Ο "χρυσοδάχτυλος" Δημήτρης Διαμαντίδης κάνει ποδαρικό στο 2010 με το contra.gr σε μία συζήτηση επί προσωπικού και όχι μόνο (photos + videos).
Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου του 1980, την ημέρα που έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική ομάδα ο μεγάλος Νίκος Γκάλης. Την ίδια ημερομηνία, 27 χρόνια μετά, αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό. Παρ’ όλα αυτά, ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν πιστεύει στις συμπτώσεις. Μεγάλωσε χωρίς μπασκετικά πρότυπα και όταν όλη η Ελλάδα εκστασιαζόταν με τον Γκάλη, αυτός παρατηρούσε το αγωνιστικό στιλ του Φάνη Χριστοδούλου - του ταίριαζε περισσότερο.
Επί πέντε συναπτές σεζόν αναδεικνύεται κορυφαίος αμυντικός στην Ευρωλίγκα, ενώ είναι ο δεύτερος Ελληνας μετά τον Νίκο Γκάλη το 1987 που ανακηρύχθηκε από το έγκυρο ιταλικό περιοδικό Superbasket κορυφαίος παίκτης της χρονιάς (το 2007) και μέλος της κορυφαίας πεντάδας της Ευρώπης. Αν στις ατομικές του διακρίσεις προστεθούν οι συλλογικές και τα δύο μετάλλια (χρυσό και αργυρό) με την εθνική, αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για τον παίκτη που τα έχει όλα.
Κι όμως, ο ξεχωριστός κύριος Διαμαντίδης απορρίπτει κάθε κολακευτικό επίθετο που του αποδίδουν. Δηλώνει οπαδός του σύχρονου μπάσκετ, αλλά ταυτόχρονα απέχει από τις εξελίξεις της τεχνολογίας και του ίντερνετ. Ενας σύγχρονος νέος που δεν διαθέτει ηλεκτρονικό υπολογιστή...
- Λίγοι γνωρίζουν ότι το θαυμαστό αθλητικό ταλέντο σου το ξεδίπλωσες αρχικά ως ποδοσφαιριστής...
Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου ξεκίνησα παίζοντας ποδόσφαιρο. Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ποδοσφαιρικό ταλέντο, στην ομάδα της γειτονιάς μου έπαιζα. Κάποια στιγμή λόγω του ύψους μου με πρόσεξαν κάποιοι τοπικοί παράγοντες του μπάσκετ και με πήγαν στη ομάδα της Καστοριάς. Εκτοτε εγκατέλειψα το ποδόσφαιρο και δεν ξανάφησα τη μπάλα του μπάσκετ από τα χέρια μου. Πέρασα όλα τα στάδια, παιδικό - εφηβικό μέχρι που ο Κώστας ο Πιλαφίδης, που είχε έρθει για δύο χρόνια στην ομάδα μου ως προπονητής, πίστεψε ότι μπορώ γίνω ένα καλό ψηλό πλέι μέικερ. Δουλέψαμε πολύ πάνω σε αυτό και συνεχίζω μέχρι σήμερα.
- Τι παραπάνω σου άρεσε στο μπάσκετ;
Μου άρεσε πολύ να βάζω τη μπάλα στο καλάθι. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν καταλάβαινα και πολλά πράγματα, απλά χαιρόμουν πολύ το παιχνίδι.
- Το «Τόνι Κούκοτς», το παρατσούκλι σου εκείνη την εποχή πως προέκυψε;
Ένας συμπαίκτης μου το είχε κολλήσει. Προφανώς για το αγωνιστικό μου στυλ και όχι γιατί έμοιαζα εμφανισιακά στον Κούκοτς.
- Τι έχεις κρατήσει από την αθλητική σου νεότητα;
Τους παιδικούς μου φίλους, το παιχνίδι, το σχολείο μου, την ίδια την πόλη μου, την Καστοριά. Πανέμορφη, ζεστή και φιλόξενη. Ιδανικός προορισμός για κάθε επισκέπτη.
- Η θέση του πλέι μέικερ ήταν δική σου επιλογή; Με το ύψος σου θα μπορούσες να παίζεις πιο κοντά στο καλάθι.
