Αποκαλυπτικός ο Μάικ Μπατίστ
Μάικ Μπατίστ ήταν αυτήν την Παρασκευή (15/05) ο καλεσμένος του Live Press Room στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν από τους φιλάθλους.
Αναλυτικά
-Είσαι ευχαριστημένος στον Παναθηναϊκό; Υπήρχε κάποια στιγμή που σκέφτηκες ότι θα ήταν καλύτερα για σένα να φύγεις;
«Είμαι εξαιρετικά ευχαριστημένος στον Παναθηναϊκό. Πρώτον εξαιτίας της ίδιας της ομάδας, γιατί όταν κερδίζεις απλά νιώθεις χαρούμενος, σε κάνει ευτυχισμένο το γεγονός. Και δεύτερον εξαιτίας της Αθήνας της ίδιας, των ανθρώπων και όχι μόνο όσων είναι στον Παναθηναϊκό. Με δέχθηκαν σαν να ήμουν δικός τους άνθρωπος και είναι κάτι που με έκανε να νιώσω καλύτερα σε μια διαφορετική κοινωνία, σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Αν κάποια στιγμή σκέφτηκα να φύγω; Ναι, τον πρώτο μου χρόνο. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για μένα, με τραυματισμούς, προσπαθώντας παράλληλα να μπω σε ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα, ερχόμενος σε μια διαφορετική χώρα, με άλλους ανθρώπους, διαφορετικό τρόπο ζωής, διαφορετική κοινωνία. Όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους στην απόφασή μου στο αν θα έμενα ή θα έφευγα. Τελικά έκανα την επιλογή να επιστρέψω. Ήταν δύσκολο, αλλά δεν ήθελα να φύγω με τον λάθος τρόπο. Επέστρεψα για τον δεύτερο χρόνο μου και τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται και από τότε δεν ξανακοίταξα πίσω. Μέχρι στιγμής η παραμονή μου εδώ ήταν γεμάτη επιτυχίες».
-Είσαι ήδη έξι χρόνια στην ομάδα. Έχεις νιώσει ποτέ να απογοητεύεσαι; Σκέφτεσαι ίσως ποτέ το ΝΒΑ;
«Ναι, έχω νιώσει απογοητεύσεις. Το να χάνεις για παράδειγμα είναι πάντα μια απογοήτευση, γιατί παίζεις για να νικήσεις, αλλά από την άλλη στο μπάσκετ υπάρχουν και τα δύο. Και η νίκη και η ήττα. Όταν χάνεις επιστρέφεις, βλέπεις το βίντεο και νιώθεις ότι δεν έχεις δώσει το 110% και αυτό είναι κάτι που σε απογοητεύει. Ένα πράγμα που μπορώ να πω για το τεχνικό επιτελείο είναι ότι αναλώνουν πολλές ώρες στο να παρακολουθούν βίντεο και σου δίνουν όλες τις λεπτομέρειες και νιώθοντας ο ίδιος μαθητής του ίδιου του παιχνιδιού, κάθε φορά που βλέπουμε βίντεο όλοι μαζί, προσπαθώ να παρακολουθήσω τον εαυτό μου. Προσπαθώ να δω τι μπορώ να κάνω καλύτερα, ακόμη και αν κάτι κάνω σωστά. Πώς μπορώ να το κάνω πιο σωστά. Όσο για το ΝΒΑ… Το σκεφτόμουν γιατί η οικογένειά μου είναι εκεί, οι άνθρωποι που πραγματικά αγαπώ και θα πέθαινα γι’ αυτούς είναι εκεί, αλλά ξέρω που βρίσκομαι και πως έχει διαμορφωθεί είναι η καλύτερη δυνατή για μένα και για όσους αγαπώ. Για μένα, τη γυναίκα μου, τη μητέρα μου, τα αδέλφια μου πίσω στις ΗΠΑ. Ξέρω ότι η θυσία που κάνω είναι για το καλύτερο για όλους και είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο επιστρέφω, μένω εδώ. Όπως είπα άλλωστε έτσι κι αλλιώς βιώνω μια κατάσταση που με κάνει ευτυχισμένο εδώ. Έτσι όταν σταματήσω να παίζω, θα μπορώ να πω ότι έκανα τα πάντα με τον σωστό τρόπο».
