Εχω χτυπήσει γυναίκα. Και μάλιστα πολύ άσχημα, πάρα πολύ άσχημα. Ημουν σε θέση άμυνας, δέχθηκα επίθεση με μαχαίρι και εκ των πραγμάτων υποχρεώθηκα να απαντήσω, ίσως παραπάνω απ όσο έπρεπε, αλλά ο φόβος και η αδρεναλίνη οδήγησαν χέρια και πόδια. Η καλύτερη λύση θα ήταν να τη δέσω χειροπόδαρα και να φωνάξω την αστυνομία κάνοντας μία ωραία μήνυση για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση και να τρέχαμε την επόμενη πενταετία στα δικαστήρια. Τελικά ήταν το τέλος μίας σχέσης.
Επειδή, όμως, πιστεύω πως έχω πέσει θύμα ψυχολογικής βίας από γυναίκας, οι συναγωνιστές που αναφέρθηκαν στο ζήτημα έχουν κάποιο δίκαιο. Απλώς η ψυχολογική βία δεν ποινικοποιείται. Εν τέλει νομίζω πως με το που εκδηλωθούν τάσεις για τη μία ή την άλλη μορφή βίας, το μαγαζί πρέπει να κλείνει. Αν χτύπαγα τη γυναίκα μου θα ντρεπόμουν να τη ξαναδώ.