Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[tomito]

"ΤΟ ΣΜΗΝΟΣ" του Frank Schatzing πολύ δυνατό, το προτείνω

ΩΡΑΙΟ βιβλίο... ΣΥΜΦΩΝΩ!

ακουσα ότι είναι πολύ καλό, το λένε πολλοί.

Mια πολύ καλή κριτική του www.authorway.com/SMF/index.php?topic=552.msg5035#msg5035]εδώ[/url]

 

[Brainman]

Σας προτεινω το:

Το Βιβλιο του Πεους,

ειναι της Μακγυ Πάλευ μιας αμερικανιδας που εγραψε με εναν πολυ ευφυη και 'ευκολο' τροπο ενα βιβλιο που εχει να κανει με τα παντα γυρω απο την κουλτουρα του πεους, διαχρονικα και ανα τον κόσμο...

εκδοσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 2005

καλο βραδυ

 

Σας προτεινω το:

Το Βιβλιο του Πεους,

ειναι της Μακγυ Πάλευ μιας αμερικανιδας που εγραψε με εναν πολυ ευφυη και 'ευκολο' τροπο ενα βιβλιο που εχει να κανει με τα παντα γυρω απο την κουλτουρα του πεους, διαχρονικα και ανα τον κόσμο...

εκδοσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 2005

καλο βραδυ

Απίστευτο βιβλίο για όσους θέλουν να μαθουν τα πάντα γύρω από την αντρική φύση, όλα τα λεφτά το εξώφυλλο 

 

[Brainman]

ΜΕΡΕΣ ΑΡΓΙΑΣ

ΟΧΙΑ σε ευχαριστω για την ενημερωση
Δεν ηξερα οτι ειναι απο ποιητικη συλλογη

 

[stabit]

Βόθρε ΟΛΑ τα βιβλία - που δεν είναι τύπου Δημουλά/Δημουλίδου (πώς στο καλό τη λένε/τις λένε ούτε που ξέρω πόσες κ ποιες είναι) - σε κάνουν πιο έξυπνο. ΟΛΑ όμως.
Και άστα αυτά γιατί εσύ χαζός δεν είσαι

Οχια αρχιζω να σε γουσταρω πολυ λεμε.
Αν μου πεις οτι βαριεσαι μεχρι θανατου και τους Πυξ-Λαξ( με παχυ το Σου στην καταληκσσσση)με την Αγωνη Πλυξη που εφεραν στο ελληνικο τραγουδι ... ή μαλλον καλητερα, μη μου το πεις . Δεν θ'αντεξω τοση καψουρα

 

[Brainman]

ο Μπούφος.

Κοιτώ, κοιτώ, κοιτώ
και κάπου κάπου, βλέπω.
χαζεύω που με χαζεύουν


Απο ποιητικη συλλογή του Α.Λ. με τιτλο 'ορνιθες'

εχει διαφορα ποιηματα για πουλια...(κ δεν ειναι υποννουμενο αυτο!)

 

[vothros]

ο Μπούφος.

Κοιτώ, κοιτώ, κοιτώ
και κάπου κάπου, βλέπω.
χαζεύω που με χαζεύουν


Απο ποιητικη συλλογή του Α.Λ. με τιτλο 'ορνιθες'

εχει διαφορα ποιηματα για πουλια...(κ δεν ειναι υποννουμενο αυτο!)

ορεο πιμα σα να βλεπο το εαφτο μου σε λεκσικο

 

[shy_rider]

Επέστρεφε
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)


Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ.