-Ο Ομπράντοβιτς συνηθίζει να λέει πως ποτέ δεν περίμενε ότι θα παραμείνει στην Ελλάδα για 10 χρόνια, όταν υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο το 1999. Έχεις ανάλογες σκέψεις;
«Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τότε, ότι το 2009 θα ήμουν ακόμη εδώ. Είχα παίξει για τους Μέμφις Γκρίζλις στο ΝΒΑ τον προηγούμενο χρόνο και πίστευα ότι είχα κάνει καλή δουλειά, αλλά το μπάσκετ είναι και μια δουλειά εκτός των άλλων. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα ήθελα σε ότι αφορά εκείνη τη συμφωνία και ήρθα εδώ. Στο τέλος του χρόνου πίστευα ακράδαντα ότι θα επιστρέψω στο ΝΒΑ σίγουρα. Είχα μια δυο προσφορές, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα, έτσι αποφάσισα να έρθω στην Ευρώπη. Δεν περίμενα ότι θα ήταν ο Παναθηναϊκός ξανά στο δρόμο μου, αλλά έμαθα ότι με ήθελαν και γνωρίζοντας ήδη την κατάσταση, τους παίκτες καθώς αρκετοί είχαν παραμείνει στην ομάδα, το τεχνικό επιτελείο, είπα στον εαυτό μου «γιατί δεν προσπαθείς ξανά;» Και επανέλαβα την ίδια σκέψη ξανά και ξανά και ξανά από τότε, υπογράφοντας τελικά ένα ακόμη μεγάλο χρονικά συμβόλαιο, γιατί ένιωθα ότι ήμουν στο μέρος που ήθελα να είμαι, οπότε γιατί να μην μείνω για μερικά χρόνια ακόμη;»
-Ο κόσμος στην Ελλάδα ήδη σε αποκαλεί Μιχάλη, γιατί νιώθουμε ότι είσαι ένας από εμάς, ότι είσαι… Έλληνας. Νιώθεις το ίδιο; Έχεις αποκτήσει κάποιες ελληνικές συνήθειες;
«Με κάποιο τρόπο, ναι, νιώθω έτσι. Ελληνικές συνήθειες; Δεν μπορώ να είμαι ακριβής, αλλά όταν μένεις σε μία χώρα τόσα πολλά χρόνια είναι δύσκολο να μην υιοθετήσεις τον τρόπο ζωής. Έτσι οδηγώ λίγο πιο γρήγορα, λίγο πιο τρελά… (γελώντας). Στις ΗΠΑ υπάρχουν πολλοί κανόνες. Μου αρέσει να πίνω φραπέ, καπουτσίνο… Θα έλεγα ότι προσαρμόστηκα μάλλον εύκολα. Η οικογένειά μου έχει έρθει αρκετές φορές και είναι ενθουσιασμένοι από τον κόσμο, την πόλη της Αθήνας, την ιστορία που τη συνοδεύει, την παράδοση και όποτε έρχονται έχουν τόσα πράγματα να κάνουν. Βλέπουν τα αξιοθέατα, έχουν περίπου 100.000 ιστορίες να πουν και αυτό με κάνει ευτυχισμένο, όταν η οικογένειά μου έρχεται εδώ και χαίρεται με το που βρίσκομαι, έχοντας την ευκαιρία να δουν τι κάνω καθημερινά, που ζω».
