Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[shy_rider]

ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
Των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
Και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
Χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαντράς τη Σιγκαπούρη τ' Αλγέρι και το Σφαξ
Θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
Κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
Θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
Οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει
Κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά
-Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει.

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
Και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει
Κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί
Θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
Σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες
Θα έχω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
Και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.


[youtube=425,350]<object width="425" height="344"><param name="movie" value="

"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed src="

" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>[/youtube]

 

[OXIA]

ΡΕ μορφοτιρες σιστιστεμου κανα καλο καλο βιβλιο οχι περισουτερο απο 100 σελιδες και να σε κανη πιο ξιπνιο

Βόθρε ΟΛΑ τα βιβλία - που δεν είναι τύπου Δημουλά/Δημουλίδου (πώς στο καλό τη λένε/τις λένε ούτε που ξέρω πόσες κ ποιες είναι) - σε κάνουν πιο έξυπνο. ΟΛΑ όμως.
Και άστα αυτά γιατί εσύ χαζός δεν είσαι

 

[vothros]

Βόθρε ΟΛΑ τα βιβλία - που δεν είναι τύπου Δημουλά/Δημουλίδου (πώς στο καλό τη λένε/τις λένε ούτε που ξέρω πόσες κ ποιες είναι) - σε κάνουν πιο έξυπνο. ΟΛΑ όμως.
Και άστα αυτά γιατί εσύ χαζός δεν είσαι

Οχουλα εγο διαβαζο το μπλοκακι με τα γαιδουρακια,αλα φχαριστο που με ιπες ξιπνιο θα το πο και στο γινεκακι που ολο με λεη μπαγλαβαδακο

 

[voltaire45]

ΡΕ μορφοτιρες σιστιστεμου κανα καλο καλο βιβλιο οχι περισουτερο απο 100 σελιδες και να σε κανη πιο ξιπνιο

www.papasotiriou.gr/product.gbook.asp?pfid=1593526&prid=847770]ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ( ΣΧΕΔΟΝ )[/url]

Στις σελίδες λίγο τα χαλάμε, αλλά διαβάζεται και αποσπασματικά.

 

[shy_rider]

ΡΕ μορφοτιρες σιστιστεμου κανα καλο καλο βιβλιο οχι περισουτερο απο 100 σελιδες και να σε κανη πιο ξιπνιο

Αν ο καζαμειας κε ο ονυρωκρειτις σου ινε ελαφρυα τοται δωκημασε του Κονραντ "Η Καρδια του Ερέβους" αν και φειλε μου βόθρε πιστέβο οτι μπορι κε να το εχις διαβασι.

 

[vothros]

Αν ο καζαμειας κε ο ονυρωκρειτις σου ινε ελαφρυα τοται δωκημασε του Κονραντ "Η Καρδια του Ερέβους" αν και φειλε μου βόθρε πιστέβο οτι μπορι κε να το εχις διαβασι.

απο καζαμια δε ξερο απο ονιροκριτη δε χριαζετε τα ξερη αφτα η θια του πατερα μου λεη και καφε ελλινικο οχι φραπε,ριχνι και τα χαρτια
διαβαζα το φοσ και μικρος το Μλεκ και το αγοαρι,μετα επερνα και Διαβασε με πολι ορεες ιστοριες χιροκινιτρες

 

[zlatan]

