Τέτοια εμμονή με τις "τομές" και τις "ταινίες-τομή" ούτε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης.
Τομή για τον ίδιο τον Μελβίλ μπορεί να ήταν μόνο επειδή ήταν η πρώτη έγχρωμη ταινία του. Κατά τα άλλα η μετέπειτα φιλμογραφία του δεν είχε καμία σχέση με τον Σαμουράι αλλά επέστρεψε σε θεματολογία, στυλ και ύφος στα προηγούμενα χνάρια του.
Και τι εισήγαγε/προσέφερε αυτή η ταινία, που δεν είχαν κάνει ήδη άλλες, στο παγκόσμιο σινεμά για να αποτελεί τομή; Τομή δεν σημαίνει οτι κάτι είναι πολύ καλό. Τομές ήταν το ταξίδι στο φεγγάρι, η γέννηση ενός εθνους, ο Κέην, το Λεωφορείο ο Πόθος, το Ρασομόν και οι 7 σαμουράι, η οδύσσεια του διαστήματος, το χωρίς ανάσα και τα 400 χτυπηματα κλπ μέχρι και το Άβαταρ ναούμε, για τους προφανείς λόγους: λάνσαραν νέες τεχνικές ή/και άλλαξαν το σινεμά. Το οποίο δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι συνέβη με τον Σαμουράι.
Ταινιες - τομη (μετα απο Lumieres, Melies, Porter, Griffith κλπ):
- Cabiria 1914 => Ψευδο-ιστορικη. Το πρωτο travelling, τα πρωτα γιγαντια σκηνικα.
- The cabinet of dr. Caligari 1919 => Αρχη γερμανικου εξπρεσσιονισμου.
- Νανουκ του Βορρα 1922 => Το πρωτο ντοκυμαντερ => Θ' ακολουθησει το semi-documentary "A propos de Nice" (αριστουργημα του Vigo) και το avant-garde "Man with a movie camera", του 1929.
- Το Διαλειμμα/ Μηχανικο Μπαλετο 1924 => Το μονταζ ως τεχνη. Ο κινηματογραφος διαχωριζεται οριστικα απ' τη φωτογραφια, το θεατρο, τη λογοτεχνια.
Θ' ακολουθησει η Σοβιετικη Σχολη, με το μονταζ του Eisenstein.
- Αελιτα 1924 => Προαγγελος και, ισως, πηγη εμπνευσης για το μεγαλο "Μετροπολις", του 1927. Sci-fi παραγωγης ΕΣΣΔ.
- Οι Ιδες του Φθινοπωρου 1929 => Ακραιγνης ιμπρεσσιονισμος/ Πρωτη ταινια με abstract αφηγηση (σχεδον μόνο ατμοσφαιρα).
- Ανδαλουσιανος Σκυλος 1929 => Η πρωτη σουρρεαλιστικη ταινια.
Σημαντικη αναβιωση του σουρρεαλισμου απ' τον Jodorowksy (1970 και εντευθεν).
- Πολιτης Κέιν 1941 => Τελειοποιηση ολων των τεχνικων του σινεμα/ Αφηγηση ιστοριας απο πολλες οπτικες (θα ξαναγινει στο Ρασομον). Αισθηση semi-documentary.
- Shadows, Breathless 1959 => Σινεμα του δρομου, εξω απ' τα στουντιο. Φυσικος φωτισμος, ερασιτεχνες ηθοποιοι, παραβαση αισθητικων κανόνων της "Βιομηχανιας".
- Η Εκλειψη 1962 => Ισως η πρωτη ταινια ΧΩΡΙΣ "παντογνωστρια καμερα":
Στο φιναλε, η καμερα εγκαταλειπει την πρωταγωνιστρια και διατρεχει σωληνες, ντουβαρια, λακκους με νερα κλπ...
- The Round Up 1965 => Ο Γιαντσο παυει να κανει σινεμα με επικεντρο τον Ανθρωπο κι εξεταζει απευθειας την Ιστορια (της οποιας η μαζα ειναι ερμαιο) =>
Ο Θεοδωρος Αγγελοπουλος, με το Θιασο (1975), τελειοποιει την επικη - ιστορικη αυτη μορφη του σινεμα.
- Fitzcarraldo 1982 => O Herzog ξεπερναει τα ορια της τεχνης. Κανει τη ζωη του (και του συνεργειου του) περιπετεια. Εχει προηγηθει το Aguirre, δεκα χρονια νωριτερα.
Επισης, αξιζει ν' αναφερθει το "Lessons of Darkness". Ενα πραγματικο διαμαντι, που γυριστηκε 10 χρονια μετα το Fitzcarraldo.
- Victoria 2015 => Η 1η μεγαλου μηκους ταινια εξ ολοκληρου γυρισμενη χωρις cut (Το ιδιο θρυλειται για την "Κιβωτο", του Σοκουροφ. Δεν ισχυει!)
Φιλοδοξη μιμιηση μονοπλανου και το Birdman, του Inarritu. Μια σπουδαια ταινια.
ΥΓ - Δεν θα μπω σε συζητηση για το πότε εισηλθε ο ηχος, το χρωμα, το ED, το CGI, η digital ληψη...
Αφ' ενος δεν αφορουν τον κινηματογραφο, ως Τεχνη.
Αφ' ετερου δεν υπαρχει μόνο μια απαντηση, στις περισσοτερες περιπτωσεις.