-Έχεις δηλώσει ότι κατανοείς απόλυτα τους φίλους του Παναθηναϊκού πριν από έναν αγώνα με τον Ολυμπιακό, το πώς σκέπτονται μόνο τον αγώνα κάθε στιγμή από την ώρα που θα ξυπνήσουν εκείνη την ημέρα. Είναι αλήθεια;
«Είναι τρελό! Δεν έχω μεγαλώσει με αυτή την αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ομάδων, αλλά ήταν κάτι που το μάθαινα καλύτερα χρόνο με το χρόνο εδώ. Ακούω περισσότερες ιστορίες, μαθαίνω την ιστορία των δύο ομάδων, πόσες νίκες έχουν, πόσες ήττες. Αυτό που προσπαθώ να κάνω όμως ειλικρινά πριν από αγώνες με τον Ολυμπιακό είναι να μην βγαίνω πολύ από το σπίτι. Δεν είναι κάτι κακό αυτό που γίνεται, αλλά πολύς κόσμος είναι απλά «δεμένος» με το παιχνίδι. Βλέπουν έναν παίκτη, του λένε κάποια πράγματα και είναι κάτι που μπορεί να σε κάνει λίγο νευρικό, τόσο που κάποιες φορές είναι δύσκολο όταν μπεις να παίξεις όπως πρέπει. Έτσι προσπαθώ να μένω περισσότερο στο σπίτι, να είμαι πραγματικά συγκεντρωμένος στον αγώνα που έρχεται, να είμαι έτοιμος να παίξω δυνατά, καθώς θέλω να νικήσω, για την ομάδα μου και τον κόσμο της».
-Τι γίνεται με το ελληνικό σου διαβατήριο; Και θα σκεφτείς την πιθανότητα να αγωνιστείς για την Εθνική Ομάδα αν προχωρήσει η διαδικασία;
«Αν έχω την ευκαιρία… Δεν ξέρω… Οι μισοί μου συμπαίκτες παίζουν στην Εθνική, παίκτες που τους νιώθω σαν αδέλφια μου. Έχουμε εξαιρετική σχέση, οπότε γιατί όχι; Από την άλλη όμως δεν μου έχει προτείνει κανείς τίποτα, οπότε μέχρι τότε δεν μπορώ να πω τίποτα. Η απόφαση θα ληφθεί αν γίνει η πρόταση. Θα είναι δύσκολο πάντως, γιατί όταν τελειώνει η αγωνιστική περίοδος, το καλοκαίρι είναι σημαντικό για μένα. Να δω την οικογένειά μου, να ξεκουραστώ, γιατί το κορμί του κάθε αθλητή περνά πολλά στη διάρκεια της χρονιάς παίζοντας στο ψηλότερο δυνατό σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα. Είμαι 31 χρονών, το Νοέμβριο θα γίνω 32, οπότε πιστεύω ότι το παράθυρο για μια τέτοια ευκαιρία μάλλον κλείνει. Την ίδια στιγμή αν μου γίνει μια πρόταση είναι κάτι που σίγουρα θα σκεφτώ και θα συζητήσω με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, για να δω τι είναι καλύτερο για μένα, για να πω ένα «ναι» ή ένα «όχι».
-Έχεις πει σε μια συνέντευξή σου ότι δίνεις σημασία στα μπάνερς που είναι κρεμασμένα στο ΟΑΚΑ. Τι πραγματικά σημαίνουν για έναν ξένο παίκτη;
«Είναι αυτό που είναι! Δεν γίνεται να μην τα δεις! Κρέμονται πάνω από το κεφάλι σου. Όταν βλέπεις όλους τους τίτλους που έχει κατακτήσει αυτή η ομάδα πριν έρθεις εσύ σε αυτή, είναι τιμή, και όταν βλέπεις αυτούς που έχει βοηθήσει να κατακτηθούν είναι κάτι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο. Κάθε στιγμή στην προπόνηση είναι εκεί για να σου θυμίζουν γιατί βρίσκεσαι στο γήπεδο σε κάθε προπόνηση. Βρίσκεσαι εκεί για να δουλέψεις σκληρά και να γίνεις καλύτερος, για να νικήσεις σε έναν ακόμη αγώνα».