Οι προπονητές μου πίστευαν ότι αυτή η θέση μου ταιριάζει γιατί είχα καλή αντίληψη του χώρου και ευχέρεια στην πάσα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο σύγχρονο μπάσκετ το ύψος για έναν πλέι μέικερ είναι επιπλέον προσόν. Δούλεψα πάρα πολύ και προσπάθησα να βελτιώσω τα υπόλοιπα στοιχεία που χρειάζεται ένας καλός οργανωτής. Θεωρώ ότι έκανα αρκετά βήματα και έτσι έφτασα να παίζω σε μια ομάδα που έχει υψηλούς στόχους.
- Μιλώντας για σένα ένας από τους πρώτους προπονητές σου, ο Κώστας ο Πιλαφίδης, διατύπωσε την άποψη ότι η διαδρομή σου αποτελεί πρότυπο για τα νέα παιδιά.
Δεν θεωρώ ότι είμαι παράδειγμα προς μίμηση. Ο κάθε παίκτης που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να βελτιωθεί κάνει αυτό που κάνω κι εγώ. Δουλεύει πολύ και προσπαθεί να παίζει στο γήπεδο όσο καλύτερα γίνεται για να εξελιχθεί και να πάει σε μία ομάδα με μεγαλύτερους στόχους.
- Είσαι από τη φύση σου πειθαρχημένος και προσηλωμένος σε αυτό που κάνεις;
Στο χώρο του αθλητισμού επιβάλλεται να είσαι πειθαρχημένος. Αν δεν είσαι, ο χώρος θα σε πετάξει έξω. Ο αθλητής δεν μπορεί να κάνει τη ζωή που κάνει κάποιος άλλος νέος. Πρέπει να πειθαρχεί στα ωράρια και τη διατροφή του και γενικά να τηρεί τους κανόνες. Σίγουρα κάποια στιγμή θα βγεις και θα διασκεδάσεις, άλλα δεν είναι αυτός ο κανόνας.
- Έρχονται και στιγμές που λες «δεν αντέχω άλλο, θέλω μια κανονική ζωή»;
Υπάρχουν και τέτοιες στιγμές, αλλά τότε καλείσαι να επιλέξεις τι πραγματικά θέλεις και να βρεις την ισορροπία που θα σε κάνει να μην παρεκκλίνεις. Αν πεις «φτάνει, δεν αντέχω», είναι μεγάλη αχαριστία. Δεν είναι συνηθισμένο επάγγελμα το δικό μας. Είναι προνόμιο και ευτύχημα να απολαμβάνεις τη δουλειά σου και να αμείβεσαι αδρά γι’ αυτήν, κάτι που ισχύει για πολλούς από εμάς. Είναι ευλογία.
- Η εποχή που πήγες στον Ηρακλή ήταν μια πραγματικά καλή συγκυρία για τη μετέπειτα εξέλιξή σου;
Οντως, ήταν. Ο Ηρακλής έδινε χρόνο και προσοχή σε νέα παιδιά, ειδικά εκείνη την εποχή. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ποιοι έχουν βγει από εκεί. Εγώ βρέθηκα από μία ομάδα Γ’ Εθνικής στην Α1. Έμεινα πέντε χρόνια εκεί, έζησα πολύ καλές στιγμές. Οταν ήρθε η στιγμή που έπρεπε να φύγω, μου έδωσαν το εισιτήριο να πάω στον Παναθηναϊκό.
-Στον Ηρακλή έχτισες και τις πρώτες ισχυρές φιλίες...
Και κρατάνε μέχρι σήμερα. Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και ο Νίκος Χατζηβρέττας είναι οι καλύτεροί μου φίλοι και η σχέση μου μαζί τους είναι πολύ σημαντική για μένα.
- Επόμενος σταθμός, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός. Δύσκολη η προσαρμογή στις απαιτήσεις μιας τέτοιας ομάδας και στους ρυθμούς μιας πόλης όπως η Αθήνα;
Όταν αλλάζεις πόλη, δεν είναι εύκολο. Στην αρχή είχα πολύ άγχος. Είχα κάποιες φοβίες ερχόμενος σε μία μεγάλη πόλη, όμως τις ξεπέρασα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και προσαρμόστηκα σχετικά εύκολα. Μεγάλο ρόλο βέβαια έπαιξε το ότι έμενα στην ίδια πολυκατοικία με τον Χατζηβρέττα. Το να είσαι παρέα με τον κολλητό σου απλοποιεί αρκετά τα πράγματα.
