Είναι όντως απίστευτη αυτή η ιστορία. Και εγώ ο ίδιος δεν πιστεύω πως έχω αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή. Είμασταν μαζί περίπου έναν μήνα, όταν μου είπε αλήθειες, που όταν τις άκουσα, αισθάνθηκα, ότι δεν θα την ξανακουμπήσω. Μιλήσαμε πολύ και σκέφτηκα, ότι αυτή η γυναίκα κάνοντας την κίνηση να μου πει αλήθειες, γνωρίζοντας ότι μπορεί να φύγω, ήταν σα να μου φώναζε με όλη της τη δύναμη «ΣΕ ΘΕΛΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΧΑΣΩ». Πως μπορούσα εγώ να απορρίψω τον άνθρωπο, τον οποίο πίστεψα και έκανα την κίνηση που έκανα. Ήταν σαν να απέρριπτα τον ίδιο μου τον εαυτό, σα να έλεγα, ότι έκανα λάθος εκτίμηση. Άλλωστε, εγώ δεν τις ζήτησα σαν αντάλλαγμα να μείνει, ήταν δικιά της απόφαση.
Επίσης, και Αυτή μου έδειξε εμπιστοσύνη και επένδυσε συναισθηματικά πάνω μου. Ρισκάρισε να εμπιστευτεί έναν πελάτη που της πρόσφερε κάτι τρελό και εξωπραγματικό, χωρίς να ζητήσει το παραμικρό αντάλλαγμα, παρά μόνο να σταματήσει να κάνει αυτή την δουλειά.
Τώρα πλέον, μετά από τις αλήθειες που ειπώθηκαν και γνωρίζοντας, ότι ξέρω τα πάντα και όχι απλά τα φαντάζομαι, τα άκουσα από το ίδιο της το στόμα κοιτάζοντας με στα μάτια και τρέμοντας το φυλλοκάρδι της μήπως εξαφανιστώ στο άκουσμά τους, έχει ελευθερωθεί, μου έχει δοθεί όπως καμία άλλη σύντροφός μου στο παρελθόν. Έχουμε δοθεί ο ένας στον άλλον και ζούμε κάτι πρωτόγνωρο.
Το παρελθόν και των δυο μας, το έχουμε αφήσει εκεί που ανήκει, στο παρελθόν. Το γνωρίζουμε, δεν το ξεχνάμε, αλλά είναι παρελθόν. Το παρελθόν μάς δείχνει το πόσο σπάνιο και πολύτιμο είναι αυτό που έχουμε και εκτιμάμε αφάνταστα αυτό που ζούμε τώρα και κάθε μέρα που περνάει, ερωτευόμαστε ο ένας τον άλλον, όλο και περισσότερο.
Δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον, απλά φροντίζουμε το τώρα τόσο πολύ που μας κάνει αισιόδοξους, για το μέλλον. Απλά είμαστε οι εαυτοί μας, δεν πιεζόμαστε για τίποτα και μοιραζόμαστε την ζωή, που πλέον είναι τόσο όμορφη.
«Το παρόν είναι το μέλλον, για το οποίο ανησυχούσες στο παρελθόν»