-Ποιο είναι το παιχνίδι που θυμάσαι περισσότερο ή η νίκη που πανηγύρισες περισσότερο;
«Είναι πολλά! Θα έλεγα όμως ότι είναι τα δύο που έφεραν τους τίτλους της Ευρωλίγκας. Είναι κάτι πραγματικά ιδιαίτερο και μοναδικό να είσαι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, γιατί υπάρχουν πολλές καλές ομάδες. Και από το πρώτο μου φάιναλ φορ ως αυτό το τελευταίο, υπάρχουν πολλά ξεχωριστά παιχνίδια. Όπως είπα όμως ο τελικός στην Αθήνα και ο τελικός στο Βερολίνο είναι δύο παιχνίδια που σημαίνουν πολλά για μένα γιατί νικήσαμε και το να κατακτάς τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης είναι το ψηλότερο που μπορείς να φτάσεις. Είσαι η δουλειά που κάνεις στο γήπεδο όλη τη χρονιά, ακόμη και όταν στην αρχή κάποιοι μας αμφισβήτησαν, αποδείξαμε ότι έκαναν λάθος, οπότε πιστεύω ότι αυτό το τρόπαιο είναι το πιο ιδιαίτερο για μένα, μετά από μια χρονιά με τόσα σκαμπανεβάσματα στη διάρκειά της. Ξεπεράσαμε πολλά για να φτάσουμε στην κορυφή».
-Αν κάποιος σου ζητούσε με λίγα λόγια να πεις ποιο ήταν το κλειδί για τον Παναθηναϊκό σε αυτό το φάιναλ φορ τι θα έλεγες;
«Η άμυνα! Πρέπει να καταλάβεις ότι παίζεις απέναντι στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Ήμασταν εμείς, η ΤΣΣΚΑ, η Μπαρτσελόνα και ο Ολυμπιακός. Ένιωσα πραγματικά ότι ήταν οι καλύτερες ομάδες και κάθε αγώνας ήταν δύσκολος. Νικήσαμε στον ημιτελικό με δύο πόντους και τον τελικό με δύο πόντους επίσης. Η άμυνά μας ήταν αυτή που μας ανέβασε, ειδικά στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία να ισοφαρίσει με τον Μπουρούση, έκανε μια καλή κίνηση, αλλά η μπάλα δεν βρήκε το στόχο και ο χρόνος έληξε. Ο Σίσκα είχε την ευκαιρία να δει το καλάθι, το σουτ δεν μπήκε. Η άμυνα έδωσε λύσεις. Ο Ντριου έπαιξε πραγματικά πολύ καλή άμυνα. Είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού του που ίσως να προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς φέτος, γιατί στην καριέρα του αυτό για το οποίο ήταν γνωστός ήταν το σκοράρισμα. Θα έπαιρνε 20 σουτ στο παιχνίδι, θα έβαζε 30 πόντους, αλλά εδώ η άμυνα κερδίζει αγώνες και τίτλους. Έπρεπε όλοι να τον ωθήσουμε στο να παίξει με ένα διαφορετικό τρόπο. Όλοι θα έχουμε την ευκαιρία μας στην επίθεση σε αυτή την ομάδα, αφού έχουμε τόσους παίκτες με τόσο ταλέντο. Αλλά η άμυνα είναι δουλειά του καθενός και μπορείς να ωθήσεις τον εαυτό σου να παίξεις καλύτερα. Το έκανε αυτό και όλοι μας παίξαμε καλά στην άμυνα, καθώς όπως είπαμε όλοι ξέρουμε ότι αυτή κερδίζει τους τίτλους».
