Ράδιο bourdela.com

[Christos Savvidis]

 

[Christos Savvidis]

 

[kappa_fi]

Αν δεν υπήρχαν αυτά τα thread όπου μπορεί κανείς να παρευρίσκεται όντας ουσιαστικά απών, το όλο ζήτημα της συμμετοχής μας δεν θα είχε καμιά σημασία.

Μετά απ' αυτή την παπαριά ένα ωραίο μουσικό κομμάτι που ακούω συχνά στο ράδιο και μόλις σήμερα εξακρίβωσα την ταυτότητά του.

Κάτι πρέπει να 'ναι πολύ λάθος ρε φίλε...

https://youtu.be/bEhXwH0Qxx8

 

[Λιάρης5695236]

 

[Christos Savvidis]

 

[kappa_fi]

Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος με τον οποίο η μουσική αλλάζει τον κόσμο. Ένα τραγούδι, ας πούμε, αρκεί για να πιστέψεις ότι σταμάτησε η γη να γυρίζει κι ότι απόκτησε νόημα η ζωή.

Το οποίο νόημα, μέσα σ' αυτόν τον ξεχαρβαλωμένο κόσμο όπου ζούμε, δε σημαίνει τίποτα άλλο από ενότητα. Ναι, το νόημα είναι η προαιώνια χαμένη ενότητα: ακούς ας πούμε την Μπέλλου και λες από μέσα σου "δεν είναι δυνατόν, τι έκανα τόσα χρόνια, πού σκόρπαγα τον χρόνο μου χωρίς νόημα; Ρεμπέτικα από τώρα μέχρι να σβήσει ο κόσμος".

Ο κόσμος στην πραγματικότητα είναι ήδη σβησμένος ενόσω ακούς το τραγούδι, ή μπορεί κι αναμμένος, πάντως σίγουρα σε μία περίεργη φάση, σα να περιστρέφεται γύρω απ' τον εαυτό του έχοντας επιτέλους έναν σκοπό, ή τέλος πάντων κάτι που το αποδίδει τέλεια η μελωδία αυτού του τραγουδιού.

Το σύμπαν γυρίζει με τρόπο ρεμπέτικο.
Τίποτ' άλλο.

 

[kappa_fi]

Ο χρόνος μας δύναται να είναι μονάχα κλεμμένος. Τίποτ' άλλο.

Δεδομένης τούτης της υπεξαίρεσης, ναι, μπορούμε ν' αναφωνήσουμε κι εμείς σαν τον Στελλάκη Περπινιάδη, χωρίς καμία επάρατη τύψη:

"φέρτε πρέζα να πρεζάρω / και χασίσι να φουμάρω".

 

[Marina_cd]

το τραγουδι των δυσκοίλιων !

 

[spyvar]

Καλύτερη, για μένα προφανώς, εκτέλεση από του Iggy

 

[Christos Savvidis]

 

[kappa_fi]

Και ο βούβαλος μ' αρέσει, και το γάλα απ' τη βουβάλα, και το παραγόμενο απ' αυτό καζάν ντιπί.

Μολονότι το τραγουδάκι δεν έχει καμία σχέση μ' όλα τα παραπάνω, είναι αλήθεια ότι τα σπάει.

https://youtu.be/2l4alp0De8Y

 

[kappa_fi]

Έρχονται κάποιες στιγμές υπαρξιακής κρίσης, να πούμε, όπου αμφιβάλλεις για τις επιλογές της ζωής σου κι αυτή η αμφιβολία φέρει εντός της μια βαθιά κι ανεξίτηλη αλήθεια.

Είναι οι στιγμές όπου βρίσκεις τον εαυτό σου απ' την ανάποδη.

Όλες αυτές οι στιγμές, όπου έχεις εμπλακεί σ' έναν πόλεμο μ' έναν εχθρό που δεν επέλεξες μα σου επέβαλαν οι καιροί και η τύχη, όλο αυτό το πικρό σκόρπισμα των δυνάμεων μιας ζωής που θα 'πρεπε να 'χει αφιερωθεί σ' ένα ψηλότερο ιδανικό, κι όχι στη συναναστροφή και τις αμάχες με στούρνους και νεοστούρνους που ορίζουνε την καθημερινότητά σου,

όλες αυτές οι στιγμές αποδίδονται ωραιότατα μ' ετούτο το στίχο:

<< Χίτλερ, να μην το καυχηθείς πως πάτησες στην Κρήτη... >>

 

[Christos Savvidis]

 

[Christos Savvidis]

 

[jimy.m.]

https://youtu.be/28W_sotzXUw

 

[kappa_fi]

Είναι ένα από κείνα τα τραγούδια που όταν τ' ακούμε θέλουμε να κόψουμε φλέβες. Εκφράζουν δηλαδή ό,τι εκφράζουν με μια οριστικότητα που κάνει τα πάντα ν' αποκτούν ξαφνικά νόημα. Η ζωή μας κατά βάθος είναι θολή, ασαφής και δυσνόητη.

Αρκεί ένα γαμημένο ναι ή ένα γαμημένο όχι, -γαμημένο πάντως, οριστικά κι αμετάκλητα-, για ν' αρχίσει ο κόσμος να γυρίζει ξανά. Ή έστω να σταματήσει για να κατέβουμε.

Απλά πράγματα...

https://youtu.be/jwDPzTW-HBA

 

[Christos Savvidis]

 

[kappa_fi]

Σε μια πρώτη αναζήτηση μαθαίνει κανείς ότι η Κωνσταντίνκα Παλάζοβα είναι βορειομακεδονίτισσα. Μες στον χαμό της καθημερινής βιοπάλης, του κακού ριζικού μας και της ηθελημένης κι αθέλητης εκμετάλλευσης, τα  πολυβασανισμένα και καταματωμένα Βαλκάνια με τους άγνωστους κι αμύθητους θησαυρούς τους μπορούν να παρηγορήσουν. Τι πιο σπάνιο, αλήθεια, την εποχή αυτή των ισχνών αγελάδων, όπου πάντοτε πέρα βρέχει;

https://youtu.be/_CnPjsfQzUU

 

[artemismatsas]

it is a man's world

 

[spyvar]

SUPER Remix