Εκατσα και είδα όλον τον αγώνα σπίτι με την ησυχία μου.
Λίγα λόγια για το παιχνίδι.
Ξεκινάμε από τον προπονητή.
Παπαριές του στυλ είχαμε κατοχή μπάλας και ο Οφη έκανε δυο ευκαιρίες, να τις πει στον καθρέφτη μπας και πείσει τον εαυτό του.
Καταρχάς ο Οφη δεν έκανε δυο ευκαιρίες μόνο, αλλά και ο Παναθηναϊκός δεν έκανε και αυτός τις δεκάδες.
Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι ευκαιρίες της κάθε ομάδας.
Κατοχή μπάλας ο Παναθηναϊκός είχε όταν έφαγε το πρώτο γκολ και ο Οφη κλείστηκε πίσω.
Εδωσε χώρο η κρητική ομάδα και ο Πανάθας φάνηκε να προσπαθεί να κάνει κάτι στο γήπεδο.
Πριν το 0-1 κλωτσοσκούφι παιζόταν στον αγωνιστικό χώρο.
Ετσι έγινε και στην ισοφάριση.
Αντί να πιέσουμε και να προσπαθήσουμε για το 2-1, αδικαιολόγητα αρχίσαμε να παίζουμε ξανά κλωτσοσκούφι με αποτέλεσμα να δεχτούμε γκολ.
Θα επιμείνω για πολλοστή φορά.
Οι μεταγραφές που δεν έγιναν κόστισαν την φετινή χρονιά.
Αν είχαμε ένα κεντρικό αμυντικό αξίας (ποδοσφαιρικής και όχι απαραίτητα μεγάλης χρηματικής) θα καθάριζε πολλές φάσεις που μας έχουν βγάλει οι αντίπαλοι μας, με αποτέλεσμα να δεχτούμε τόσα γκολ.
Κοιτάξτε για παράδειγμα τον Μπούρμπο στον χθεσινό αγώνα.
Ειδικά στο δεύτερο γκολ είναι τραγικός, εριστικός, δεν ξέρω και εγώ τι, αλλά κάνει τα πάντα ώστε να το φάμε.
Πιστεύω ότι ο γολγοθάς των αγώνων που μας περιμένει (Αιντχόφεν, γαύρος, ατρόμητος, αιντχόφεν ξανά και πάοκ) είτε θα μας διαλύσει (που είναι και το πιο πιθανό) είτε θα μας δώσει μια μεγάλη ανάσα.
Ας ελπίσουμε το δεύτερο που μαζί με τον προσθήκη του Μάρκους να αλλάξει κάπως η κατάσταση.