-Τι σημαίνει για σένα ο Ομπράντοβιτς τόσο ως προπονητής, όσο και ως άνθρωπος;
«Ως προπονητής τι να πω γι’ αυτόν; Με έκανε τον παίκτη που είμαι τώρα. Ερχόμενος εδώ υποτίθεται ότι ήμουν φόργουορντ, αλλά όντας ο προπονητής που είναι, ξέρει πάντα τι πραγματικά μπορούν να κάνουν οι παίκτες, οπότε με άλλαξε θέση, πίστευε ότι θα είμαι επιτυχημένος ως σέντερ και αυτό κάνω τα τελευταία 5-6 χρόνια που βρίσκομαι εδώ. Με βοήθησε σε κάθε κατάσταση που αντιμετώπισα και δεν έχει σημασία αν νικάμε με 30 ή αν χάνουμε, είναι πάντα εκεί για να σε βοηθήσει, είναι πάντα εκεί για να σε σπρώξει στα όριά σου. Ακόμη και όταν σου λέει πράγματα που ίσως να μην θέλεις να τα ακούσεις, είναι μόνο για το καλύτερο και μπορείς μόνο να τον εκτιμήσεις γι’ αυτό που κάνει. Όχι μόνο γιατί έβγαλε έναν τελείως διαφορετικό παίκτη από τον Μάικ Μπατίστ. Ποτέ δεν περίμενα στην καριέρα μου ότι θα έπαιζα σέντερ και ότι θα έπαιζα για να το πω απλά, καλά! Γι’ αυτό μπορώ μόνο να τον εκτιμήσω. Αυτόν, όπως και τον Ιτούδη, τον Πιστιόλη. Ξέρετε, αυτοί οι τύποι έχουν δεσμευτεί με τη δουλειά τους, και ως παίκτες μπορούμε μόνο να εκτιμήσουμε αυτό που κάνουν και να τους ανταποδώσουμε με την ανάλογη δουλειά από μέρους μας, δίνοντας το 110% κάθε βραδιά, γιατί θα κάνουν το ίδιο για σένα. Γι’ αυτό εκτιμώ τον προπονητή ως προπονητή. Ως άνθρωπος… Υπέροχος άνθρωπος! Πρώτα από όλα είναι σαν μεγάλος αδελφός για όλους μας. Περιμένει ειλικρίνεια από όλους μας και όταν είσαι ειλικρινής μαζί του, τον γνωρίζεις πραγματικά ως άνθρωπο και όχι μόνο ως προπονητή. Είναι υπέροχος τύπος, του αρέσει να αστειεύεται, να σε κάνει να γελάς. Φέτος βγήκαμε κάποιες φορές όλη η ομάδα μαζί για φαγητό και το να έχεις τη δυνατότητα να δεις αυτή την πλευρά του είναι πραγματικά ξεχωριστό, γιατί βλέπεις τον άνθρωπο που είναι. Και αν το δεις αυτό, έχεις μόνο καλά πράγματα να πεις!»
-Πώς ένιωσες που ο Ομπράντοβιτς χρησιμοποίησε κάποιες βαριές εκφράσεις για εσάς στη διάρκεια της χρονιάς, ή όταν άλλαξε σε έναν αγώνα ολόκληρη την πεντάδα, στην οποία ανήκες κι εσύ;
«Ήξερα γιατί το έκανε. Οτιδήποτε κάνει ο κόουτς δεν είναι προσωπικό. Ως παίκτης πρέπει να το καταλάβεις αυτό. Δεν είναι προσωπικό. Είναι καθαρά επαγγελματικό. Αυτό είναι που πρέπει να κάνει για να πάρει ότι περισσότερο μπορεί από τους παίκτες του. Κάποιες φορές πρέπει να φωνάξει, να ουρλιάξει, να πει κάποια σκληρά λόγια… Είναι δύσκολο, αλλά την ίδια στιγμή, ξέρεις γιατί σου φωνάζει. Ίσως είναι για κάποιο λάθος, ίσως για κάτι άσχημο που έκανες και προσπαθεί να εφιστήσει και πάλι την προσοχή σου σε αυτό που πρέπει να κάνεις, για να κάνεις κάτι καλύτερα την επόμενη μέρα. Είμαι συνηθισμένος. Είναι και κάτι που σου δίνει ίσως και ένα κίνητρο κάποιες φορές. Ως παίκτης τον ξέρω, γιατί είμαστε μαζί πολλά χρόνια. Έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, οπότε ξέρω γιατί μου φωνάζει και ξέρω τι πρέπει να κάνω. Δεν το αφήνω να με επηρεάσει αρνητικά και δεν είναι κάτι που με εμποδίζει από το να κάνω τελικά αυτό που πρέπει».
