Είναι αναμφίβολα ο άρχοντας των… τίτλων του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και έχει οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς όμως δεν σταματά εδώ. Σε συνέντευξη που παραχώρησε «SportDay» αποκάλυψε πως θέλει να μείνει για άλλα δέκα χρόνια στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού.
Παράλληλα, θυμήθηκε όλα όσα έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της θητείας του στον πράσινο πάγκο ενώ δεν αρνήθηκε να σχολιάσει και τις περιπτώσεις των Λάκοβιτς και Σισκάουσκας.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξης του «Ζοτς» στην «SportDay»:
Πώς γίνατε προπονητής;
«Ημουν με την εθνική της Γιουγκοσλαβίας, πριν από το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης, το 1991. Πήγαμε να περάσουμε ένα βράδυ στο Βελιγράδι και ο αντιπρόεδρος της Παρτίζαν, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, μαζί με κάποιους άλλους ανθρώπους της ομάδας με περίμεναν στο ξενοδοχείο, για να μου πουν: «Αν θες να γίνεις προπονητής, τώρα είναι η ώρα». Τους ζήτησα ένα μήνα και μου είπαν πως είχα μόνο εκείνο το βράδυ. Και απάντησα «ναι». Ακολούθησα το ένστικτό μου».
Πόσο αλλάξατε σε αυτή τη δεκαετία;
«Ελπίζω πραγματικά να είμαι τώρα καλύτερος προπονητής απ' ό,τι ήμουν το 1999! Κάθε χρόνο προσπαθείς να βελτιώνεσαι. Αν σκεφτώ πώς παίζει τώρα ο Παναθηναϊκός και πώς έπαιζε πριν από δέκα χρόνια, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Οι μικρές λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Επίσης, ελπίζω να έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος. Οι εμπειρίες που έχω αποκομίσει με βοηθούν ως προς αυτό».
Πόσο εύκολο είναι να είσαι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς;
«Πρώτα απ' όλα θα σου πω ότι είναι πολύ δύσκολο να μιλώ για τον εαυτό μου. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος που απολαμβάνει τη δουλειά του, τη ζωή, την οικογένεια και τους φίλους του.
Το μόνο που θέλω, όταν ξυπνώ κάθε πρωί, είναι να είμαι χαρούμενος. Και ξέρω πώς δείχνω στον κόσμο που με βλέπει κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών. Είμαι πολύ διαφορετικός άνθρωπος, όμως. Και συγγνώμη που κάποιες φορές είμαι εκνευρισμένος, που τους επιτίθεμαι και δείχνω σαν τον πιο νευρικό άνθρωπο του πλανήτη, αλλά δεν είμαι έτσι.
Την ημέρα που θα κάθομαι στην καρέκλα και δεν θα έχω την παραμικρή αντίδραση στο οτιδήποτε, θα πω "αντίο"»!
Το 2001 είχατε διώξει τον Ρέμπρατσα από την προπόνηση...
«Ναι, γιατί η συμπεριφορά του ήταν κακή. Προσπαθούσα να καταλάβω γιατί έκανε κακές προπονήσεις.
Όταν ρωτάς κάποιον και σου λέει "δεν ξέρω", ε, αν δεν ξέρεις, βγες έξω. Τόσο απλά! Ρώτησα: "Εχεις κάποιο πρόβλημα;". Δεν πήρα απάντηση. Τον ξαναρώτησα: "Πονάς κάπου;". Πάλι τίποτα. Του είπα λοιπόν ότι "τελείωσες για σήμερα".
Αυτό τον βοήθησε να καταλάβει κάποια πράγματα. Δεν ήταν η πρώτη περίπτωση. Και βέβαια δεν είναι η τελευταία. Σκέψου πόσες προπονήσεις έχουμε κατά τη διάρκεια της σεζόν. Κανείς δεν έχει στο μέτωπό του κάτι που θα με διευκολύνει να καταλάβω τι γίνεται. Πρέπει να μου το πεις!».
Πάμε, λοιπόν, στο 2002...
«Δύσκολο έτος. Πριν από το φάιναλ φορ στην Μπολόνια υπογράψαμε με έναν παίκτη. Τον Μπακ Τζόνσον από τη Δάφνη. Έκανε δύο προπονήσεις και μετά έφυγε, διότι για κάποιο λόγο πίστευε πως έπρεπε να πληρωθεί την πρώτη μέρα.
Του είπαμε ότι είμαστε ο Παναθηναϊκός, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Παρ' όλα αυτά δεν πείστηκε. Κάποια στιγμή ήθελε να γυρίσει, αλλά του είπα πως αυτό δεν γίνεται. Τι είναι εδώ; Τη μία μέρα έρχεσαι, την άλλη όχι και την τρίτη θες να ξανάρθεις;
Μοιραία αλλάξαμε τον τρόπο που προετοιμαζόμασταν για το φάιναλ φορ. Για πρώτη φορά παίξαμε με τέσσερις περιφερειακούς, τον Μουλαομέροβιτς, τον Μποντιρόγκα, τον Αλβέρτη, τον Κουτλουάι και έναν ψηλό. Πήγαμε στην Μπολόνια. Ολοι είχαν για φαβορί την Κίντερ και αυτό λειτούργησε υπέρ μας».
Αυτή η χρονιά ήταν η μόνη που δεν πήρατε το πρωτάθλημα και αποκλειστήκατε από τον Απόλλωνα στο Κύπελλο.
«Κανείς δεν είπε τίποτα. Θυμάμαι πως γυρίσαμε στην Ελλάδα το πρωί της Δευτέρας και οι παίκτες δεν είχαν χρόνο να ξεκουραστούν.
