Προς όλα τα γίδια, πυρφόρους, αγαθοαγαπούληδες και ότι άλλο λούζερ ον ύπαρχε εκεί έξω:
Το ότι σας ενδιαφέρει τι κάνει μια γκόμενα, το ότι νομίζετε ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο είναι ακριβώς ο λόγος που σας έχει στο φτύσιμο. Η γυναίκα ελκύεται από τη δύναμη, και το ότι σε έχει στο βρακί της, να ζηλεύεις, να έχεις επενδύσει πάνω της περισσότερα από όσα είσαι έτοιμος να χάσεις, είναι ο ορισμός της αδυναμίας και γι'αυτό ξενερώνει.
Δε θα έπρεπε να σας ενδιαφέρει ότι και να κάνει μια γκόμενα, και στο κρεβάτι να την πιάσεις με άλλους δύο, τρεις, τέσσερις ψολαράδες τους την χαρίζεις, φεύγεις και πας σε άλλη. Χαίρεσαι που συνεχίζεις την ζωή σου. Εκτός και αν δεν μπορείς, οπότε το πρόβλημα είναι και πάλι δικό σου.
Γιατί δε μπορείς και τρέχεις πίσω από μία, γιατί αυτή που ο άλλος την έχει μόνο για ένα πήδημα, εσύ την έχεις βάλει σε θρόνο. Γιατί είσαι ένα ζώο που πιστεύει σε παραμύθια με πριγκίπισσα, ενώ αυτή ψάχνει ένα αρσενικό να της πετάει τα μάτια και την μήτρα έξω.
Ποτέ δε φταίει η γυναίκα, ποτέ δεν έχει τη δύναμη η γυναίκα για να φταίει αυτή. Αν την έχει τότε εσύ είσαι η γκόμενα και όχι αυτή. Μόνο που αυτή θέλει άντρα και όχι γκόμενα δίπλα της.
Η γυναίκα δεν αξίζει ούτε να ενδιαφερθείς αν θα τη χάσεις, ούτε να τη διεκδικήσεις. Όχι γιατί δεν αξίζει, αλλά γιατί αξίζουν άλλες και (θα έπρεπε να) μπορείς να τις έχεις. Καμία δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, και καμία δε θα έπρεπε να ασκεί κανενός είδους δύναμη πάνω σου.
Και αν δεν μπορείτε, που δε μπορείτε να έχετε φουλ αυθεντική αρσενική συμπεριφορά, τουλάχιστον να ενδιαφέρεστε λιγότερο γι'αυτή από ότι αυτή για εσάς, και να είστε έτοιμοι να χάσετε ότι επενδύσατε πάνω της σε ένα λεπτό.