέρωση της Αθήνας απ' τους Γερμανούς κατακτητές

Σαν σήμερα στις 12 Οκτώβρη 1944, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ ελέγχουν απόλυτα την Αθήνα, αφού οι Γερμανοί κατακτητές κάτω απ’ την πάλη του λαού αναγκάζονται να την εγκαταλείψουν.
Μια τεράστια λαοθάλασσα ξεχύνεται στην πόλη με συνθήματα για μια Ελλάδα λαοκρατική να δονούν τον αέρα και τεράστια πανό του ΚΚΕ και του ΕΑΜ να γεμίζουν την Αθήνα.
Η σκλαβιά στον φασισμό είχε πια τελειώσει με τους μαχητές του ΕΛΑΣ να ανεβάζουν στην Ακρόπολη την ελληνική σημαία.

Ο «Ριζοσπάστης της ίδιας μέρας, προτρέπει τον λαό να δείξει αυτοσυγκράτηση απέναντι στα ντόπια δοσιλογικά καθάρματα που είχαν συνεργαστεί με τον κατακτητή, ενώ οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ εξαπέλυσαν επίθεση στις γερμανικές δυνάμεις που υποχωρούσαν. Στις 13/10 οι ΕΛΑΣίτες έδωσαν ηρωική μάχη για να σώσουν το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στον Πειραιά.

 

[mariath]

το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ ελέγχουν απόλυτα την Αθήνα, αφού οι Γερμανοί κατακτητές κάτω απ’ την πάλη του λαού αναγκάζονται να την εγκαταλείψουν.

Ποια.... πάλη του λαού και ΕΑΜ και ΕΛΑΣ ρε Πούσι Βάγκον?

Αν δεν κόντευαν οι Ρώσοι να φτάσουν στο Βερολίνο, θα ξεκούναγαν ποτέ από δω οι Γερμανοί φαντάροι?
Πας καλά?

 

[mariath]

1)Δεν υπάρχει ποινή χωρίς νόμο.
2)Δεν υπάρχουν νόμοι με αναδρομική ισχύ.
3)Αμνηστεία που έχει χορηγηθεί δεν ανακαλειται ποτέ.

Παλιομαλάκα,

1) Ο νόμος που καταπατήθηκε απ' αυτούς τους τύπους είναι αυτός που λέει ότι:
Όταν σου δίνω να διαχειρίζεσαι ένα τανκς δε στο δίνω για να είναι δικό σου, αλλά στο δίνω για να κάνεις μια συγκεκριμένη δουλειά. Και γι' αυτήν σε πληρώνω κι όλας. Θα έχεις το τανκς λοιπόν, και μ' αυτό θα προστατεύεις τα σύνορα της χώρας μας, αν κάποιος αποφασίσει να τα προσβάλλει. Αυτή είναι η δουλειά σου.
Αν κάνεις κάτι άλλο (όπως να το φέρνεις στην Πανεπιστημίου και τη Σταδίου), καταπατάς το νόμο, και πας μέσα.

2) Αυτός ο νόμος ίσχυε από πάντα. Πολύ πριν από την 21 Απριλίου 1967. Από τότε που βγήκαν τα τανκς.

3) Ποιος έδωσε αμνηστεία? Σε ποιον? Εκτός κι αν μετράς αυτή που έδωσαν οι ίδιοι στους εαυτούς τους.

4) (Το βάζω εγώ αυτό): Πούστης είσαι εσύ και όλο σου το σόϊ. Όχι ο Ντεγιάννης.

 

[mariath]

4) Πούστης είσαι εσύ και όλο σου το σόϊ. Όχι ο Ντεγιάννης.

Αλλά τα ίδια μυαλά κουβαλάς κι εσύ, με τον άλλον, εδώ από κάτω, που έγραψε
"Ο «Ριζοσπάστης της ίδιας μέρας, προτρέπει τον λαό να δείξει αυτοσυγκράτηση απέναντι στα ντόπια δοσιλογικά καθάρματα που είχαν συνεργαστεί με τον κατακτητή"
για να μας δείξει ότι οι... κομμουνιστές της εποχής ήθελαν ηρεμία, τάξη και δικαιοσύνη.
Δεν καταλαβαίνει ή ντρέπεται να πει ότι ο λόγος που τους ήθελαν ζωντανούς ήταν για ν' αρχίσουν το νταραβέρι μαζί τους, και να μοιράσουν τη λεία...