-Στη διάρκεια των αγώνων σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε δει τον Ομπράντοβιτς όχι να σας μιλάει, αλλά να σας ακούει. Πώς σας βοηθά αυτό;
«Γι’ αυτό ο κόουτς είναι ο κόουτς. Πριν από κάθε αγώνα βλέπουμε το βίντεο και έχει έτοιμο το πλάνο του παιχνιδιού. Κάποιες φορές, κάποια ομάδα μπορεί να έχει διαφοροποιήσει κάποια συστήματα και στη διάρκεια του αγώνα οι παίκτες είναι αυτοί που το βιώνουν, οπότε πάντα βοηθά να πας στον προπονητή σου και να του πεις τι έχεις δει. Αυτός θα το σκεφτεί για λίγο και θα είναι έτοιμος να σε βοηθήσει. Γι’ αυτό όλοι οι παίκτες αγαπούν αυτόν τον προπονητή. Πάντα μπορείς να πας να του μιλήσεις, να του πεις τι γίνεται και αυτός θα βρει τις λύσεις, θα κάνει τις προσαρμογές που χρειάζονται ώστε τα πράγματα να γίνουν καλύτερα για σένα. Αν έχω μια ερώτηση θα πάω να την κάνω και νομίζω ότι είναι και κάτι που του αρέσει. Είναι ο δάσκαλος και είμαστε οι μαθητές. Κάθε φορά που θα έχεις μια ερώτηση είναι εκεί για να σε βοηθήσει. Είναι πάντα εκεί!»
-Πιστεύεις ότι θα κατακτήσετε το πρωτάθλημα;
«Δεν έχουμε το πλεονέκτημα της έδρας φέτος, οπότε ξέρουμε ότι θα είναι δύσκολο. Δεν έχω ξαναβρεθεί σε παρόμοια κατάσταση όσο καιρό είμαι εδώ, αλλά την ίδια ξέρω πολύ καλά ποιον έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά και πώς να τους νικήσουμε. Πάντα θα είναι δύσκολοι αυτοί οι αγώνες, αλλά έχουμε νικήσει ξανά εκεί, τους νικήσαμε για το κύπελλο, τους νικήσαμε στο δρόμο για την κατάκτηση του τίτλου της Ευρωλίγκας και περιμένω το ίδιο, ανεξάρτητα από το αν παίζουμε στο ΟΑΚΑ ή στο ΣΕΦ. Θα βγούμε στο γήπεδο για να παίξουμε δυνατά, για να παίξουμε με περηφάνεια και αξιοπρέπεια και θα δούμε τι θα γίνει. Αλλά… Θα έλεγα ότι όλα θα πάνε καλά. Γιατί πιστεύω σε μένα, στους συμπαίκτες μου, στους προπονητές μου. Ξέρω ότι αν παίξουμε όπως πρέπει… Δεν μου αρέσει να ζω στο παρελθόν, αλλά αυτό που φάνηκε και φέτος είναι όταν είχαμε δυνατά, δύσκολα παιχνίδια κάναμε αυτό που έπρεπε, όπως στη Σιένα, όπου πήγαμε και πήραμε δύο νίκες. Έτσι, το παρελθόν είναι αυτό που σου λέει την αλήθεια. Ξέρουμε πως αν πάμε εκεί και παίξουμε δυνατά, έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε τη νίκη. Αυτό είναι το κλειδί και αυτό θα κυνηγήσουμε».
-Πώς είναι η ζωή ενός σέντερ με παίκτες δίπλα του όπως ο Γιασικεβίτσιους, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, όλοι δημιουργοί, αλλά και όπως ο Νίκολας ο οποίος δείχνει φέτος ότι είναι και δημιουργός;
«Είναι κάτι που κάνει τη δουλειά σου 10 φορές ευκολότερη. Έχουμε καλούς σουτέρ, γιατί κι αυτό πρέπει να το πούμε, που ανοίγουν τις άμυνες, τραβούν τους αντίπαλους από τη ρακέτα για παίκτες όπως εγώ ή ο Πέκοβιτς και με τα πικ εντ ρολ, η άμυνα θα πρέπει να επιλέξει να αφήσει κάτι. Και με τους παίκτες που έχουμε στην περιφέρεια, που είναι τόσο έξυπνοι, η ζωή σου γίνεται πραγματικά πολύ πολύ πιο εύκολη. Έχουμε ξαναμιλήσει και σου είχα πει πως από τη στιγμή που θα καταφέρναμε να περιορίσουμε τα λάθη μας και με τους γκαρντ να καθοδηγούν το παιχνίδι σε αυτό που πρέπει να είναι, τότε όλα θα αρχίσουν να κυλούν κανονικά και η ομάδα θα φέρει νίκες. Και για τους τελευταίους 3-4 μήνες κάναμε ακριβώς αυτό. Ελέγξαμε τα λάθη μας, σουτάραμε καλύτερα και είναι κάτι που κάνει τη ζωή τη δική μου και του Πέκο 10 φορές ευκολότερη. Τώρα οι αντίπαλοι δεν κλείνουν σε εμάς, δεν μπορούν να επιλέξουν εύκολα το νταμπλ τιμ, γιατί θα πρέπει να σέβονται τους σουτέρ μας, γιατί εγώ κι ο Πέκο δεν είμαστε εγωιστές. Δεν πρόκειται να εκβιάσουμε τα σουτ. Αν ένας γκαρντ είναι ανοιχτός θα πάρει ξανά την μπάλα από εμάς. Και όταν αυτοί σκοράρουν είναι καλύτερα, γιατί τρεις πόντοι είναι καλύτερα από τους δύο!»