- Πριν καταλήξεις στον Παναθηναϊκό, προηγήθηκε η πρόταση του Ολυμπιακού. Πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξή σου αν κατέληγες στον «αιώνιο» αντίπαλο και ποιο ήταν τότε το κριτήριο της επιλογής σου;
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η εξέλιξή μου, ξέρω όμως ότι δεν το μετάνιωσα ποτέ. Όταν πρέπει να πάρεις μια απόφαση καριέρας, αξιολογείς όλα τα δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός είχε όλα όσα ήθελα. Διοίκηση, εξαιρετικό προπονητή, πολύ καλούς παίκτες και κόσμο. Όλοι με δέχτηκαν ζεστά, με βοήθησαν να προσαρμοστώ και συνεχίζω.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης στο contra.gr (1)
Ανέβηκε από Contragr. - Δείτε κι άλλα αθλητικά και extreme sports video.
- Τι έχεις μάθει από τον Ομπράντοβιτς όλα αυτά τα χρόνια;
Το πιο σημαντικό σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι παρά την πληθώρα τίτλων που έχει κατακτήσει, κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο έχει την ίδια αμείωτη όρεξη. Μας διδάσκει να κυνηγάμε νέους στόχους και διατηρεί μονίμως το ενδιαφέρον μας για την κατάκτησή τους.
- Πως το καταφέρνει αυτό;
Έχει τον τρόπο του, πιστέψτε με. Οι παίκτες αντιλαμβάνονται ότι είναι σε μια ομάδα που πρέπει κάθε χρόνο να κυνηγάει όλους τους τίτλους. Δεν λέμε ότι θα τους κερδίζουμε συνέχεια γιατί κανείς δεν κερδίζει πάντα στον αθλητισμό. Μας μαθαίνει όμως ότι πρέπει να τα δίνουμε όλα για να το πετύχουμε. Ετσι αποφεύγουμε και τον κορεσμό.
- Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, αλλά μετά από μια ήττα ποιος νιώθει πιο άσχημα; Ο προπονητής ή οι εσείς οι παίκτες;
Ολοι νιώθουμε το ίδιο άσχημα. Βλέπουμε στο βίντεο τα λάθη μας, συζητάμε και δουλεύουμε πάνω σε αυτά μέχρι να έρθει το επόμενο παιχνίδι..
- Εσύ και ο Ομπράντοβιτς ίσως είστε από τις ελάχιστες περιπτώσεις που το όνειρο μιας καριέρας στο ΝΒΑ σας αφήνει αδιάφορους.
Εγώ θα μιλήσω για τον εαυτό μου. Κατά αρχήν, δεν είχα ποτέ πρόταση για το ΝΒΑ και αυτό θέλω να το ξεκαθαρίσω. Επιπλέον, είμαι σε μία ομάδα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ομάδες εκεί και από πολλές άλλες. Είναι στην κορυφή και είναι λογικό άλλοι να κοιτάζουν πως θα μπορέσουν να έρθουν στον Παναθηναϊκό και όχι να φύγουν για να πάνε κάπου αλλού. Έχω τα πάντα εδώ, δεν μου λείπει τίποτα και ποτέ δεν είχα την τρέλα να πάω στο εξωτερικό.
- Ένα παχυλό συμβόλαιο δεν θα σε έβαζε σε πειρασμό;
Σε μια υποθετική ερώτηση δεν υπάρχει απάντηση. Έτσι όπως είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή, δεν νομίζω ότι θα πήγαινα. Δεν υπάρχει κάτι που να με κάνει να θέλω να πάω αλλού.
- Τη μέρα που γεννήθηκες στις 6 Μαϊου του 1980 πρωτόπαιξε στην Εθνική ο Νίκος Γκάλης. Πιστεύεις στις συμπτώσεις;
Όχι, δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Θαύμαζα όπως όλοι τον Γκάλη, αλλά δεν υπήρξε πρότυπό μου. Στην πραγματικότητα δεν είχα ποτέ πρότυπα, μπορώ να πω όμως ότι ο παίκτης που μου άρεσε να βλέπω ήταν ο Φάνης ο Χριστοδούλου.
