Καπνίζω από τα 15 μου, έπαιζα πολλή και καλή μπάλλα και κάπνιζα, κανένα πρόβλημα μέχρι που έκοψα το ποδόσφαιρο, μετά άρχισε η κατηφόρα
Το έχω κόψει μία φορά και το ξανάρχισα γιατί με ενοχλούσε η σκέψη ότι μέχρι να πεθάνω δεν πρέπει να ξανακαπνίσω
20 χρόνια μετά να ξαναρχίσεις, ο οργανισμός έχει θυμικό και φτάνεις γρήγορα στην ποσότητα που κάπνιζες πριν το κόψεις
Καπνίζω τσιγάρα "περιπτέρου", στριφτό και τσιμπούκι
Δεν καπνίζω μόνο όταν κοιμάμαι
ΚΟΒΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ
Τόκοψα εύκολα ως εξής
1.Πήγα περίπτερο και αγόρασα τσιγάρα που δεν μου άρεσαν, έτσι ξεπέρασα το σύνδρομο δεν έχω τσιγάρα (ούτε ένα πακέτο δεν μπόρεσα να καπνίσω ώσπου να το ξαναρχίσω μετά από μήνες)
2. Αλλαξα συνήθειες. Ποτέ τσιγάρο με τον καφέ, ποτέ μετά το φαί, ποτέ με ποτό
Μου επέτρεπα κάπνισμα όποια άσχετη ώρα ήθελα με ένα ποτήρι νερό (11 το πρωί, 7 το βράδυ κλπ)
3. Μετά από τρεις μέρες όταν κάπνιζα, ζαλιζόμουνα
4. Ζήλευα τις γκριμάτσες των άλλων όταν πέρνανε τζούρα
Δεν χρησιμοποίησα υποκατάστατα (ηλεκτρονικό, τσίχλες κλπ) γιατί όλα είναι στο μυαλό, μπορεί να κόψεις το κάπνισμα, μετά σου μένουν τ'άλλα (στο μυαλό )
Ελαφριά γυμναστική στον καθαρό αέρα (το πιό απλό είναι τρέξιμο) ιδίως χειμώνα, στην αρχή μου βρώμαγε τ'αυτοκίνητο και άνοιγα παράθυρο, δεν πίστευα τον εαυτό μου
Καλή τύχη σε όποιον προσπαθήσει, εγώ τό άφησα γι αργότερα (αν προλάβω)
Τώρα που το θυμήθηκα, δεν πάχυνα, άρχισαν να μην μου αρέσουν τα λιπαρά και να μου αρέσουν υδαρές και σκέτες γεύσεις (φρούτα, ψάρια και κρέατα χωρις βαρειές σάλτσες)