-Πόσο πολύ σ’ αρέσει να καρφώνεις;
«Τα καρφώματα ήταν πάντα μέρος του παιχνιδιού μου. Δεν είμαι ένας σέντερ με την κλασική έννοια έτσι κι αλλιώς. Παίζω ως σέντερ και το πλεονέκτημά μου είναι ότι είμαι γρηγορότερος από παίκτες που είναι ψηλότεροι, πιο δυνατοί, πιο ογκώδεις. Ξέρω πως όταν… επιτίθεμαι στο καλάθι, αυτό που θα ήταν καλύτερο να κάνω είναι να καρφώσω την μπάλα, γιατί δεν θέλεις να έρθει κάποιος και να σε κόψει. Ίσως με το κάρφωμα να κερδίσεις και ένα φάουλ. Πάντα μου άρεσε όμως, ακόμη και όταν ήμουν νεότερος, ανεξάρτητα από τι συνέβαινε. Το τελειοποίησα και λίγο με τα χρόνια και είναι απλά δύο εύκολοι πόντοι. Έτσι το βλέπω. Μου αρέσει, το διασκεδάζω, ακόμη κι αν μετά από κάποια παιχνίδια τα χέρια μου τα αισθάνομαι να πονάνε και χρειάζεται να βάλω λίγο πάγο πάνω. Και ξέρω επίσης ότι αρέσουν και στον κόσμο τα καρφώματα. Αρέσουν στον κόσμο, αρέσουν στον κόσμο και επίσης μπορεί να δώσουν ώθηση στην ομάδα σου. Ένα πραγματικά καλό κάρφωμα , όταν καρφώνεις στο πρόσωπο ενός αντιπάλου είναι κάτι που μπορεί να δώσει ενέργεια σε όλη την ομάδα. Μπορεί να αλλάξει ακόμη και το τι μπορεί να σκέφτονται κάποιοι παίκτες, οπότε όποτε έχω την ευκαιρία, απλά θα καρφώνω!»
-Είχες πει παλιότερα ότι αντίπαλός σου στο play station στα ταξίδια είναι ο Σάνι Μπετσίροβιτς. Τώρα που δεν είναι πια στην ομάδα, ποιος είναι ο αντίπαλός σου;
«Ο Φώτσης! ΑΚΑ Bounias… Με κερδίζει… Με σκοτώνει για την ακρίβεια! Αυτό είναι το καλό με τον Παναθηναϊκό όμως. Η ομάδα. Πραγματικά τα πηγαίνουμε καλά ο ένας με τον άλλον. Όταν περνάς τόσο χρόνο σε ταξίδια, ο ένας με τον άλλον, νιώθεις σαν να είσαι μια μεγάλη οικογένεια και πρέπει να βρεις τα κοινά πράγματα που έχεις με τους άλλους, αυτά που σε διασκεδάζουν. Σε κάποιους αρέσει να κάθονται στο δωμάτιο και να ηρεμούν, να βλέπουν τηλεόραση. Άλλοι, όπως εγώ, ο Ντριου, ο Σπανούλης, ο Πέκοβιτς, ο Φώτσης θα καθίσουμε θα παίξουμε play station και θα κάνουμε σαν παιδιά, πειρ
).....
