Με δυο λόγια.
Ο δικηγόρος δεν τις ειρωνεύτηκε ούτε διότι ήθελε να τις βοηθήσει, ούτε διότι αγανακτησε και στεναχωρήθηκε, ούτε διότι ήθελε να πει τον πόνο του.
Τις ειρωνεύτηκε διότι νιώθει χαρά που ήταν έτσι χοντρές και ήθελε να το πει, να το φωνάξει. Ήθελε να τις μειώσει και να τις απαξιώσει.
Ακριβώς όπως χαιρόμαστε όταν μιλάμε με έναν συναδελφο που μισουμε και δεν καταλαβαίνει ή όταν κάνει ένα λάθος και ξαφνικά δηθεν εξαγειρομαστε και αγανακτούμε αλλά στην πραγματικότητα χαιρόμαστε.
Έτσι είναι ο άνθρωπος. Χαίρεται με το κακό και τη δυστυχία και την κατωτερότητα του άλλου και ας μη το δειχνει. Νομος παγκοσμιος, πανανθρωπινος, διαχρονικός. Άνθρωπος: το υποκριτικότερο ζώον του Σύμπαντος