"Toυ εφεραν στεφανια και μυρωδικα.Εκαψαν
 λιβανια και φορτωσαν τα τραπεζια με τα πιο
διαλεχτα εδεσματα.Ο Δαμοκλης θεωρουσε τον εαυτο του τυχερο.
Εν μεσω ολης αυτης της επιδειξης,ο Διονυσιος διεταξε να
δεσουν ενα αστραφτερο σπαθι με μια αλογοτριχα και να το
κατεβασουν απο την οροφη ετσι ωστε να κρεμεται ακριβως
απο πανω απο τον τραχηλο αυτου του ευτυχισμενου
ανθρωπου.Ο Δαμοκλης δεν ειχε πια ματια για τους ωραιους
οινοχοους,ουτε για το σφυρηλατο ασημι' δεν του εκανε καρδια
να απλωσει το χερι του στο τραπεζι.Τωρα μεχρι και τα
στεφανια του επεφταν απ'το κεφαλι.Στο τελος ικετευσε τον
τυραννο να τον αφησει να φυγει,γιατι δεν ειχε πλεον καμια
διαθεση να ειναι ευτυχισμενος. Τι λες λοιπον? δεν μας
απεδειξε ολοκαθαρα ο Διονυσιος πως δεν υπαρχει ευτυχια
για τον ανθρωπο που απειλειται διαρκως απο κατι?"
                    ΚΙΚΕΡΩΝ

 

[shy_rider]

απο καζαμια δε ξερο απο ονιροκριτη δε χριαζετε τα ξερη αφτα η θια του πατερα μου λεη και καφε ελλινικο οχι φραπε,ριχνι και τα χαρτια
διαβαζα το φοσ και μικρος το Μλεκ και το αγοαρι,μετα επερνα και Διαβασε με πολι ορεες ιστοριες χιροκινιτρες

Βόθρε, τα ίδια διάβαζα και εγώ (Μπλεκ και Δυναμικό Αγόρι και αν θες το Σκάνδαλο, το Διάβασε με και τα συναφή, που τα αγόραζα από μακρινό περίπτερο και τα έκρυβα κάτω από τα ρούχα μου για να ταβάλω στο σπίτι).

Κατά τα λοιπά δεν ξέρω, αλλά δεν έχεις καταφέρει να με πείσεις (και απ' ότι αντιλαμβάνομαι και άλλους) ότι είσαι αμόρφωτος και άξεστος.
Πάντως σε πάω.

 

[Pradadevil]

Κώστας Ουράνης - Θὰ πεθάνω ἕνα πένθιμο...

Θὰ πεθάνω ἕνα πένθιμο τοῦ φθινόπωρου δείλι
μέσ᾿ στὴν κρύα μου κάμαρα, ὅπως ἔζησα μόνος·
στὴ στερνὴ ἀγωνία μου τὴ βροχὴ θὲ ν᾿ ἀκούω
καὶ τὸν κούφιο τὸν θόρυβο ποὺ ἀνεβάζει ὁ δρόμος.

Θὰ πεθάνω ἕνα πένθιμο τοῦ φθινόπωρου δείλι
μέσα σ᾿ ἔπιπλα ξένα καὶ σὲ σκόρπια βιβλία,
θὰ μὲ βροῦν στὸ κρεββάτι μου. Θὲ νἀρθεῖ ὁ ἀστυνόμος
θὰ μὲ θάψουν σὰν ἄνθρωπο ποὺ δὲν εἶχε ἱστορία.

Ἀπ᾿ τοὺς φίλους ποὺ παίζαμε πότε-πότε χαρτιὰ
θὰ ρωτήσει κανένας τους ἔτσι ἁπλά: «-Τὸν Οὐράνη
μὴν τὸν εἶδε κανείς; Ἔχει μέρες ποὺ χάθηκε!...»
Θ᾿ ἀπαντήσει ἄλλος παίζοντας: «-Μ᾿ αὐτὸς ἔχει πεθάνει».

Μιὰ στιγμὴ θὰ κοιτάξουνε ὁ καθένας τὸν ἄλλον,
θὰ κουνήσουν περίλυπα καὶ σιγὰ τὸ κεφάλι,
θὲ νὰ ποῦν: «Τ᾿ εἶν᾿ ὁ ἄνθρωπος!... Χτὲς ἀκόμα ζοῦσε!»
Καὶ βουβὰ τὸ παιγνίδι τους θ᾿ ἀρχινήσουνε πάλι.

Κάποιος θἆναι συνάδελφος στὰ «ψιλὰ» ποὺ θὰ γράψει
πὼς «προώρως ἀπέθανεν ὁ Οὐράνης στὴν ξένη,
νέος γνωστὸς εἰς τοὺς κύκλους μας, ποὖχε κάποτ᾿ ἐκδώσει
συλλογὴν μὲ ποιήματα πολλὰ ὑποσχομένην».