[youtube=425,350]<object width="425" height="344"><param name="movie" value="

"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed src="

" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>[/youtube]

 

[tsinouko]

Σε πήρα να μ επισκευάσεις
κι εσυ με ξεχαρβαλωσες.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

[akatanomastos]

Με κουφανατε εντελως...
Δεν περιμενα τετοιο θεμα εδω μεσα....
Μπραβο ρε παιδια

 

[bonbenito]

Με κουφανατε εντελως...
Δεν περιμενα τετοιο θεμα εδω μεσα....
Μπραβο ρε παιδια

Χρησιμοποιώντας μια ατάκα του NOT_SO_EASY_BIKER: "Συναντάς τον καλύτερο κόσμο στα μπουρδέλα"

 

[tsinouko]

Ελα ρε Νταλαρα Εδω ειν η χαρατου ψωλοβρόντη,μονο που καμια φορα βραχυκυκλώνει το συστημα και...βελάζουμε.

 

Ο Εμπειρίκος λέγει για τον Υπερρεαλισμό...

« Η αυτόματος γραφή είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του υπερρεαλισμού. Ο αμεσώτερος τρόπος εκφράσεως, μπορούμε να πούμε. Ένας τρόπος εκφράσεως που για να γίνη νοητός πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας τους αποκρύφους μηχανισμούς του ονείρου, που μας απεκάλυψε ο Φρόϋντ. Όπως είς τα όνειρα, έτσι και στην αυτόματη γραφή βλέπουμε να έρχουνται στην επιφάνεια στοιχεία, τα οποία άνευ του υπερρεαλισμού, θα ήτο αδύνατο να αξιοποιηθούν υπό την γνησίαν μορφήν τους, διότι υπάρχουν πολλοί πρόδρομοι, οι οποίοι σε ωρισμένα σημεία ή σε επί μέρους στοιχεία παρουσίασαν υπερρεαλιστικότητα. Αλλά δια να εννοήσωμεν την καθ’ αυτού υπερρεαλιστικήν έκφρασιν πρέπει να αναφερθούμε και να θυμηθούμε, ότι εκεί που ένας συγγραφεύς χρησιμοποίησε την λογικήν και τον λογικόν ειρμόν, ο υπερρεαλιστής έκανε ακριβώς το αντίθετο, παραμερίζων  πάσαν επίδρασιν προερχομένην από την λογικήν ή από έννοιες ηθικής μορφής ή αισθητικής. Στο σημείο αυτό βλέπουμε ότι ο υπερρεαλισμός ή μάλλον η αυτόματη γραφή, παρουσιάζει μίαν συγγένεια, με τον μηχανισμόν των ονείρων. Γιατί τι συμβαίνει στα όνειρα; Ό,τι είν’ απωθημένο στο ασυνείδητό μας, όπως εις τα όνειρα βλέπουμε να τείνουν να εκφρασθούν και να εκφράζωνται εν τέλει μετημφιεσμένοι οι μύθοι, έτσι και εις την αυτόματον γραφήν βλέπουμε να έρχωνται στην επιφάνεια στοιχεία, που αλλοιώς, αν δεν αφηνώμεθα σε αυτήν την κατάστασι του αυτοματισμού, δια μιας επεμβάσεως λογικής ή ηθικής, θα παραμερίζοντο».

 

[OXIA]

Οχια αρχιζω να σε γουσταρω πολυ λεμε.
Αν μου πεις οτι βαριεσαι μεχρι θανατου και τους Πυξ-Λαξ( με παχυ το Σου στην καταληκσσσση)με την Αγωνη Πλυξη που εφεραν στο ελληνικο τραγουδι ...

Συγγνώμη αλλά δε θα αντέξω να μην πω κι άλλη κακία.
Όπως δεν αντέχω και τους πυξ-μπλιαξ :S
Συγγνώμη, λέω και πάλι, προσωπική άποψη... αλλά αυτοί... πυξ-λαξ έπρεπε να φύγουν από το χώρο!

Κι επειδή δεν αντέχω ούτε να τους σκέφτομαι, ας αλλάξω λίγο το κλίμα.