- Μαγικός, βιονικός, αναντικατάστατος. Είναι κάποια από τα κολακευτικά επίθετα που κατά καιρούς σου αποδίδουν. Ποιο από όλα ηχεί καλύτερα στα δικά σου αφτιά;
Κανένα. Δεν θα χαρακτήριζα με κανένα από αυτά τον εαυτό μου. Τα θεωρώ υπερβολή. Το μπάσκετ είναι ομαδικό, κάθε παίκτης έχει την ποιότητά του. Προσβάλλει τους συμπαίκτες μου να λέγονται τέτοια πράγματα. Ο Παναθηναϊκός έχει 14-15 παιδιά που ανά πάσα στιγμή μπορούν να βοηθήσουν. Δεν είναι ωραίο να χρησιμοποιούν τέτοιους χαρακτηρισμούς για μένα, περισσότερο προσβάλλομαι παρά κολακεύομαι. Και περισσότερο προσβάλει, το ξαναλέω, την προσπάθεια των συμπαικτών μου και στην Εθνική και στον Παναθηναϊκό. Όλοι κουράζονται το ίδιο, όλοι χτυπούν το ίδιο μέσα στο γήπεδο. Έτσι άσχημα ένιωσα και το καλοκαίρι με όσα γράφονταν για την εθνική και εμένα. Μπορεί να πεις ότι κάποια φορά λείπει κάποιος, αλλά το «αναντικατάστατος» είναι προσβολή για τους υπόλοιπους.
- Η συνταγή της επιτυχίας του Παναθηναϊκού έγκειται στο ότι διαθέτει επί σειρά ετών ένα σπουδαίο προπονητή, ο οποίος φροντίζει να διατηρεί ένα βασικό κορμό με Ελληνες παίκτες και εξαιρετικούς χαρακτήρες στο σύνολό τους. Υπάρχει κάτι που μας διαφεύγει;
Είναι έτσι ακριβώς. Υπάρχει ένας σταθερός κορμός Ελλήνων, υπάρχουν και ξένοι που μετά από τόσα χρόνια είναι πια σαν δικοί μας. Ο Μπατίστ και όσοι ενσωματώνονται κάθε φορά είναι όλοι σπουδαίοι παίκτες και χαρακτήρες. Το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών που κάνει ο προπονητής μας είναι το καλό κλίμα που έχουμε και βγαίνει και μέσα στο γήπεδο.
- Φέτος σε έχουμε δει να παίζεις τόσο σαν «2άρι» όσο και σαν «3άρι». Ποια είναι η θέση που νιώθεις εσύ καλύτερα;
Αυτό που έχει σημασία είναι η λειτουργία της ομάδας και όχι που νιώθω εγώ καλύτερα. Από τη μεριά μου προσπαθώ να παίζω καλά σε όποια θέση χρειαστεί. Δεν έχει σημασία αν παίζω ως πλάγιος. Θα ακολουθήσω τις οδηγίες του προπονητή μου. Εξάλλου, το μπάσκετ έχει αλλάξει, δεν έχουν σημασία οι θέσεις. Μπορείς να παίξεις σε όποια θέση χρειαστεί.
- Η αλλαγή φιλοσοφίας στην εθνική του Καζλάουσκας σε σύγκριση με εκείνη του Γιαννάκη, σε εκφράζει;
Και εδώ θα σας απαντήσω το ίδιο. Δεν τίθεται θέμα τι αρέσει σε μένα. Είμαι ένας παίκτης που θα ακολουθήσω τις οδηγίες του προπονητή. Αυτός είναι υπεύθυνος.
- Από όλους τους τίτλους που έχεις κατακτήσει υπάρχει κάποιος με ιδιαίτερη σημασία για σένα;
Όταν παίρνεις πανευρωπαϊκό με την εθνική ομάδα είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορεί να σου συμβεί σαν αθλητής. Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να σηκώνεις τρόπαιο φορώντας την φανέλα της χώρας σου. Και με την ομάδα σου όμως είναι εξίσου σημαντικό. Μπορώ να πω ότι κάθε τίτλος έχει τη γλύκα του.
- Ας μιλήσουμε λίγο για την αγωνιστική κάμψη που παρουσιάζει η ομάδα σου τελευταία. Σε ανησυχεί καθόλου;
Είναι γεγονός ότι τελευταία δεν παίζουμε καλά και φυσικά μας ανησυχεί όλους, όχι μόνο εμένα. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, στο βίντεο που βλέπουμε κάθε φορά, και να δουλέψουμε για να ξεπεράσουμε την κακή αγωνιστική μας κατάσταση. Μόνο μέσα στο γήπεδο και μέσα από την προπόνηση μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κάμψη που περνάμε.