Κι αὐτὸς θἆναι ὁ στερνός της ζωῆς μου ἐπιτάφιος.
Θὰ μὲ κλάψουνε βέβαια μόνο οἱ γέροι γονιοί μου
καὶ θὰ κάνουν μνημόσυνο μὲ περίσιους παπάδες
ὅπου θἆναι ὅλοι οἱ φίλοι μου κι ἴσως-ἴσως οἱ ὀχτροί μου.

Θὰ πεθάνω ἕνα πένθιμο τοῦ φθινόπωρου δείλι
σὲ μία κάμαρα ξένη στὸ πολύβοο Παρίσι,
καὶ μία Κίττυ θαρώντας πὼς τὴν ξέχασα γι᾿ ἄλλην
θὰ μοῦ γράψει ἕνα γράμμα -καὶ νεκρὸ θὰ μὲ βρίσει.

Υ.Γ το συγκεκριμένο ποιήμα εχει μελοποιηθεί απο τα Διάφανα κρίνα όποιος ενδιαφέρεται

http://rapidshare.com/files/79517333/Diafana_Krina_-_Eyodiazoun_agriokerasa_oi_siwpes_2000_.rar

Password : Downhill

 

[vothros]

Βόθρε, τα ίδια διάβαζα και εγώ (Μπλεκ και Δυναμικό Αγόρι και αν θες το Σκάνδαλο, το Διάβασε με και τα συναφή, που τα αγόραζα από μακρινό περίπτερο και τα έκρυβα κάτω από τα ρούχα μου για να ταβάλω στο σπίτι).

Κατά τα λοιπά δεν ξέρω, αλλά δεν έχεις καταφέρει να με πείσεις (και απ' ότι αντιλαμβάνομαι και άλλους) ότι είσαι αμόρφωτος και άξεστος.
Πάντως σε πάω.

αμορφοτος φιλε ειμε αξεστος οχι,ξιστικα σιμερα
κανα βιβλιο θα μου πιτε που να μιν το βαρεθο και να μιν χριαζομε λεξικο

 

[trikardos]

Αδελφε βοθρε, εσύ που κανεις ένα τοσο χρησιμο επάγγελμα, μην βρομίζει το θερντ.
Ασε μας και μας να πουμε κάτι διαφορετικό.

 

[vothros]

Αδελφε βοθρε, εσύ που κανεις ένα τοσο χρησιμο επάγγελμα, μην βρομίζει το θερντ.
Ασε μας και μας να πουμε κάτι διαφορετικό.

εγο να μαθο θελο και οι μπουφι εχουν ψιχι,
και ειμε καθαρος δεν εχο πιη τιποτα

 

[shy_rider]

"Σαν πεθάνω"(Μαρία Πολυδούρη)

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη,
όταν αντικρύ θανοίγη μέσ’ στη γάστρα μου δειλά
ένα ρόδο – μια ζωούλα. Και θα μου κλειστούν τα χείλη
και θα μου κλειστούν τα μάτια μοναχά τους σιωπηλά.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα θλιβερή σαν την ζωή μου,
που η δροσιά της, κόμποι δάκρι θα κυλάη πονετικό
στο άγιο χώμα που με ρόδα θα στολίζη τη γιορτή μου,
στο άγιο χώμα που θα μου είνε κρεβατάκι νεκρικό.

Όσα αγάπησα στα χρόνια της ζωής μου θα σκορπίσουν
και θαφανιστούν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριού.
Όσα μ’ αγάπησαν μόνο θάρθουν να με χαιρετίσουν
και χλωμά θα με φιλάνε σαν αχτίδες φεγγαριού.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη.
Η στερνή πνοή μου θάρθη να στο πη και τότε πια,
όση σου απομένει αγάπη, θάναι σα θαμπό καντύλι
- φτωχή θύμηση στου τάφου μου την απολησμονιά.