Νίκος Καββαδίας - Το Καραντί
[youtube=425,350]a-2zTTYWy60[/youtube]
Μπάσες στεριές ήλιος πυρρός και φοινικιές
ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα
γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα
που αρρώστιες τα 'χουνε τσακίσει τροπικές

Παντιέρα κίτρινη σινιάλο του νερού
φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο
τα δυο φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο
ξεθωριασμένος απ' το κύμα του καιρού

Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει

Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό
όπως και τότε απ' του Κολόμπου την κουκέτα
χρόνια προσμένω να τυλίξεις την μπαρκέτα
χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ

Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους
της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς

Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά στο στόμα φύκια
έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά
κατάστιχτη πελεκημένη απο σπαθιά
διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια

Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει

 

[stabit]

Συγγνώμη αλλά δε θα αντέξω να μην πω κι άλλη κακία.
Όπως δεν αντέχω και τους πυξ-μπλιαξ :S
Συγγνώμη, λέω και πάλι, προσωπική άποψη... αλλά αυτοί... πυξ-λαξ έπρεπε να φύγουν από το χώρο!

Κι επειδή δεν αντέχω ούτε να τους σκέφτομαι, ας αλλάξω λίγο το κλίμα.

Τι συγνωμη?γΙΑ τυπους που τα μισα τους τραγουδια ειναι γραμμενα σε συνχωρδιες μι και λα και τα αλλα μισα σε λα και μι?Για ενα συγκροτημα ονομα και πραγμα, για μπουνιες και κλωτσιες
που εβγαλε εκατομυρια με κλοπη οπως η παρακατω

Λένε για μένα Πυξ Λαξ

Λένε για μένα οι όμορφες που ζήσαμε μαζί
πώς είμαι ένα αδιόρθωτο ρεμάλι τελειωμένο
Πως μια κατάρα έχω βαριά και μέσα μου θα ζει
να με κρατά στη μοναξιά σκληρά φυλακισμένο

Λένε για μένα, λένε για μένα
Λένε για μένα, λένε για μένα

Τα ρούχα μου μυρίζανε καπνούς και αλκοόλ
γυναίκες που χανόντουσαν μέσα σε ένα τσιγάρο
Στη σκέψη μου τις έπαιρνα και πλήρωνα για αυτό
Λένε για μένα οι όμορφες δεν ξέρω που τραβάω

Λένε για μένα...

Όλοι αναρωτιόντουσαν πως έφτασα ως εδώ
μας φαίνεται καλό παιδί τι να το κυριεύει
Οι θύελλες που πέρασε δεν τού βαλαν μυαλό
απ' το Θεό παιδεύεται και το Θεό παιδεύει

Λένε για μένα...

Και τωρα το πασιγνωστο ποιημα απο το οποιο βουτηξαν τους στοιχους

ΜΑΡΑΜΠΟΥ
--------

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ'ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ'αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό,
πως κάποιοι πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.

Ακόμα, λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ,
που είν'όμως ψέμματα χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε μέ πληγές θανατερές
κανείς δεν τό'μαθε, γιατί δεν τό΄πα σε κανένα.

Μ'απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί,
εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.

Ήμουνα τότε δόκιμος σ'ένα λαμπρό ποστάλ
και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
Τότε τη γνώρισα -σαν άνθος έμοιαζε αλπικό-
και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.

Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου οπού'χε αυτοκτονήσει,
ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
μήπως εκεί γινότανε να τηνε λησμονήσει.

Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
και την Αγία της ¶βιλας παράφορα αγαπούσε,
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.

Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ'τα πελάη,
μπροστά της εξενάβρισκα την παιδική χαρά
και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.

Ένα μικρό της πέρασα σταυρόν απ'το λαιμό
κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
όταν εφθάσαμε σ'αύτην που θα'φευγε, την πόλη.

Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακα μου,
και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
όαση, που ένας συναντά μες στην καρδιά της ¶μμου.

Νομίζω πως θέ νά 'πρεπε να σταματήσω εδώ.
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αγέρας με φλογίζει.
Κάτι άνθη εξαίσια τροπικά του ποταμού βρωμούν,
κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

Θα προχωρήσω!...Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκυ, τζίν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.

Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εικεί τους ναυτικούς,
κάποια μ'άρπαξ'απότομα, γελώντας, το καπέλο
(παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.

Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
οι ασβέστες απ'τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.

Της είπα κι έσβηση το φώς. Επέσαμε μαζί.
Τα δάχτηλα μου καθαρά μέτρααν τα κόκαλά της.
Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές,
" μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλα της ".

Όταν την είδα και στο φως τ'αχνό το πρωινό,
μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
που μ'ένα δέος αλλόκοτο, σα νά'χα φοβηθεί,
το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.

Δώδεκα φράγκα γαλλικά...Μα έβγαλε μια φωνή,
κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
και μια το πορτοφόλι μου...Μ'απόμεινα κι εγώ
ένα σταυρόν απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.

Ξέχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
πως είμαι παλιοτομάρο και πως τραβάω κοκό.
Μ'αν ήξεραν οι δύστυχοι, θα μ'είχαν συγχωρέσει...

Το χέρι τρέμει...Ο πυρετός...Ξεχάστηκα πολύ,
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στην βλακεία του μοιάζω...

Νικος Καββαδιας

Οχι αλλα "ΠΛΙΑΤΣΙΚΑ" στην Ελληνικη μουσικη.
Συγνωμη και εγω
αποψη μου
:-*

 

[OXIA]

Τι συγνωμη?γΙΑ τυπους που τα μισα τους τραγουδια ειναι γραμμενα σε συνχωρδιες μι και λα και τα αλλα μισα σε λα και μι?Για ενα συγκροτημα ονομα και πραγμα, για μπουνιες και κλωτσιες
που εβγαλε εκατομυρια με κλοπη οπως η παρακατω

Λένε για μένα Πυξ Λαξ

Και τωρα το πασιγνωστο ποιημα απο το οποιο βουτηξαν τους στοιχους

ΜΑΡΑΜΠΟΥ
--------

:o :o :o
Έλεγα κι εγώ πάντα τι πήγαινε να μου θυμίσει το συγκεκριμένο.....

Πάντως θεωρώ πως το Μαραμπού είναι από τα κορυφαία του καββαδία..

 

[vothros]

:o :o :o
Έλεγα κι εγώ πάντα τι πήγαινε να μου θυμίσει το συγκεκριμένο.....

Πάντως θεωρώ πως το Μαραμπού είναι από τα κορυφαία του καββαδία..

καλα για τους ταραντους τι γραφη ο καβαδιας αφτος δε ινε ναφτικος

 

[OXIA]

Ναζίμ Χικμέτ & Γιάννης Ρίτσος
Ο άνεμος κυλάει

Ο άνεμος πηδάει και φεύγει
Ο ίδιος άνεμος ποτέ δεν σαλεύει
Δυο φορές
Το ίδιο κλαδί της κερασιάς
Τα πουλιά τραγουδάνε στα δένδρα
Είναι φτερά που θέλουν να πετάξουν
Εδώ πέρα η πόρτα είναι κλεισμένη
Πρέπει να τηνε ρίξω
Πρέπει να σε δω αγαπημένη μου
Α να’ναι ωραία η ζωή όπως εσύ
Α να’ναι να’ναι φίλη
Να΄ναι αγαπημένη όπως εσύ
Το ξέρω ακόμα δεν τελείωσε
Της δυστυχίας το συμπόσιο
Μα θα τελειώσει

 

[gobr]

[youtube=425,350]7WrA0iGsYqk[/youtube]
.

 

[aris63]

Καλη η ποιηση,καλη ομως και η φιλοσοφια:"Απο τις επιθυμιες,ορισμενες ειναι φυσικες και αναγκαιες,αλλες ειναι φυσικες και οχι αναγκαιες,και αλλες δεν ειναι ουτε φυσικες ουτε αναγκαιες,αλλα γεννιουνται απο ματαιοδοξια.(Κ.Δ 29) ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ (340πχ-270πχ)