★ Tony xx ★
Μέγας
- Εγγρ.
- 30 Μαΐ 2019
- Μηνύματα
- 5.914
- Κριτικές
- 3
- Like
- 18.086
- Πόντοι
- 3.556
Ωραία ιστορία, ψαρωτική, και άκρως συγκινητική θα έλεγε κανείς, και κανίς (αν είναι κομματόσκυλο).Εκ του fb...
Για το βίντεο της ομιλίας στη βουλή
"Ο Μιχάλης δεν είναι ευειδής. Μάλλον κακομούτσουνο τον λες…
Ο Μιχάλης είναι μπατιρόπαιδο. Κάνει μπαμ από μακριά…
Ο Μιχάλης πιθανότατα να μην τελείωσε το σχολείο. Να τον βγάλανε νωρίς οι γονείς του, κάποιος ίσως κυρ Στέλιος και κάποια ίσως κυρά Μάρθα, για να πιάσει μεροκάματο. Ο κυρ Στέλιος καταλάβαινε λίγα Ελληνικά, αλλά δεν τα μιλούσε. Η κυρά Μάρθα πάλι όχι.
Ο Μιχάλης μπορεί να ψιλοασχολήθηκε με τα πολιτικά. Ίσως και όχι. Άλλωστε δεν τα πολυκαταλάβαινε. Όλη μέρα μεροκάματο, που καιρός για διαβάσματα και αναλύσεις…
Ο Μιχάλης μπορεί και να ακολούθησε την παρέα σε εθνικιστικές οργανώσεις. Μπορεί και όχι. Κάποια του ακουγόντουσαν σωστά. Με κάποια κατσούφιαζε. Άλλωστε ο παππούς του είχε σηκώσει το ντουφέκι στους Γερμανούς.
Ο Μιχάλης άκουσε πως μπήκαν οι Ρώσοι στη χώρα του. Τη δεύτερη. Που τον γέννησε. Δεν είχε χρήματα ή γνωριμίες να φύγει γι αλλού, να γλιτώσει τις σφαίρες. Αλλά ούτε και το γούσταρε κιόλας. Ήθελε να μείνει να πολεμήσει…
Ο Μιχάλης βρέθηκε στο βασικό στόχο επίθεσης των Ρώσων. Είναι με ένα όπλο πρωί μεσημέρι βράδυ. Δεν κοιμάται, ψιλοτρώει, έχει να νιφτεί ένα μήνα. Στήνει καραούλι και περιμένει. Μέσα στα ερείπια…Σήμερα ζει, αύριο όχι…Μια ανάσα πάνω μια κάτω…έτσι είναι ο πόλεμος…
Ο Μιχάλης έλαβε μήνυμα από τον πρόεδρο. Να βγει να πει δυο κουβέντες, γιατί ο πρόεδρος θα μιλήσει στην πρώτη πατρίδα. Την άγνωστη, που δεν έχει δει ποτέ.
Ο Μιχάλης δεν τα πάει καλά στα λόγια. 2-3 φράσεις στεγνές, σταράτες. Είμαι Ουκρανός, είμαι κι Έλληνας, πολέμησε ο παππούς τους ναζί, τους πολεμώ κι εγώ…είμαι στο στρατό, στο τάγμα των ΑΖΟΦ, στη Μαριούπολη με ένα τουφέκι…βοηθάτε μας…
Η πρώτη πατρίδα τον άκουσε τον Μιχάλη…
Της φάνηκε άσχημος, άπλυτος, ρακένδυτος, μαυριδερός. Είναι και στους ΑΖΟΦ, άρα ναζί, άρα καλά του κάνουνε οι Ρώσοι…Κακώς μάς τον φέρατε εδώ. Εδώ είμαστε όμορφοι, πλυμένοι, καλοντυμένοι και πρωτίστως δημοκράτες…
Ο Μιχάλης δεν άκουσε τίποτα από δαύτα…δεν είχε καιρό άλλωστε…δυο κουβέντες στεγνές είπε στο μαραφέτι απέναντι και πίσω στο καραούλι. Σήμερα ζούμε, αύριο όχι. Μια ανάσα πάνω, μια κάτω δεν κάνει τη διαφορά.
Έτσι είναι ο πόλεμος…"
Ας γράψουμε κι άλλη μια λοιπόν
"Εδώ βλέπετε ένα φοιτητή που κάθε βράδυ πήγαινε να κόψει ξύλα στο δάσος για να πληρώνει το ενοίκιο του. Εργατικό παιδί και πάνω απ' όλα Δημοκράτης, σαν τον Μιχάλη."