 

[vothros]

"Σαν πεθάνω"(Μαρία Πολυδούρη)

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη,
όταν αντικρύ θανοίγη μέσ’ στη γάστρα μου δειλά
ένα ρόδο – μια ζωούλα. Και θα μου κλειστούν τα χείλη
και θα μου κλειστούν τα μάτια μοναχά τους σιωπηλά.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα θλιβερή σαν την ζωή μου,
που η δροσιά της, κόμποι δάκρι θα κυλάη πονετικό
στο άγιο χώμα που με ρόδα θα στολίζη τη γιορτή μου,
στο άγιο χώμα που θα μου είνε κρεβατάκι νεκρικό.

Όσα αγάπησα στα χρόνια της ζωής μου θα σκορπίσουν
και θαφανιστούν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριού.
Όσα μ’ αγάπησαν μόνο θάρθουν να με χαιρετίσουν
και χλωμά θα με φιλάνε σαν αχτίδες φεγγαριού.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη.
Η στερνή πνοή μου θάρθη να στο πη και τότε πια,
όση σου απομένει αγάπη, θάναι σα θαμπό καντύλι
- φτωχή θύμηση στου τάφου μου την απολησμονιά.

το διαβασα φιλε και εινε πολι κλαματερο,πεθανε κανασ σιγενις

 

[1personanongrata]

Όπου πάμε θάβρουμε πατρίδες...

θά φωλιάσουμε στή Βενετία...

θά μας αγκαλιάζει η Φλωρεντία

τ’ άλπεια τά βουνά θά δροσκελίσουμε...

θά χυθούμε σά μαγιάπριλα του νου...

αφιερωμένο εξαιρετικά.

 

[vothros]

Όπου πάμε θάβρουμε πατρίδες...

θά φωλιάσουμε στή Βενετία...

θά μας αγκαλιάζει η Φλωρεντία

τ’ άλπεια τά βουνά θά δροσκελίσουμε...

θά χυθούμε σά μαγιάπριλα του νου...

αφιερωμένο εξαιρετικά.

εφχαριστο

 

[talos43]

ΕΝΑς ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΛΗΣΤΗΣ.............ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ........

αν με πηγαίναν αύριοστην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θάπεφτε απο τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα.

μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσυ μονάχα τους ακούς
μα ο νούς σου δεν τους πιάνει.

στην ερημιά πούχα βρεθεί
με τό να χέρι στο σπαθί
και τ άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο.

μα τώρα που φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιός τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
κα να με συγχωρέσει?..............

 

[vothros]

θα ψαξο να βρο και γο να γραψο κατι πιητικο

 

[vothros]

Ιάκωβος Πολυλάς

Στην κορφή της ζωής, όπου ροδίζει
της Λευτεριάς αμόλευτος αγέρας,
και σαν ήχος αθάνατης φλογέρας
η ποίηση, αηδόνι θείο, καλοκαρδίζει,

άσκωσες διαμαντένιο μετερίζι,
και στη μέση, ομορφιάς θάμα και τέρας,
ναό της Μεγαλόψυχης Μητέρας
έστησες που σαν ήλιος πορφυρίζει.

Ποτέ στ' αραχνιασμένο βάραθρ', όπου
μες στη μούχλα και μες στη φαρμακίλα
οχιές κλωσούν οι κάκητες τ' αθρώπου,

ποτέ δεν εκατέβηκες' κι' εκύλα
η φωνή σου βροντή κι' έκαιε σα φλόγα
τους πονηρούς - μα τους καλούς ευλόγα.


από την Ποιητική Ανθολογία του Λίνου Πολίτη
(βιβλίο έκτο: Ο Παλαμάς και οι Σύγχρονοί του)
εκδ. Γαλαξίας, 1967 &
εκδ. Δωδώνη, 1975
.
δε καταλαβενο τιποτα αλα αφτο βρικα

 

Αλλάξτε όνομα στο thread, να γίνει η γωνία των ποιητών!