- Μήπως παίζει ρόλο και ο κορεσμός που συχνά επέρχεται από τις συνεχόμενες επιτυχίες;
Όχι, δεν είναι ο κορεσμός. Απλά δεν παίζουμε καλά σε κάποια σημεία στα τελευταία παιχνίδια.
- Η ήττα από τον Ολυμπιακό έκανε μεγάλη ζημιά;
Ξέραμε ότι θα παίξουμε ένα δύσκολο παιχνίδι με μια ομάδα με πολύ καλό ρόστερ και ποιότητα. Χάσαμε ένα παιχνίδι σημαντικό, όμως υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μπροστά μας στο πρωτάθλημα.
- Πάντως, αυτή η νίκη του Ολυμπιακού θα κάνει πιο ενδιαφέρον το πρωτάθλημα και τις μεταξύ σας αναμετρήσεις...
Εγώ δεν το βλέπω έτσι, δεν αυξάνει κανένα ενδιαφέρον. Το βλέπω καθαρά αγωνιστικά. Χάσαμε ένα παιχνίδι που δεν έπρεπε να χάσουμε, αλλά, όπως είπα, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά.
-Φέτος δεν φαίνεσαι τόσο... βιονικός όσο άλλες χρονιές. Κούραση ε;
Πέρσι είχαμε πολλές υποχρεώσεις. Υπήρχε το προολυμπιακό, πήγα κατευθείαν στην Ολυμπιάδα χωρίς να ξεκουραστώ καθόλου. Γύρισα και έπαιζα συνεχώς με την ομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη, οπότε είναι είναι λογικό να βγάλω τραυματισμούς.
- Αληθεύει ότι με τον συγκάτοικό σου στις αποστολές, τον Κώστα Τσαρτσαρή, που δεν είναι επίσης πολύ ομιλητικός, κάνετε στο δωμάτιο… ασκήσεις σιωπής;
Όχι όχι, μιλάμε(γέλια). Η συγκατοίκησή μας είναι αρμονικότατη. Είναι αλήθεια ότι είμαι συνεσταλμένος και δεν μιλάω πολύ, θεωρώ όμως ότι όταν μπαίνω στο γήπεδο είμαι πολύ νευρικός και πολλές φορές ξεφεύγω. Δε λέω ότι αυτό είναι σωστό, προσπαθώ όμως να το κοντρολάρω. Έξω από το γήπεδο η ζωή μου είναι πολύ ήσυχη και απλή. Μου αρέσει να κάθομαι αρκετά στο σπίτι και επικεντρώνομαι στην προπόνηση. Στον ελεύθερο χρόνο μου θα πάω κυρίως για φαγητό.
- Ποια είναι η μεγαλύτερη κατάχρηση που έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου;
Καταχρήσεις κάνω μόνο το καλοκαίρι και αυτές είναι οι αναμενόμενες. Δεν έχω κάνει κάτι υπερβολικό ποτέ.
-Πως είναι να παίζεις τη μια μέρα με τη Ρεάλ στην Ευρωλίγκα και την άλλη με ομάδες που αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητας στο ελληνικό πρωτάθλημα;
Εκεί φαίνεται ο χαρακτήρας μιας ομάδας. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν ξεφύγει αρκετά σε όλα τα επίπεδα και έχουν τον πρώτο λόγο. Όμως, πίστεψέ με, το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι τόσο εύκολο. Τα προβλήματα είναι γνωστά και γίνονται προσπάθειες να λυθούν. Υπάρχουν όμως ομάδες όπως το Μαρούσι, ο Πανελλήνιος, ο Αρης, ο Πανιώνιος που τις σεβόμαστε ιδιαίτερα – δεν υποτιμώ τις υπόλοιπες. Οι αναμετρήσεις είναι πολύ σκληρές. Σίγουρα όμως, για άλλη μια φορά, ο τίτλος θα κριθεί ανάμεσα στους δύο.
-Ποδόσφαιρο παρακολουθείς;
Ναι, και όταν μπορώ πηγαίνω και στο γήπεδο. Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός φέτος είναι καλύτερος και μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Το εύχομαι.
-Πολλοί φίλαθλοι του Παναθηναϊκού θα ήθελαν τους Γιαννακόπουλους αφεντικά στην ΠΑΕ, μη σου πω και με τον… Ομπραντοβιτς προπονητή! Πως σου φαίνεται αυτό το σενάριο;
Δεν ξέρω ειλικρινά (γέλια). Καλό ακούγεται, αλλά δεν έχω άποψη