Στους ημιτελικούς με τον Ολυμπιακό χάσαμε εδώ, στο δεύτερο παιχνίδι είχαμε τα θέματα με τις πέτρες που πέταξαν στο λεωφορείο μας, και στο τρίτο ματς εδώ οι διαιτητές έβγαλαν όλο τον κόσμο έξω από το γήπεδο.
Υπήρχαν προβλήματα μεταξύ των παικτών. Στο Κύπελλο, όμως, ήταν ένα ματς νοκ άουτ. Και σε αυτά τα ματς όλα μπορεί να γίνουν».
Το καλοκαίρι του 2002 είχατε ζητήσει την παραμονή του Μποντιρόγκα, εν τέλει, όμως, έφυγε...
«Αυτή την ερώτηση πρέπει να την κάνεις στον Μποντιρόγκα. Πάντα θα είναι στην καρδιά όλων των φαν του Παναθηναϊκού. Είναι ο παίκτης που άλλαξε πολλά πράγματα στην ομάδα και ένας από τους καλύτερους που κοουτσάρισα ποτέ.
Του είχα ευχηθεί τα καλύτερα και του είχα πει πως ίσως στο μέλλον συνεργαστούμε ξανά. Πήρε μια καλή απόφαση γιατί με την Μπαρτσελόνα πήρε αμέσως το Ευρωπαϊκό. Κάποιες φορές συμβαίνουν αυτά στη ζωή».
Το 2003 πήρατε τον Μπατίστ, έναν παίκτη που είχε ακούσει τα εξ αμάξης την πρώτη του χρονιά, μαζί κι εσείς, αλλά είναι ακόμα εδώ!
«Εκείνη τη διετία λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων παίζαμε στον Σπόρτιγκ και ήταν πολύ δύσκολα. Μετά την πρώτη χρονιά συζητήσαμε και του είπα ότι " ήταν δύσκολη η σεζόν, αλλά αν μείνεις, στο μέλλον θα πάρεις ένα εκπληκτικό συμβόλαιο.
Κατ' αρχάς γιατί έχεις εδώ τον Μίντλεντον να δουλεύεις μαζί του και δεύτερον επειδή σε πιστεύουμε. Αν θυμάμαι καλά, δέχτηκε να μείνει για δεύτερη χρονιά με λιγότερα χρήματα από αυτά που πήρε την πρώτη. Μετά, βέβαια, όλα πήγαν εξαιρετικά για τον Μάικ».
Το 2004 γράφτηκε ένα νέο κεφάλαιο με την έλευση του Διαμαντίδη και το νέο συμβόλαιό σας. «Σε ό,τι αφορά τον Διαμαντίδη, από τότε που ήρθε μέχρι σήμερα έχουμε πάρει... τουλάχιστον το νταμπλ.
Για μένα, ήταν το τρίτο συμβόλαιο που υπέγραψα με τον Παναθηναϊκό, μετά το πρώτο και εκείνο του 2002. Και, όπως κάθε άλλη φορά, η διαδικασία ήταν απλή και σύντομη, γιατί όλοι ξέρουμε τι θέλουμε. Ολες μαζί οι διαπραγματεύσεις και για τα τρία συμβόλαια, πρέπει να είχαν διαρκέσει ένα πεντάλεπτο»!
Μιλάμε για δέκα χρόνια!
«Ελπίζω να γίνουν είκοσι!»
Ο τρόπος που αποχώρησαν οι Λάκοβιτς, Σπανούλης το 2006 και ο Σισκάουσκας το 2007 δεν ήταν και ο καλύτερος...
«Η άποψή μου είναι πολύ συγκεκριμένη. Πάντα λέω στους παίκτες πως αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος εδώ, η πόρτα είναι εκεί. Δεν έχω πρόβλημα. Αρκεί να το πει. Θα είναι σίγουρα δύσκολο για την ομάδα και για μένα, αλλά δεν είναι το τέλος της ζωής.
Όλοι ξέρουν τι έγινε με τον Λάκοβιτς. Είναι ο μόνος παίκτης που έχει παίξει για μένα και δεν του μιλάω. Και δεν πρόκειται ν' αλλάξει αυτό. Ο Σπανούλης μας ειδοποίησε ότι είχε έρθει η ώρα να δοκιμάσει το ΝΒΑ και του δώσαμε τις καλύτερες ευχές μας.
Στην περίπτωση του "Σίσκα" τώρα, είχε μπάι άουτ στο συμβόλαιό του. Είναι πολύ καλός άνθρωπος και εξαιρετικός παίκτης».
Μετά τον αποκλεισμό από την Παρτίζαν η αλήθεια είναι πως η αντίδρασή σας ήταν η καλύτερη δυνατή (σ.σ.: ο ΠΑΟ πήρε Κύπελλο και πρωτάθλημα). Εκείνες, όμως, τις πρώτες ώρες τι έγινε;
«Ξεκινήσαμε να παίζουμε άσχημα στο Top 16 και όλα ήρθαν ως φυσική συνέπεια. Οταν γυρίσαμε από τη Σερβία, κάλεσα τους πέντε πιο σημαντικούς παίκτες μας –για εκείνη την περίοδο– να δούμε το παιχνίδι.
Συζητήσαμε και βρήκαμε ποιο είναι το πρόβλημα. Ας πούμε πως ήμασταν και τυχεροί, γιατί αμέσως μετά τον αποκλεισμό επρόκειτο να παίξουμε με τον Ολυμπιακό. Οπότε το κίνητρο ήταν εξτρά. Στον τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό ήμασταν εξαιρετικοί. Αν νικάς τον Ολυμπιακό σε έναν τελικό, όλα αλλάζουν
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.racketmag.com/blog/wp-content/uploads/2008/08/tissues.jpg[/img[/URL]])
