Εγώ αγαπητέ μου δεν μπορώ τα γρήγορα, στα όρθια, με βιασύνες, τα βασικά και μόνον. Πάντα ζητάω εξτραδάκια και πλειοδοτώ. Μου τη δίνει η τυποποίηση, η μαζική παραγωγή, το φαστ φουντ. Δεν μου κάνει το Table d' hote μενού, εγώ είμαι του a la carte κι ας κοστίζει παραπάνω.
Η καλή η ξανθιά στηνόταν σε σκοτεινό παράδρομο, που ενώνει τη Μοναστηρίου με τη Γιαννιτσών, προς την επάνω μεριά (τη βλέπεις βαδίζοντας επί της Μοναστηρίου). Πριν το ATM. Εκεί σταματάνε και αυτοκίνητα, πολλές φορές. Όνομα δεν ξέρω γιατί αρνήθηκε να εξυπηρετήσει και δεν γνωριστήκαμε. Όμως ήταν ωραία τύπισσα.
Φίλε, έχω θέμα. *Κάποιοι* κάνουν τα πάντα με μόνο 80 ευρώ σε μή πιατσόβιες (τις μικρές καλές ερασιτέχνες κιόλας) ή με 30 αν έχουν αμάξι 50 αν δεν έχουν σε πιατσόβιες, εμένα όμως μου ζητάνε όλες ανεξαιρέτως μεγαλύτερο δώρο από όλους τους υπόλοιπους, το κάνουν επίτηδες και δεν τιμούν και τα λεφτά τους πάντα. Δόξα τω θεώ να λες που λεφτά υπάρχουν!