Δεν μπορεί, εγώ κάνω κάτι λάθος.
Όλοι οι φίλοι της πραγματικής μου ζωής έχουν παντρευτεί. Το 25% παίρνει ψυχοφάρμακα και το 75% δεν παίρνει
ακόμα ψυχοφάρμακα.
Από τους διαδικτυακούς μου φίλους, ο ένας εξαφανίστηκε και εμφανίστηκε μετά από δύο μήνες πιο απαισιόδοξος από ποτέ, ο άλλος μπάρκαρε και υποτίθεται ότι δεν έχει internet στο τάνκερ (την έκανε με ελαφρά και αυτός-τουλάχιστον, ευτυχώς, χαιρέτησε) και ο άλλος θεωρεί χαρούμενο το "δεν κλαίω για μένα" του Σφακιανάκη επειδή έφαγε χυλόπιτα από ένα 20χρονο.
Πρέπει να κάνω την αυτοκριτική μου, δεν μπορεί, εγώ θα φταίω. Δεν γίνεται να είναι τυχαία όλα αυτά.